Την βλέπω με τη σούπερ μίνι φούστα. Αν με ρωτάς δεν θα πω ότι είναι υποψήφια καλόγρια, ότι το τελευταίο που σκέπτεται είναι πότε θα χάσει την παρθενιά της. Αν δεν την έχει χάσει εδώ και κάποια χρονάκια.
Βλέπω και μια άλλη με σουτιέν που απλά συγκρατεί το στήθος της ενώ το αφήνει ακάλυπτο κατά 66% και το κουσουμάρεις εύκολα διότι έχει αφήσει ξεκούμπωτο το μισό πουκάμισό της. Το πρώτο που θα πω είναι η κυρία στέλνει το μήνυμα πως είναι διαθέσιμη.
Όχι, σου λένε, μη κρίνεις την γυναίκαι με κοινωνικά στερεότυπα σχετικά με το ρουχισμό της. Θα φορέσει αυτό που την ευχαριστεί, που την κάνει να αισθάνεται άνετα, ευχάριστα αδιαφορώντας για τα σχόλια που προκαλεί. Μπορεί να 'ναι κι έτσι.
Μια γυναίκα να ψοφάει να πηδηχθεί, να μην έχει κάτι άλλο στη σκέψη, κι όμως να κυκλοφορεί με ντύσιμο που δίνει την εντύπωση της σεμνότυφης. Όπως μια άλλη με ρούχο προκλητικό να μη θέλει με τίποτα να κερατώσει το σύντροφό της.
Λέμε, όμως, ότι ο άνδρας «βλέπει» διαφορετικά την γυναίκα ανάλογα με το βάψιμο στο πρόσωπό της και κατά πόσο γυμνή σάρκα επιτρέπει να μπανίζει ο άλλος. Οπωσδήποτε, η
γυναίκα έχει και το πιο μηνυματικό μέσο επικοινωνίας, τα μάτια. Ο τρόπος που σε κυττάει, δηλαδή όταν σε ενθαρρύνει να προχωρήσεις, να την φλερτάρεις, υπερέχει και του
πιο τολμηρού ρούχου.
Έλα, όμως, που κάποιες γυναίκες δεν γνωρίζουν την τέχνη να «παίξουν» με τα μάτια και περιμένουν από τον άνδρα να πιάσει το νόημα από το ντύσιμό της.
