Οι άντρες δε γουστάρουν τις περπατημένες

Σε κάποιο από τα μαθήματα 

στη σχολή δημοσιογραφίας που φοιτούσα, 

μας έδωσαν μια λίστα με ερωτήσεις 

που απαγορευόταν δεοντολογικά 

να κάνουμε στο συνεντευξιαζόμενό μας. 

Μέσα σε αυτή, μεταξύ άλλων, 

αναφέρονταν θέματα οικονομικής 

και δογματικής φύσεως. 

Τώρα, κοντά πέντε χρόνια μετά την αποφοίτηση μου,

 έρχομαι να προσθέσω άλλη μια ερώτηση, 

που κοντράρεται στα ίσια στην αγένεια 

και την αδιακρισία με τις παραπάνω. 

Το κλασσικό και πολύ αγαπημένο: 

«Με πόσους έχεις πάει;». 

Είμαι σίγουρη πως το πενήντα τοις εκατό 

των αναγνωστών αυτού του κειμένου 

έχουν ζητήσει αυτή την πληροφορία από το άλλο τους μισό,

 ενώ το υπόλοιπο πενήντα το έχει σκεφτεί, 

αλλά δεν έχει βρει το θάρρος για να το ρωτήσει. 

Κάπου εδώ όμως μου γεννιέται εύλογα η απορία, 

γιατί πρέπει ο καθένας από εμάς 

να διατηρεί μια ενημερωμένη λίστα 

με όλους τους συντρόφους του παρελθόντος 

για να την επιδεικνύει στον σύντροφο, 

του τώρα; 

Και μιλώντας για λίστα καλύπτω όλα τα φάσματα, 

από post it, σελιδοδείκτη, 

μέχρι κόλλα αναφοράς εξεταστικής. 

Το όλο σκηνικό αρίθμησης ερωτικών παρτενέρ μάλιστα, 

δεν μπορεί παρά να μου θυμίζει 

μια ενήλικη παρωδία του μετρήματος 

των παγωτών του καλοκαιριού, 

της παιδικής μας ηλικίας. 

Παρόλα αυτά στην κοινωνία του σήμερα, 

που ακόμα ζουν και βασιλεύουν κλισέ πεποιθήσεις, 

οι άνθρωποι όχι μόνο πρέπει 

να κρατάνε αρχείο των σχέσεων τους, 

ακόμα και αυτών της μιας βραδιάς, 

αλλά θέλοντας και μη, 

χαρακτηρίζονται και από αυτό. 

Οι χαρακτηρισμοί βεβαία 

διαφέρουν ανάλογα με το φύλο του συγγραφέα, 

αφού οι μεν άντρες είναι οι μάγκες 

και οι έμπειροι της υπόθεσης, 

ενώ μια γυναίκα ανάλογων εμπειριών, 

το πιο ήπιο που μπορεί να ακούσει είναι 

να την αποκαλούν «πεταχτούλα». 

Σε μια προσπάθεια μου να βρω λύση στο πρόβλημα,

 ξεκίνησα να ρωτάω άντρες που γνωρίζω, 

κατά πόσο τους ενδιαφέρει πραγματικά 

το ακριβές νούμερο 

των παρελθοντικών εραστών της καλής τους. 

Βάζοντας στην άκρη το ποσοστό 

που μου απάντησε καθόλου, 

όλοι οι υπόλοιποι έδειξαν 

την εν μέρει ενόχληση τους μπροστά σε μια γυναίκα 

με πλούσιο ερωτικό πεπραγμένο. 

Άκουσα και τη γλαφυρή παρομοίωση της συντρόφου 

με μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, 

με το σκεπτικό πως ξέρεις μεν ότι 

το παίρνεις από δεύτερο χέρι 

δεν θες όμως να είχε πριν από εσένα και είκοσι ιδιοκτήτες.

 Ψάχνοντας βαθύτερα στην ρίζα των παραπάνω απόψεων,

 έφτασα στις δύο επικρατέστερες πήγες τους: 

Πρώτο και κύριο, 

για τους άντρες και τον κόσμο γενικότερα, 

έχει επικρατήσει η θεωρία πως το σεξ 

για μια γυναίκα έχει κατά κύριο λόγο 

συναισθηματικό χαρακτήρα, 

γι’ αυτό πολλοί ακούγοντας διψήφιο νούμερο 

κάνουν ταυτόχρονα συνειρμούς 

συναισθηματικής αστάθειας και καρδιάς αγκινάρας, 

την όποια στην τελική δυσκολεύονται να εμπιστευτούν.

 Δεύτερον και επίσης εξέχουσας σημασίας, 

είναι η ανασφάλεια που γεννάται σε αυτόν που ρωτάει,

 αφού ένας άντρας 

που ακούει ένα σεβαστό αριθμό προκατόχων του, 

αρχίζει αναπόφευκτα να σκέφτεται 

τη σύγκριση που θα υποστεί μαζί τους, 

προκαλώντας έτσι στον εαυτό του περιττό άγχος. 

Παρ’όλα αυτά, 

όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα πρόσφατου poll μας, 

οι περισσότερες προτιμούν να πουν την αλήθεια 

σχετικά με το παρελθόν τους, 

με τις όποιες συνέπειες που ενδεχομένως 

να αντιμετωπίσουν από κρυφό πουριτανούς συντρόφους 

με σύνδρομο νύφης, 

 με ζώνη αγνότητας από περασμένους αιώνες. 

Εγώ με την σειρά μου, 

έρχομαι να προσθέσω 

πως έχουμε μόνοι μας περιπλέξει 

τον τομέα σεξ στην ζωή μας, 

δίνοντας του πολλές φορές υπερφυσικές διαστάσεις, 

ενώ στην ουσία μιλάμε για ορμόνες 

που κατακλύζουν με τον ίδιο τρόπο 

το γυναικείο και το αντρικό κορμί 

αναζητώντας τρόπους για να εκτονωθούν. 

Για εσένα άντρα αναγνώστη 

που δεν έχω καταφέρει ακόμα να σε πείσω 

για το παράλογο τρόπο σκέψης σου, 

έχω να σου πω το έξης: 

«Οι γυναίκες θυμούνται πάντα 

τον πρώτο άντρα της ζωής τους και τον καλύτερο, 

αφού εκ των πραγμάτων δεν είσαι ο πρώτος, 

βάλε τα δυνατά σου να είσαι ο καλύτερος».

via