Μεγάλη διαφορά υπάρχει μεταξύ ενός ανθρώπου που γνώρισε τον Κύριο μέσα από το Άγιο Πνεύμα- Φως και από τον άνθρωπο που δεν γνώρισε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Τη Χάρη αυτή την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο αυτόν που μέσα από κόπους θα φτάσει να εγκαταλείψει το εγώ του για να βρει τον Θεό. Μέσα από την μελέτη και φυσικά την πράξη του Λόγου.
Χωρίς τα Χάρη- Άγιο Πνεύμα – Φως σβήνει το Φως της ζωής, η ψυχή τραυματίζεται.
Το Φως της ψυχής πρώτα σβήνει εν ζωή και νεκρώνει ο άνθρωπος από τα χαρίσματα που έχει μέσα του.
Ξεραίνεται ο άνθρωπος αυτός, χάνει τελείως τη φυσική του φρεσκάδα και αρμονία και χάνει την επαφή του με το Θείο. Που είναι το Θείο; Μα φυσικά μέσα σε κάθε άνθρωπο, αφού εκεί μέσα σε μας, μέσα σε κάθε άνθρωπο είναι και η Πνοή του Θεού, η οποία περιμένει να μετατραπεί σε Πνεύμα, δηλαδή Άγιο Πνεύμα.
Έτσι ο άνθρωπος λιώνει από μέσα, χάνει τις αρετές του, φθείρεται και τελικά αργοπεθαίνει ζώντας.
Αφού η ζωή του δεν είναι μέσα από την Αποστολική του στολή, αλλά ζει παραδομένος σε όλες τις εκκλήσεις της σάρκας. Όπου η σάρκα έγινε η τροφός, έγινε ο οδηγός και ο άνθρωπος μέσα από αυτήν οδηγείται.
Άστοχος πια ο άνθρωπος αυτός ζει χωρίς την λαμπάδα της Φώτισής του, της βάφτισής του με τα Χαρίσματα αυτής.
Γιατί όποιος σκλαβώθηκε από την σάρκα γίνεται έρμαιο των παθών του και βιώνει τις απώλειες τη μία μετά την άλλη.
Δωροθέα
