Για να γεννηθείς, πρέπει να βγεις από τη ζέστη του μητρικού σώματος στον κρύο και κακό κόσμο. Αποστολή σου: να τον ζεστάνεις και να τον μαλακώσεις.
Συχχνά, λέω πως δεν είναι πιστός στην αγάπη του αυτός που δεν ξενοπηδά επειδή δε βρίσκει να ξενοπηδήσει, αλλά αυτός που δεν ψάχνεται για κάτι τέτοιο. Ο πελάτης του κωλόμπαρου είναι ενδεχομένως πιο ανήθικος από τη Βουλγάρα που σερβίρει βότκες ημίγυμνη: ο πρώτος φορά βέρα και αποτελεί πρότυπο για ένα παιδί, η δεύτερη κερδίζει χρήματα για να επιβιώσει, αλλιώς θα βγει στο δρόμο και δε θέλει. Καλή δεν είναι η καλόγρια που νηστεύει στην απομόνωση και την προσευχή, αλλά ο οδηγός λεωφορείου που απαντά με ευγένεια στον αποπροσανατολισμένο επιβάτη, έχοντας το νου του, παράλληλα, για το κορίτσι που κάθεται μόνο του στη γαλαρία. Δημιουργός δεν είναι εκείνος που δημιουργεί τις άνετες ώρες με το ψυγείο του γεμάτο και τα πόδια του ζεστά.
Είναι αυτός που μες στα ζόρια και τα προβλήματα, θα βρει ένα χρόνο κι ένα χώρο να δημιουργήσει, χάνοντας λιγάκι από τον ύπνο του, για να κατορθώσει το συνδυασμό ζωής και τέχνης, για να προσπαθήσει να σώσει την ψυχή του. Είναι αυτός που μετά τη δουλειά ή την -κουραστικότερη- ημέρα ανεργίας θα πιάσει να γρατζουνά την κιθάρα του, σα να χαϊδεύει τα λυπημένα του όνειρα.
Οι πολεμιστές της ζωής βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, πάνε κόντρα στον καιρό και τις συμβουλές των χορτάτων βασιλιάδων. Οι βασιλιάδες, καθισμένοι στους θρόνους, βλέπουν τις πολεμίστρες να ματώνουν, καθώς μασουλούν τα ποπ κορν τους. Δεν είναι κακό να είσαι βασιλιάς: μπορεί να κληρονόμησες θρόνο ή μπορεί να κόπιασες γι’ αυτόν και τώρα πια να βολεύτηκες. Να θυμάσαι, όμως, πως ποτέ δεν θα μπορείς να συγκριθείς εσύ με τον μαχητή της πρώτης γραμμής, τον βρώμικο και ιδρωμένο. Αν εσύ σκύψεις να κόψεις ένα λουλούδι, θα το κάνεις επειδή βαρέθηκες τα παρφουμαρίσματα της εύκολης ζωής σου. Αν το κόψει ο πολεμιστής, θα είναι γιατί θα το έχει ανάγκη, θα είναι γιατί θέλει να το προσφέρει σ’ ένα μικρό παιδί. Ο πολεμιστής αγαπά τα μικρά παιδιά, τα εμπιστεύεται και τα θαυμάζει. Εσύ, βασιλιά, στην καλύτερη να τα ανέχεσαι και να τους χαϊδεύεις αμήχανα τα μαλλιά.
Δεν έχουν όλα τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά στη ζωή μας: άλλου τύπου η κοινωνική προσφορά της Μαριάννας Λάτση, άλλου αυτή του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου (ο άλλος άνθρωπος). Εσύ θα διαλέξεις: θρόνο ή πολεμίστρα. Μόνο που θα πρέπει να έχεις κατά νου ότι του βασιλιά τ’ άμαθα χέρια σπαθί να πιάσουν δεν μπορούνε, του πολεμιστή οι δυνατές λαβές, όμως, μπορούνε ν’ αγκαλιάσουν σκήπτρο.
