«. . . ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» - Point of view

Εν τάχει

«. . . ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»




Το πρώτο ευαγγέλιο, αυτό του ευαγγ. Ματθαίου, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 16 Νοεμβρίου, ολοκληρώνεται με την παραπάνω φράση.
Ο Ιησούς, πριν αναληφθεί στους ουρανούς, στην τελευταία συνάντηση με τον όμιλο των μαθητών απευθυνόμενος σε αυτούς τους αποστέλλει στα έθνη να μαθητεύσουν, δηλαδή να κηρύξουν το λόγο Του και να βαπτίζουν στο όνομά Του όσους Τον αποδέχονται, όσους Τον πιστεύουν.
Τους αποστέλλει χωρίς πολλά υλικά εφόδια, χωρίς δυνατότητες υποστήριξης, χωρίς κάποιους να προετοιμάζουν το έδαφος. Αυτό που τους προσφέρει είναι μία προτροπή και μία υπόσχεση: «ἰδοῦ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Με αυτά τα εφόδια ξεκινούν οι απόστολοι για το έργο που τους ανατέθηκε.
Προσπαθώντας να αναπλάσουμε νοερά τη σκηνή δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στη δυσκολία της εκπλήρωσης της εντολής του Χριστού. Πώς θα κατόρθωναν αυτοί οι μεσαίου βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου ψαράδες της λίμνης της Γαλιλαίας να μεταφέρουν το μήνυμα του Χριστού «πάντα τὰ ἔθνη»; Δεν θα τους έκαμπταν οι δυσκολίες; Δεν θα τους λύγιζαν οι αντιξοότητες; Δεν είχαν απέναντί τους όχι μόνο τον ιουδαϊσμό, ο οποίος σύντομα θα αποδειχθεί πολύ σκληρός αντίπαλος, αλλά και τον κρατικό μηχανισμό της Ρώμης;
Φανταστείτε να χάνεται από τα μάτια σου αυτός που εμπιστεύεσαι και να μένεις μόνος σου με μία υποχρέωση, η οποία να απαιτεί να αλλάξεις τη ζωή και τις σχέσεις σου. Τι θα μπορούσε να σε κρατήσει στο δρόμο σου και να μην παρεκκλίνεις;
Φρονώ δύο πράγματα: Πρώτα η υπόσχεση του Χριστού ότι θα σου συμπαρασταθεί και θα είναι δίπλα σου μέχρι το τέλος της ιστορίας, δηλαδή για όσο χρειαστεί, και έπειτα η δική σου ασθενής ή όχι πίστη.
Η πορεία του χριστιανισμού και η εξάπλωσή του, παρά τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, μας πείθουν ότι αυτά, τελικά, ήταν αρκετά.
Θα αντέχαμε εμείς, άραγε, το βάρος που ανατέθηκε στους αποστόλους;
Οι μέρες που ζούμε έχουν κάποια κοινά σημεία με αυτή την κατάσταση που έζησαν οι απόστολοι μετά τον αποχωρισμό τους από το Χριστό. Προβλήματα, αβεβαιότητα για το μέλλον, απουσία σταθερότητας και διάφορα άλλα.
Και σήμερα κάποιες στιγμές μπορεί να νιώσουμε ότι ο Χριστός μας εγκατέλειψε, μας άφησε μόνους με τα προβλήματά μας για να τα βγάλουμε πέρα. Ίσως και σήμερα να νομίσουμε ότι το βάρος που έχουμε για να μεταφέρουμε το Χριστό στα έθνη, ακόμη και αν τα έθνη είναι στη γειτονιά μας, είναι δυσβάστακτο. Στην πραγματικότητα, παρά τα φαινόμενα, δεν είμαστε μόνοι μας.
«Μην ανησυχείτε» μας λέει «θα είμαι μαζί σας μέχρι το τέλος των αιώνων». Αυτή η φράση του Κυρίου, την οποία διασώζει ο ευαγγ. Ματθαίος στον επίλογο του Ευαγγελίου του αποτελεί την εξασφάλισή μας χωρίς να είναι εξασφάλιση. Αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία θα στηρίξουμε την πίστη μας προς το μοναδικό ασφαλές θεμέλιο στον κόσμο μας. Αποτελεί την αφετηρία της εμπιστοσύνης μας.
Είναι γεγονός ότι στις δύσκολες μέρες που διανύουμε χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο την ελπίδα. Μία ελπίδα που δεν μπορούν να μας προσφέρουν οι συνηθισμένοι κρατικοί, πολιτειακοί, κοινωνικοί θεσμοί. Μία ελπίδα που έχει νόημα μόνο όταν μας οδηγεί σε μία άλλου είδους ζωή, σε μία ζωή που θα μετατρέπει την ήττα σε νίκη, τη μοναξιά σε κοινωνία, τη βία σε πραότητα, την κακία σε αγάπη.
Αυτό το μήνυμα μας προσφέρει ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος με τον επίλογο του Ευαγγελίου του.
Ένα μήνυμα που το χρειαζόμαστε απεγνωσμένα.
via

Pages