«Το να έχεις αιδοίο και άποψη σ’ αυτήν την πόλη είναι θανάσιμος συνδυασμός», μία παραδοχή της Sharon Stone που εκφράζει απόλυτα και τη λαϊκή ρήση «το νινί σέρνει καράβι»…
Απόρησες με το περιεχόμενο του κειμένου;
Κι όμως… Mπες στο(ν) κόλπο… Η ανατομία είναι πεπρωμένο… τάδε έφη Freud.
Ο όρος Αιδοίο αποτελεί πεδίο πολιτισμικού Rorschach τεστ, δημιουργώντας μία πρόσμιξη άγχους και πόθου για το γυναικείο φύλλο. Για τον Shakespeare παρέμεινε ένας “απεχθής, σκοτεινός, αιμοβόρος λάκκος” και για τον Henry Miller το “θαμνώδες αιδοίο”, ό,τι ήταν για τους Κινέζους Ταοϊστές, η “Είσοδος του Παραδείσου”, το “βρωμόμουνο” ή κάτι ακόμη χειρότερο στη σύγχρονη σλάνγκ. Για τον Φρόιντ το σώμα ήταν μια πραγματικότητα που δεν μπορούσε να παραβλέψει. Και μπορεί τότε το να μιλάς για αιδοία και πέη και οργασμό να ήταν ταμπού, αλλά αυτό είναι το σώμα μας.
Μπορεί να εκφραστεί κανείς ελεύθερα μιλώντας για το αιδοίο;
Δεκαετίες μετά την αποκαλούμενη σεξουαλική απελευθέρωση, το αιδοίο παραμένει εμβρόντητο μπροστά στην αποκάλυψη των αδικιών που σχετίζονται με τη γυναίκα και τη σύγχρονη ζωή, υποδεικνύοντας την εξασθένηση της λίμπιντο και την αδυναμία οργασμού παρά την πληθώρα ευκαιριών.
«Το αιδοίο έχει το δικό του μυαλό…» κλείνει μέσα του σοφία και δύναμη. Αποτελεί τον πυρήνα της γέννησης, την αρχή των τόπων, τα παιδιά προέρχονται από εκεί… εκεί από όπου όλοι ξεκινήσαμε.
«Αν ντυνόταν το αιδοίο σας, τι θα φορούσε;»
«Αν το αιδοίο σας μπορούσε να μιλήσει, τι θα έλεγε με δυο λέξεις;»
«Με τι θα παρομοιάζατε τη μυρωδιά του αιδοίου σας;»
«Τι χαϊδευτικό όνομα έχετε για το αιδοίο σας;»
Αυτά είναι μονάχα μερικά από τα ερωτήματα που έθεσε η Ensler στις 200 περίπου συνεντεύξεις που πήρε από γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο για τη σχέση τους με το αιδοίο τους. Όπως διαπίστωσε στην έρευνά της, «στην αρχή οι γυναίκες ήταν λίγο ντροπαλές. Λίγο απρόθυμες να μιλήσουν. Αλλά όταν πήραν φόρα, δεν μπορούσες να τις σταματήσεις. Οι γυναίκες λατρεύουν να μιλούν για το αιδοίο τους. Κυρίως επειδή κανένας δεν τις ρώτησε ποτέ πριν…«
Μια γυναίκα υπακούει σε αυτό που ο κόλπος της προστάζει. Ο μεγεθυντικός φακός της γυναικείας σεξουαλικότητας ενέπνευσε το “ταξίδι” των ερευνητών προς την καλύτερη κατανόηση του γυναικείου κορμιού και συγκεκριμένα των σεξουαλικών περιοχών. Η γυναίκα είναι διαφορετικά καλωδιωμένη. Καθώς το δίκτυο του γυναικείου πυελικού εδάφους είναι εξαιρετικά περίπλοκο, πολύ περισσότερο από το αντρικό, αποτελεί ιδιαίτερη περιοχή για τον κάτοχό του, συνδεόμενο ως κύκλωμα μυών και νεύρων με το στόμιο του κόλπου, τον κυρίως κόλπο κι από εκεί με τον εγκέφαλο… αλλά και πιο βαθιά ως μέρος της γυναικείας ψυχής, η πύλη και το μέσο προς τη γυναικεία αυτογνωσία… η ψυχή ριζωμένη αλλιώς, στο ίδιο το ανθρώπινο σώμα.
Η ηδονή εκφράζεται στη διαφορετικότητα της επιλογής ερεθισμού, κολπικού και κλειτοριδικού οργασμού. Η απελευθέρωσή του κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται πιο σίγουρες και δημιουργικές. Οι ερευνητές συγκλίνουν στο γεγονός ότι το αιδοίο εντέλει έχει το δικό του μυαλό και η εύρυθμη λειτουργία του παράγει χωρίς υπερβολή, τη χημική ουσία του νοήματος της ζωής.
Το αιδοίο «αυτοβιογραφείται» στα άδυτα των γυναικών κάθε ηλικίας. Στο ρόλο γάτας, χρειάζεται ντάντεμα από έναν άνδρα, γλυκόλογα, επιβεβαίωση και, κυρίως, υπομονή, ενώ στον αντίποδα, η πρόστυχη και υβριστική γλώσσα προς αυτό, είναι κομβικό σημείο για να ταράξει την αντίληψη και τις αισθήσεις μιας γυναίκας και να οδηγήσει σε συστολή των αισθήσεων κι έλλειψη οργασμών. Ως ιδεολογικό πεδίο διαμάχης μέσα στην ιστορία, το αιδοίο αποτέλεσε κινούμενο στόχο όλων των άγαρμπων ιδεών σχετικά με τη θέση της γυναίκας στον κόσμο. Σίγουρα υπάρχει χώρος για θεωρίες αναφορικά με τη σημειολογία του ως τόπου ηδονής, από τις πρώιμες Χριστιανικές απόψεις, μιλώντας για ένα ναό κτισμένο πάνω σε έναν οχετό, στις πιο πρόσφατες αναγκαστικές εξετάσεις που υποβάλλονταν οι διαδηλώτριες στην Αίγυπτο κατά την Αραβική άνοιξη.
Προσωποκεντρικός στα όρια του πορνογραφικού είναι ο μονόλογος μιας καλά διαβασμένης γυναίκας… το ήξερες ότι στα σανσκριτικά το αιδοίο το λένε yoni; Η γλώσσα πυροδοτεί το λεξιλόγιο που υπάρχει για να περιγράψει την ευαίσθητη γυναικεία περιοχή. Δεν πρόκειται απλώς όμως για μία λέξη, δεν στερείται περηφάνιας, όπως κι αν χαρακτηριστεί.
Η προσβολή του αιδοίου δεν είναι μια αθώα υπόθεση… αδειάζοντας το φως από μέσα του, προκαλείς νοητικές και ψυχολογικές παθήσεις… φάντασμα μιας γυναίκας που κάποτε υπήρξε.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ… χτενίζεται, θα μπορούσε κάλλιστα να αναρωτηθεί κάποιος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποιες δεκαετίες είναι περισσότερο ερωτικές από κάποιες άλλες, ανεβάζοντας τη λίμπιντο του πολιτισμού στα ύψη, ακόμη κι εν μέσω κοινωνικοοικονομικής κρίσης.
Ο κόλπος μου το σπίτι μου. Εδώ κατοικώ. Η πολιτισμική αντίληψη για τον γυναικείο κόλπο διαμορφώνει και το μυαλό της κοινωνίας. Με αυτή τη λογική, μια γυναίκα δεν είναι μόνο ο κόλπος της, αλλά και όσα λένε οι άλλοι για αυτόν.
Άρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Ensler E. (2010). Αιδοίων Μονόλογοι. Εκδόσεις Καλέντης, Σειρά Νίκη.
Lemex A. (2015). Οι 200 κλειτορίδες της Μαρίας Βοναπάρτη. Εκδόσεις Πατάκη.
Wolf N. (2013). Vagina: A New Biography. Harper Collins Publishers
