Δυστυχῶς, πολλοί νεοορθόδοξοι-μεταπατερικοί παρερμηνεύουν καί διαστρέφουν τόν Ἅγιο Πορφύριο, παρουσιάζοντάς τον ὡς χαλαρό, ἐπιεική, ἀνεκτικό στήν ἁμαρτία καί τά πάθη.
«Ἡ Μεταπατερική Θεολογία», παρατηρεῖ ὁ Μοναχός Ἰωάννης, «ἐπείγεται νά φέρει νέα διαθήκη στόν κόσμο, τήν ἐπιλεγομένη τρίτη διαθήκη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου[1].
Θά εἶναι ἕνας νέοβαρλααμισμός πού θά στηρίζεται στίς ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες, στόν στοχασμό καί στό συναίσθημα.
Ἀπώτερο σκοπό θά ἔχει τήν ἀμνήστευση τῶν παθῶν, γιά νά γίνει τάχατες πιό σύγχρονο καί βατό τό Εὐαγγέλιο καί πιό χαρούμενη ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν!
Τούς κουράζει πρακτικά ὁ Σταυρός, ἡ θεραπευτική πρακτική τῶν παθῶν καί θέλουν ἀμνηστευτικές θεωρίες γιά τά πάθη, μέ ἐκκλησιαστικό περιτύλιγμα, προκειμένου νά παρηγορήσουν τήν συνείδησή τους. Τό ρωσικό σύνθημα «ἀγάπη καί ἐλευθερία» τούς βόλεψε πολύ γιά νά ἑδραιώσουν τήν «θεολογία τῶν παθῶν» πού πρεσβεύουν.
Θέλουν ὅμως, κάπου νά στηρίξουν τίς θεωρίες τους γιά νά μή φαίνονται ἀποκεκομμένοι ἀπό τήν Παράδοση καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας.
Βρῆκαν ἔτσι τόν Ἅγιο Πορφύριο ἐπειδή μιλοῦσε γιά τήν ἀγάπη ἀλλά ποιά ἀγάπη; Τήν χριστοειδή ἀγάπη πού εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα μετανοίας, ἄσκησης καί σταυρικοῦ ἀγῶνα!
Ὄχι ἀγαπολογία, ὄχι ἕναν ἰδεοληπτικό ἀγαπισμό, πού εἶναι στήν πράξη ἀναίρεση τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης… Καί στήν πράξη ὅλοι αὐτοί βιώνουν καί ἐξωτερικεύουν τά ἄκρως ἀντίθετα ἀπ’ αὐτά πού θεωρητικά πρεσβεύουν. Μίσος, ἐκδίκηση, εἴρωνεία, περιφρόνηση, λυσσαλέα ἐπιθετικότητα σέ ὅσους τούς ἀμφισβητοῦν.
Δικαιώνουν τήν κρητική μαντινάδα:
«ὅλο γι’ ἀγάπη μᾶς μιλοῦν καί μόνο μίσος βγάνουν καί νά ἐπιβουλεύονται αὐτό κυρίως κάνουν».
Μήν παραξενεύεσθε γι’ αὐτό. Τόσοι αἱρετικοί παρερμήνευσαν τά λόγια τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων, τόν Ἅγιο Πορφύριο θά ἀφήσουν;
Ἐπειδή δέν μποροῦν νά μιλήσουν ἀνοιχτά γιά μοντέρνα πίστη, τρίτη διαθήκη κ.λ.π., ἐπενόησαν τόν ὅρο «Μεταπατερική» καί «Συναφειακή» Θεολογία. Δέν ἄντεξε ὅμως ἡ ἐτικέτα αὐτή στήν γνήσια θεολογική προσέγγιση καί μιλᾶνε τώρα γιά «ἐποχή τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου»!
Τό κάνουν αὐτό Ἐπίσκοποι πρωτίστως, μήν ξενίζεσθε…
Ἕνας προβληματικός ἀνώτατης βαθμίδας κληρικός -τόν ἀγαπῶ τόν καημένο, ταλαίπωρη ψυχή- κηρύσσει ἀναφανδόν ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀπεκήρυξε στόν 21ο αἰῶνα τούς παλαιούς Ἁγίους καί στήν Τρίτη χιλιετία θά θεολογεῖ μέ τό στόμα τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου!
Τίνος Πορφυρίου;
Ὄχι τοῦ πολυχαρισματικοῦ Γέροντα τῆς Μαλακάσας πού γνωρίσαμε καί ἀγαπήσαμε, ἀλλά τοῦ «Πορφυρογέννητου» μέσα στίς σαλωνάτες κόγχες τῶν ἐμπαθῶν ἐπιθυμιῶν τους…
Μία «Πορφυριανή Θεολογία» ὅπως τήν λένε, ὄχι ἐκ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ὁρμωμένη, ἀλλά ἀπό τά πάθη τους καί τόν στοχασμό τους ἐκπορευομένη…»[2].
Σχετικά μέ τήν νέα, τρίτη Διαθήκη, πού τείνουν νά εἰσαγάγουν στήν ἐκκλησία οἱ νεοορθόδοξοι-μεταπατερικοί «θολολόγοι», ὁ σοφός Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος παρατηρεῖ:
«Ὁ Ἀντίχριστος θά κηρύξει ἀγαπητοί μου τήν ἔλευση νέας ἐποχῆς εἰς τήν γῆν, ἡ ὁποία θά διαδεχθεῖ τήν Χριστιανικήν ἐποχή, δημιουργώντας ἴσως μία τρίτη διαθήκη.
Ἔχουμε τήν Παλαιά Διαθήκη, ἔχουμε τήν Καινή Διαθήκη καί θά δημιουργήσει μία τρίτη διαθήκη. Αὐτό τό κακόδοξον δόγμα περί τρίτης διαθήκης εἶναι παλαιόν καί τό ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.
Ὅμως μήν σᾶς κάνει ἐντύπωση αὐτό, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά αὐτό πού ἤδη ζοῦμε.
Ἀκοῦστε περί τίνος πρόκειται, ποιά εἶναι αὐτή ἡ τρίτη διαθήκη.
Εἶναι ἡ καλλιεργουμένη κατά κόρον στίς ἡμέρες μας ἀντίληψις περί ἀπηρχαιώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού ὑποστηρίζουν κοσμικοί κύκλοι, κοσμικοί ἄνθρωποι καί οἰκουμενιστικοί κύκλοι.
Ὅταν σᾶς λέγουν ὅτι ὁ Χριστιανισμός πάλιωσε, ἐχρεωκόπησε, ὅτι πλέον δέν ἔχει τίποτα νά μᾶς προσφέρει καί νά μᾶς μιλήσει, ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν ἔχει πλέον ἰσχύ, εἶναι ἀπηρχαιωμένος, μία καινούρια κατάσταση πρέπει νά δημιουργήσουμε.
Αὐτό στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ τρίτη διαθήκη. Ὑπάρχει λοιπόν αὐτή ἡ κατάστασις.
Ἐξάλλου τί εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ Δανιήλ ὁ Προφήτης: «καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον»[3]; Ἀλλοιῶσαι νόμον, νά ἀλλοιώσει τόν νόμον. Εἶναι ἡ τρίτη διαθήκη.
Οἱ Πατέρες καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας θά θεωροῦνται ξεπερασμένοι. Σᾶς εἶπα μέ μελαγχολικό τρόπο, μήπως ὁ Ἀντίχριστος κάθεται καί σέ Χριστιανικούς Ναούς;
Τό ἀναφέρει ἀγαπητοί μου ὁ Ἱερός Χρυσόστομος αὐτό, ἀλλά μέ ποιάν ἔννοια;
Ὄχι μέ τήν ἔννοια ὅτι θά καθίσει τότε ὁ Ἀντίχριστος, ἀφοῦ λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος, μή γένοιτο, τέτοιο πράγμα ὄχι, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅταν ὑπάρχουνε οἰκουμενισταί κληρικοί, ἤ μασονίζοντες ἤ μασόνοι, ἤ αἱρετικοί: -ὀρθόδοξοι, πού εἶναι κρυμμένοι, δέν φαίνονται-, μά εἴτε Πατριάρχαι εἶναι αὐτοί, εἴτε ἐπίσκοποι εἶναι, εἴτε ἀρχιμανδρίται, πρεσβύτεροι, διάκονοι, ὅ,τι εἶναι, καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λέγουν πράγματα αἱρετικά, ὅπως ἐπί παραδείγματι:
-Οἱ Ἱεροί Κανόνες εἶναι ξεπερασμένοι.
-Τό Πηδάλιον δέν ἔχει καμία σημασία καί ἀξία.
-Οἱ νηστεῖες νά καταργηθοῦν.
-Ἡ ἐγκράτεια θεωρεῖται παρωχημένο πράγμα.
-Σήμερα ζοῦμε σέ μία νέα ἐποχή, πρέπει τούς νέους μας νά τούς δοῦμε μέ ἄλλο μάτι, μποροῦν νά ζοῦν τήν γενετήσια ζωή καί λοιπά, καί λοιπά…
Πέστε μου. Μήπως καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάθονται ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου;»[4].
Οἱ μεταπατερικοί, παρερμηνεύοντας καί διαστρέφοντας τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, τολμοῦν, ἀσεβῶς, νά ἰσχυρίζονται ὅτι τάχα κατήργησε τήν θεολογία τῆς ἄσκησης καί τῶν κανόνων, ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τό πατερικό «κατεστημένο», πού τό ἀποκαλοῦν πιετιστικό[5] (λατ. εὐσεβιστικό).
Χωρίς νά κατανοοῦν τήν ἔννοια τῶν λόγων του, ἀπομονώνοντας χωρία ἀπό τό βιβλίο «Βίος καί Λόγοι», παρουσιάζουν τόν Ὅσιο νά διδάσκει δῆθεν μόνο τήν ἀγάπη καί μάλιστα κατά τόν τρόπο πού αὐτοί τήν ἐννοοῦν, μία ἀγάπη χωρίς σταυρό, χωρίς ἄσκηση, χωρίς τούς ἱερούς Κανόνες, χωρίς πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν.
Διακηρύσσοντας ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἁπλᾶ μιά «ἀστοχία», ὁδηγοῦνται τελικά σέ μία ἰδιότυπη ἀνοχή-παραδοχή πρός αὐτήν καί σ’ ἕναν συμβιβασμό μέ τά «ψεκτά» πάθη, πού ἀναπόφευκτα δημιουργεῖ ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη[6] καί, ἐν τέλει, πνευματικό θάνατο, ἀφοῦ «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος»[7].
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:
Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία
(Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο
[1] Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, Τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου στήν Ἐκκλησία, ἡ τρίτη διαθήκη καί ὁ ἔσχατος πειρασμός, Ἠχητικό: arnion.gr. Ὁμιλία ἀριθμός 57, 21¬11-1982 «Ὁ Ἀντίχριστος κατά τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τούς Πατέρας»,Ἀπομαγνητοφώνηση [47:12 54:15] Φαίη γιά τό ἱστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ, https://averoph.wordpress.com/2017/07 /30/%CF%80.
[2] Ἰωάννου Μοναχοῦ, Δέν ὑπάρχει Πορφυριανή ἀλλά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική θεολογία,https://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/11/blog-post_484.html.
[3] Δανιήλ 7, 25: «Καί λόγους πρός τόν Ὑψιστον λαλήσει καί τούς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον».
[4] Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, Τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου στήν Ἐκκλησία, ἡ τρίτη διαθήκη καί ὁ ἔσχατος πειρασμός, Ἠχητικό: arnion.gr. Ὁμιλία ἀριθμός 57, 21¬11-1982 «Ὁ Ἀντίχριστος κατά τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τούς Πατέρας»,Ἀπομαγνητοφώνηση [47:12 54:15] Φαίη γιά τό ἱστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ, https://averoph.wordpress.eom/2017/07 /30/%CF%80, http://www.hristospanagia.gr/7p = 68193.
[5] Γιά παράδειγμα γνωστός συγγραφέας σέ ἐκπομπή στό 4E μέ Θέμα: “TO ΦAINOMENO ΠOPΦYPIOΣ“, εἶπε ὅτι εἴμαστε ἀνώριμοι γιά τό φαινόμενο Πορφύριος, πού οὐσιαστικά κατήργησε τήν παραδεδομένη θεολογία τῆς ἄσκησης καί τῶν κανόνων καί ὁδήγησε τούς χριστιανούς στήν ἄνεση τῆς ἐλευθερίας… Mᾶς τσάκισαν -εἶπε- οἱ κανόνες καί ἡ ἄσκηση τήν καρδιά. Πασχίζαμε νά καθαρθοῦμε καί τελικά γινόμαστε σκληροί καί δοῦλοι ἑνός κατεστημένου πιετιστικοῦ. Tώρα φθάσαμε στήν “ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία”. Σχόλιο δικό μας: Δηλαδή, ἡ Ἁγιοπνευματική Πατερική διδασκαλία γιά τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ἡ κατά Θεόν ἄσκηση καί οἱ Ἱεροί Κανόνες μέ τά θεραπευτικά ἐπιτίμια, σύμφωνα μέ τούς μεταπατερικούς, αἰχμαλωτίζουν τόν ἄνθρωπο, καθιστώντας τον εὐσεβιστή, πιετιστή!!! Ὁ Θεός νά φυλάει.
[6] Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ξεκάθαρα τόνιζε ὅτι ἡ ζωή μέ τήν ἁμαρτία, καί μάλιστα μέ τό πάθος τοῦ ἐγωισμοῦ, προκαλεῖ τά ποικίλα ψυχολογικά προβλήματα καί τήν κατάθλιψη. Βλ. Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο σελ. 12. Βλ. ἐπίσης καί τή σχετική μελέτη μας: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη, Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται, 2012.
[7] Ρωμ. 6,23.
