Πρόκειται για ένα εντελώς συνηθισμένο φαινόμενο και έχει ενδιαφέρον το αν έχει αρνητικό ή θετικό πρόσημο.
Είναι βοηθητικό για να ζούμε καλύτερα; Μας προσφέρει ευχαρίστηση; Είναι απλώς μία ακόμη οριοθέτηση των επιθυμιών και των σκέψεών μας;
Μήπως τελικά αυτές οι σκέψεις του τύπου “Τι θα πουν οι άλλοι;” “Πως θα τους φανεί αν κάνω αυτό;”, είναι ένα «φυσικό» εμπόδιο που καταλήγει σαν «δίχτυ προστασίας» από όσα φοβόμαστε να κάνουμε;
Υπάρχει σίγουρα ένα μερίδιο ανθρώπων που τους είναι όντως χρήσιμο να λαμβάνουν την άποψη των άλλων υπόψη, αλλά αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την ενσυναίσθησή τους και την καλύτερη επικοινωνία τους με τους άλλους – αυτό αναφέρεται ιδίως σε άτομα που έχουν λιγότερο καλές κοινωνικές δεξιότητες.
Ο πυρήνας αυτού του αυτοπεριορισμού είναι η έλλειψη πίστης στον εαυτό και τις προσωπικές επιλογές.
Όταν σκέφτομαι πως δεν κάνω σωστές επιλογές και δεν μου είναι εύκολο να διαχειριστώ το ενδεχόμενο να πάει κάτι στραβά, είναι πιο εύκολο σαν αυτοματοποιημένη αντίδραση, να στραφώ στις απόψεις των άλλων και με τον τρόπο αυτό να τους επιτρέψω να λαμβάνουν εκείνοι αποφάσεις για μένα. Η ευθύνη, σχεδόν μαγική, δεν είναι πλέον δική μου, αλλά δεν θα πάω και με ευκολία να την δώσω σε εκείνους.
Συνεπώς, λαμβάνονται αποφάσεις, γίνονται πράξεις, για τις οποίες η ευθύνη δεν είναι κάπου ειδικά δοσμένη και έτσι, πιστεύω, πως θα είναι πιο ανάλαφρα και ξέγνοιαστα.
Απλώς, η βασική παρατήρηση είναι πως αν δεν παίρνω αποφάσεις και δεν κάνω επιλογές στη ζωή μου ..πως θα απολαμβάνω μετά και τους καρπούς των κόπων και των προσπαθειών μου;
Παρακάτω, υπάρχουν ορισμένες σκέψεις που θα βοηθούσαν την επόμενη φορά που, αυτόματα, θα ξεκινήσει η διαδικασία "Τι θα πουν όμως οι άλλοι;"
· Δεν μπορείς να προβλέψεις τους γύρω σου
· Είναι δύσκολο να ελέγξεις τον τρόπο που σκέφτονται οι άλλοι
· Οι άνθρωποι αλλάζουν διαθέσεις και αυτό είναι αναμενόμενο
· Οι συμπεριφορές των άλλων διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση
· Εστίασε την ενέργειά σου στον εαυτό σου και όχι στους άλλους
Καταλήγοντας, ζώντας μία καθημερινότητα της οποίας καταλήγουμε να είμαστε θεατές, ποιο είναι το όφελός μας;
Τι μας απομένει από τις εμπειρίες μας αν δεν είναι ειλικρινείς δικές μας αποφάσεις;
Πώς θα απολαύσουμε την ευτυχία και την ικανοποίηση που θα μας φέρουν, όταν στην πραγματικότητα μπορεί να μην θέλαμε καν κάτι τέτοιο;
Μόνο κάνοντας αυτό που θέλω μέσα μου πραγματικά, θα πλησιάσω την ουσιαστική και ποιοτική προσωπική μου εξέλιξη.
Αγγελική Τζάνου
BSc Ψυχολογία - MSc Ψυχολογία Υγείας
Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
- Sex Therapy
via
