Δε μπορούμε να τα 'χουμε όλα. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους, είτε έχουμε φιλική σχέση μαζί τους, είτε ερωτική. Θα θέλαμε να μείνουν για πάντα στη ζωή μας, να μας τη φωτίζουν με κάθε δυνατό τρόπο. Κι όχι μόνο για τους ανθρώπους. Μπορεί αυτό να ισχύει για ένα ζωάκι που έχουμε, για ένα αντικείμενο με το οποίο έχουμε δεθεί - ναι, υπάρχουν άνθρωποι που δένονται με αντικείμενα, δεν τους καταλαβαίνω, αλλά θα τους συμπεριλάβω.
Άρα θα αποκλείσουμε αυτούς τους ανθρώπους που δε μας φέρθηκαν καλά, θα εστιάσουμε σε πρόσωπα και πράγματα που μας πρόσφεραν. Είναι, όμως, γνωστό ότι όλα έχουν μια ημερομηνία λήξης. Μην πάει ο νους σας σε κανένα θάνατο - αν κι αυτό είναι ένα κομμάτι της ζωής.
Ο αποχωρισμός μπορεί να επέλθει και με την απόσταση ή με το χρόνο, με την ανατροπή των δεδομένων. Και τη γενική - και σκληρή - διαπίστωση ότι αυτό που αγάπησες δε θα είναι κοντά σου, όπως εσύ είχες θελήσει.
Το πιο σκληρό κομμάτι είναι αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση κι οι ακόλουθες σκέψεις. Ο αγώνας για την αποδοχή είναι ένας δύσκολος αγώνας. Ο συναισθηματικός δεσμός είναι τρομερά ανθεκτικός κι όταν πρέπει να κοπεί, έρχονται, θα λέγαμε: τα πάνω - κάτω. Ξεκινάει μια διαδικασία κατά την οποία θα πρέπει πρώτα να αποδεχθείς την παρούσα κατάσταση, να διαχειριστείς τη δύναμη της ανάμνησης και, τελικά, να προχωρήσεις στη ζωή σου, παίρνοντας τα καλύτερα από αυτή τη φάση που πέρασες με το συγκεκριμένο πρόσωπο/ ζωάκι/οτιδήποτε.
Θα συμφωνήσετε ότι οι αναμνήσεις είναι το κομμάτι που χρειάζεται την καλύτερη διαχείριση. Μπορούν να λειτουργήσουν ταυτόχρονα τόσο με ευεργετικό όσο με βλαβερό τρόπο για την παραπάνω κατάσταση. Είναι όπως ένα δίκοπο μαχαίρι.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα από τη λογοτεχνία - γιατί είμαστε και διαβασμένοι, ναι. Θα σας μεταφέρω για λίγο στο μυθιστόρημα «Η αγάπη του Swann», που συμπεριλαμβάνεται στην «Αναζήτηση του χαμένου χρόνου», του Μαρσέλ Προυστ. (Κεντρικό ρόλο δεν έχει πλέον ο αφηγητής, αλλά ο Σουάν, ένας φίλος της οικογένειας του Μαρσέλ. Ο Σουάν ερωτεύεται την Οντέτ, μια ιδιαίτερα όμορφη, αλλά ρηχή γυναίκα, που τον ταξιδεύει μέσα σε περιόδους ηρεμίας και ερωτικής ζήλειας Ο Σουάν παρουσιάζεται να ανασύρει την εικόνα της Οντέτ από τη μνήμη του ως ενός προσώπου που δεν ήταν ο τύπος του. ) Κύριο ρόλο στην ιστορία παίζει η σονάτα του Vinteil, που ξεσηκώνει τους μηχανισμούς της μνήμης του πρωταγωνιστή Swann, ο οποίος ζει ένα βασανιστικό ειδύλλιο με την Odette de Crecy.
 |
| Πορτρέτο της Madame Georges Bizet, γεννήθηκε στο Geneviève Halévy, από τον Jules-Elie Delaunay. Orsay Museum (1878). Ήταν η έμπνευση για το χαρακτήρα της Οντέτ. |
Η σονάτα αυτή, σύμφωνα με τις λογοτεχνικές αναλύσεις, αναπληρώνει τις ευτυχισμένες στιγμές του πρωταγωνιστή πριν γνωρίσει την Odette, αναβιώνοντας έτσι το χαμένο χρόνο.
Εδώ, λοιπόν, οι αναμνήσεις λειτουργούν με έναν τρόπο που απομακρύνει - με όλη τη μελοδραματική του εσάνς - τις πληγές του παρελθόντος, μια διέξοδο μέσα από την τέχνη. Αν, λοιπόν, έχετε κάποιες δημιουργικές τάσεις, αυτό θα σας βοηθήσει να τις διαχειριστείτε. Γράψτε, ζωγραφίστε, θα είναι ωφέλιμο. Κι αν δεν έχετε, αφήστε την τέχνη να σας βοηθήσει - κάτι θα ξέρει κι εκείνη.
Και, προπάντων, μη στεναχωριέστε. Κάποιος που μας αγαπάει και τον αγαπάμε δε θα ήθελε να στεναχωριόμαστε για αυτόν. Περισσότερο θα ήθελε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που κάνουμε. Και πού ξέρετε; Μπορεί μια ημέρα να τον κάνουμε περήφανο.
**
Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους εκεί έξω που χάσανε - με οποιονδήποτε τρόπο - σημαντικά στοιχεία από τη ζωή τους. Συνειδητοποιώ ότι είναι πολλοί.
