“Είναι για εμένα η μεγαλύτερη συμφορά που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Ο τρόπος που ανατρέφονται τα παιδιά σήμερα από την ελληνική οικογένεια είναι ένας τρόπος που ευνουχίζει.
Ο πραγματικός κόσμος έχει δυσκολίες, δεν είναι ταξίδι στις Μπαχάμες. Στην περίπτωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η μητέρα τον είχε στα μεταξωτά, ακολουθώντας μία διαδικασία ευνουχισμού. Ο πατέρας του τότε επενέβη, τον πήρε και τον παρέδωσε σε ένα Σπαρτιάτη παιδαγωγό.
Ξέρετε, οι αρχαίοι Έλληνες δεν παιδαγωγούσαν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Πολύ σοφή κίνηση. Προσλάμβαναν παιδαγωγό, ο οποίος διαμόρφωνε την προσωπικότητα του παιδιού. Αφού τον παρέδωσε στον παιδαγωγό, εκείνος τον έβαλε κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Χρόνια αργότερα, ο Δαρείος πήγε να συναντήσει τον Αλέξανδρο πάνω σε φορείο, γιατί ήταν ένας μπούλης. Και γι’ αυτό έχασε τη μάχη. Ο Αλέξανδρος ήταν προετοιμασμένος για τη μεγαλύτερη δυνατή δυσκολία και γι’ αυτό αναλάμβανε μέσα στο στράτευμά του τα πιο δύσκολα. Έτσι έγινε ο ηγέτης για τον οποίο οι στρατιώτες έδιναν τα πάντα. Τα βασικά μας προβλήματα είναι τα παιδιά.
Ξέρετε, έχουμε έναν τεράστιο αριθμό νέων ανθρώπων παροπλισμένων. Είναι μέσα σε ένα διαμέρισμα, παχαίνουν, δεν έχουν καμία δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τη ζωή, την οποία τελικά χάνουν και ουσιαστικά και βιολογικά. Αυτό είναι μια μεγάλη συμφορά για την ελληνική κοινωνία και δεν ασχολούμαστε καθόλου με αυτό.”
Ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος έχει πει σημαντικά πράγματα για τη ζωή
1. Οι άνθρωποι δεν ενεργούν ανεύθυνα επειδή είναι άρρωστοι, αλλά είναι άρρωστοι επειδή λειτουργούν ανεύθυνα.
2. Ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να αρνηθεί την πραγματικότητα, να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα ή να προσπαθήσει να την αλλάξει και αν δεν τα καταφέρει, να μην επιτρέψει να τον παραμορφώσει.
3. Ο ψυχοθεραπευτής λειτουργεί σαν τους πιο επικίνδυνους γονείς εξευμενίζοντας κολακεύοντας και νανουρίζοντας διαρκώς τον ψυχοθεραπευόμενο. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο ο μεν ψυχοθεραπευτής εξασφαλίζει μακροχρόνιο και σταθερό εισόδημα, ο δε ψυχοθεραπευόμενος χάνει την ζωή του.
4. Ο πραγματικά ώριμος άνθρωπος είναι εκείνος που εκτιμά σωστά τις συνέπειες των πράξεών του.
5. Από την γέννησή μας ως το θάνατό μας έχουμε ανάγκη να αγαπούμε και να μας αγαπούν. Σε όλη μας τη ζωή η υγεία μας και η ευτυχία μας εξαρτώνται από την ικανότητά μας να ικανοποιούμε αυτή την ανάγκη.
6. Βασικό στοιχείο της αγάπης είναι ότι δεν έχει όρους και ανταλλάγματα.
7. Με τα όρια που βάζουν οι γονείς στα παιδιά τους τους λένε “σας αγαπούμε και νοιαζόμαστε για σας” και εκείνα παραβαίνοντας τα όρια λένε στους γονείς “απόδειξέ το”.
8. Είτε μας αγαπούν είτε όχι, για να αισθανόμαστε ότι έχουμε αξία, χρειάζεται να αξιολογούμε τη συμπεριφορά μας και να την βελτιώνουμε αν είναι κατώτερη από αυτή που θα μπορούσε να είναι.
9. Η αγάπη δεν είναι ένα ένστικτο που το έχει κανείς χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια.
10. Ένας υπεύθυνος άνθρωπος κάνει αυτό που του δίνει το αίσθημα ότι έχει αξία για τον εαυτό του και για τους άλλους. Είναι διατεθειμένος να δοκιμάσει κάποια στέρηση προκειμένου να αισθάνεται ότι αξίζει ως άνθρωπος.
11. Η δυστυχία είναι περισσότερο προϊόν παρά αιτία της ανεύθυνης συμπεριφοράς.
12. Λίγα πράγματα είναι τόσο τραγικά στη ζωή του ανθρώπου όσο το θάψιμο της ανδρικής ευαισθησίας και τρυφερότητας χάριν του επιβητορικού προτύπου που επιβάλλει η κοινωνική σύμβαση.
13. Η αγάπη όχι μόνο δεν αγοράζεται, αλλά ούτε καν ζητιέται. Η αγάπη μόνο προσφέρεται.
14. Πολλοί γονείς προετοιμάζουν τα παιδιά τους για μία πραγματικότητα, η οποία δεν υπάρχει, δηλ. με το να πραγματοποιούν τις επιθυμίες τους, να τα κανακεύουν υπερβολικά, να τα κάνουν να πιστεύουν ότι είναι πρίγκιπες-πριγκίπισσες κι ο κόσμος είναι εδώ, για να τα ικανοποιεί. Τα παιδιά, λοιπόν, μαθαίνουν να παίρνουν, να παίρνουν, να παίρνουν, αλλά δεν έχουν ιδέα, ως ενήλικες αργότερα, τι σημαίνει να δίνουν.
15. Το να μάθει κανείς πώς να συμπεριφέρεται ως γονιός είναι πιο δύσκολο από το να εκπαιδευτεί για τον πόλεμο.
16. Οι έφηβοι δεν γνωρίζουν με ποιον είναι οργισμένοι. Είναι οργισμένοι κυρίως με τους γονείς τους, με το οικογενειακό τους περιβάλλον, γιατί εκεί κρίνεται η δυνατότητα του νέου να είναι αυθύπαρκτο πρόσωπο. Αν ο νέος μέσα στο σπίτι έχει αναπτύξει μια υγιή προσωπικότητα, τότε οι οποιεσδήποτε αρνητικές εξωτερικές συνθήκες δεν θα τον καταβάλλουν.
