Το να αγαπάς κάποιον είναι τελείως διαφορετικό
από το να είσαι ερωτευμένος με κάποιον.
Η Αγάπη είναι Δύναμη…
και δεν το εννοώ μόνο με την ρομαντική έννοια του Λόγου.
Είναι όντως Δύναμη της Φυσικής, άρα εκφράζεται με ένα διάνυσμα F,
ΑΠΟ κάπου (πρόσωπο), ΠΡΟΣ κάπου (πρόσωπο ή πράγμα).
Έχει δηλαδή συγκεκριμένη Φορά και σαν Δύναμη έχει Δράση,
προκαλώντας παράλληλα και… Αντίδραση.
Η Αγάπη δεν ζητά ανταλλάγματα… αγαπάς κάποιον (ή κάτι)
ακόμη και αν αυτός δεν σε αγαπά
(το κάτι σαφώς και δεν έχει Ψυχή, ώστε να αγαπήσει).
Ο Αριστοτέλης συνήθιζε να λέει πως τυχερός είναι αυτός που αγαπά
και όχι αυτός που αγαπιέται,
γιατί ο πρώτος παράγει Έργο
ενώ ο δεύτερος υφίσταται την Ενέργεια του Έργου του πρώτου,
και στην Φύση του Ανθρώπου είναι
να παράγει Έργο λόγω της Κίνησης.
Ο Έρωτας όμως είναι φύσει ανταποδοτικός…
Δεν μπορείς να είσαι ερωτευμένος ΜΕ κάποιον,
αν δεν είναι και αυτός ΜΑΖΙ σου.
Σε αυτή την περίπτωση το διάνυσμα της Δύναμης της Αγάπης είναι κυκλικό,
Δράση και Αντίδραση είναι όμοιες.
Και για να κλείσω πιο ρομαντικά:
Αυτός που αγαπά “ζει στον κόσμο του”.
Αυτοί που είναι ερωτευμένοι… “ζουν στον κόσμο τους”.
© 2014 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
