Όσκαρ Ουάιλντ: Τα 70 καλύτερα αποφθέγματα του αμφιλεγόμενου συγγραφέα

Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.

Ο αληθινός άνθρωπος φέρεται σαν παιδί. Έχει ανάγκη να παίζει, να είναι ανάγωγος, να λέει ανοησίες, να κάνει απρεπείς και ανώριμες ερωτήσεις.

Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό.

Η ευτυχία είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται, πολλαπλασιάζεται.

Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα.

Να είσαι γενναίος. Ρισκάρισε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την εμπειρία.

Ο άνθρωπος βελτιώνεται καθώς ακολουθεί το δρόμο του. Αν περιμένει να βελτιωθεί προτού πάρει μια απόφαση, δεν θα προχωρήσει ποτέ.

Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες.

Οι άνθρωποι περισσότερο ονειρεύονται ότι επιστρέφουν παρά ότι φεύγουν.

Όταν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι απ΄ ό,τι είμαστε, τα πάντα γύρω μας γίνονται επίσης καλύτερα.

Αυτός που έχει τη συνήθεια να ταξιδεύει, ξέρει να φτάνει πάντα τη στιγμή που πρέπει να φύγει.

Η επιθυμία δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που φαντάζεσαι.

Κάθε ευλογία που παραμελείται γίνεται κατάρα.

Η αγάπη είναι μια παγίδα. Όταν παρουσιάζεται, βλέπουμε μόνο το φως της, όχι τις σκιές της.

Μην ξεχάσεις όμως ότι όπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι και ο θησαυρός σου. Και πρέπει οπωσδήποτε να βρεις το θησαυρό σου για να έχουν νόημα όσα έχεις ανακαλύψει στο δρόμο σου.

Οι θεοί ρίχνουν τα ζάρια και ούτε ρωτούν αν θέλουμε να είμαστε μέσα στο παιχνίδι ή όχι.

Ό,τι συμβεί μία φορά, μπορεί να μην ξανασυμβεί. Αλλά ό,τι συμβεί δύο φορές θα τριτώσει οπωσδήποτε.

Όταν αγαπά κανείς, τα πράγματα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο νόημα.

Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται περισσότερο από μία φορά είναι μια απόφαση.

Τα απλά πράγματα είναι τα πιο ασυνήθιστα και μόνο οι σοφοί τα διακρίνουν.

Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων.

Και πώς μπορώ να μαντεύω το μέλλον; Μέσα από τα σημάδια του παρόντος. Στο παρόν βρίσκεται το μυστικό· αν προσέξεις το παρόν, τότε κι αυτό που θα συμβεί στο μέλλον θα είναι καλύτερο.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να μάθεις. Μέσα από τη δράση.

Οι πραγματικοί φίλοι σε μαχαιρώνουν κατάστηθα.

Κράτα την αγάπη στην καρδιά σου. Μια ζωή χωρίς αγάπη μοιάζει με ανήλιαγο κήπο όπου τα λουλούδια έχουν μαραθεί.

Ορισμένοι γεννάνε την ευτυχία όπου κι αν εμφανιστούν. Κάποιοι άλλοι γεννάνε την ευτυχία όποτε εμφανιστούν.

Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο.

Η μοναδική διαφορά ανάμεσα σε έναν αμαρτωλό και έναν άγιο, είναι ότι ο άγιος έχει παρελθόν και ο αμαρτωλός έχει μέλλον.

Φρόντισε να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι.

Τα παιδιά ξεκινάνε αγαπώντας τους γονείς τους · μετά από κάποιον καιρό τους κρίνουν · σπάνια, αν όχι ποτέ, τους συγχωρούν.

Να συγχωρείς πάντα τους εχθρούς σου· τίποτα δεν μπορεί να τους εκνευρίσει περισσότερο.

Δεν μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Μπορεί να υπάρξει πάθος, εχθρότητα, αγάπη, λατρεία αλλά όχι φιλία.

Είμαστε όλοι βουτηγμένοι στον βούρκο, αλλά κάποιοι από μας κοιτάνε τα άστρα.

Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό.

Η εκπαίδευση είναι κάτι το αξιοθαύμαστο, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε πότε-πότε ότι τίποτα που αξίζει να το γνωρίζεις δεν διδάσκεται.

Δύο τραγωδίες υπάρχουν στη ζωή: η μία είναι να μην αποκτάς αυτό που θέλεις και η άλλη είναι να το αποκτάς.

Καλό είναι να είναι κανείς πάντα ερωτευμένος. Γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να παντρεύεται.

Μόνο ένα πράγμα στη ζωή είναι χειρότερο από το να σε συζητάνε και αυτό είναι το να μη σε συζητάνε καθόλου.

Εγωισμός δεν είναι να ζεις όπως θες. Εγωισμός είναι να αναγκάζεις τους άλλους να ζήσουν όπως θες.

Το να αγαπάει κανείς τον εαυτό του είναι η αρχή μιας σχέσης που μπορεί να κρατήσει μια ζωή.

Δεν θέλω να πάω στον παράδεισο. Κανείς απ’ τους φίλους μου δεν είναι εκεί.

Είναι παραλογισμός να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί, είτε ανιαροί.

Η εμπειρία είναι το μοναδικό πράγμα που δεν αποκτιέται δωρεάν.

Η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που πέρασε από τη φάση της βαρβαρότητας στη φάση της παρακμής χωρίς να περάσει από το ενδιάμεσο στάδιο του πολιτισμού.

Πολλοί είχαν ανακαλύψει την Αμερική πριν τον Κολόμβο αλλά όλοι φρόντιζαν να το αποσιωπήσουν.

Το πρόσωπο ενός άντρα είναι η αυτοβιογραφία του. Το πρόσωπο μιας γυναίκας είναι η μυθοπλασία της.

Η μόδα είναι μια μορφή ασχήμιας τόσο απαράδεκτη, που είμαστε αναγκασμένοι να την αλλάζουμε κάθε έξι μήνες.

Αν δεν βρίσκεις απόλαυση στο να διαβάσεις ένα βιβλίο ξανά και ξανά, δεν υπήρχε λόγος να το διαβάσεις καν.

Ένας άνθρωπος που δεν σκέφτεται με τον δικό του τρόπο, είναι σαν να μην σκέφτεται καθόλου.

Ποιος μπορεί να πει ότι είναι φτωχός όταν τον αγαπούν;

Μια μικρή δόση ειλικρίνειας είναι επικίνδυνη. Σε μεγάλες δόσεις γίνεται θανατηφόρα.

Μια ιδέα που δεν είναι επικίνδυνη δεν αξίζει καν να λέγεται ιδέα.

Πάντα δίνω καλές συμβουλές. Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω μ’αυτές. Ποτέ δεν είναι χρήσιμες για μένα τον ίδιο.

Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι δημιουργώντας τον άνθρωπο, ο Θεός υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του.

Το μόνο άτομο που χρειάζεσαι στη ζωή σου είναι αυτό που σε χρειάζεται στη δική του.

Στις μέρες μας οι άνθρωποι γνωρίζουν την τιμή του κάθε πράγματος και την αξία κανενός.

Δεν υπάρχει καμία αμαρτία εκτός από την ηλιθιότητα.

Όσο ταυτίζουμε τον πόλεμο με το απόλυτο κακό, θα διατηρεί τη γοητεία του. Όταν αρχίσουμε να τον αντιμετωπίζουμε ως κακόγουστο και χυδαίο, θα πάψει να είναι δημοφιλής.

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή αλλά η διανομή των ρόλων είναι άθλια.

Είμαι το μοναδικό άτομο στον κόσμο που θα ήθελα να γνωρίσω σε βάθος.

Τίποτα δεν μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή εκτός από τις αισθήσεις και τίποτα δεν θεραπεύει τις αισθήσεις εκτός από την ψυχή.

Το να ζει κανείς είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι απλώς υπάρχουν.

Είναι πολύ θλιβερό ότι στις μέρες μας υπάρχουν τόσο λίγες άχρηστες πληροφορίες.

Η κοινή γνώμη είναι εκπληκτικά ανεκτική. Συγχωρεί τα πάντα εκτός από τη μεγαλοφυΐα.

Ποτέ κανείς δεν είναι λιγότερο ειλικρινής παρά όταν μιλάει για τον εαυτό του. Φόρεσέ του μια μάσκα και θα σου πει όλη την αλήθεια

Μόνο κάτι πραγματικά μοντέρνο μπορεί να γίνει παλιομοδίτικο.

Η επιχειρηματολογία πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία. Είναι πάντοτε χυδαία και συχνά γίνεται πειστική.

Ο κόσμος χωρίζεται σε δύο τάξεις: αυτούς που πιστεύουν το απίστευτο και αυτούς που κατορθώνουν το ακατόρθωτο.

Αν έτσι συμπεριφέρεται η βασίλισσα Βικτώρια στους κρατουμένους της, δεν της αξίζει να έχει κρατούμενους.

Πάντοτε θα με βρίσκετε γοητευτικό. Γιατί αντιπροσωπεύω όλες τις αμαρτίες που δεν είχατε το κουράγιο να διαπράξετε.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ (16 Οκτωβρίου 1854 – Παρίσι, 30 Νοεμβρίου 1900) ήταν Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, δραματουργός και κριτικός. Έχοντας περάσει από διάφορα είδη γραπτού λόγου καθ’ όλη την δεκαετία του 1880, γεύτηκε την δόξα σαν θεατρικός συγγραφέας στο Λονδίνο στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Στις μέρες μας έχει γίνει γνωστός για τα ευφυολογήματά του, το μοναδικό του μυθιστόρημα (Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ), τα θεατρικά έργα του, τις συνθήκες φυλάκισής του καθώς και τον πρόωρο θάνατό του.

Οι γονείς του ήταν επιφανείς Δουβλινέζοι διανοούμενοι, με Αγγλικές ρίζες. Ο Όσκαρ από μικρός έμαθε άπταιστα Γαλλικά και Γερμανικά. Στο πανεπιστήμιο ασχολήθηκε με τις κλασικές σπουδές, επιδεικνύοντας από μικρή ηλικία κλίση προς τον Kλασικισμό, τόσο στο Δουβλίνο όσο και αργότερα στην Οξφόρδη. Έγινε γνωστός για την ενασχόλησή του με το νεόκοπο αλλά ανερχόμενο ρεύμα του Αισθητισμού, το οποίο ίδρυσαν δυο από τους καθηγητές του, οι Ουόλτερ Πέιτερ (Walter Pater, 1839 – 1894) και Τζον Ράσκιν (John Ruskin, 1819 – 1900). Μετά το πανεπιστήμιο, ο Ουάιλντ μετακόμισε στο Λονδίνο όπου εντάχθηκε στους ανώτερους πνευματικούς και κοινωνικούς κύκλους. Ως εκπρόσωπος του κινήματος του Αισθητισμού ασχολήθηκε με όλες τις μορφές διανόησης: εξέδωσε μία ποιητική συλλογή, έδωσε ομιλίες στις Η.Π.Α. και στον Καναδά σχετικά με τον «Αγγλικό Διαφωτισμό στην Τέχνη» και έπειτα επέστρεψε στο Λονδίνο όπου έγραψε μεγάλο αριθμό άρθρων ως δημοσιογράφος. Γνωστός για το οξυδερκές πνεύμα, τις εξεζητημένες εμφανίσεις και τους πνευματώδεις διαλόγους του, ο Ουάιλντ έγινε μια από τις διασημότερες προσωπικότητες της εποχής του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 τελειοποίησε τις ιδέες του σχετικά με την ανωτερότητα της τέχνης σε μια σειρά από διαλόγους και δοκίμια, ενώ ενσωμάτωσε σκέψεις του για την παρακμή, την δολιότητα και την ομορφιά στο μοναδικό του μυθιστόρημα, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (The picture of Dorian Grey, 1890). Η δυνατότητα που του παρείχε, να αναλύσει σε βάθος λεπτομέρειες του Αισθητισμού καθώς και να καταπιαστεί με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα, έστρεψε τον Ουάιλντ στο θέατρο. Έγραψε το θεατρικό Σαλώμη (Salome, 1891) στο Παρίσι, στα γαλλικά, έργο που δεν ανέβηκε στην Αγγλία παρά μόνο χρόνια αργότερα, εξαιτίας της απαγόρευσης έργων με Βιβλικό περιεχόμενο στο αγγλικό σανίδι. Ανεπηρέαστος από τις αντιδράσεις, ο Ουάιλντ έγραψε τέσσερις ακόμα κοινωνικές σάτιρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, οι οποίες τον έκαναν έναν από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του ύστερου Βικτωριανού Λονδίνου.

via