1. Επίκληση στη λογική
Μέσα πειθούς:
α. Επιχειρήματα (λογικές κατασκευές που χρησιμοποιούνται κυρίως στην ανάπτυξη της παραγράφου με αιτιολόγηση και αίτιο – αποτέλεσμα)
β. Τεκμήρια (i. παραδείγματα ii. ιστορικά γεγονότα iii. στατιστικά δεδομένα iv. επιστημονικά πορίσματα v. ντοκουμέντα, μαρτυρίες κ.λπ)
2. Επίκληση στο συναίσθημα
Μέσα πειθούς:
α. Αφήγηση γεγονότων
β. Περιγραφή καταστάσεων
γ. Χρήση συγκινησιακά φορτισμένων λέξεων
δ. Το χιούμορ, η ειρωνεία
ε. Η κινδυνολογία
Σημείωση: Κατά την επίκληση στο συναίσθημα δε χρησιμοποιούνται τόσο επιχειρήματα ή τεκμήρια, αλλά η πειθώ επιτυγχάνεται κυρίως με τη συναισθηματοποίηση – συγκίνηση του δέκτη.
3. Επίκληση στην αυθεντία
Μέσα πειθούς:
α. παροιμίες, γνωμικά, ρητά (λαϊκή σοφία)
β. αποφθέγματα, λόγια μεγάλων διανοητών
4. Επίκληση στο ήθος του ομιλητή:
Μέσα πειθούς:
α. προβολή των ηθικοπνευματικών αρετών του ομιλητή ή συγγραφέα,
β. παρουσίαση των θετικών στοιχείων της προσωπικότητάς του,
ώστε η πειθώ να μην απορρέει από επιχειρήματα ή τεκμήρια, αλλά από την αξιοπιστία, την ακεραιότητα, την ανωτερότητα κ.λπ. του ομιλούντος
5. Επίθεση στο ήθος του αντιπάλου:
Μέσα πειθούς:
α. προβολή των ελαττωμάτων, των αδυναμιών, των αρνητικών της προσωπικότητας του αντιπάλου,
β. των προκλητικών ή προσβλητικών για τα «χρηστά ήθη» στοιχείων της ιδιωτικής του ζωής, με σκοπό την αμαύρωση της τιμής και της υπόληψής του και την αποτροπή των δεκτών από την υποστήριξή του.
