x
Πριν από αρκετά χρόνια
μια από τις πολλές δουλειές που έκανε ο Αντώνης
ήταν το επάγγελμα του πωλητή.
Τον προσέλαβαν σε μια μεγάλη εταιρεία
ηλεκτρικών ειδών και του έδωσαν μια περιοχή
να πουλάει τα προϊόντα τους.
Αφού του έκαναν μερικά σεμινάρια
για τα προϊόντα και την τιμολογιακή πολιτική τους,
βγήκε με τη τσάντα και τα φυλλάδια να βρει πελάτες.
Περνάει μια βδομάδα, περνάνε δυο, τίποτα.
Δεν μπορούσε να πουλήσει παρ’ όλο που ήταν καλός
στο λέγειν αλλά και δουλευταράς.
Έτρεχε όλη μέρα.
Την τρίτη βδομάδα τον φωνάζει ένας τεχνικός της εταιρείας,
τον βάζει κάτω και του λέει
«αν δεν καταλάβεις πώς δουλεύουν αυτά που πουλάς,
τι ελαττώματα έχουν,
τι προτερήματα
και τι προβλήματα μπορεί να παρουσιάσουν,
ξέχνα το, δεν θα πουλήσεις τίποτε.»
Επί δέκα μέρες του αφιέρωνε δυο ώρες την ημέρα,
κρυφά από το αφεντικό και του τα έμαθε όλα.
Οι πωλήσεις του απογειώθηκαν
και ο διευθυντής του δεν μπορούσε να καταλάβει
πώς έγινε τόσο μεγάλη αλλαγή.
Αυτός ασχολιόταν μόνο με το marketing,
πώς δηλαδή θα βρεθούν τρόποι προώθησης των προϊόντων.
Δεν τον ενδιέφερε το προϊόν τόσο πολύ,
όσο οι πωλήσεις.
Έστω και αν κορόιδευαν τον πελάτη.
Ο διευθυντής είχε σαν μοναδικό στόχο το κέρδος.
Για τον Αντώνη
από το κέρδος του πελάτη προέκυπτε και το δικό του.
Δεν κορόιδεψε ποτέ κανένα κατάστημα.
Δεν τους πούλησε ποτέ κάτι
για το οποίο θα τον έβριζαν μετά.
Ακόμα και τώρα αν πάει
να τους πουλήσει κάτι θα το πάρουν.
Έμεινε στην ίδια εταιρεία πολλά χρόνια
και κέρδισε αρκετά χρήματα.
Στους πιο απαιτητικούς πελάτες
έστελναν μόνο εκείνον.
Εκτός όμως από την επαγγελματική του απογείωση
το κέρδος ήταν διπλό.
Την ίδια συμπεριφορά
άρχισε από τότε να εφαρμόζει
και στην προσωπική του ζωή.
Έβαλε στη θέση του προϊόντος τον εαυτό του
και στη θέση του πελάτη τους ανθρώπους
που ήθελε να είναι κοντά του.
Τότε απογειώθηκε η ομορφιά στις σχέσεις του.
Αντίθετα με όλους που προσπαθούσαν
να παρουσιαστούν σαν κάτι
που δεν ήταν στην πραγματικότητα,
εκείνος από την αρχή τους έδειχνε ποιός ακριβώς είναι.
Τι πραγματικά θέλει,
τι τον ευχαριστεί,
τι τον δυσκολεύει.
Τι προτερήματα και τι μειονεκτήματα έχει.
Ήταν δύσκολο στο ξεκίνημα
γιατί οι περισσότεροι γύρω του είχαν μάθει
να ζουν μόνο για το παραμύθι.
Η οποιαδήποτε αλήθεια τους αναστάτωνε.
Τα κατάφερε όμως.
Άλλωστε μετά από αυτό το μάθημα
δεν μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά.
Βαθιά ήταν η ικανοποίησή του
όταν συναντούσε μετά από καιρό κάποιον
και του έδειχνε αμέσως την εκτίμηση και την αγάπη του.
Το πιο δύσκολο μέρος αυτής της πορείας ήταν
όταν ερωτευόταν.
Όποτε έκανε την εμφάνισή του ο έρωτας
ήταν σαν να ήθελε να τον δοκιμάσει.
Σα να τον έβαζε να δώσει εξετάσεις.
Έπαιρνε η συνείδησή του ανθρώπινη μορφή
και τον παίδευε.
Η σύγκρουση μέσα του γινόταν ανελέητη.
Από τη μια πλευρά όλα όσα είχε μάθει
και από την άλλη ο φόβος του λάθους.
Της ψυχρής λογικής ενάντια στο συναίσθημα.
Ασυνείδητα έβγαινε από μέσα του η επίδειξη,
η επιθυμία να κρύψει τα ελαττώματα
και η προσπάθεια να επιδείξει υπερτιμημένα
τα προτερήματά του.
Η αγωνία του
για να κατακτήσει το αντικείμενο του πόθου
και ο φόβος της απόρριψης τον έκανε χαριτωμένα ψεύτικο.
Λίγη όμως αποδοχή να έπαιρνε,
επανερχόταν ο ξεκάθαρος εαυτός του και η τότε,
μαγικά σχεδόν, η αποδοχή πολλαπλασιαζόταν.
Τότε δυνάμωνε η ψυχή του διπλά και τριπλά,
η αγκαλιά του γινόταν φρούριο προστασίας.
Μια αγκαλιά σαν φούρνος ζεστή
να λιώσει ότι έσφιγγε μέσα της.
Τόση ήταν η δύναμη της ψυχής
που μπορούσε να υπάρχει για δυο.
Μα το πιο φοβερό ήταν
πως δεν έμπαινε στην άκρη το συναίσθημα,
αντίθετα δυνάμωνε τόσο
που μαζί με τη λογική γινόταν ένα πρωτόγονο θέλω.
Ένα θέλω που πάταγε πολύ γερά κάτω στη γη
και την ίδια στιγμή απογειωνόταν και πετούσε.
Σ’ αυτές τις περιόδους μεγάλωνε,
αγαπούσε τη ζωή του διπλά και τριπλά.
Γινόταν ατρόμητος,
πιο μαχητικός
δίχως να έχει την ανάγκη της προκλητικότητας
όλων αυτών που δεν μπορούσαν
και δεν ήξεραν πώς να πουλήσουν τον εαυτό τους.
Δεν τους επέκρινε όμως ποτέ,
αντίθετα ένοιωθε συμπόνια για την ταλαιπωρία τους.
Ακόμα είναι πολύ καλοί φίλοι με τον τεχνικό
και ας μην μπορεί να καταλάβει πόσο καλό του έκανε.
μια από τις πολλές δουλειές που έκανε ο Αντώνης
ήταν το επάγγελμα του πωλητή.
Τον προσέλαβαν σε μια μεγάλη εταιρεία
ηλεκτρικών ειδών και του έδωσαν μια περιοχή
να πουλάει τα προϊόντα τους.
Αφού του έκαναν μερικά σεμινάρια
για τα προϊόντα και την τιμολογιακή πολιτική τους,
βγήκε με τη τσάντα και τα φυλλάδια να βρει πελάτες.
Περνάει μια βδομάδα, περνάνε δυο, τίποτα.
Δεν μπορούσε να πουλήσει παρ’ όλο που ήταν καλός
στο λέγειν αλλά και δουλευταράς.
Έτρεχε όλη μέρα.
Την τρίτη βδομάδα τον φωνάζει ένας τεχνικός της εταιρείας,
τον βάζει κάτω και του λέει
«αν δεν καταλάβεις πώς δουλεύουν αυτά που πουλάς,
τι ελαττώματα έχουν,
τι προτερήματα
και τι προβλήματα μπορεί να παρουσιάσουν,
ξέχνα το, δεν θα πουλήσεις τίποτε.»
Επί δέκα μέρες του αφιέρωνε δυο ώρες την ημέρα,
κρυφά από το αφεντικό και του τα έμαθε όλα.
Οι πωλήσεις του απογειώθηκαν
και ο διευθυντής του δεν μπορούσε να καταλάβει
πώς έγινε τόσο μεγάλη αλλαγή.
Αυτός ασχολιόταν μόνο με το marketing,
πώς δηλαδή θα βρεθούν τρόποι προώθησης των προϊόντων.
Δεν τον ενδιέφερε το προϊόν τόσο πολύ,
όσο οι πωλήσεις.
Έστω και αν κορόιδευαν τον πελάτη.
Ο διευθυντής είχε σαν μοναδικό στόχο το κέρδος.
Για τον Αντώνη
από το κέρδος του πελάτη προέκυπτε και το δικό του.
Δεν κορόιδεψε ποτέ κανένα κατάστημα.
Δεν τους πούλησε ποτέ κάτι
για το οποίο θα τον έβριζαν μετά.
Ακόμα και τώρα αν πάει
να τους πουλήσει κάτι θα το πάρουν.
Έμεινε στην ίδια εταιρεία πολλά χρόνια
και κέρδισε αρκετά χρήματα.
Στους πιο απαιτητικούς πελάτες
έστελναν μόνο εκείνον.
Εκτός όμως από την επαγγελματική του απογείωση
το κέρδος ήταν διπλό.
Την ίδια συμπεριφορά
άρχισε από τότε να εφαρμόζει
και στην προσωπική του ζωή.
Έβαλε στη θέση του προϊόντος τον εαυτό του
και στη θέση του πελάτη τους ανθρώπους
που ήθελε να είναι κοντά του.
Τότε απογειώθηκε η ομορφιά στις σχέσεις του.
Αντίθετα με όλους που προσπαθούσαν
να παρουσιαστούν σαν κάτι
που δεν ήταν στην πραγματικότητα,
εκείνος από την αρχή τους έδειχνε ποιός ακριβώς είναι.
Τι πραγματικά θέλει,
τι τον ευχαριστεί,
τι τον δυσκολεύει.
Τι προτερήματα και τι μειονεκτήματα έχει.
Ήταν δύσκολο στο ξεκίνημα
γιατί οι περισσότεροι γύρω του είχαν μάθει
να ζουν μόνο για το παραμύθι.
Η οποιαδήποτε αλήθεια τους αναστάτωνε.
Τα κατάφερε όμως.
Άλλωστε μετά από αυτό το μάθημα
δεν μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά.
Βαθιά ήταν η ικανοποίησή του
όταν συναντούσε μετά από καιρό κάποιον
και του έδειχνε αμέσως την εκτίμηση και την αγάπη του.
Το πιο δύσκολο μέρος αυτής της πορείας ήταν
όταν ερωτευόταν.
Όποτε έκανε την εμφάνισή του ο έρωτας
ήταν σαν να ήθελε να τον δοκιμάσει.
Σα να τον έβαζε να δώσει εξετάσεις.
Έπαιρνε η συνείδησή του ανθρώπινη μορφή
και τον παίδευε.
Η σύγκρουση μέσα του γινόταν ανελέητη.
Από τη μια πλευρά όλα όσα είχε μάθει
και από την άλλη ο φόβος του λάθους.
Της ψυχρής λογικής ενάντια στο συναίσθημα.
Ασυνείδητα έβγαινε από μέσα του η επίδειξη,
η επιθυμία να κρύψει τα ελαττώματα
και η προσπάθεια να επιδείξει υπερτιμημένα
τα προτερήματά του.
Η αγωνία του
για να κατακτήσει το αντικείμενο του πόθου
και ο φόβος της απόρριψης τον έκανε χαριτωμένα ψεύτικο.
Λίγη όμως αποδοχή να έπαιρνε,
επανερχόταν ο ξεκάθαρος εαυτός του και η τότε,
μαγικά σχεδόν, η αποδοχή πολλαπλασιαζόταν.
Τότε δυνάμωνε η ψυχή του διπλά και τριπλά,
η αγκαλιά του γινόταν φρούριο προστασίας.
Μια αγκαλιά σαν φούρνος ζεστή
να λιώσει ότι έσφιγγε μέσα της.
Τόση ήταν η δύναμη της ψυχής
που μπορούσε να υπάρχει για δυο.
Μα το πιο φοβερό ήταν
πως δεν έμπαινε στην άκρη το συναίσθημα,
αντίθετα δυνάμωνε τόσο
που μαζί με τη λογική γινόταν ένα πρωτόγονο θέλω.
Ένα θέλω που πάταγε πολύ γερά κάτω στη γη
και την ίδια στιγμή απογειωνόταν και πετούσε.
Σ’ αυτές τις περιόδους μεγάλωνε,
αγαπούσε τη ζωή του διπλά και τριπλά.
Γινόταν ατρόμητος,
πιο μαχητικός
δίχως να έχει την ανάγκη της προκλητικότητας
όλων αυτών που δεν μπορούσαν
και δεν ήξεραν πώς να πουλήσουν τον εαυτό τους.
Δεν τους επέκρινε όμως ποτέ,
αντίθετα ένοιωθε συμπόνια για την ταλαιπωρία τους.
Ακόμα είναι πολύ καλοί φίλοι με τον τεχνικό
και ας μην μπορεί να καταλάβει πόσο καλό του έκανε.
