Σου αλλάζει ολόκληρη τη ζωή, εσύ όμως τι κάνεις γι’αυτό;
Σου έλεγαν πως ακόμα κι αν την νιώθεις, ποτέ σου να μην την εκφράσεις επειδή είναι ένδειξη αδυναμίας.
Κι εσύ τίποτα δεν έψαξες, απλά τους πίστεψες.
Τείχη τσιμεντένια που αργά αλλά σταθερά σου περιχαράκωσαν και την καρδιά.
Εσύ έχεις φτερά στα πόδια και στο μυαλό αλλά αναπηρία στην καρδιά.
«Πρέπει» να μην απαντάς σε κινητά και ακίνητα, να βλέπεις μηνύματα και να τα διαγράφεις από τον φόβο μήπως και ανταποκριθείς σε μια στιγμή αδυναμίας.
Κι ας αφήνεις τον άλλο να διερωτάται αν ζεις ή αν πέθανες. Να σπάει το μυαλό του να αναλύει διάφορες φρουδικές θεωρίες για να εξηγήσει την ανεξήγητη στάση σου.
Είσαι ασφαλής μέσα στην ανασφάλεια σου και συναισθηματικά ανεπαρκής μέσα στην υλική επάρκεια σου.
Αναπνέεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ζεις.
Φτιάχνεις αλλά δεν δημιουργείς.
Γι’αυτό ποτέ μην βάζεις φραγμούς στην έκφραση σου.
Το νερόβραστο φαί είναι για τους άρρωστους, η νερόβραστη ζωή όμως για κανένα.