Νίτσε: Το συναίσθημα της δύναμης - Point of view

Εν τάχει

Νίτσε: Το συναίσθημα της δύναμης



ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ή το κακό, εξασκεί τη δύναμή του σε άλλους και δεν ζητά τίποτε περισσότερο. Κάνοντας το κακό, εξασκείς τη δύναμή σου σ’ όλους εκείνους που είσαι αναγκασμένος να τους κάνεις να τη νιώσουν, να την αισθανθούν, γιατί το κακό, ο πόνος δηλαδή, για τον σκοπό αυτό είναι ένα μέσο περισσότερο αισθητό από την ηδονή. Ο πόνος πάντοτε ζητά να μάθει την αιτία του, ενώ η ηδονή έχει την τάση να κλείνεται στον εαυτό της και να μη γυρίζει να κοιτάξει προς τα πίσω.
Κάνοντας το καλό, ή με το να επιθυμούμε το καλό των άλλων, εξασκούμε τη δύναμή μας σε όλους εκείνους που, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, εξαρτώνται κιόλας από μας (δηλ. που έχουν συνηθίσει να μας σκέπτονται σαν αιτία τους). Προσπαθούμε να αυξήσουμε την δύναμή τους γιατί έτσι μεγαλώνουμε και τη δική μας δύναμη, ή θέλουμε να τους αποδείξουμε πόσο κερδισμένοι είναι που βρίσκονται στην εξουσία μας. Έτσι θα τους ικανοποεί περισσότερο η κατάστασή τους, θα κάνουν εχθρούς, τους εχθρούς της δικής μας δύναμης και θα είναι περισσότερο έτοιμοι να τους πολεμήσουν.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ Ή ΤΟ ΚΑΚΟ, ακόμα κι αν παίζουμε κορώνα-γράμματα τη ζωή μας, όπως ο μάρτυρας κάνει θυσία για το πιστεύω του, για την εκκλησία του, και τότε πάλι κάνουμε θυσίες για την ανάγκη μας για δύναμη, ή για να διατηρήσουμε το συναίσθημα της δύναμής μας. Αν συλλαμβάναμε σε όλη του την έκταση το «κατέχω την αλήθεια», πόσα και πόσα αγαθά δεν θα αφήναμε στην άκρη, για να διατηρήσουμε το συναίσθημα αυτό!
frintrix nitse
ΠΟΣΑ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΡΙΧΝΑΜΕ στο «ποτάμι», για να μπορέσουμε να σταθούμε στην επιφάνεια, να σταθούμε δηλαδή πάνω απ' όλους εκείνους που στερούνται την αλήθεια. Βέβαια, είναι πολύ σπάνιο, η κακή πράξη να είναι το ίδιο ευχάριστη με κείνη την πράξη του καλού. Αυτό είναι ένα δείγμα που φανερώνει πως μας λείπει ακόμα δύναμη ή που εκδηλώνει το πείσμα μας γι' αυτή τη φτώχεια. Είναι ο προάγγελος για νέους κινδύνους ή για νέες αβεβαιότητες στο κεφάλαιο της δύναμης που διαθέτουμε. Είναι ο προάγγελος του ορίζοντά μας που τον σκεπάζουν προοπτικές εκδίκησης, τιμωρίας, αποτυχίας, εμπαιγμού. Μονάχα οι πιο ευέξαπτοι άνθρωποι, οι πιο άπληστοι για το αίσθημα της δύναμης, μπορούν να νιώσουν κάποια ευχαρίστηση, όταν αποτυπώνουν τη σφραγίδα της κυριαρχίας τους σ' έναν δύστροπο άνθρωπο. Το ίδιο συμβαίνει και με κείνους που βλέπουν μόνο ανία και βάρος στο αντίκρισμα ενός πλάσματος που έχει πλέον υποδουλωθεί, που έγινε, δηλαδή, αντικείμενο καλοσύνης.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ «ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΑ» ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ να βάζουμε στη ζωή μας; Πρέπει να ξέρουμε, αν θέλουμε το αργό ή το απότομο μεγάλωμα της δύναμής μας; Το σίγουρο, ή το επικίνδυνο και παράτολμο; Είναι πλέον ζήτημα γούστου. Γυρεύουμε το ένα ή το άλλο καρύκευμα, ανάλογα με την κλίση της ιδιοσυγκρασίας μας. Για τις αγέρωχες φύσεις, η εύκολη λεία είναι κάτι το ευκολοκαταφρόνητο.
ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ που θα μπορούσαν να γίνουν εχθροί τους, νιώθουν ένα αίσθημα ευεξίας, καθώς επίσης και στο αντίκρισμα απρόσιτων αποκτημάτων. Πολλές φορές, είναι σκληροί για όποιον υποφέρει, γιατί δεν τον θεωρούν άξιο για την προσπάθεια και την περηφάνια τους, ενώ δείχνουν ευγένεια στους όμοιούς τους, που μ' αυτούς η πάλη θα ήταν σίγουρα τιμητική αν παρουσιαζόταν η ευκαιρία.
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΕΞΙΑΣ που τους δίνει την προοπτική, οι άνθρωποι της ιπποτικής κάστας έχουν συνηθίσει να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο με πολύ λεπτή ευγένεια. Ο οίκτος είναι το πιο ευχάριστο συναίσθημα σε κείνους που δεν είναι αρκετά υπερήφανοι και που δεν έχουν πιθανότητες να κάνουν μεγάλες κατακτήσεις. Η εύκολη λεία -και κάθε άνθρωπος που υποφέρει είναι εύκολη λεία- είναι ένα πράγμα που τους χαροποιεί. Επαινούν τον οίκτο σαν αρετή των πρόστυχων γυναικών.
b55857
  ~ Απόσπασμα από το βιβλίο του Φρίντριχ Νίτσε, Η θεωρία του σκοπού της ζωής, εκδ. Δαμιανός.
     Πηγή: www.doctv.gr

Pages