Πώς ένας επιχειρηματίας με έντονη δραστηριότητα αποφασίζει να στραφεί στη συγγραφή;
Η συγγραφή για εμένα είναι μια εσωτερική αναγκαιότητα. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Γράφω σκέψεις, δοκίμια και ιστορίες από την ηλικία των έντεκα ετών. Τα τελευταία περίπου τριάντα χρόνια πολλά άρθρα μου, επαγγελματικού περιεχομένου, έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή έγκριτα έντυπα όπως στις εφημερίδες Lloyd’s List του Λονδίνου, στην Trade Winds της Νορβηγίας, στο διαδικτυακό Accredited Investors News, των Η.Π.Α, στο THE BALTIC EXCHANGE Magazine, του Λονδίνου, αλλά και σε δικά μας έντυπα, όπως στις εφημερίδες ΚΕΡΔΟΣ, ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ και σε περιοδικά όπως το ΝΑΥΣ, το ΕΛΝΑΒΙ, κ.ά.
Το 2006 έδωσα για δημοσίευση πρώτη φορά, στον εκδοτικό οίκο Λιβάνη ένα από τα έργα μου, το «λύκος ή πρόβατο;», το οποίο έγινε μπεστ σέλερ. Η ενασχόλησή μου – με σοβαρότητα και επαγγελματισμό – με το γράψιμο, ήδη υφίστατο παράλληλα με τις επιχειρηματικές μου δραστηριότητες, απλά το 2006 αναγνωρίστηκε η δουλειά μου και στο χώρο του βιβλίου.
Λίγο πριν την έκδοση του πρώτου σας βιβλίου υπήρχε κάτι που σας φόβισε; Την έκθεση σε μια άλλου είδους κριτική;
Δεν με φοβίζει η κριτική και λίγο με απασχολεί τι θα γίνει το έργο μου μετά, αφού αντλώ την μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά από αυτό την ώρα που το γράφω. Οι έπαινοι των αναγνωστών μου και οι καλές κριτικές είναι σαν το κερασάκι στην τούρτα. Αν έπαιρνα μια αρνητική κριτική θα την λάμβανα σοβαρά υπόψη εάν αποτελούσε μια καλά τεκμηριωμένη αξιολόγηση της δουλειάς μου και όχι απλώς μια αβάσιμη γνώμη. Άλλωστε, ο πρώτος αυστηρός κριτής των πονημάτων μου είμαι εγώ ο ίδιος και δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να διαγράψω σελίδες και πολλές ώρες εργασίας, αν δεν με ικανοποιεί και δεν με συγκινεί το αποτέλεσμα.
Θα ήθελα να χαρακτηρίσετε καθένα από τα βιβλία σας με 30-50 λέξεις.
Το «λύκος ή πρόβατο;» είναι το απόλυτο εγχειρίδιο προς ερωτικούς ναυτιλλομένους παντός καιρού! Είναι ένα βιβλίο για παντρεμένους, χωρισμένους, ελεύθερους κι ελεύθερες, αλλά πάντα φιλόδοξους εραστές! Αποτελεί – κατά πολλούς – ένα μανιφέστο κατά του νεοφεμινισμού που θέλει την γυναίκα να φοράει τα παντελόνια στο ερωτικό παιχνίδι.
Το «η σιωπή των ανδρών» αποτελεί μια υπενθύμιση ότι το βασικό συστατικό μιας ερωτικής σχέσης είναι το σεξ! Το σεξ που δεν μπορεί να σπανίζει ή να είναι ανύπαρκτο ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, ακόμα και αν σαν γονείς μεγαλώνουν παιδιά, διότι τότε δεν υπάρχει η συγκολλητική ουσία που το κρατά ερωτευμένο, μαζί, και συχνά είναι η αιτία που διαλύεται μια οικογένεια. Είναι ένα βιβλίο κόλαφος στις κοινωνικές πεποιθήσεις και στην βιομηχανία των διαζυγίων.
Το μυθιστόρημα «Ο κύκλος του Πάθους» είναι ένα έργο μύησης του αναγνώστη στον άυλο, άχρονο κόσμο του πνεύματος και της αυτεπίγνωσης. Προαναγγέλλει τον Άνθρωπο του μέλλοντος, τον Νέο Άνθρωπο, τον ηθικό-καθαρό Άνθρωπο της Ενεργητικής Αγάπης, που είναι ελεύθερος από το δυναστικό ΕΓΩ και τα πάθη, που σαν καρφιά τον κρατάνε σήμερα καρφωμένο στον σταυρό του μαρτυρίου, στον κόσμο της ύλης και των αισθήσεων.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μότο από το βιβλίο «λύκος ή πρόβατο»;
Παρ’ ότι αποφεύγω τα κλισέ και οτιδήποτε ωθεί στο βόλεμα και στην υπεραπλούστευση κατανοώ την ανθρώπινη φύση γι’ αυτό και θα διασκεδάσω τους αναγνώστες σας με δυο προτάσεις από το βιβλίο μου. Επέλεξα τις συγκεκριμένες μιας και εκφράζουν την δυναμική του Άνδρα κυνηγού. Του Άνδρα βραβείο, όπως θεμελιώνεται ο μη χειραγωγήσιμος και απρόβλεπτος άνδρας στο «λύκος ή πρόβατο;». Γι’ αυτό και το «λύκος ή πρόβατο;»είναι ένα βιβλίο που έχει χαρακτηριστεί από αρκετούς αναγνώστες «η βίβλος των ανδρών» αλλά και ως ανατρεπτικό μανιφέστο ενάντια στον νεοφεμινισμό.
Η μόνη δύναμη ή εξουσία που έχει μια γυναίκα στη ζωή σου είναι αυτή που ΕΣΥ της δίνεις ή επιτρέπεις.Το να είσαι άνδρας είναι ευλογία στο ερωτικό παιχνίδι.
Στην περιγραφή του βιβλίου «Η σιωπή των ανδρών» αναφέρετε πως μετά την ανάγνωση ο αναγνώστης θα έχει διαφορετική αντίληψη για το γάμο, το σεξ, την οικογένεια και για τον εαυτό του. Σε ποια σημεία έχει αλλάξει η δική σας αντίληψη μετά τη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Η ενσυνείδητη αλλαγή των αντιλήψεων και πεποιθήσεών μου για το γάμο, το σεξ και την οικογένεια είχε προηγηθεί της απόφασής μου να γράψω το βιβλίο. Συνήθως γράφω για αυτά που γνωρίζω βιωματικά ή και για θέματα που με έχουν συγκινήσει σε βαθμό ζέσης ώστε να μην μπορώ να κάνω αλλιώς. Για αυτό και με το «η σιωπή των ανδρών» κήρυξα τον πόλεμο στην βιομηχανία διαζυγίων και, σύμφωνα με τους αναγνώστες μου, διέλυσα πεποιθήσεις πολλών δεκαετιών σχετικά με το γάμο, τη μητρότητα και το σεξ μεταξύ ζευγαριών που μεγαλώνουν παιδιά.
Στο «η σιωπή των ανδρών» καταρρίπτονται παράλογες θεωρήσεις – προγράμματα που «τρέχουν» κάτω από τα ραντάρ της συνείδησης των ζευγαριών. Υπνωτικές εντολές του τύπου «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα», «δεν μπορώ να δω τη γυναίκα μου – τον άνδρα μου, ή τη μάνα ή τον πατέρα των παιδιών μου – ερωτικά», «πάνω απ’ όλα τα παιδιά μου», «πρέπει να είσαι τέλεια μητέρα», «να γίνεσαι θυσία για τα παιδιά σου» κ.ά που καθορίζουν παρασκηνιακά τις σκέψεις των ανθρώπων και τις συμπεριφορές τους, την ίδια τους τη ζωή για πολλές γενιές χωρίς να επιδέχονται καμία αμφισβήτηση, γιατί έτσι τους έμαθαν-εκπαίδευσαν οι προηγούμενοι, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών τους, όπως και εκείνοι εκπαιδεύτηκαν αντίστοιχα από τους δικούς τους γονείς. Και ο κύκλος που παγιδεύει τα ζευγάρια σε λάθος σκέψεις, αισθήματα και συμπεριφορές επαναλαμβάνεται από γενιά σε γενιά εξατομικεύοντάς τους, χωρίζοντάς τους σε αντίπαλα στρατόπεδα. Με το βιβλίο «η σιωπή των ανδρών» σπάει ο κύκλος, η ένοχη σιωπή και αποκαλύπτεται η αλήθεια. Αλλά κυρίως προτείνονται πρακτικές λύσεις!
Ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που έχετε συνειδητοποιήσει σχετικά με το γάμο, το σεξ, την οικογένεια και την αυτογνωσία;
Όλα είναι αποτέλεσμα προσωπικών θεωρήσεων και πεποιθήσεων γι’ αυτό και έχω καταλήξει μέχρι σήμερα στο εξής: Ένα άτομο είναι τόσο ελεύθερο όσο ελεύθερο είναι να αλλάζει τις πεποιθήσεις του αυτόβουλα και λογικά έτσι ώστε να επιτυγχάνει τα όνειρά του και τις φιλοδοξίες του.
Το νέο σας μυθιστόρημα «Ο Κύκλος του πάθους» πραγματεύεται το πάθος. Ποια ήταν η αφορμή για το νέο σας βιβλίο; Τι θέλατε ν’ αφηγηθείτε αυτή τη φορά;
Σκεφτείτε για λίγο πόσο γοητευτικός είναι ο κόσμος των φαινομένων, των χαλαρών συνειδήσεων, της ικανοποίησης των ενστίκτων και των παθών. Δεν παύει όμως να είναι ολόκληρος μια αθέατη καλοστημένη παγίδα υποδούλωσης. «Ο κύκλος του Πάθους» είναι ένα βιβλίο που φέρνει στο φως μυστικά και αποκαλύπτει κάποιες σημαντικές και αφυπνιστικές αλήθειες. Στο πρώτο μέρος του πραγματεύομαι την έκπτωση των ατομικών και κοινωνικών ηθών της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας. Την σπειροειδή πτώση του ανθρώπου στον κόσμο των ενστίκτων. Τις χαλαρέςσυνειδήσεις, την εξατομίκευση και τα μαρτυρικά του πάθη. Σύγχρονο μεν το πόνημά μου σαν ιστορία αλλά πανάρχαιας θεματολογίας δε, αφού στο δεύτερο μέρος του συγκρούονται οι δυο αιώνιες αντίπαλες ιδεολογίες – ο υλισμός, με τον κόσμο του πνεύματος – που αντιμάχονται η μια την άλλη επί χιλιάδες χρόνια. Ο κόσμος των φαινομένων και των αισθήσεων απέναντι στον άδηλο κόσμο της άυλης, άπειρης, άχρονης και αθάνατης ανθρώπινης ψυχής. Τον ανθρώπινο πυρήνα.
Έτσι, στο β’ μέρος, μέσω της αφήγησης του δράματός του κεντρικού ήρωά μου και της ανατρεπτικής μεταστροφής του, επιδιώκω να γονιμοποιήσω τη συνείδηση του αναγνώστη και να σπείρω σπόρους αμφιβολίας στην προσπάθειά μου να τον βοηθήσω να σηκώσει το πέπλο του σκότους που σκεπάζει τα τεράστιας σημασίας υπαρξιακά ερωτήματα όπως: «ποιος είμαι», «τι ήρθα εδώ να κάνω», «ποιος είναι ο σκοπός μου», να τον ωθήσω να αμφισβητήσει τις ελκυστικές φαινομενικότητες που χαλαρώνουν την συνείδησή του και τέλος να προαναγγείλω τον άνθρωπο του μέλλοντος, όπως εγώ τον οραματίζομαι, τον ηθικό και απαλλαγμένο από ΕΓΩ και πάθη ΝΕΟ – ΚΑΘΑΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! Ελεύθερο γιατί; Γιατί η ελευθερία υπάρχει μεταξύ ορίων, διαφορετικά χωρίς όρια ο άνθρωπος γίνεται αυτοκαταστροφικός και επικίνδυνος για τον εαυτό του και το περιβάλλον του. Παραμένει υπόδουλος στα ζωώδη του ένστικτα και στο δυναστικό ΕΓΩ που ζητάει ανικανοποίητο όλο και περισσότερα θυσιάζοντας στον βωμό της ύλης και της σάρκας την ψυχή – την ουσία του όντος – στην φλόγα της ικανοποίησης του στιγμιαίου και του εφήμερου, για να ξεκινήσει ένας νέος μαρτυρικός κύκλος παθών που οδηγεί τον άνθρωπο στην λήθη και στην εξαθλίωση. Το ΕΓΩ μας εξατομικεύει και μας απομακρύνει από την πνευματική μας ουσία και την ενιαία τρισυπόστατη τελειότητά μας Σώμα-Διάνοια-Ψυχή, για αυτό και αισθανόμαστε πάντα στο τέλος ανεκπλήρωτοι και άδειοι.
Το μυθιστόρημα περιέχει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Πόσο επώδυνο ή εφικτό είναι για όλους τους ανθρώπους το ταξίδι της αυτοανακάλυψης;
Το ερώτημά σας αφήνει να εννοηθεί πως ΟΛΟΙ οι άνθρωποι επιθυμούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, να θυμηθούν (να γνωρίσουν την α-λήθεια). Είναι όμως έτσι; Θέλουν ΟΛΟΙ να αλλάξουν; Θεμελιώδης προϋπόθεση για να ξεκινήσει κάποιος το ταξίδι της αυτοανακάλυψης είναι να έχει ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΘΕΣΗ και να έχει λάβει αμετάκλητη απόφαση να ερευνήσει, να ψάξει, να αφιερώσει χρόνο, προσπάθεια-ενέργεια και πολλές φορές, αρκετά χρήματα. Κάτι που δεν είναι σύνηθες και δεν το συναντάμε σε όλους τους ανθρώπους που τείνουν να βολεύονται.
Γι’ αυτό, συνήθως, το σημείο που παίρνει κάποιος την απόφαση να ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι στον κόσμο της αυτογνωσίας είναι το βίωμα της κατάστασης: «δεν πάει άλλο», «πρέπει να αλλάξω» , «ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ»! Αν δεν φτάσει πρώτα ο αμύητος ενδιαφερόμενος στο σημείο αυτό – το σημείο βρασμού που αρχίζει η αλλαγή μέσα του – είναι δύσκολο να πάρει την απόφαση να κάνει το πρώτο βήμα στο ταξίδι της αυτοανακάλυψης γιατί θα στερείται ξεκάθαρης πρόθεσης και ισχυρών κινήτρων να αλλάξει. Η αποφυγή του πόνου για πολλούς είναι μεγάλο κίνητρο. Όπως είναι βέβαιο ότι άπαξ και μπει κάποιος στο δρόμο της αυτογνωσίας και της ανακάλυψης του ΕΑΥΤΟΥ, του ΕΝΟΣ, της ΨΥΧΗΣ, στο δρόμο της θέωσης και της κατάστασης της Αγάπης, δεν μπορεί να ξαναγυρίσει πίσω ή να είναι ποτέ πια ξανά ο ίδιος. Μπορεί, αν το θέλει, να συνεχίσει να συμμετέχει παίζοντας τα παιχνίδια στον κόσμο της ύλης αλλά εν επιγνώσει, αποστασιοποιημένα, «παρατηρώντας τα απ’ έξω», από θέση ΑΙΤΙΑΣ, με περισσότερο έλεγχο. Παρατηρώντας την ίδια τη ζωή σαν ένα παιχνίδι, με τα εμπόδιά του, τους τραυματισμούς του, τις ήττες και τις νίκες του. Να μετουσιώνει τις εμπειρίες σε μαθήματα ζωής που τον προετοιμάζουν για το επόμενο εξελικτικό στάδιο. Να διευρύνει διαρκώς την συνειδητότητά του πέρα από το δυναστικό του ΕΓΩ μέχρι να το εξαλείψει. Θα έλεγα λοιπόν πως το ταξίδι της αυτογνωσίας είναι τόσο εφικτό ή ανέφικτο όσο θέλει να το βλέπει κανείς έτσι ανάλογα με την πρόθεση και τα κίνητρα που έχει. Αληθινό είναι αυτό που πιστεύεις, αυτό με το οποίο συμφωνείς. Ό,τι περιορίζει έναν άνθρωπο προέρχεται συνήθως από κάποια πεποίθησή του, κάποιο περιοριστικό πιστεύω του ή από την έλλειψη ισχυρών κινήτρων που θα τον έβαζαν σε δράση. Αν είναι επώδυνο; Επώδυνο είναι να ζεις στην άγνοια, ανεπίγνωστα, χωρίς συνείδηση, σαν αυτόματο, σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, δούλος του ΕΓΩ και των ενστίκτων σου, αποτέλεσμα της μαύρης και γκρίζας προπαγάνδας και της ψευδαίσθησης πως είσαι το αυτοκίνητό σου, ο λογαριασμός σου στην τράπεζα ή το ονοματεπώνυμο που αναγράφεται στην ταυτότητά σου. Επώδυνο είναι να μην γνωρίζεις ποιός είσαι και ποιός είναι ο σκοπός σου, γιατί είσαι εδώ!
Υπάρχουν άνθρωποι που υποκύπτουν στο κυρίαρχο πάθος τους. Κι άλλοι που καταφέρνουν να το χαλιναγωγούν. Ποιοι είναι τελικά πιο κερδισμένοι;
Εξαρτάται πως αντιλαμβανόμαστε τον άνθρωπο. Αν υπάρχει η θεώρηση – που υπάρχει – ή επικρατεί στο μυαλό των ανθρώπων η άποψη πως ο άνθρωπος είναι ένα εξελιγμένο ζώο τότε γιατί να προσπαθήσει να χαλιναγωγήσει τα ένστικτά του; Γιατί να ελέγξει τι θα πει; την συμπεριφορά του; Γιατί να βάζει όρια στον εαυτό του; Γιατί να αναλάβει οποιαδήποτε υπευθυνότητα για τις πράξεις του αφού έχει πειστεί πως είναι ζώο; Από τον φόβο του νόμου μήπως; Έχει αποδειχτεί πως το σωφρονιστικό σύστημα και η τιμωρία σαν μέσον συνετισμού έχουν αποτύχει. Ο άνθρωπος χρειάζεται να γίνει ξανά αυτόβουλα ΗΘΙΚΟΣ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ. Να πιστέψει ξανά στην αξία του ανθρώπου. Να πιστέψει πως ο ίδιος είναι καλός και πως η ανθρωπότητα είναι καλή παρόλη την προπαγάνδα που δέχεται για να πειστεί για το αντίθετο ώστε να του επιβάλλονται περισσότεροι νόμοι και περιορισμοί. Όμως ηθική ζωή χωρίς να θέσουμε σταθερά προσωπικά όρια δεν υφίσταται. Ο ανήθικος με χαλαρή συνείδηση άνθρωπος προδίδει με την συμπεριφορά του την ανώτερη θεϊκή του πνευματική υπόσταση και υποκύπτει λίγο λίγο στις έξεις του, στην λήθη και στον πνευματικό-ψυχικό θάνατο για να ξανα-επιστρέψει ώστε να επαναλάβει τον ίδιο μαρτυρικό κύκλο.
Ελευθερία χωρίς όρια δεν υφίσταται, δοκιμάστε να οδηγήσετε χωρίς όρια, χωρίς να λογαριάζετε πεζοδρόμια, διαχωριστικές γραμμές, φανάρια και δείτε τι θα συμβεί. Τα όρια είναι αυτά που δημιουργούν αυτόματα την έννοια της ελευθερίας. Άνθρωπος χωρίς όρια και υπευθυνότητα, χωρίς συνείδηση του εαυτού του, είναι ένα αυτόματο, ένας μηχανισμός άνθρακα και οξυγόνου. Ελέγχεται από τα ένστικτά του και τις παρορμήσεις του, έχει μηδενική βούληση και δεν διαφέρει από τα ζώα. Αν κάποιοι λοιπόν έχουν πειστεί επηρεασμένοι από την μαύρη και γκρίζα προπαγάνδα ότι είναι ζώα και συμπεριφέρονται ανάλογα ξεπέφτοντας όλο και χαμηλότερα δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ζώο. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση. Η σπηλιά του Πλάτωνα μας αναπαριστά ακριβώς αυτό που συμβαίνει στην σημερινή κοινωνία. Άνθρωπος με χαλαρή συνείδηση, χωρίς ηθική και όρια είναι δούλος των παθών του, των ενστίκτων του, δούλος αυτών που του κουνάνε πότε το καρότο και πότε το μαστίγιο. Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κάποιος σε κατάσταση δουλείας;
Οι ελεύθεροι άνθρωποι έχουν συνείδηση, είναι ηθικοί, βάζουν επιβιωτικά- οικολογικά όρια (δεν είναι ατομιστές), έχουν δυνατό χαρακτήρα που διαμορφώνεται μέσα από την αγάπη που έχουν για τον εαυτό τους, για την οικογένειά τους, για την κοινωνία, την ανθρωπότητα, την φύση, του σύμπαντος και του συλλογικού άπειρου νου μέρος του οποίου είναι και οι ίδιοι, και τέλος επιδιώκουν την θέωση*.
* (διευκρίνιση: η θέωση είναι εφικτή ακόμα και σαν ένσαρκη εμπειρία).
Έχω διαβάσει πως φιλοσοφείτε και καταγράφετε τις σκέψεις σας από τα εφηβικά σας χρόνια. Ποιο είναι το αγαπημένο σας μότο με το οποίο πορεύεστε στη ζωή σας;
Ένα άτομο είναι τόσο ελεύθερο όσο ελεύθερο είναι να αλλάζει τις πεποιθήσεις του αυτόβουλα και λογικά έτσι ώστε να επιτυγχάνει τα όνειρά του και τις φιλοδοξίες του με βεβαιότητα.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας δόθηκε ποτέ και την τηρείτε ευλαβικά; Και αντίστοιχα, ποια συμβουλή δίνετε στα παιδιά σας;
Ένα βιβλίο του Λεο Μπουσκάλια που διάβασα πριν πολλά χρόνια: Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.
Ποια είναι τα δικά σας αγαπημένα βιβλία; Εκείνα που σας άλλαξαν τρόπο σκέψης ή διεύρυναν τους ορίζοντές σας;
Είναι πολλά! Όμως το βιβλίο που πρώτο αγάπησα και με επηρέασε σημαντικά ήταν το «Μπορείς» του Αντωνίου Πισσάνου και το διάβασα σε ηλικία δέκα ετών.
Σχεδόν κάθε βιβλίο, που έχω διαβάσει μέχρι το τέλος, είχε ενδιαφέρον και πήρα κάτι από αυτό. Κάποια ξεχώρισαν όπως «Η Πολιτεία» του Πλάτωνα με εισαγωγή- ερμηνεία-σημειώσεις του Κ.Δ Γεωργούλη, «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία» του Κώστα Αξελού, τα «Ο Ζορμπάς» και «Ο καπετάν Μιχάλης» του Ν. Καζαντζάκη, τα «Έγκλημα και τιμωρία», «Ο παίκτης», «Αδελφοί Καραμαζώφ» του Φ. Ντοστογιέφσκυ, τα «Η Δίκη» και «Ο πύργος» του Φ. Κάφκα, «Ο Τροπικός του Καρκίνου» του Χ. Μίλερ, το «Αφέντης και δούλος» του Τολστόυ, το κλασσικό «Δον Κιχότης» του Θερβάντες.
Τι διαβάζετε αυτή την εποχή; Και ποιο βιβλίο μας προτείνετε να διαβάζουμε οπωσδήποτε;
Τις τελευταίες ημέρες διαβάζω το «Ανθρώπινη δουλεία» του Γουίλιαμ Σόμερσετ Μωμ. Αυτό που σας προτείνω να διαβάσετε είναι το τελευταίο μου βιβλίο «Ο κύκλος του Πάθους», αν αντέχετε την αλήθεια.
Marianna says: «Περισσότερα για τα βιβλία του Αναστάση Μαρασλή μπορείς να βρεις στην προσωπική ιστοσελίδα του. Aν θέλεις να μου προτείνεις κι εσύ άτομο για να δώσει συνέντευξη μπορείς να περάσεις μια βόλτα από την Αίθουσα Σύνταξης».
Μαρία-Άννα Τανάγια
