Ερώτηση: Τι λέει η Αγία Γραφή για το πώς να βρεις σκοπό στη ζωή;
Απάντηση: Η Αγία Γραφή είναι πολύ ξεκάθαρη για το ποιος θα έπρεπε να είναι ο σκοπός στη ζωή μας!
Ο σκοπός της ζωής σύμφωνα με τους ανθρώπους στην Αγία Γραφή:
Σολομών: Αφού μίλησε για τη ματαιότητα της ζωής όταν τη ζούμε ωσάν αυτός ο κόσμος να είναι όλα όσα υπάρχουν, ο Σολομών δίνει αυτά τα συμπερασματικά σχόλια στο βιβλίο του Εκκλησιαστή: «Άκου το συμπέρασμα όλων αυτών των λόγων: Να σέβεσαι το Θεό και να τηρείς τις εντολές του. Αυτό είναι το παν για τον άνθρωπο. Γιατί ο Θεός θα κρίνει όλες τις πράξεις μας, είτε αγαθές είναι είτε κακές, ακόμα και τις πιο απόκρυφες» (Εκκλησιαστής 12:13-14). Ο Σολομών λέει ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να τιμάς το Θεό με τις σκέψεις και τη ζωή και να τηρείς τις εντολές Του, γιατί μια μέρα θα σταθούμε μπροστά Του στην κρίση.
Δαβίδ: Αντίθετα από αυτούς που η μερίδα τους είναι σ` αυτή τη ζωή, ο Δαβίδ περίμενε την ικανοποίηση να έρθει από τον Θεό. Είπε: «Όμως εγώ, δικαιωμένος, θα δω το πρόσωπό σου. Όταν ξυπνήσω θα ευφρανθώ από την παρουσία σου» (Ψαλμός 17:15). Για τον Δαβίδ, η πλήρη ικανοποίησή του θα ερχόταν τη μέρα που θα ξυπνούσε (στην άλλη ζωή) βλέποντας το πρόσωπο του Θεού (έχοντας κοινωνία μαζί Του) και έχοντας την παρουσία Του (Α` Ιωάννη 3:2).
Ασάφ: Στον Ψαλμό 73, ο Ασάφ μιλάει για τον πειρασμό που είχε να ζηλέψει τους ασεβείς που φαίνονταν να μην έχουν έγνοιες και αποκτούν περιουσίες με τις πλάτες αυτών που εκμεταλλεύονται, αλλά μετά σκέφτηκε το τέλος τους. Ύστερα σε αντίθεση με το τι αυτοί επιδιώκουν στη ζωή τους, δηλώνει στο εδάφιο 25 τι έχει σημασία γι αυτόν: «Ποιόν άλλον έχω, αν όχι εσένανε, στον ουρανό; Τι άλλο ακόμα να ποθήσω πάνω στη γη αφού έχω εσένα;» Γι αυτόν, μια σχέση με το Θεό είναι το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα στη ζωή.
Παύλος: Ο Απόστολος Παύλος μίλησε για όλα όσα πέτυχε πριν έρθει αντιμέτωπος με τον αναστημένο Χριστό και πως όλα όσα είχε ή πέτυχε κάποτε (ειδικά όσον αφορά τη θρησκεία) ήταν σαν ένας σωρός σκουπίδια γι αυτόν τώρα σε σύγκριση με το έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να χάσεις τα πάντα. Στη Φιλιππησίους 3:9-10, λέει ότι αυτό που θέλει είναι να «κερδίσω το Χριστό και να ενωθώ μαζί του. Δε θέλω πια τη δικαίωση που δίνει η δική μου τήρηση του νόμου, αλλά αυτήν που προέρχεται από την πίστη στο Χριστό, τη δικαίωση που προέρχεται από το Θεό και στηρίζεται στην πίστη. Αυτό που επιθυμώ είναι να γνωρίσω το Χριστό και τη δύναμη της αναστάσεώς του, και να μετάσχω στα παθήματά του ακολουθώντας τον στο θάνατο, με την ελπίδα να λάβω μέρος στην ανάσταση των νεκρών». Για τον Παύλο, λοιπόν, αυτό που είχε σημασία ήταν να γνωρίσει το Χριστό και να βρεθεί έχοντας τη δικαιοσύνη που αποκτάται δια της πίστης στο Χριστό, και να ζει σε κοινωνία μαζί Του ακόμα κι όταν υποφέρει γι αυτό (Β` Τιμόθεο 3:12). Τελικά αυτό που περίμενε ήταν η ώρα που θα «αναστηθεί από τους νεκρούς».
Ο σκοπός της ζωής όπως διακηρύσσεται στην Αποκάλυψη:
Το τελευταίο βιβλίο στην Αγία Γραφή, το βιβλίο της Αποκάλυψης λέει τι θα συμβεί στο τέλος των καιρών όπως ξέρουμε. Μετά την επιστροφή του Χριστού και τη 1000ετή βασιλεία Του πάνω στη γη, οι μη σωσμένοι θα αναστηθούν και θα κριθούν για τα έργα τους και θα σταλούν στην αιώνια κατάστασή τους στη Λίμνη της Φωτιάς (Αποκάλυψη 20). Η γη και ο ουρανός όπως τα ξέρουμε καταστρέφονται και μια νέα γη και ένας νέος ουρανός δημιουργούνται, και η αιώνια κατάσταση εγκαινιάζεται. Όπως στον Κήπο της Εδέμ στη Γένεση ο άνθρωπος θα κατοικήσει ξανά μαζί με το Θεό και ο Θεός μαζί του (Αποκάλυψη 21:3). Όλα τα υπολείμματα της κατάρας (πάνω στη γη εξ αιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου) θα απομακρυνθούν (θλίψη, αρρώστια, θάνατος, πόνος) (Αποκάλυψη 21:4). Ο Θεός λέει ότι αυτοί που υπερνικούν θα κληρονομήσουν τα πάντα, θα είναι Θεός τους και αυτοί θα είναι γιοι Του. Έτσι, όπως άρχισε στη Γένεση, η λυτρωμένη ανθρωπότητα θα ζήσει σε κοινωνία με το Θεό ελεύθερη από την αμαρτία (εσωτερικά και εξωτερικά) και την κατάρα, σε έναν τέλειο κόσμο, έχοντας τέλειες καρδιές σαν του Χριστού (Α` Ιωάννη 3:2-3).
Ο σκοπός της ζωής όπως περιγράφεται από τον Ιησού Χριστό:
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο στην αρχή για να απολαμβάνει (1) κοινωνία μαζί Του, (2) σχέση με άλλους ανθρώπους, (3) δουλειά, και (4) να κυριαρχήσει πάνω στη γη. Αλλά με την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία, η κοινωνία με τον Θεό σταμάτησε, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι δύσκολες, η δουλειά πάντοτε έχει τις δυσκολίες της, και ο άνθρωπος προσπαθεί να διατηρήσει μια εμφάνιση κυριαρχίας πάνω στη φύση είτε στον καιρό είτε στα αγριόχορτα στο χωράφι ή στον κήπο. Στο νέο ουρανό και στη νέα γη, ο άνθρωπος θα απασχολείται με όλα αυτά σε μια κατάσταση τελειότητας. Αλλά πώς κάποιος γίνεται μέλος της ομάδας που θα φτάσει στο νέο ουρανό και τη νέα γη; Και τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Υπάρχει νόημα μόνο στην επόμενη ζωή όταν η κατάρα της αμαρτίας θα έχει εξαλειφθεί; Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, άφησε το σπίτι Του στον ουρανό, έγινε άνθρωπος διατηρώντας τη θεϊκή Του ιδιότητα, και ήρθε στη γη ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΜΑΣ και να δώσει νόημα σ` αυτή τη ζωή μας. Επειδή ήταν η αμαρτία μας που μας χώρισε από τον Θεό και έφερε πάνω μας την κατάρα, Κατά Ματθαίον 1:21 λέει ότι ο Ιησούς ήρθε να «σώσει το λαό Του από τις αμαρτίες τους».
Ο σκοπός της ζωής εξαρτάται από την προέλευση της ανθρωπότητας:
Αν είμαστε το αποτέλεσμα κοσμικών αλλαγών (εξέλιξη), τότε είμαστε απλώς περίπλοκες βιολογικές μορφές ζωής που κατάφεραν να έχουν αυτοσυνειδησία. Είμαστε απελπισμένοι που δεν υπάρχει μεγαλύτερος σκοπός στη ζωή από το να επιβιώνουμε και να συνεχίζουμε το είδος μας έως ότου ένα άλλο κοσμικό ατύχημα πάρει τις μορφές ζωής μας λίγο ψηλότερα. ΑΛΛΑ ΔΕΝ είμαστε το αποτέλεσμα ενός κοσμικού ατυχήματος. Η αληθινή επιστήμη απέδειξε το γεγονός ότι η μακρο-εξέλιξη (η μεταμόρφωση ενός είδους σε άλλο) είναι εσφαλμένη. Η εξέλιξη λανθασμένα ονομάζεται «επιστήμη» όταν στην πραγματικότητα δεν μπορεί να παρατηρηθεί ή να επαναληφθεί αλλά πρέπει να γίνει αποδεκτή δια πίστεως όπως και η δημιουργία.
Καθώς συνεχίζουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για τη μικροβιολογία, έχουμε μάθει ότι η πιθανότητα σχηματισμού ακόμα και του απλούστερου μορίου πρωτεΐνης απαραίτητης για τη ζωή είναι απίθανη ακόμα κι αν δοθούν ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ χρόνια για τη αλλαγή συνδυασμών της σωστής εντολής του αμινοξέος να το σχηματίσει. Ούτε τα απολιθώματα που αναφέρονται μπορούν να στηρίξουν την θεωρία της εξέλιξης.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των εξελικτικών, θα έπρεπε να υπάρχουν πολλαπλάσιοι αριθμοί μεταβατικών μορφών ζωής που δεν βρέθηκαν όμως. Αυτό που επιβεβαιώνουν τα αναφερόμενα απολιθώματα είναι αυτό που δηλώνει η Γένεση κεφάλαιο ένα: Μεγάλος αριθμός διαφορετικών ειδών εμφανίστηκαν ταυτόχρονα και αυτά τα είδη είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους τα ίδια με αυτά που υπάρχουν ακόμα σήμερα. Αλλαγές στα πουλιά ή στις πεταλουδίτσες παρατηρήθηκαν τον περασμένο αιώνα και παρατέθηκαν ως στήριξη της θεωρίας της εξέλιξης συμπεριλαμβανομένων και αλλαγών ανάμεσα στα είδη (μικροεξέλιξη), κάτι με το οποίο η Αγία Γραφή δεν διαφωνεί ούτε οι οπαδοί της Δημιουργίας διαφωνούν. Επίσης, καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για το επονομαζόμενο απλό κύτταρο βρίσκουμε αυτό που η Αγία Γραφή κεφάλαιο ένα δηλώνει από την αρχή: ότι η ζωή είναι αποτέλεσμα ενός Δημιουργού και Σχεδιαστή με απίστευτες γνώσεις. Επειδή δεν είμαστε ένα κοσμικό ατύχημα αλλά αντίθετα δημιουργήματα του Θεού, αν υπάρχει ένας σκοπός για τη ζωή, ο Θεός μας έχει πει ποιος είναι αυτός ο σκοπός.
