Ο νόμος τῆς σάρκας κυριεύει τὸν ἄνθρωπο ὅσο χρόνο ζεῖ αὐτὸς σαρκικά, ἂν ὅμως πεθάνει καὶ νεκρωθεί γιὰ τὸν κόσμο, ἀποδεσμεύε ται ἀπὸ τὸ νόμο της".
Καὶ δὲν εἶναι δυνατὸ ἀλλιῶς νὰ νεκρωθοῦμε γιὰ τὸν κόσμο, παρά μόνο ἂν νεκρώσουμε τὰ μέλη τοῦ σώματος.
Καὶ τὰ νεκρώνουμε αὐτά, ὅταν γίνουμε μέτοχοι τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Καὶ τότε ἀναγνωριζόμαστε ότι είμαστε μέτοχοι τοῦ ἁγίου Πνεύματος, δι των προσφέρουμε στὸν Θεὸ καρποὺς ἐπάξιους τοῦ Πνεύματος· ἀγάπη δηλαδὴ στὸν Θεὸ καὶ στὸν πλησίον μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ τὴ διάθεσή μας, χαρὰ τῆς καρδιᾶς ἀπὸ καθαρή συνείδηση, εἰρήνη τῆς ψυχῆς ἀπὸ ἀπάθεια καὶ ταπείνωση, ἀγαθωσύνη τῶν λογισμῶν τοῦ νοῦ, μακροθυ μία στις θλίψεις καὶ τοὺς πειρασμούς, χρηστότητα στην καταστολή τῶν ἡθῶν, πίστη στὸν Θεὸ συνειδητή καὶ χωρὶς νὰ διστάζει σε τίποτε, πραότητα ἀπὸ ταπεινοφροσύνη καὶ κατάνυξη, καὶ τέλος γενικὴ ἐγ κράτεια τῶν αἰσθήσεων.
"Όταν φέρουμε τέτοιους καρποὺς γιὰ τὸν Θεό, βρισκόμαστε ἔξω ἀπὸ τὸ νόμο τῆς σάρκας, καὶ δὲν ὑπάρχει ένα ντίον μας νόμος νὰ μᾶς τιμωρεῖ γιὰ τοὺς καρποὺς ποὺ φέραμε γιὰ τὸ θάνατο, ὅταν ἀκόμη ζούσαμε μὲ τὴ σάρκα.
Γιατί ἐλευθερωθήκαμε ἀπὸ τὸ νόμο της, ἐπειδὴ μὲ τὴν ἐλευθερία τοῦ Πνεύματος ἀναστηθήκαμε ἀπὸ τὰ νεκρὰ ἔργα μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.
Σελίδα 203 (204-205)
