Κατά τους ψυχολόγους το 90% της συμπεριφοράς των ανθρώπων έχει προγραμματιστεί μέχρι την ηλικία των 7 ετών.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η εικόνα που έχει ο καθένας μας για τον εαυτό του καθώς και οι σχέσεις μας με τους άλλους και οι βασικές μας πεποιθήσεις δεν είναι τίποτε άλλο από ένας ασυνείδητος προγραμματισμός που έγινε στην παιδική ηλικία μας.
Ιδιαίτερα οι επιδράσεις των γονιών μας έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στην διαμόρφωση των πεποιθήσεων που θα έχουμε σαν ενήλικες.
Οι επικριτικοί γονείς , δάσκαλοι και αδέλφια μπορεί να έχουν παίξει ένα σημαντικό ρόλο στον αρνητικό προγραμματισμό του καθενός μας και να έχουν δημιουργήσει μια έλλειψη αυτοπεποίθησης την οποία κουβαλάμε ασυνείδητα σε ολόκληρη τη ζωή μας και την εμφανίζουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Οι ασυνείδητες πεποιθήσεις που έχουν δημιουργηθεί κατά την παιδικά μας ηλικία μπορεί να συνέβησαν για διάφορους λόγους:
1 επειδή οι γονείς μας και το κοινωνικό μας περιβάλλον έδινε μεγαλύτερη προσοχή σε αυτό που μας έλειπε από αυτό που είχαμε – οπότε μας δημιουργήθηκε η ασυνείδητη πεποίθηση – «κάτι μου λείπει», «είμαι κατώτερος», «δεν μπορώ να τα καταφέρω πολύ καλά», «δεν είμαι αρκετά καλός».
2 επειδή μας επέκριναν και μας συνέκριναν και ξεχνούσαν να μας συγχαίρουν για τις καθημερινές επιτυχίες μας
3 επειδή μας έβαζαν ταμπέλες καταδικαστικές και οδυνηρές του τύπου ‘’ανεύθυνος‘’ ‘’τεμπέλης‘’ ‘’βλάκας‘’, και οι ταμπέλες αυτές ρίζωσαν από πολύ νωρίς στο υποσυνείδητο μας και συνέβαλλαν με καταστροφικό τρόπο στο πως αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και στο πόσο έχουμε αναπτύξει αυτό εκτίμηση και αυτοπεποίθηση.
Όλοι μας έχουμε διαμορφώσει ασυνείδητα τον χαρακτήρα μας σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και προσδοκίες των άλλων και κυρίως των γονιών μας.
Όλοι μας έχουμε εσωτερικεύσει φοβίες και άγχη τα οποία μας έχουν δημιουργηθεί υποσυνείδητα και ουσιαστικά δεν ανήκουν σε εμάς αλλά στους άλλους και κυρίως στους γονείς μας.
Η χειρότερη πεποίθηση που δημιουργείται κατά την παιδική ηλικία είναι αυτή της απόρριψης ή της αποτυχίας. Πιστεύουμε δηλαδή ότι δεν θα τα καταφέρουμε να κάνουμε κάτι που θέλουμε γιατί δεν είμαστε σε θέση να το πετύχουμε – ‘’δεν είμαι αρκετά καλός‘’
Τα καλά νέα είναι ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε με τον ίδιο προγραμματισμό σε όλη μας την ζωή.
Μπορούμε τώρα να αρχίσουμε να δίνουμε αγάπη και αποδοχή στο μικρό παιδί που βρίσκεται μέσα μας.
Μπορούμε τώρα να αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να σταματήσουμε να τον κακομεταχειριζόμαστε.
Μπορούμε τώρα να αλλάξουμε τις ασυνείδητες αρνητικές και περιοριστικές πεποιθήσεις μας και να τις αντικαταστήσουμε με θετικές και ενισχυτικές και ενδυναμωτικές
Πως;
Πως αλλάζουμε τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις;
Χρειάζεται να πάρουμε την απόφαση τώρα ότι:
— Υπάρχουμε για να ζούμε τη ζωή μας έτσι ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς να αισθανόμαστε υποχρέωση να δίνουμε λόγο σε κανένα για τον τρόπο ζωής που διαλέξαμε αν αυτός ο τρόπος μας γεμίζει χαρά
— Ο μόνος στον οποίον έχουμε να δώσουμε λόγο είναι ο εαυτός μας και για αυτό χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.
– Αφήνουμε τους άλλους να ζουν όπως τους αρέσει και ζούμε κι εμείς όπως μας αρέσει.
– Να σταματήσουμε να μιλάμε υποτιμητικά για τον εαυτό μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος.
– Ακόμα κι αν κάνουμε λάθη, να συγχωρούμε τον εαυτό μας και να του φερόμαστε με χιούμορ και αγάπη, να τον επιδοκιμάζουμε και να του κάνουμε δώρα.
– Να ψάχνουμε να βρούμε το καλό ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις ώστε να αρχίσουμε να βλέπουμε και τα θετικά του εαυτού μας τα οποία η χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν μας επέτρεπε να δούμε.
Με αυτές τις μικρές καθημερινές ενέσεις αυτοπεποίθησης στον εαυτό μας σιγά σιγά δυναμώνουμε καθώς οι αρνητικές μας πεποιθήσεις σχετικά με τον εαυτό μας αντικαθίστανται από θετικές και πιο αισιόδοξες.
Μπορώ και Αξίζω είναι πανίσχυρες λέξεις για να βελτιώνουμε τον εαυτό μας καθημερινά
