«Τὸ κύριο πρόβλημα στὴν ἀλληλοκατανόηση, τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καὶ συνεργασία μεταξὺ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ ἀπολυτότης. Ἡ θέση δηλαδὴ τῆς κάθε θρησκείας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον (και γιατί όχι -για να τα λέμε έξω απ' τα δόντια- ούτε αυτή ούτε καμμία άλλη ) κατέχει τὴν ἀπόλυτη περὶ Θεοῦ καὶ κόσμου ἀλήθεια.
Ὡστόσο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς μόνος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄνθρωπος γνωρίζει ὄψεις μόνον τῆς ἀληθείας, γι’αὐτὸ ὁ καθένας ὀφείλει νὰ ὁμολογεῖ, ὅπως ὁ Σωκράτης, τὴν ἄγνοιά του καὶ νὰ εἶναι ἀνοικτὸς πρὸς τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων.
Ἑπομένως οἱ δυσκολίες στὴ διαθρησκειακὴ ἐπικοινωνία ἀνακύπτουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθένας γνωρίζει μὲν διάφορες ὄψεις τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ αὐτὲς τὶς ἀπολυτοποιεῖ καὶ θέλει νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὸν ἄλλο. Οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες καθῆκον ἔχουν νὰ ἀπορρίπτουν τέτοιες ἀπολυτοποιήσεις. Ἀκριβῶς τὸ καθῆκον αὐτό, ποὺ ἐκφράζει τὸν σεβασμὸ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου πρὸς τὴν θρησκευτικὴ πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς θρησκευτικῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς καλῆς συνεργασίας τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Θεὸς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλευθερία βουλήσεως καὶ δὲν εὐαρεστεῖται οὔτε μὲ τὴν βιαία καὶ ἀπατηλὴ ἐπιβολὴ τῆς πίστης σ’ αὐτὸν οὔτε μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐλευθερίας του. Ἑπομένως, ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ μόνη θεάρεστη ὁδὸς μαρτυρίας καὶ μεταδόσεως τῆς ἀληθείας».
Πατριάρχης Βαρθολομαῖος
Σημείωση συντάκτη:
Πολὺ ἀστεία, μά τὴν ἀλήθεια, αὐτὴ ἡ μετασκευὴ τοῦ φυσικοῦ καὶ ἁμαρτωλοῦ σὲ ἱερὸ καὶ ἀπαραβίαστο μὲ τὴν ἁπλὴ προσθήκη τῆς λἐξης χριστιανικό – διὰ τῆς ὁποίας ὡστόσο δὲν μεταβάλλεται οὐσιαστικῶς. Ὀφείλουμε ὅμως νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι ἡ ἐξημέρωση τοῦ σέξ (όπου σέξ παράβαλε ἀπολυτότης), ποὺ απὸ τὴ φύση του εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, μὲ τὴ μορφὴ χριστιανικοῦ γάμου ἦταν ἕνα ἔξυπνο μπάλωμα.
(ΠΗΓΗ: Περιοδικὸν «Ὀρθοδοξία»
Δ΄ (1998) 749-752)!
Φρικτὸ καὶ ἀνήκουστο!
