Πολλοί άνθρωποι ρωτούν ποιος είναι ο ύψιστος προορισμός της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα, ο σκοπός της ανθρώπινης γέννησης είναι απλά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να συνειδητοποιήσουμε την απάντηση στο ερώτημα «Ποιος είμαι; Ποια είναι η αληθινή μου φύση;» Αυτός ο σκοπός, αυτή η αποστολή είναι που κάνει τη ζωή των ανθρώπων να διαφέρει από εκείνη των ζώων.
Τα ζώα – ακόμα και τα σκουλήκια και τα έντομα – γεννιούνται, μεγαλώνουν, αναπαράγονται και πεθαίνουν, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Επειδή όμως τα ζώα ακολουθούν αυστηρά τον προορισμό, το καθήκον τους και ζουν σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, δεν δημιουργούν νέες τάσεις αιτίας και αποτελέσματος.
Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι κάνουν ακριβώς το αντίθετο και συνεχώς κάνουν τον εαυτό τους και τους άλλους δυστυχισμένους. Αυτό συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ώσπου μια μέρα τους βρίσκει ο θάνατος. Από αυτή την οπτική γωνία, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι πραγματικά πολύ κατώτεροι από τα ζώα.
Θυμάμαι μια ιστορία: Ένας άγιος και σοφός μιλούσε σε έναν άνδρα που είχε έρθει να τον επισκεφθεί.
Ο Σοφός ρώτησε τον άνδρα:
«Τι δουλειά κάνεις;»
Εκείνος απάντησε: «Είμαι υπάλληλος.»
«Τι θα γίνεις όταν πάρεις προαγωγή;», ρώτησε ξανά ο Σοφός.
«Θα γίνω προϊστάμενος», αποκρίθηκε ο άνδρας.
«Και μετά;»
«Θα γίνω αναπληρωτής διευθυντής τμήματος».
«Και μετά;»
«Αν προσπαθήσω σκληρά, μπορεί να γίνω ακόμα και διευθυντής».
Ο Σοφός είπε ξανά: «Μπράβο, και τι θα συμβεί μετά;»
«Αν είμαι τυχερός, μπορεί να γίνω αντιπρόεδρος της εταιρείας».
«Τέλεια!» αναφώνησε ο Σοφός , χτυπώντας τον άνδρα στον ώμο. Μετά, σώπασε για λίγο, σκέφτηκε, και είπε ξανά:
«Εεεε, σκεφτόμουν τι άλλο θα μπορούσες να γίνεις μετά απ’ αυτό».
Η υπομονή του επισκέπτη είχε ήδη αρχίσει να εξαντλείται.
Μιλώντας πιο δυνατά, του απάντησε: «Αν είμαι τυχερός, αν δουλέψω σκληρά και αν έχω και το κατάλληλο πολιτικό μέσο, τότε ίσως καταφέρω να γίνω πρόεδρος της εταιρείας.
Είναι αυτό αρκετό;»
Ο Σοφός δεν έχασε ούτε στιγμή για να ρωτήσει ξανά: «Και τι θα γίνει μετά;»
Στο τέλος, ο επισκέπτης έχασε όλη την υπομονή του και ξέσπασε: «Μα τι θέλεις επιτέλους να σου πω; Μήπως θέλεις να γίνω Θεός;»
Ο Σοφός γέλασε τρανταχτά και είπε: «Παιδί μου, στο τέλος απάντησες σωστά! Μάθε όμως ότι δεν χρειάζεται να γίνεις Θεός. Είσαι ήδη Θεός. Πρέπει μόνο να το συνειδητοποιήσεις».
Αυτή η γνώση –η συνειδητοποίηση του ποιοι πραγματικά είμαστε, η αυτογνωσία– είναι ο ύψιστος προορισμός του ανθρώπου. Αυτή είναι η πραγματική πνευματικότητα.
Πιστεύοντας ότι είμαστε το σώμα, ο νους και η διάνοια, ταυτιστήκαμε πλήρως μαζί τους. Αν καταφέρουμε να υπερβούμε αυτή την ταύτιση, θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε και να βιώσουμε την αλήθεια:
«Είμαι η πανταχού παρούσα συνειδητότητα του Θεού που διαπερνά τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο».
Η αιώνια θρησκεία μας διδάσκει ότι ο Δημιουργός και η δημιουργία δεν είναι δύο, αλλά ένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το Θεό. Η σωστή δήλωση δεν είναι ότι «Υπάρχει μόνος ένας Θεός», αλλά «Υπάρχει μονάχα ο Θεός».
Το νερό υπάρχει και στον ωκεανό και στα κύματα. Αυτό που παίρνει τη μορφή των διαφόρων κυμάτων και του ωκεανού, δεν είναι τίποτα άλλο παρά νερό. Μόνο η εξωτερική μορφή διαφέρει.
Τα ξύλινα αγάλματα ενός αλόγου ή ενός ελέφαντα δεν μας θυμίζουν αυτά τα ζώα; Όταν αναγνωρίζουμε τη μορφή του ζώου ξεχνάμε την πρώτη ύλη το ξύλο και όταν αναγνωρίζουμε το ξύλο, ξεχνάμε τη μορφή του ζώου. Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Δίνοντας προσοχή στις εξωτερικές μορφές, ξεχνάμε την πραγματικότητα που κατοικεί μέσα τους – ο υπέρτατος εαυτός. Αυτό είναι που μας εμποδίζει να αποκτήσουμε την ύψιστη γνώση και εμπειρία. Η σπίθα της Θεϊκής συνειδητότητας διαπερνά και περιβάλλει τα πάντα γύρω μας.
Μπορεί να αναρωτηθείτε: «Αν αυτό είναι αλήθεια, δεν θα πρέπει ακόμα και ένα νεκρό σώμα να έχει συνειδητότητα;»
Παιδιά μου, ακόμα κι αν μια ηλεκτρική λάμπα καεί, ο ηλεκτρισμός που την διαπερνά δεν καταστρέφεται. Το όργανο που εκδηλώνει την ηλεκτρική ενέργεια σταμάτησε απλά να λειτουργεί, αυτό είναι όλο. Παρομοίως, ένα νεκρό σώμα δεν μπορεί να εκδηλώσει τη συνειδητότητα, αλλά δεν είναι σωστό να πούμε ότι η πανταχού παρούσα συνειδητότητα δεν είναι παρούσα στο νεκρό σώμα.
Η συνειδητότητα δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Είναι αθάνατη και αμετάβλητη. Είναι η αληθινή μας φύση. Η κατανόηση και η εμπειρία αυτής της αλήθειας είναι ο ύψιστος προορισμός του ανθρώπου –ο αληθινός στόχος της ανθρώπινης ζωής. Όσο περισσότερο αφομοιώσουμε αυτή την αλήθεια και γίνουμε ένα με αυτήν, τόσο περισσότερη ειρήνη και ευτυχία θα βιώνουμε στη ζωή μας και θα πλησιάζουμε ολοένα και πιο κοντά σε μια ευδαιμονία που ούτε τα λόγια αλλά ούτε και ο νους μπορούν να συλλάβουν.
