Σε εσένα που μου κέρασες τον πρωινό καφέ γιατί ήμουν η πρώτη πελάτισσα.
Σε σένα που περίμενα από πίσω σου στην ουρά του super market με ένα γάλα στο χέρι και μου είπες πέρνα.
Σε σένα που δεν είδα το stop και μου είπες να προσέχεις γιατί τρέχουν εδώ.
Σε εσένα που δε μου έφταναν τα ψιλά για το χυμό και μου είπες δεν πειράζει άλλη φορά
Σε σένα που μου δεν πρόλαβα να πάρω νούμερο στην τράπεζα και μου έδωσες το δικό σου γιατί είχες πάρει δύο.
Σε σένα που περίμενα να με αγνοήσεις και να βάλεις βιαστικά τα ψώνια σου στις σακούλες και να εξαφανιστείς και όμως δεν το έκανες.
Σε σένα που περίμενα να ξεσπάσεις όλα σου τα νεύρα για αυτή μου την παράβαση και όμως δεν το έκανες.
Σε σένα που περίμενα να βάλεις πίσω το χυμό και όμως δεν το έκανες.
Σε σένα που περίμενα να μου πεις μουτρωμένα καλημέρα μιας και μόλις ξύπνησες και όμως δεν το έκανες.
Σε σένα που περίμενα να σκεφτείς καλά να πάθω και να ερχόμουν νωρίτερα και όμως δεν το έκανες.
Σε ευχαριστώ για τα μικρά καθημερινά παραδείγματα ευγένειας και σεβασμού.
Σας ευχαριστώ που υπάρχετε.
Τάμι Γκεκτσιάν – www.thessalonikiartsandculture.gr
