«Nothing kills you more than your mind – Τίποτα δεν σε σκοτώνει περισσότερο από το μυαλό σου»,
έλεγε ένα quote που βρήκα στο διαδίκτυο. Πόσο αληθινό.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε οι σύμμαχοι του εαυτού μας ή ο χειρότερός μας εχθρός. Μπορούμε να επιλέξουμε τις σκέψεις μας, τις συνήθειές μας. Μπορούμε όμως ταυτόχρονα να αφεθούμε, να μην φροντίσουμε το σώμα μας, να μην εξελισσόμαστε, να μην μας αγαπάμε ουσιαστικά.
Τίποτα δεν σε σκοτώνει λοιπόν περισσότερο από το μυαλό σου. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σκεφτείτε έναν πρωταθλητή σε ένα ατομικό άθλημα όπως είναι το τένις⋅ αν αφεθεί και φοβηθεί τον αντίπαλό του, δεν θα προσπαθήσει ποτέ να τον κερδίσει, γιατί ουσιαστικά θα νιώσει υποδεέστερος.
Σκεφτείτε έναν υποψήφιο που πηγαίνει σε μία συνέντευξη επιλογής προσωπικού μιας κορυφαίας εταιρίας και στην πραγματικότητα σκέφτεται ότι οι άλλοι είναι καλύτεροί του⋅ η σκέψη που έχει καλλιεργηθεί λοιπόν μέσα του είναι ότι δεν αξίζει να είναι σε αυτή την εταιρία. Έμμεσα είναι σαν να έχει αποδεχτεί ότι θα τον απορρίψουν.
Σκεφτείτε κάποιον που βγαίνει για το πρώτο ραντεβού με κάποιον ή κάποια που του αρέσει ή που της αρέσει. Αν σκέφτεται ότι δεν είναι όμορφος, αν σκέφτεται ότι δεν θα πάει καλά, αν σκέφτεται ότι έχει καιρό να φλερτάρει και μπορεί να νιώθει αμηχανία, θα νιώθει άβολα γιατί ουσιαστικά θα έχει πείσει τον εαυτό του να μπει σε αυτό το ρόλο.
Να τον πιστεύεις λοιπόν τον εαυτό σου, να του δίνεις θετικές σκέψεις και να τον κινητοποιείς να ονειρεύεται και να βάζεις στόχους. Να μην γίνεσαι ηττοπαθής, γιατί εκ προοιμίου είναι σαν να έχεις αποδεχτεί την ήττα σου.
Να είσαι σύμμαχος του εαυτού σου και να μάθεις να αντιμετωπίζεις τους δαίμονες και τους φόβους σου, τις ανασφάλειες και τα άγχη σου. Να μην τα αποφεύγεις, γιατί η αποφυγή είναι μόνο μία προσωρινή λύση, που μεγιστοποιεί τα προβλήματα.
Να μάθεις λοιπόν να τον αγαπάς τον εαυτό σου. Όχι θεωρητικά, αλλά πρακτικά⋅ και να του το δείχνεις. Κι αυτό να το βλέπεις στις επιλογές σου και στις σκέψεις σου.
