Σε αυτόν τον κόσμο, κανείς δε γεννιέται συμπαθητικός και κανείς δε γεννιέται ψαγμένος.
Για να σε συμπαθήσει κάποιος θέλει προσπάθεια. Και δη να σε γουστάρει. Θέλει να έχεις την αντίληψη των κοινών και των διαφορετικών, ώστε να μπορέσεις να τα εκμεταλλευτείς και να τα χρησιμοποιήσεις αναλόγως.
Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από δύο ανθρώπους που μπορούν να συζητάνε για ώρες, άλλωστε.
Δε σου λέω να τους στοκάρεις για να μάθεις πράγματα, τι τους αρέσει και τι όχι, ούτε να πετάς ψέματα στα μούτρα τους, δείχνοντας κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είσαι.
Όχι. Να έχεις απλά την αντίληψη ώστε να εκμεταλλευτείς τα κοινά και να μπορεί ο απέναντί σου να γουστάρει την παρέα σου.
Να ξέρεις πώς να τον διαχειριστείς, να κόβει το μάτι σου και το μυαλό σου, να μπορέσεις να δείξεις πόσο ενδιαφέρον άνθρωπος είσαι χωρίς να χρειαστεί να υποδυθείς. Απλά να βρεις τα σωστά λόγια, για τον σωστό άνθρωπο, τη σωστή στιγμή.
Θέλει τακτ και λίγη προσπάθεια να μάθεις τον άλλον, να το βουλώσεις εσύ και να ακούσεις τι έχει να σου πει.
Πολλοί δεν σκάνε και ξέρουν να μονολογούν μόνο για την πάρτη τους.
Εγώ ακούω. Κι όταν το κάνω αυτό, με ερωτεύονται. Το κάνω μόνο σε όποιον άνθρωπο γουστάρω, και καθένας από αυτούς με έχει καψουρευτεί.
Πες με ψωνάρα, δε θα έχεις άδικο, ψωνίζομαι που τα έχω καταφέρει.
Ψωνίζομαι που δεν είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν επειδή κάποιοι δεν τους συμπαθούν. Και ψωνίζομαι επειδή το καταφέρνω με σωστή αντίληψη, όχι εκ γενετής.
Επειδή προσπαθώ για αυτό και επειδή εν τέλει τα καταφέρνω.
Ψωνάρα, ναι. Μοιραία, όχι.
Δε γελάω όποτε λάχει χαριτωμένα, δε λέω εύπεπτες μαλακίες για να γκομενίσω, δεν παίζω με μια τούφα από τα μαλλιά μου για να τους αποπλανήσω.
Δεν περιμένω ότι με θα με κεράσουν του κόσμου τις τεκίλες στα κλαμπ, δεν περιμένω ότι θα μου την πέσει ό,τι κινείται και δε με νοιάζει καθόλου κανένα από αυτά.
Από τη στιγμή που θα με γουστάρει αυτός που θέλω, εγώ θα είμαι καλυμμένη. Κι ας περνάω απαρατήρητη στους υπόλοιπους, αν είναι να με ερωτευτούν αυτοί που εγώ θα διαλέγω, αξίζει περισσότερο, μου φτάνει και μου περισσεύει.
Και πώς να μη με ερωτευτούν; Αφού μόνο εγώ μπορώ να μπω στη διαδικασία να τους καταλάβω. Να τους μάθω, να τους δώσω σημασία, να δείξω ότι με ενδιαφέρουν.
Αφού εγώ θα είμαι αυτή που θα έχω άποψη και θα αντικρούσω τη δική τους, επειδή θα έχω ακούσει, θα έχω ρωτήσει, επειδή θα είμαι η μόνη που μπήκα στη διαδικασία να τους μάθω και να ενδιαφερθώ.
Θα μαλώσουν μαζί μου, θα πλακωθούν οι λέξεις και θα γουστάρουμε μαζί.
Όλοι ψάχνουν κάποιον να τους καυλώσει το μυαλό. Κι εγώ ξέρω πώς να το κάνω. Και αν καταφέρεις να γαμήσεις τον εγκέφαλο, τα άλλα είναι θέμα χρόνου.
Και μέχρι τότε, εγώ θα κάθομαι αναπαυτικά, θα τους κοιτάω στα μάτια, θα καπνίζω και θα τους ακούω.
Εσύ δε θα με ερωτευόσουν, δηλαδή;
Εγώ θα σε ερωτευόμουν, πάντως.
Γράφει η Βαλεντίνη Δαφνούλη.
