Στο ανθρώπινο βασίλειο της Γης, υπάρχουν πολλές βαθμίδες εξέλιξης στους ανθρώπους, ξεκινάμε από τα αποκλειστικά ανθρωπόζωα δίχως νου, και ανεβαίνοντας βαθμίδες φτάνουμε στην τελειότητα.
Με τον ίδιο τρόπο ξεκινώντας τις βαθμίδες εξέλιξης, οι άνθρωποι έχουν συναισθήματα αποκλειστικά ενός ζώου επιφανειακά, γεμάτο πόθο να τονώσουν το "εγώ" τους, επιτεθόμενοι πάντα ως αγέλη στο "θύμα" τους.
Συνήθως τα θύματα που κυνηγούν είναι ανώτερα από αυτούς τους χαμηλού επιπέδου ανθρώπους, και είτε τα αφομοιώνουν, είτε αν δεν το κατορθώσουν επιτίθονται ολοένα και σκληρότερα, διότι είναι επιρρεπείς στην εναντίον τους φωτιά, που τους εξοπλίζει με ακόμη μεγαλύτερο πάθος για να επιβληθούν σε αυτό που μισούν γιατί το ζηλεύουν.
Μόνον οι άνθρωποι με φωτεινό νου μπορούν να έχουν μια σχέση αρμονική μέσα από τον αγαθό και καλοπροαίρετο τρόπο αντίληψης και κατανόησης μεταξύ τους, και η κάθε αντιπαράθεση μεταξύ τους λύνεται μέσα από έναν διάλογο και επαναφέρεται η τελειότητα...σε αντίθεση με τα ανθρωπόζωα που συνεχίζουν να δημιουργούν εντάσεις.
Eίναι δυνατόν να υπάρχει ισότητα μεταξύ ανθρώπων;
Όχι βέβαια, διότι οι άνθρωποι χωρίζονται στην μάζα δηλαδή στα ζώα, και στους ανθρώπους που διαθέτουν νου.
Πως είναι δυνατόν να υπάρξει ισότητα μεταξύ τους; Τα μεν ζώα πάντα θα βλέπουν τον εαυτό τους σαν το ζώο που θα επιβληθεί απέναντι στα άλλα ζώα, και δεν φτάνει αυτό, αλλά θα προσπαθεί πάντα να ομοιάσει τους νοήμονες ανθρώπους κατασπαράσσοντας τους μέσα από το ζωώδη ένστικτο του.
Αν λοιπόν συναναστρεφόμαστε με ζώα, δεν υπάρχει περίπτωση από το να γίνουμε σαν αυτά, η να μην έχουμε κάτι θετικό να αποκομίσουμε από αυτά.
Το φως δεν το αντέχουν, και όλη τους την ζωή ζουν μέσα στην "σπηλιά του Πλάτωνα" δiχως να κατανοούν τι είναι η σπηλιά!
via
