Όλοι -ανεξαιρέτως- πουλιούνται....

Αγανακτισμένο μου

τις προάλλες με ειρωνεύτηκες πάλι για την πίστη, που έχω.

Μου είπες ότι πουλήθηκα  στο Χριστό, και άρα τυγχάνω ένα  εξαιρετικά  φαιδρό πρόσωπο, κατά τη νεανική σου, τη  γνώμη.

Με αφορμή αυτή σου την κρίση, θυμήθηκα τον θείο  τον Τάκη, τον  οικονομολόγο που απεριφράστως δηλώνει, όποτε το  φέρει η συζήτηση:

- Όλοι πουλιούνται! 

Είναι, απλώς,  θέμα τιμής!

-Το πιστεύεις;

Μάλιστα!

Όλοι-τονίζει ο έμπειρος  θείος-   έχουν την τιμή τους,  και όσο πιο αυστηροί φτιάχνονται  οι νόμοι-  για της παρανομίας την πάταξιννν -  τόσο πιο πολύ  θ'ανεβαίνει το κασέ που απαιτείται, προκειμένου να εξαπατήσουν, οι  κάθε είδους γραβατωμένοι, οικονομικονομομαθείς,  μισθοφόροι.

-Η παρανομία αποκλείεται να σταματήσει, ό,τι μέτρα κι αν λάβει το κράτος-ψευδαισθήσεις- Δόξα στον Κύριο- δεν έχουμε.

 Απλά θα ανεβαίνει η... ταρίφα.

Η απληστία  καταδεικνύεται  ως  το κυρίαρχο πάθος,  τής ανθρώπινης φύσης.

 Δεν υπάρχει πρόσωπο απούλητο, και όποιος αυτό δεν το νιώθει,  είναι στ'αλήθεια  μεγάλο χαϊβάνιιιι! καταλήγει,  κατηγορηματικά,  ο θειούλης που ξέρει.

-Με πιάνεις;

- Σε πιάνω, καλέ, το συνέλαβα, είναι: "χαϊβάνι, χαϊβάνι, χαϊβάνι!"

 Εμπεδώθηκε:

"Όλοι  πουλιούνται! όλοι  πουλιούνται, όλοι  πουλιούνται! "

(Η επανάληψη πάντα διαπρέπει ως  μήτηρ μαθήσεως! )

-Τι εννοεί, όμως,  μανδάμ σαλογραία, ακριβώς,  όταν λέει ότι " όλοι πουλιούνται" ; 

Μου το κάνεις σαφέστερο;

-Εννοεί ότι ο ένας, προδίδει- πουλιέται για χρήματα, ο  άλλος, προδίδει - πουλιέται  για έρωτες και άλλος προδίδει-  πουλιέται,  για δόξες,  έκαστος ανάλογα με της ψυχής,  την βαθύτερη  ευαισθησία και κλίση.

Το γράφει  και το Ευαγγέλιο κυρίως: "όπου βρίσκεται  ο θησαυρός σας εκεί βρίσκεται και η καρδιά σας" δηλαδή η δύναμη που κινεί όλη την ύπαρξη και δίνει νόημα στη ζωή σας.

Και ούτως,  έχει το πράγμα .

Μου έμεινε  αξέχαστο και ανέφερα σε σχόλιο παλιότερα, αυτό που διάβασα στο βιβλίο με τίτλο:"Στα άδυτα της Μοσάντ"- εδώ και  λίγα χρονάκια.

-Τι έγραφε  ο πρώην μυστικός πράκτορας και  συγγραφέας, εκεί, το  θυμάσαι;

Εξηγούσε  ότι προκειμένου η Μοσάντ να προσεγγίσει και να "ρίξει" υψηλά ισταμένους, παρατηρεί- προηγουμένως- προσεκτικότατα, τι πάθος σέρνει από τη μύτη, τον κάθε σπουδαίο λεγάμενο.

Παρατηρεί, λοιπόν,  τι γουστάρει τρελά, ο καθείς,  και στο  βάθος.

Ψοφάει , ας πούμε, για  όβολα;

Ρίχνει στο  θύμα λεφτά με τη σέσουλα- ξέρεις-δεν ξέρεις - τι είναι η σέσουλα;

-Ξέρω, κυρά μου, προχώρα! 

-Ωραία! Αν γουστάρει λεφτά, λοιπόν, τον μπουκώνουνε στα λεφτά, με τη  σέσουλααα!

-Αν δε γουστάρει λεφτά και βουρλίζεται για   γυναίκες;  

-Του ρίχνει από δίπλα,  όλα τα ονειρεμένα  ουρί του Παράδεισου, και το μυαλό τού το ξανεμίζουν  οι λάμιες.

-Κουνάει, ο δικός τους,  το μαντηλάκι για...  άντρες;

Ρίχνει από δίπλα τον Άδωνι(όχι αυτόν με την τσιριχτή φωνή, βρε, για Όνομα! Εννοώ τον Αδωνι, τον αρχαίο!).

-Γουστάρει παιδιά,  το καθίκι-ο παιδέρας;

Του σερβίρει  φρέσκια-  απ' τα ανθρώπινα  σκλαβοπάζαρα-   την ανήλικη Φιλιππίνα-  καπάκι.

-Ξεψυχάει για  δόξα;

Απλώνει  μπροστά απ' τη μύτη του -το σε γυαλιστερό περιτύλιγμα-  ξελογιαστικό  της δόξας, υπέροχο έδεσμα.

 Και το κνώδαλο -το  θύμα- πάντα  τσιμπάει.

 Και η Μοσάντ πετυχαίνει πάντα τους στόχους.

-Μπράβο, βρε,  στη Μοσάντ!

-Μπράβο της. Το καπέλο, τής βγάζω!

-Και η Μοσάντ,  μάς πετάει έξω τα μάτια!

Και βέβαια, όταν δεν της χρειάζεται πια ο ...πελάτης, τον ξαποστέλνει  στην ...ανακύκλωση.

.

Όλα προχωράν  παστρικά, και αθόρυβα-  ίδια με γάτας βελούδινα πέλματα.

-Είπαμε: Έχει έκαστος την τιμή του, αρκεί να το ψάξεις το θέμα, λιγάκι. 

Το βεβαιώνει πάντα  μεθ' όρκου  και  ο θείος  ο Τάκης.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, λοιπόν, αγαπημένο μου, μπορείς να καταλάβεις γιατί μισούν το Χριστούλη, τόσο σκληρά,  οι απόγονοι των  Φαρισαίων Σταυρωτήδων.

- Ντρέπομαι που το λέω, αλλά, ακόμη δεν το κατάλαβα, επακριβώς, τρελοτάτη μου.

-Μισούνε το Χριστούλη, ρε όρνιο,  επειδή ο Χριστούλης δίνει τις καλύτερες και υψηλότερες τιμές στην αγορά , ρε χαμένο, άντε! ξυπνήστε! δε βλέπεις; 

-Δηλαδή; ποιες είναι οι μεγαλύτερες και υψηλότερες και καλύτερες τιμές, για να καταλάβω;

- Εντελώς αφαιρεμένο τυγχάνεις;  

Τι κόρακα πήγαινες κατηχητικό τόσα χρόνια;

Να στο θυμίσω:

- Ο Χριστός, άπαξ και τον εμπιστευτείς, άπαξ και τον ακολουθήσεις, τηρώντας το κατά δύναμη τις σοφές εντολές Του, σου προσφέρει, την τιμή των τιμών, την υψίστη τιμή.

 Η ύψιστη τιμή είναι η τιμή  της Αιώνιας Ζωής, περιστέρι μου!

Αυτή δεν είναι η μοναδική  εμπειρία των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

-Αυτή ακριβώςςς!

- Και ερωτώ δια τελευταίαν φοράν:μπορεί κάποιος κερατάς άνθρωπος-  όσο σπουδαία θέση επί γης και αν κατέχει-   να σου προσφέρει αυτή  την Υπέροχη  Ζωή την Αιώνια;

-Όχι δεν μπορεί,  ο κερατάςςςς -  που να βροντήξει τα στρογγυλά του  οπίσθια,  σε όλα τα δοκιμαστικά σωληνάκια της επιστήμης- των αδυνάτων αδύνατον!

Όσο και να λυσσάξει-  ο έρμος, ο α-νόητος άνθρωπος-   όποια μεταμόσχευση συκωτιών και παγκρέατος, κι αν κάνει,  όποια αντιρρυτιδική κρέμα και αν στρώσει στη φάτσα του, όσο και αν του  καλορράψει τα μούτρα ή του γεμίσει τα βυζιά σιλικόνες,  ο αξιότιμος  κύριος Φουστάνος,  όσα  λεφτουδάκια και αν δώσουν  σε γυμναστές, διαιτολόγους και μασέρ απ'την Άφρικα- εγώ, εσύ,  η βασίλισσα της Αγγλίας,  η πάσα ψυχή  τελοσπάντω- το απευκταίον, μια μέρα,  θα έρθει.

Τουτέστιν, θα μουμιοποιηθούμε  εκ του γήρατος αναπόφευκτα, το ζην θα  εκμετρήσουμε, δηλαδή, θα τινάξουμε τα ρόδινα  πέταλα, θα οργανώσει  το μεταθανάτιο μας  πάρτυ, ο κηδειάς- με  ύφος δήθεν περίλυπο-  και θα πιουν στην υγειά μας,  παραζαλισμένοι εκ του πένθους,  οι ορφανοί-επιτέλους- ίσως ευτυχείς, κληρονόμοι...

-Άρα, λοιπόν, αφού υπάρχει ο Μαύρος Καβαλλάρης, ο   Ιππότης ο Θάνατος, τι επιλογή με συμφέρει να κάνω;

-Σε συμφέρει να πουληθείς στο Χριστούληηηη!

- Δόξα Σοι,  που αναφωνεί και ένας γνωστός,  και μπράβο που το κατάλαβες!

-Ναι. Το αποφάσισα. 

Θα πουληθώ στο Χριστούλη, διότι Εκείνος και μόνον Εκείνος, μού δίνει την τιμή την ψηλότερη!

Δε με λυτρώνουν  ούτε τα λεφτά, ούτε οι δόξες τάχα μ' , ούτε τα πάρτυ με τα πολλά ούζα, you know!

- I know! Τα χρήμα κάποτε θα μπουχτίσω, οι επίγειες  δόξες θα διαλυθούν σαν τον ιστό της αράχνης, κι  ο έρωτας ντροπιασμένα δεν θα μπορεί   να με σώσει  όταν  ο Χάρος  βίαια, το κορμί μου θα  φυτέψει στο χώμα, ως έδεσμα των σκωλήκων,  και από πάνω του,  θα ξεπεταχτούν ολόφρεσκα τα  ραδίκια.

- Η Αιώνια Ζωή της Τρυφής και της Αγαλλίασης,  αδιαφιλονίκητα αστράφτει,  ως  η Τιμή η ψηλότερη.

Και όποιος πραγματικά, εξαγοραστεί με το Αγιο Αίμα δια του Βαπτίσματος στο Όνομα της Παναγίας Τριάδος από τον Κύριο, παραμένει   άπαρτο κάστρο και αποτυχαίνουν οι  όποιες επιθέσεις των παμπόνηρων και χαμένων  δαιμόνων.

Ο συνειδητός ακόλουθος του Ιησού, από  τη σκέψη κανενός επίγειου κέρδους ή αναπαύσεως, δεν πτοείται,  δεν δελεάζεται και μένει εκεί-  " άχρι  θανάτου πιστός"  στις άγιες Εντολές-  που την ημέρα του Αγίου Βαπτίσματος,  δεσμεύτηκε να τηρήσει- ίνα λάβη τον άφθαρτο στέφανο της  Ζωής της Αιώνιας. 

 Μένει πιστός, άχρι θανάτου,  σε ό,τι από Άγιους προγόνους,  τού παραδόθηκε, προκειμένου  να μεταβιβάσει και αυτός - ως  σκυταλοδρόμος- έστω χωλός και βραδύπους- στους επομένους, την άγια σκυτάλη.

-Κατάλαβες τώρα γιατί μισούν μέχρι θανάτου τους ανεξαγόραστους αληθινούς χριστιανούς οι δυνάμεις του Σκότους;

Επειδή αυτοί οι ανεξαγόραστοι μένουν μέχρι θανάτου συνεπείς στων  Θείων Εντολών, το ματόβρεχτο μετερίζι.

Κατάλαβες, γιατί  ο Εξαποδώς   των ποτών ποτέ δεν θα δώσει  την εγκόσμια  εξουσία  σε άνθρωπο που ο Χριστός, πρόλαβε και  τον εξαγόρασε Πρώτος;

Κατάλαβες γιατί ουδείς πολιτικός ηγέτης θα βρεθεί  να σεβαστεί πραγματικά το λαό του, αν πρωτίστως, αυτόν τον ηγέτη  δεν τον έχει εξαγοράσει-ελευθερώσει  ο Λατρευτός μας, ο  Κύριος; 

-Το κατάλαβα, περιστέρι  μου, μη χτυπιέσαι. Το κατάλαβα. 

- Ανθρωπίνως,  στις μέρες μας, λοιπόν, ελπίς σωτηρίας από άρχοντες,  δεν βρίσκεται, διότι " πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν. Ουκ έστιν ποιών χρηστότητα..." 

Ο υπομείνας εις τέλος τον καύσωνα της ημέρας, χάριν του Κυρίου Ιησού Χριστού,  ούτος και σωθήσεται.

Προχωράμε, λοιπόν,  την ανηφόρα, ως εξαγορασμένοι  δούλοι Κυρίου Ιησού,  Χάριτι Θεία-  σκληρή η μάχη, δε λέω...όμως...

Χαρά απερίγραπτη, σε όποιον  αντέξει...

Σαλογραία