Πόσο πραγματικά επιθυμούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς;
Τόσο απλή, μα και τόσο δύσκολη στην εφαρμογή της συμβουλή!
Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι δεν έχουμε επιλογή σε αυτά που κάνουμε, ότι περιοριζόμαστε από καταστάσεις, ανθρώπους, τον ίδιο μας τον εαυτό. Θεωρούμε ότι η ζωή μας προέκυψε, ότι συμβαίνει ανεξάρτητα από εμάς και ότι εμείς απλά αντιδρούμε σε ό,τι παρουσιάζεται.
Ας ξεβολευτούμε για λίγο από τις απόψεις μας, ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη αυτά που πιστεύουμε και ας τολμήσουμε να σκεφτούμε βιωματικά. Σκέφτομαι βιωματικά (πολλοί ρωτάτε τι είναι αυτό και πώς γίνεται) σημαίνει ότι σκεφτόμαστε αυτά που ακούμε ή διαβάζουμε, μέσα από τη δική μας ζωή, με βιώματα δικά μας.
Η ζωή μας αποτελείται μόνο από γεγονότα και μπορούμε να τα παρατηρούμε από απόσταση, σαν κάποιος άλλος έξω από μας να παρακολουθεί τον εαυτό μας πώς αυτός λειτουργεί. Χωρίς κριτική, χωρίς ερμηνεία αλλά με απλή, αντικειμενική παρατήρηση.
Το αστείο είναι ότι όντως κάνουμε αυτό που θέλουμε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, χωρίς να αναλαμβάνουμε την ευθύνη, κατηγορώντας άλλους ή τη ζωή για τις δικές μας επιλογές.
Όταν προσπαθείς να διαβάσεις κάτι αλλά δεν συγκεντρώνεσαι, εσύ θέλεις να πιέζεσαι και να περιορίζεσαι. Η σκέψη σου (ένα άλλο μέρος του εαυτού σου) θέλει να βρίσκεται αλλού και δεν το επιτρέπεις.
Όταν αρρωσταίνεις, εσύ το προκάλεσες όταν στέρησες από τον εαυτό σου τη χαρά, όταν συντηρούσες την αυτοκριτική, την πίκρα, το μίσος και την ενοχή.
Όταν οι άλλοι σε εκμεταλλεύονται ή σε θεωρούν δεδομένο, εσύ πίστεψες ότι είσαι αδύναμος και ανάξιος. Εσύ έχεις τοποθετήσει άλλους πιο ψηλά από σένα.
Όταν βρίσκεσαι μόνος, αποκλεισμένος από ό,τι αγαπάς, εσύ επιλέγεις τη σιωπή και το διαχωρισμό. Εμπιστεύεσαι το εγώ και τα σενάρια φόβου που υποβάλλει, παρά τη δράση της ζωής που σίγουρα περιλαμβάνει πόνο.
Όταν τρέχεις, αγχώνεσαι και δεν βρίσκεσαι ποτέ στο παρόν, εσύ επιλέγεις να μην εμπιστεύεσαι τη ζωή και να θέλεις να την ελέγχεις.
Ό,τι κάνεις (ή δεν κάνεις) όσο και αν βολεύει να κατηγορείς άλλους, το παρελθόν σου, την εκπαίδευση σου, την κατάσταση του κόσμου, δηλώνει το ποιος είσαι. Δεν σε καθορίζουν οι απόψεις σου, αυτά που θεωρείς και πιστεύεις αλλά αυτά που κάνεις. Στη δράση βρίσκεται η αλήθεια σου.
Η δική σου άγνοια του Νόμου, δεν σε απαλλάσσει από την εφαρμογή Του. Μπορεί να κρύβεσαι από τον εαυτό σου, παραμένοντας ασυνείδητος, αλλά δεν κρύβεσαι από τη ζωή. Αυτή σου δίνει πάντα αυτό που εσύ έχεις δώσει, και επιστρέφει πάντα αυτό που εκπέμπεις.
Έλκεις πάντα αυτό στο οποίο εστιάζεις την προσοχή σου. Και αυτό δεν είναι ποτέ αυτό που λες ότι θέλεις αλλά αυτό που συντηρείς ως πεποίθηση μέσα σου.
Δες πόση ενέργεια, συναίσθημα, φαντασία επενδύεις σε σενάρια αποτυχίας, μοναξιάς, έλλειψης κ.λ.π. και πόσο λίγη αντίστοιχα διαθέτεις για τη χαρά, τη γαλήνη, την ενότητα, και θα καταλάβεις τι έχεις δημιουργήσει στη ζωή σου.
Το δύσκολο είναι ότι δεν συνδέουμε το δημιούργημα μας (τη σκέψη) με τη συνέπεια (το αποτέλεσμα) και έτσι αποδεσμευόμαστε από την ευθύνη της δύναμης που διαθέτουμε, μετατοπίζοντας την έξω από τον εαυτό μας.
(Ευτυχώς που δεν καταφέρνουμε να υλοποιούμε άμεσα τις σκέψεις μας, ευτυχώς που δεν γνωρίζουμε και δεν πιστεύουμε ακόμα την τεράστια δημιουργική δύναμη που διαθέτουμε. Θα είχαμε ανατινάξει τους εαυτούς μας και ολόκληρο τον πλανήτη αν ήταν στο χέρι μας).
Κάπως έτσι συνεχίζουμε να κατηγορούμε το παρελθόν μας, να βλέπουμε παντού εχθρούς και μυστικές συνομωσίες που προσπαθούν να μας εξοντώσουν. Μπορεί να προσπαθούν, αλλά εμείς γιατί το επιτρέπουμε; Πού είμαστε εμείς; Ποιοι είμαστε εμείς;
Σήμερα δεν υπάρχει καμία μυστικότητα. Μπορεί ο καθένας να βρει όποια πληροφορία θέλει, φτάνει να ψάξει. Μπορεί να αμφισβητήσει ότι θέλει φτάνει να τολμήσει. Μπορεί να μάθει ό,τι θέλει, φτάνει να ρωτήσει.
Όμως η γνώση είναι θέμα αντίληψης, όχι πληροφορίας. Κανείς ποτέ δεν καταλαβαίνει αυτό που δεν είναι έτοιμος να δει, ακόμα και αν του έρθει σαν κεραμίδα στο κεφάλι. Τότε, το πολύ πολύ, να βρίσει γιατί του χάλασε τη ρουτίνα του και να συνεχίσει την μηχανική ζωή του.
Η αντίληψη είναι εντελώς προσωπική υπόθεση. Κατακτιέται και βιώνεται αλλά δεν χαρίζεται, ούτε επιβάλλεται. Θέλει δουλειά πάνω στον εαυτό, συστηματική και επίπονη. Είναι εύκολο αυτό; Όχι, ούτε εύκολο είναι ούτε γρήγορο.
Είναι πιο εύκολο να παρασυρόμαστε, να κρίνουμε, να κατηγορούμε και να ανήκουμε στους «φυσιολογικούς», αφού οι περισσότεροι γύρω μας έτσι σκέφτονται. Νιώθουμε καλά, γιατί έχουμε παρέα στον πόνο μας.
Δεν είναι όμως αυτό ελευθερία. Μπορείς να συγκρίνεις και να κρίνεις αλλά έτσι δεν αλλάζεις. Μπορείς να αμύνεσαι και να αποφεύγεις (δήθεν) τον πόνο, αλλά έτσι δεν ζεις. Μπορείς να πετυχαίνεις κάποιους επιφανειακούς στόχους αλλά με ποιο τίμημα; Μπορείς να κατηγορείς αλλά δεν απαλλάσσεσαι από την ενοχή.
Ο δρόμος προς την ελευθερία έχει άλλες λειτουργίες οι οποίες δεν σου δόθηκαν μέσα από την εκπαίδευση σου. Τώρα όμως, μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για την εκπαίδευση και τη ζωή σου. Σταμάτα να κλαψουρίζεις, να κάνεις το θύμα και σήκω από την ασφάλεια του οικείου. Ζήτα να μάθεις, αλλά ξεκίνα από τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να μάθεις.
Ποιος είναι αυτός που θέλει; Τι θέλει αλήθεια, όταν τη μια στιγμή θέλει το ένα και την άλλη παραπονιέται που δεν έχει το άλλο; Γιατί θέλει αυτό που θέλει; Ποιες είναι οι πραγματικές του προθέσεις; Αν δεν μάθεις τι είναι αυτό που θέλεις πραγματικά, θα βρεθεί κάποιος άλλος να αποφασίσει για σένα και θα τον κατηγορήσεις κιόλας στη συνέχεια.
Ποιος σε αναγκάζει να πιστεύεις αυτά που πιστεύεις; Αν αυτά που πιστεύεις δεν σου δίνουν αυτά που θέλεις, δεν πρέπει να αρχίσεις κάποια στιγμή να τα αμφισβητείς; Αυτά που κάνεις είναι αποτέλεσμα του ποιος είσαι. Δέσμιος είσαι μόνο του εαυτού σου. Και αυτό που σε περιορίζει είναι η άγνοια.
Σταμάτα να προσπαθείς και σταμάτα να επιχειρείς να ελέγχεις τον εαυτό σου και τη ζωή. Δεν χρειάζεται να ελέγχεις τίποτα και κανέναν. Χρειάζεται μόνο να μάθεις. Η ελευθερία βρίσκεται στη γνώση και η γνώση αφορά πάντα μόνο τον Εαυτό σου.
Όταν το κάνεις αυτό, όταν αρχίσεις να εστιάζεσαι εσωτερικά περισσότερο παρά εξωτερικά, θα γνωρίσεις τον πραγματικό εχθρό. Θα πάψεις να λες στο εγώ σου «κάνε αυτό που θες εσύ» (αποποιούμενος την ευθύνη σου) και θα αρχίσεις να λες «Γενηθήτω το Θέλημα Σου».
Γιατί, μη γελιέσαι, και ο διάβολος (το εγώ) και ο Θεός, είναι μέσα σου. Αν δεν Τον βρεις εκεί, μην ψάχνεις πουθενά αλλού. Δεν θα Τον βλέπεις.
