Δεν ξέρω πώς μπορεί κανείς να προβλέψει το μέλλον.
Γιατί η αλήθεια είναι πως, πολλές φορές, τη στιγμή που νόμιζα πως είχα τον έλεγχο, που είχα προσπαθήσει όσο ποτέ, όλα πήγαν εντελώς στραβά. Πιο στραβά κι από στραβά. Και έπειτα, ακόμη πιο στραβά.
Κάποιοι ανάμεσά τους κι εγώ, δε θέλουν καθόλου τις αλλαγές. Όμως είτε τις θες είτε όχι, είτε σου αρέσουν είτε όχι, εκείνες δεν σε ακούν. Κάθε μέρα συμβαίνουν στη ζωή μας, έρχονται όποτε θέλουν.
Η ζωή είναι αδύνατον να είναι πάντα ίδια. Η ρουτίνα μας είναι αδύνατον να συνεχίζεται για πάντα.
Στα δύσκολα, μια μέρα τη φορά, μια ώρα τη φορά. Μέχρι να ξυπνήσεις και να δεις πως πλέον δεν νιώθεις τόσο άσχημα. Και αύριο ακόμη καλύτερα. Αλλά μη ξεχαστείς, ίσως αύριο κάτι να σε ξαναρίξει κάτω. Σκληρό; Το ξέρω. Aλλά μη μου πεις πως δεν το συναντάς συνέχεια.
Και τι να κάνεις;
Μια μέρα τη φορά. Όσα μπορείς, με αυτά που έχεις. Ό,τι μπορείς για αυτά που θέλεις. Αφού στην πραγματικότητα, στο παρόν ζεις. Το μέλλον δεν το βλέπεις.
Ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί. Δεν είναι στο χέρι μας το μέλλον. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Και ίσως υπάρχει λόγος για αυτό.
Αλλά όπως έλεγε και ο Steve Jobs, δεν θα καταλάβεις γιατί σου συνέβησαν όσα συνέβησαν, παρά μόνο όταν περάσουν και κοιτάξεις πίσω και δεις πως οι τελίτσες ενώνονται σαν ζωγραφιά σε παιδικό βιβλίο. Ίσως μόνο έτσι θα μπορούσαν να συμβούν όσα καλά θα σου συμβούν. Ίσως. Δεν μένει παρά να το δούμε.
Μια μέρα τη φορά. Κε σερά, σερά.
