Η δυστυχία έχει πολλά πράγματα να σου δώσει, που δεν μπορεί να σου τα δώσει η ευτυχία.
Η ευτυχία σου παίρνει πολλά πράγματα.
Η ευτυχία παίρνει όλα όσα είχες ποτέ, όλα όσα ήσουν ποτέ.
Η ευτυχία σε καταστρέφει!
Η δυστυχία θρέφει το εγώ σου και η ευτυχία είναι βασικά μια κατάσταση χωρίς εγώ.
Αυτό είναι το πρόβλημα, το επίκεντρο του προβλήματος.
Γι’ αυτό οι άνθρωποι το βρίσκουν δύσκολο να είναι ευτυχισμένοι.
Γι’ αυτό, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχουν αποφασίσει να ζουν μίζερα και δυστυχισμένα.
Αυτό σου δίνει ένα πάρα πολύ αποκρυσταλλωμένο εγώ.
Όταν είσαι δυστυχισμένος, υπάρχεις.
Όταν είσαι ευτυχισμένος, δεν υπάρχεις.
Μέσα στη δυστυχία αποκρυσταλλώνεσαι, μέσα στην ευτυχία σκορπίζεσαι.
Αν αυτό γίνει κατανοητό, τότε τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα.
Η δυστυχία σε κάνει ιδιαίτερο.
Η ευτυχία είναι ένα συμπαντικό φαινόμενο.
Δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο σ’ αυτήν.
Τα δέντρα είναι ευτυχισμένα και τα ζώα είναι ευτυχισμένα και τα πουλιά είναι ευτυχισμένα.
Ολόκληρη η ύπαρξη είναι ευτυχισμένη, εκτός από τον άνθρωπο.
Με το να είναι δυστυχισμένος, ο άνθρωπος γίνεται πολύ ιδιαίτερος, ξεχωριστός.
Η δυστυχία σου δίνει την ικανότητα να προσελκύεις την προσοχή των ανθρώπων.
Όποτε είσαι δυστυχισμένος, σε προσέχουν, σε συμπαθούν, σ’ αγαπούν.
Οι πάντες αρχίζουν να σε φροντίζουν.
Ποιος θέλει να πληγώσει έναν άνθρωπο δυστυχισμένο;
Αν η σύζυγος δεν είναι δυστυχισμένη, ο σύζυγος έχει απλώς την τάση να την ξεχνάει.
Αν είναι δυστυχισμένη, ο σύζυγος δεν μπορεί να την αγνοήσει.
Αν ο σύζυγος είναι δυστυχισμένος, ολόκληρη η οικογένεια –η σύζυγος, τα παιδιά– βρίσκονται γύρω του και τον νοιάζονται. Αυτό του δίνει μεγάλη παρηγοριά.
Νιώθει κανείς ότι δεν είναι μόνος, ότι έχει οικογένεια, φίλους.
Όταν είσαι άρρωστος, όταν νιώθεις κατάθλιψη, οι φίλοι έρχονται να σε επισκεφθούν για να σε παρηγορήσουν.
Όταν είσαι ευτυχισμένος, οι ίδιοι φίλοι σε ζηλεύουν.
Όταν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, θα βρεις ολόκληρο τον κόσμο να έχει στραφεί εναντίον σου.
Σε κανέναν δεν αρέσει ο ευτυχισμένος άνθρωπος, επειδή ο ευτυχισμένος άνθρωπος πληγώνει το εγώ των άλλων.
Οι άλλοι αρχίζουν να νιώθουν:
«Ώστε εσύ είσαι ευτυχισμένος κι εμείς εξακολουθούμε να σερνόμαστε μέσα στο σκοτάδι, τη μιζέρια και την κόλαση.
Πως τολμάς εσύ να είσαι ευτυχισμένος, όταν όλοι εμείς βρισκόμαστε μέσα σε τόση δυστυχία;»
Και ασφαλώς ο κόσμος αποτελείται από δυστυχισμένους και μίζερους ανθρώπους και κανένας δεν έχει αρκετό θάρρος, για να αφήσει ολόκληρο τον κόσμο να στραφεί εναντίον του.
Αυτό είναι υπερβολικά επικίνδυνο.
Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο.
Είναι προτιμότερο να είσαι προσκολλημένος στη δυστυχία.
σε κάνει μέρος του πλήθους —του ινδουϊστικού, του μουσουλμανικού, του ινδικού, του αραβικού, του ιαπωνικού.
Ευτυχία;
Ξέρεις τί είναι η ευτυχία;
Είναι ινδουϊστική, είναι χριστιανική, είναι μουσουλμανική;
Η ευτυχία είναι απλώς ευτυχία.
Μεταφέρεται κανείς σε έναν άλλο κόσμο.
Δεν είναι πια μέρος του κόσμου που έχει δημιουργήσει ο νους του ανθρώπου.
Δεν είναι πια μέρος του παρελθόντος, της άσχημης ιστορίας.
Δεν είναι πια μέρος του χρόνου.
Όταν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, ευδαιμονικός, ο χρόνος εξαφανίζεται, ο χώρος εξαφανίζεται...
...Όταν είσαι δυστυχισμένος, η κοινωνία σ’ αγαπάει, οι άνθρωποι σε σέβονται τόσο, που μπορείς να γίνεις ακόμη και άγιος.
Γι’ αυτό και οι άγιοί σου είναι όλοι δυστυχισμένοι.
Η δυστυχία είναι γραμμένη φαρδιά-πλατιά πάνω στο πρόσωπο και τα μάτια τους.
Επειδή είναι δυστυχισμένοι, εναντιώνονται σε κάθε είδους χαρά.
Επικρίνουν κάθε είδους χαρά ως ηδονισμό.
Είναι δυστυχισμένοι και ήθελαν να δουν ολόκληρο τον κόσμο δυστυχισμένο.
Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να θεωρηθούν άγιοι.
Σε έναν ευτυχισμένο κόσμο, θα τους νοσήλευαν, θα τους έκαναν θεραπεία.
Αυτοί είναι παθολογικοί άνθρωποι.
Έχω δει πολλούς αγίους κι έχω κοιτάξει και τις ζωές των αγίων σου.
Οι ενενήντα εννέα στους εκατό είναι απλώς ανώμαλοι —νευρωτικοί ή ακόμα και ψυχωτικοί.
Οι άνθρωποι όμως τους σέβονται.
Και να θυμάσαι, τους σέβονται εξαιτίας της δυστυχίας τους.
Σπουδαίοι άγιοι, που έκαναν μεγάλες νηστείες, απλώς βασάνιζαν τον εαυτό τους.
Αυτό δεν χρειάζεται και πολλή ευφυΐα.
Τις πρώτες μέρες είναι δύσκολο —την πρώτη εβδομάδα.
Η δεύτερη βδομάδα είναι εύκολη.
Την τρίτη εβδομάδα, δεν μπορείς να φας.
Την τέταρτη βδομάδα το έχεις ξεχάσει τελείως.
Το σώμα απολαμβάνει να τρώει τον εαυτό του, αισθάνεται λιγότερο βαρύ και προφανώς δεν έχει προβλήματα με τη χώνεψη.
Και όλη η ενέργεια που προηγουμένως πήγαινε στη χώνεψη, τώρα πηγαίνει στο κεφάλι.
Μπορείς να σκέφτεσαι περισσότερο, μπορείς να είσαι περισσότερο συγκεντρωμένος, μπορείς να ξεχάσεις το σώμα και τις ανάγκες του.
Αυτά τα πράγματα όμως δημιουργούν δυστυχισμένους ανθρώπους και δυστυχισμένη κοινωνία.
Κοίταξε τη δυστυχία σου και θα βρεις ότι σου δίνει πολλά πράγματα:
Οι άνθρωποι σε σέβονται.
Οι άνθρωποι νιώθουν πιο φιλικά απέναντί σου.
Θα έχεις περισσότερους φίλους αν είσαι δυστυχισμένος.
Αυτός είναι ένας πολύ παράξενος κόσμος.
Κάτι σ’ αυτόν είναι θεμελιωδώς λανθασμένο.
Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό.
Ο ευτυχισμένος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει περισσότερους φίλους.
Γίνε όμως ευτυχισμένος και οι άνθρωποι θα σε ζηλεύουν.
Δεν θα είναι πια φιλικοί μαζί σου.
Νιώθουν ότι τους κοροϊδεύεις.
Έχεις κάτι που δεν είναι διαθέσιμο σ’ εκείνους.
«Εσύ γιατί είσαι ευτυχισμένος;»
Έτσι, εδώ και αιώνες, έχουμε μάθει το μηχανισμό:
Καταπιέζουμε την ευτυχία και εκφράζουμε τη δυστυχία.
Αυτό έχει γίνει δεύτερη φύση μας.
Πρέπει να εγκαταλείψεις όλον αυτό τον μηχανισμό.
Πρέπει να μάθεις να είσαι ευτυχισμένος και πρέπει να μάθεις να σέβεσαι τους ευτυχισμένους ανθρώπους και πρέπει να μάθεις να δίνεις περισσότερη προσοχή στους ευτυχισμένους ανθρώπους.
Να το θυμάσαι αυτό.
Αυτή είναι μια μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα.
Μη δείχνεις οίκτο στους δυστυχισμένους ανθρώπους.
Αν κάποιος είναι δυστυχισμένος, βοήθησέ τον, αλλά μην του δείχνεις οίκτο.
Μην του δίνεις την ιδέα ότι η δυστυχία είναι κάτι που αξίζει να την κουβαλάει.
Άφησέ τον να μάθει ότι τον βοηθάς, αλλά «αυτό δεν είναι από σεβασμό, είναι απλώς επειδή το έχεις ανάγκη.»
Και δεν κάνεις τίποτα με το να προσπαθήσεις να μπεις μέσα στη δυστυχία του άλλου ανθρώπου για να τον βγάλεις από εκεί, επειδή η δυστυχία είναι άσχημη.
Άφησε τον άνθρωπο να νιώσει ότι η δυστυχία είναι άσχημη, ότι το να είναι δυστυχισμένος δεν είναι προσφορά στην ανθρωπότητα.
Να είσαι ευτυχισμένος, να σέβεσαι την ευτυχία και βοήθα τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η ευτυχία είναι ο σκοπός της ζωής —σαττσινανάντ.
Οι μύστες της Ανατολής έχουν πει ότι ο Θεός έχει τρεις ποιότητες.
Είναι σατ –αλήθεια–,
τσιτ –συνειδητότητα– και
άναντ —ευδαιμονία.
Όπου υπάρχει ευδαιμονία, εκεί βρίσκεται και ο Θεός.
Όποτε βλέπεις έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, σεβάσου τον —είναι άγιος.
Κι όποτε αισθάνεσαι ότι μια συνάθροιση ανθρώπων είναι γεμάτη ευδαιμονία, θεώρησέ την ιερό χώρο.
OSHO Βουτιές στον Ωκεανό της Ζωής
Εκδόσεις: Ρέμπελ
επιλεγμένα αποσπάσματα από την ανάρτηση Η επιλογή της δυστυχίας από το εξαιρετικό ιστολόγιο του Γιάννη Αυγουστάτου OSHO-LAND
