Μην μπερδεύεις τον πηλό με τον Θεό - Point of view

Εν τάχει

Μην μπερδεύεις τον πηλό με τον Θεό



Μην κάνεις ποτέ κάποιον άνθρωπο, θεό σου!
Μην κολλήσεις πάνω σε κανέναν.
Μην μπερδέψεις τον πηλό με τον Θεό.


Όλοι μυρίζουμε χώμα, φθορά και σχετικότητα.



Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο από τον πηλό της γης


Έμπνευση, να πάρεις, ναι. Ενθάρρυνση, βεβαίως. Τόνωση, ωραία. Μα όχι προσκόλληση, θεοποίηση, απολυτοποίηση.


Κανείς δεν είναι πιο σπουδαίος ή πιο άξιος από σένα.


Έχεις τόσα χαρίσματα, δυνατότητες, ταλέντα, αντοχές, κρυφή σοφία και ομορφιά, που δεν αξίζει να γίνεσαι δουλοπρεπής σε κανέναν.


Μάθε την τέχνη να ψαρεύεις μόνος σου, και μην περιμένεις να σου δίνουν ένα κομμάτι ψάρι για να φας, κάθε φορά που θα πεινάς.


Μάθε να κολυμπάς και μη θες πάντα τα χέρια κάποιου να σε κρατούν, να μη βουλιάξεις.


Ωριμάζεις, μεγαλώνεις, δυναμώνεις, προχωράς. Δεν μπορεί να υπάρχει κάθε μέρα κάποιος δίπλα σου να σου λέει συμβουλές ή να σου δίνει καθοδήγηση. Αυτό θα σήμαινε ανευθυνότητα. Εσύ θέλεις να γίνεις υπεύθυνο άτομο στη ζωή. Να νιώσεις τη δύναμή σου, τη λάμψη σου, τα ταλέντα σου, να πάρεις πάνω σου την αποκλειστική ευθύνη των πράξεων, των αποφάσεων και κινήσεων που θα κάνεις.


Μερικές φορές μάς τρομάζει η υπευθυνότητα, και μας βολεύει να αναλαμβάνουν άλλοι τη ζωή μας. Κάποιοι δεν μπορούν ούτε να παραγγείλουν κάτι μόνοι τους σ’ ένα εστιατόριο. ¨Τι λες να πάρουμε; πες εσύ καλύτερα, εγώ δεν ξέρω, δεν μπορώ να αποφασίσω!”





Η ζωή όμως, δεν αστειεύεται.
Θα έρθουν τέτοια δυνατά περιστατικά που θα κληθούμε να ξεκολλήσουμε, να αποκτήσουμε βούληση, επιθυμία, θέληση και ζωντάνια ψυχής.


Για να νιώσουμε την αξία μας, να ξυπνήσει η συνείδησή μας, να αποκτήσουμε επίγνωση της δύναμής μας, της τιμής και ελευθερίας μας.


“Κι αν κάνω λάθος;”, θα μου πεις. Ε, και; Μα θα κάνεις και λάθη!! Απαγορεύεται; Ποιος μαθαίνει πιάνο, χωρίς να κάνει και λάθη;


Δεν συναντηθήκαμε με κανέναν για να περπατά αυτός αντί για εμάς. Συνοδοιπόροι είμαστε. Μα το δρόμο τον δικό σου, θα τον βαδίσεις με τη δική σου αξία και δύναμη. Σ’ αυτό τον δρόμο συναντιόμαστε, στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και είναι τόσο ανθρώπινο και ζεστό όλο αυτό.




Andreas Konanos

Pages