Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε κάποιο μέρος όπου μαζεύονται πολλοί άνθρωποι, δοκιμάστε να παίξετε ένα διανοητικό παιχνίδι: Υποθέστε ότι δεν είσαστε κάτοικος αυτού του κόσμου – αν και μοιάζετε στην εμφάνιση με άνθρωπο και ντύνεστε όπως όλοι οι άλλοι. Προσποιηθείτε ότι μέσα σας κρύβεται ένας αμέτοχος παρατηρητής που παρακολουθεί το περιβάλλον του με άλλα μάτια και καταγράφει τα πάντα μέσα από την οπτική γωνία ενός όντος που έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο γένος για πρώτη φορά. Παρατηρείστε, τώρα, τα ρούχα που φοράνε οι γύρω σας, τα χτενίσματα και τα κουρέματα ανδρών και γυναικών, τις εκφράσεις των προσώπων τους και τα θέματα για τα οποία μιλάνε.
Ίσως τότε κάνετε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη:
Θα δείτε ότι σχεδόν όλοι, λίγο πολύ, ντύνονται πανομοιότυπα, με ελάχιστες ασήμαντες παραλλαγές. Τα σώματά τους στέκονται, κάθονται ή κινούνται κατά τρόπους απόλυτα προβλέψιμους και, το κυριότερο, τους απασχολεί ένα εντυπωσιακά μικρό εύρος ζητημάτων: Θέματα οικονομικά (η λέξη “ευρώ” επαναλαμβάνεται κάθε λίγο και λιγάκι με μια μηχανική σχεδόν κανονικότητα) οι “σχέσεις”, το ποδόσφαιρο, και παλαιότερα, πριν τον ερχομό της οικονομικής κρίσης, οι μετοχές του χρηματιστηρίου, τα ακριβά αυτοκίνητα και τα νυχτερινά κέντρα. Πολλοί επίσης επαναλαμβάνουν στερεότυπες λέξεις ως επιφωνήματα (το γνωστό “έλεος!”) ή τσιτάτα από τηλεοπτικές διαφημίσεις.
Το πιο παράξενο με όλα αυτά είναι ότι φαινομενικά τουλάχιστον, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας προφανής λόγος που να δικαιολογεί την επικράτηση αυτής της παράξενης ομοιομορφίας. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν νόμοι που να επιβάλλουν στους πολίτες να φοράνε μπλου τζιν και να κουβαλάνε ΟΛΟΙ κινητά τηλέφωνα ούτε είναι υποχρεωτικό κάθε λίγο και λιγάκι να χρησιμοποιεί κάποιος την λέξη “ευρώ.”
Κι όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, υπεύθυνα γι’ αυτό το πολύ παράξενο φαινόμενο είναι τα λεγόμενα “μιμίδια”.
Σύμφωνα με τις σχετικές θεωρίες που κυκλοφορούν στους κύκλους των μελετητών της κοινωνικής βιολογίας, όλοι άνθρωποι είναι φορείς θεμελιωδών μονάδων-στοιχείων πολιτιστικής κληρονομίας. Οι εν λόγω μονάδες-στοιχεία μπορεί να είναι τρόποι συμπεριφοράς, δημοφιλή τραγούδια, επιστημονικές ιδέες, θρησκευτικές πεποιθήσεις και δοξασίες και αισθητικές αντιλήψεις που εκδηλώνονται ως μόδα και καταναλωτικής συμπεριφορά. Το κύριο χαρακτηριστικό των πολιτιστικών αυτών στοιχείων, των μιμιδίων δηλαδή, είναι ότι μεταδίδονται από εγκέφαλο σε εγκέφαλο δια μέσου του μιμητισμού, σαν ιοί.
Αυτή η τελευταία παρατήρηση είναι πολύ σημαντική, γιατί σημαίνει ότι τα μιμίδια συμπεριφέρονται ως ζωντανοί οργανισμοί. Αυτή η ομοιότητα γίνεται ακόμα πιο εμφανής από το γεγονός ότι ο όρος “μιμίδια” επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον κοινωνιοβιολόγο Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins) το 1976, στο φημισμένο πλέον βιβλίο του με τον τίτλο “Το εγωιστικό γονίδιο”.
Το συγκεκριμένο βιβλίο στηρίχτηκε στο δαρβίνειο αξίωμα ότι η εξέλιξη των έμβιων όντων είναι απλά η επιβίωση, ο πολλαπλασιασμός και η επέκταση των βασικών συστατικών υποσυνόλων τους, δηλαδή των γονιδίων που αποτελούν τις βασικές μονάδες γενετικής πληροφορίας. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, όλα τα ζωντανά πλάσματα, και φυσικά και ο άνθρωπος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από φορείς γονιδίων τα οποία ενδιαφέρονται απλά και μόνο για την διαιώνισή τους.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι παρά μια στρατηγική γονιδιακής αναπαραγωγής.
Ωστόσο, σύμφωνα με την επιστήμη της ανθρωπολογίας η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν υπαγορεύεται αποκλειστικά και μόνο από εσωτερικές πηγές, από τις επιταγές δηλαδή των γονιδίων, αλλά και από εξωτερικές. Οι εξωτερικές αυτές πηγές είναι τα μιμίδια τα οποία αποτελούν τα πολιτιστικά ανάλογα των γονιδίων.
Τα μιμίδια είναι εκείνα που διαμορφώνουν τον ανθρώπινο πολιτισμό.Εξελίσσονται και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα γονίδια στο φυσικό κόσμο. Ο κύριος τρόπος με τον οποίο διαιωνίζουν την ύπαρξή τους είναι μέσω της επικοινωνίας μέσα από την οποία μεταλαμπαδεύονται τα έθιμα, η γλώσσα, και γενικότερα η κουλτούρα του ανθρώπινου είδους από τα γηραιότερα προς τα νεότερα μέλη της κάθε κοινωνίας.
Όπως ακριβώς και στη θεωρία περί εγωιστικών γονιδίων, που γίνονται αντιληπτά ως βιολογικές οντότητες των οποίων η τάση διευρυμένης αναπαραγωγής υπαγορεύει συγκεκριμένες ατομικές συμπεριφορές, (για παράδειγμα τις σεξουαλικές ορμές) έτσι και τα μιμίδια κατανοούνται ως ελάχιστες πολιτισμικές οντότητες που τείνουν να αναπαραχθούν και να διαχυθούν.
Η ικανότητά τους να το επιτύχουν εξαρτάται από τρία ποιοτικά χαρακτηριστικά: την πιστότητα, ήτοι την ικανότητά τους να παράγουν ή να επιβάλλουν την ακριβή αναπαραγωγή των διακριτικών τους γνωρισμάτων, τη γονιμότητα, ήτοι τη δυνατότητά τους να μεγιστοποιούν τον αριθμό των αντιγράφων τους σε δεδομένο χρόνο και τη μακροζωία, ήτοι την διάρκεια διατήρησης της κλωνοποιητικής ισχύος ενός δεδομένου μιμιδίου.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται δυσνόητα και κάπως υπερβολικά, καταφέρνουν ωστόσο να μας φέρουν αντιμέτωπους με κάποια πολύ σοβαρά υπαρξιακά ερωτήματα: Αλήθεια, πόσες από τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά είναι πραγματικά δικές μας; Πόσες από τις πράξεις που εκτελούμε αβίαστα είναι πραγματικά αποτελέσματα συνειδητών επιλογών;
Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι δεν επαναλαμβάνουμε μηχανικά ως ασυνείδητα φερέφωνα λέξεις και συμπεριφορές που έχουν καταλάβει τους εγκεφάλους μας, και τους χρησιμοποιούν ως αναπαραγωγικά όργανα; Και αν αναλογιστούμε το βαθμό στον οποίο ο πολιτισμός μας καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που μας περιβάλλει, ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι οι αντιληπτικοί μας μηχανισμοί δεν είναι τίποτα περισσότερο από διαστρεβλωμένα δημιουργήματα των παρασιτικών μιμιδίων που έχουν κυριεύσει το μυαλό μας;
Αυτά τα ερωτήματα αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι τα μιμίδια διαμορφώνουν συμπεριφορές που συχνά απειλούν την ίδια την ύπαρξη ενός ανθρώπου. Οι περισσότεροι πόλεμοι, για παράδειγμα, προκλήθηκαν από συγκεκριμένες ιδέες και κοσμοθεωρίες, δηλαδή από μιμίδια. Οι δράστες των βομβιστικών επιθέσεων-αυτοκτονιών που απασχολούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την κοινωνία έχουν ως κίνητρα μεταφυσικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις που τους υπόσχονται μεταθανάτιες ανταμοιβές για την αυτοθυσία τους.
Η επιδημία της ανορεξίας που κάνει θραύση ανάμεσα στις ανασφαλείς κοπέλες του δυτικού κόσμου βασίζεται σε πολιτιστικά πρότυπα ομορφιάς που δεν έχουν καμία σχέση με την επιβίωση του είδους. Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση ναρκωτικών ουσιών ή για την έξαρση των αυτοκτονιών που παρατηρείται ύστερα από τον θάνατο κάποιου δημοφιλή σταρ. Τα μιμίδια μοιάζουν να συμπεριφέρονται ως αυτόνομα παράσιτα που πολύ συχνά αδιαφορούν πλήρως για την επιβίωση των φορέων τους.
Η Susan Blackmore, μια πτυχιούχος ψυχολόγος με μεγάλη γκάμα ενδιαφερόντων, τα οποία περιλαμβάνουν τις παραψυχολογικές έρευνες, τη μελέτη της συνειδητότητας, την εξελικτική θεωρία και το διαλογισμό, συνέλαβε μια θεωρία η οποία προσφέρει μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση σε όλα αυτά τα ζητήματα.
Για την ψυχολόγο Susan Blackmore, λοιπόν, ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η γλώσσα και ο εαυτός εξελίχθηκαν επειδή έδωσαν πρώτιστα πλεονέκτημα στα μιμίδια και όχι στα γονίδια.
Ο εγκέφαλος μεγάλωσε σε βαθμό τέτοιο ώστε να καταναλώνει το 20% σχεδόν της συνολικής ενέργειας που παράγει το ανθρώπινο σώμα, προκειμένου να λειτουργήσει ως μια ολοένα καλύτερη μηχανή αντιγραφής για τα μιμίδια. Εξελίχθηκε σαν ένα γενετικό φωτοτυπικό μηχάνημα που δημιουργήθηκε κι ελέγχεται από τα μιμίδια.
Ομοίως, η γλώσσα επιλέχτηκε ως ο αποτελεσματικότερος φορέας μετάδοσης των μιμιδίων. Εξελίχθηκε και έγινε όλο και πιο περίτεχνη για να είναι ικανή να διαιωνίζει την ύπαρξη ενός όλο και μεγαλύτερου αριθμού από αυτά. Ο εαυτός, επίσης, δημιουργήθηκε από τα μιμίδια για να εξασφαλίσει την αντιγραφή τους. Το «Εγώ», με την ψευδαίσθησή του περί ελεύθερης βούλησης, είναι στην πραγματικότητα ένα οχυρό των μιμιδίων για την άμυνά τους ενάντια στην εκτόπισή τους από μάζες ατρόμητων ανταγωνιστών που εισβάλλουν από το γειτονικό κοινωνικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με την Susan Blackmore, τα μιμίδια υπόκεινται στη φυσική επιλογή με τη δαρβινική έννοια. Μάχονται μεταξύ τους (για παράδειγμα η σύγκρουση του Χριστιανισμού με τον Δωδεκαθεϊσμό είχε οδηγήσει για πολλά χρόνια στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του δεύτερου από τον πολιτισμό των γηγενών κατοίκων του ελλαδικού χώρου), μεταλλάσσονται (η φράση “άτομο με ειδικές ανάγκες” έχει αποκτήσει εντελώς διαφορετική σημασία τα τελευταία 30 χρόνια), διαιωνίζονται (ακόμα και οι φυλές του Αμαζονίου γνωρίζουν ότι υπάρχει μια τραγουδίστρια της ποπ μουσικής που λέγεται “Madonna”), και πεθαίνουν (θυμηθείτε το σκάνδαλο που ξέσπασε πριν από λίγα χρόνια αναφορικά με τις πανελλήνιες εξετάσεις όπου κανένας σχεδόν μαθητής δεν ήξερε τι σήμαινε “αρωγή” και “ευδοκίμηση”).
Τα μιμίδια εμφανίζονται, επομένως, ως ζωντανά.
Η Susan Blackmore προχωρεί ωστόσο σε κάποιες επισημάνσεις που είναι αρκετά ανησυχητικές. Θεωρεί ότι τα μιμίδια αρχικά εκμεταλλεύτηκαν την έμφυτη τάση των ανθρώπων για μιμητισμό, ώστε να μεταδίδονται από εγκέφαλο σε εγκέφαλο. Η επινόηση και η εξέλιξη της γλώσσας όχι μόνο επιτάχυνε απίστευτα αυτή τη διαδικασία αλλά πολλαπλασίασε εκθετικά και τον αριθμό και την ποικιλία των μιμιδίων που μπορούσαν πλέον να επιβιώσουν. Δημιούργησε, δηλαδή, μια πολύ πλουσιότερη οικόσφαιρα γι’ αυτά.
Με το διαδίκτυο και την παγκοσμιοποίηση της μετάδοσης πληροφορίας, ο εξελικτικός ρυθμός της μιμιδιακής μεταβολής φαίνεται να βρίσκεται άλλη μια φορά στα πρόθυρα της εκθετικής αύξησης, με απρόβλεπτες εξελικτικές συνέπειες. Τώρα υπάρχει πια λιγότερη ανάγκη για τα μιμίδια να εγγυηθούν τη φυσική επιβίωση των εγκεφάλων, δηλαδή των ανθρώπινων φορέων τους, καθώς ολοένα και μεγαλύτερη μιμιδιακή δραστηριότητα μεταφέρεται από τη βιόσφαιρα στον κυβερνοχώρο. Το “ενδιαφέρον” τους,, επομένως, για την επιβίωση του ανθρώπου είδους, αρχίζει πλέον και ατονεί.
Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ αυτών των ισχυρισμών.
Στην εποχή μας, για παράδειγμα, είμαστε ολοένα και περισσότερο μάρτυρες μιας γρήγορης και παγκόσμιας εξάπλωσης ανώνυμων ηλεκτρονικών μηνυμάτων, που οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαμε να μην υπάρχουν αλλά που δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Αυτό ενισχύει κατά πολύ το συναίσθημα ότι αυτά τα μηνύματα είναι αυθαίρετα, ενεργά, επιθετικά και ζωντανά. Στα λεγόμενα social media και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίζονται περιοδικά εικόνες, φράσεις και μουσικά κομμάτια που εξαπλώνονται ραγδαία και μετά εξαφανίζονται, έχοντας, όμως, αφήσει πίσω τους απογόνους, παράγωγα που μεταλλάσσονται κι εξελίσσονται σε συχνά αναπάντεχες μορφές.
Αλλά και το ίδιο το ανθρώπινο μυαλό έχει αρχίσει και αλλάζει: Έχει παρατηρηθεί ότιστους σημερινούς ανθρώπους η κριτική σκέψη και η ικανότητα συγκράτησης και ανάκλησης αναμνήσεων ατροφεί. Η βραχυπρόθεσμη μνήμη τείνει να υποκαταστήσει την μακροπρόθεσμη, ενώ ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πολλοί νέοι δυσκολεύονται να διαβάσουν και να ανακαλέσουν στο μνημονικό τους κείμενα που περιέχουν πολλές λέξεις ή μακριές παραγράφους, γιατί απλούστατα έχουν συνηθίσει να διαβάζουν μόνο τα κείμενα που χωράνε στην περιορισμένη έκταση της οθόνης ενός υπολογιστή.
Αν συγκρίνουμε αυτή την τάση με την τρομερή μνημονική ικανότητα που είχαν οι εγκέφαλοι των προγόνων μας, οι οποίοι μπορούσαν να αποστηθίσουν πολυσέλιδα ποιήματα κι έπη, θα έπρεπε ίσως να ανησυχούμε.
Αλλά και η ίδια η γλώσσα απλοποιείται πλέον όλο και περισσότερο. Χρησιμοποιούμε όλο και λιγότερες λέξεις, όλο και λιγότερους χρόνους, ενώ οι προτάσεις που δημιουργούμε είναι πλέον πολύ απλές στη δομή τους και σύντομες. Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί τα μιμίδια δεν χρειάζονται πλέον την παρωχημένη και δύσκαμπτη ανθρώπινη γλώσσα για να μεταδοθούν.
Η έννοια της ατομικότητας και της ποικιλομορφίας μοιάζει, επίσης, να περιορίζεται κάτω από τα παγκοσμιοποιημένα δίκτυα των σημερινών επικοινωνιακών δικτύων. Βλέπουμε μέσα σε διάστημα ωρών να μεταδίδονται ειδήσεις από τη μια γωνία του κόσμου στην άλλη, οι μόδες έχουν αποκτήσει παγκόσμια εμβέλεια και οι άνθρωποι μοιάζουν όλο και περισσότερο μεταξύ τους. Μετατρεπόμαστε σε μια ομοιόμορφη μάζα καταναλωτών με ολοένα και πιο προβλέψιμες αντιδράσεις.
Ίσως όλα αυτά συμβαίνουν γιατί τα πανίσχυρα μιμίδια έχουν αρχίσει και πραγματοποιούν το επόμενο εξελικτικό άλμα που θα τους χαρίσει ένα ακόμα πιο αχανές και περίπλοκο πεδίο μέσα στο οποίο θα μπορέσουν να εξαπλωθούν και να διαφοροποιηθούν: Οι καινούργιοι φορείς τους δεν θα είναι πλέον τα πεπερασμένα και θνητά ανθρώπινα μυαλά αλλά οι άφθαρτες βάσεις δεδομένων και τα κυκλώματα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, των οποίων η υπολογιστική ικανότητα διπλασιάζεται κάθε εξάμηνο.
Καθώς οι υπολογιστές προχωρούν γοργά προς την κατεύθυνση της απόκτησης μια αυτόνομης μορφής νοημοσύνης, ίσως τα μιμίδια –που, ας μην ξεχνάμε, καθοδήγησαν εξαρχής τη δημιουργία τους– να έχουν αρχίσει να αδιαφορούν για μας.
Αναπόφευκτα έρχεται στο νου και το έργο του μεγάλου και προφητικού Έρικ Φρανκ Ράσσελλ, «Διαβολικό Φράγμα» και οι μέθοδοι ελέγχου της ανθρωπότητας από αυτά που ονομάζει ως «βιτόνια», όπου ο συσχετισμός τους με τα παραπάνω δεδομένα και θεωρίες είναι σχεδόν τρομακτικός.
Όλες αυτές οι σκέψεις μας οδηγούν αναπόφευκτα σε κάποια πολύ βαθιά φιλοσοφικά ερωτήματα που αφορούν την ίδια την έννοια του τι εστί άνθρωπος:
Είμαστε άραγε κάτι περισσότερο από τις σκέψεις, τις γνώσεις και τις αναμνήσεις μας; Υπάρχει μέσα στον κάθε ένα από μας κάτι βαθύτερο από αυτό που ονομάζουμε “εαυτό”; Και όταν κάποια μέρα αναγκαστούμε να αλληλεπιδράσουμε με τα ευφυή πλέον δημιουργήματά μας, πώς θα αυτο-προσδιοριστούμε σε σχέση με αυτά; Και ποια θα είναι η αντίδρασή μας μπροστά σε αυτή τη νέα πραγματικότητα;
Έρικ Σμυρναίος
***
Παρακολουθήσετε την διάλεξη της Susan Blackmore
x
Η πολιτιστική επανάσταση είναι για κάθε είδος, ένα επικίνδυνο παιδί να αφεθεί ελεύθερο στον πλανήτη του. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει, το παιδί είναι νήπιο,σπέρνει τον όλεθρο και είναι αργά για να το αποσύρεις. Εμείς οι άνθρωποι, είμαστε η Πανδώρα της Γης. Είμαστε αυτοί που ελευθέρωσαν τον δεύτερο αντιγραφέα από το κουτί του, και δε μπορούμε να τον χώσουμε ξανά μέσα. Βλέπουμε τις συνέπειες γύρω μας.
0:41Eισηγούμαι ότι αυτή η θεώρηση προκύπτει αντιμετωπίζοντας τη Μιμητική Μηχανική με σοβαρότητα. Mας δίνει έναν νέο τρόπο σκέψης όχι μόνο για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας, αλλά για ό,τι μπορεί να συμβαίνει αλλού στο σύμπαν. Θα ήθελα πρώτα να πω δυο πράγματα για τη Μιμητική Μηχανική και τη θεωρία των μιμιδίων, κι έπειτα, πώς αυτό μπορεί να απαντήσει ερωτήματα για το ποιος βρίσκεται εκεί έξω, εάν πράγματι υπάρχει κανείς.
1:07Η Μιμητική Μηχανική. Στηρίχθηκε στην αρχή του παγκόσμιου Δαρβινισμού. Ο Δαρβίνος είχε αυτή την εξαιρετική ιδέα. Πράγματι, κάποιοι λένε ότι είναι η καλύτερη ιδέα που σκέφτηκε ποτέ κανείς. Δεν είναι υπέροχη σκέψη αυτή, ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτιόπως η καλύτερη ιδέα που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί; Πιστεύετε πως θα μπορούσε να υπάρχει; Κοινό: Όχι. (Γέλια) Κάποιος λέει πολύ δυνατά όχι από εκεί πέρα.Εγώ λέω ναι, κι αν υπάρχει, δίνω το βραβείο στον Δαρβίνο.
1:36Γιατί; Επειδή η ιδέα ήταν τόσο απλή, αλλά εξηγεί κάθε σχέδιο μέσα στο σύμπαν. Θα έλεγα όχι μόνο βιολογικό σχέδιο, αλλά κάθε σχέδιο που σκεπτόμαστε σαν ανθρώπινο.Συμβαίνει παντού το ίδιο πράγμα. Τι είπε ο Δαρβίνος; Ξέρω ότι γνωρίζετε την ιδέα, φυσική επιλογή, αλλά επιτρέψτε μου να παραφράσω, την "Καταγωγή των Ειδών", 1859,μέσα σε μερικές προτάσεις.
2:04Αυτό που είπε ο Δαρβίνος, ήταν περίπου το εξής - εάν έχεις πλάσματα που ποικίλουν, κι αυτό δε μπορεί να αμφισβητηθεί - Βρέθηκα στα Γκαλαπάγκος και μέτρησα το μέγεθος των ραμφών και το μέγεθος των καβουκιών των χελωνών κτλ, κτλ. Και 100 σελίδες παρακάτω - (Γέλια) Και αν υπάρχει αγώνας για ζωή, τέτοιος που σχεδόν όλα αυτά τα πλάσματα πεθαίνουν - κι αυτό δε μπορεί να αμφισβητηθεί, έχω διαβάσει τον Μάλθουςκαι έχω υπολογίσει πόσο χρειάζεται στους ελέφαντες να καλύψουν ολόκληρο τον κόσμο εάν μεγάλωναν ανεξέλεγκτα, κτλ, κτλ. Και άλλες 100 σελίδες παρακάτω. Και αν αυτοί οι λίγοι που επιβιώνουν περνούν στους απογόνους τους οτιδήποτε ήταν αυτό που τους βοήθησε να επιβιώσουν, τότε αυτοί οι απόγονοι θα πρέπει να είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στις συνθήκες μέσα στις οποίες συνέβησαν όλ' αυτά απ' ό,τι οι γονείς τους.
2:54Βλέπετε την ιδέα; Εάν, εάν, εάν, τότε. Δεν είχε επίγνωση της ιδέας των αλγόριθμων.Αλλά αυτό περιέγραψε σε εκείνο το βιβλίο, και αυτά γνωρίζουμε τώρα ως τον εξελικτικό αλγόριθμο. Η αρχή είναι ότι χρειάζονται μόνο αυτά τα τρία πράγματα ποικιλομορφία, επιλογή και κληρονομικότητα. Κι όπως το θέτει ο Νταν Ντένετ, εάν έχεις αυτά τότε θα πρέπει να έχεις και εξέλιξη. Ή σχέδιο μέσα από το χάος, χωρίς τη βοήθεια κάποιου νου.
3:24Υπάρχει μια λέξη που λατρεύω σε αυτή την εικόνα. Ποια νομίζετε πως είναι η αγαπημένη μου λέξη; Κοινό: Χάος. Χάος; Όχι. Τι; Μυαλό; Όχι. Κοινό: Χωρίς. Όχι, όχι "χωρίς". (Γέλια) Τις δοκιμάζετε με τη σειρά: Μμμμ...; Κοινό: Πρέπει. Πρέπει, στο πρέπει. Πρέπει, πρέπει. Αυτό είναι που το κάνει τόσο συναρπαστικό. Δε χρειάζεσαι σχεδιαστή, ή σχέδιο, ή προνοητικότητα ή οτιδήποτε άλλο. Εάν υπάρχει κάτι που αντιγράφεται με ποικιλότητα και επιλέγεται, τότε θα πρέπει να έχεις κάποιο σχέδιο που εμφανίζεται από το πουθενά. Δε μπορείς να το σταματήσεις. Το "πρέπει" είναι η αγαπημένη μου λέξη εδώ.
4:04Τώρα, τι σχέση έχει αυτό με τα μιμίδια; Η βασική αρχή εδώ, εφαρμόζεται σε οτιδήποτετο οποίο αντιγράφεται με ποικιλότητα και επιλογή. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να σκεφτόμαστε με όρους της βιολογίας, σκεφτόμαστε τα γονίδια με αυτόν τον τρόπο. Ο Δαρβίνος δεν το έκανε αυτό φυσικά, δεν ήξερε για τα γονίδια. Μιλούσε περισσότερο για τα ζώα και τα φυτά, αλλά επίσης και για τις γλώσσες που εξελίσσονται και αφανίζονται.Αλλά η αρχή του παγκόσμιου Δαρβινισμού είναι ότι κάθε πληροφορία που ποικίλει και επιλέγεται θα παράγει σχέδιο.
4:33Και αυτό είναι που μελετούσε ο Ρίτσαρντ Ντόκινς στο μπεστ σέλερ με τίτλο "Το εγωιστικό γονίδιο" το 1976. Την πληροφορία που ατιγράφεται την ονόμασε αντιγραφέα.Αντιγράφεται εγωιστικά. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι κάθεται μέσα στα κύτταρα και λέει "θέλω να αντιγραφώ". Αλλά ότι θα αντιγραφεί, εάν μπορεί, ασχέτως των συνεπειών. Δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες διότι δεν μπορεί, επειδή είναι απλά πληροφορία που αντιγράφεται. Ήθελε να ξεφύγει από όποιον σκεπτόταν μοναχά τα γονίδια, κι έτσι είπε: "Υπάρχει άλλος αντιγραφέας στον πλανήτη;" Α ναι, υπάρχει.
5:08Κοιτάξτε γύρω σας, εδώ στο δωμάτιο είναι μια χαρά. Παντού γύρω μας, κολυμπώντας αδέξια στην αρχέγονη σούπα του πολιτισμού, βρίσκεται άλλος ένας αντιγραφέας.Πληροφορία που αντιγράφουμε από άτομο σε άτομο με τη μίμηση, με τη γλώσσα, με την ομιλία, λέγοντας ιστορίες, φορώντας ρούχα, κάνοντας πράγματα. Αυτή είναι πληροφορία που αντιγράφεται με ποικιλότητα και επιλεκτικότητα. Αυτή είναι η σχεδιαστική διαδικασία σε εξέλιξη. Χρειαζόταν ένα όνομα για το νέο αντιγραφέα. Έτσι πήρε την ελληνική λέξη "μίμηση" Θυμηθείτε το αυτό, είναι ο βασικός ορισμός. Αυτό το οποίο αναπαρίσταται. Και τη συντόμευσε σε μιμίδιο (meme) επειδή είναι εύηχο και παρήγαγε ένα καλό μιμίδιο, ένα αποτελεσματικά διαδιδόμενο μιμίδιο. Έτσι παρουσιάστηκε η ιδέα. Είναι σημαντικό να μείνουμε σ'αυτόν τον ορισμό
5:59Όλη η επιστήμη των μιμιδίων έχει δυσφημιστεί, έχει παρεξηγηθεί και έχει γίνει αντικείμενο φόβου. Αλλά πολλά από αυτά τα προβλήματα μπορούν να αποφευχθούνεάν θυμόμαστε τον ορισμό. Το μιμίδιο δεν είναι ισοδύναμο με την ιδέα. Δεν είναι ιδέα, δεν είναι ισοδύναμο με τίποτ' άλλο στην πραγματικότητα. Θυμηθείτε τον ορισμό. Είναι αυτό το οποίο αναπαρίσταται. Ή πληροφορία που αντιγράφεται από άτομο σε άτομο. Ας δούμε λοιπόν μερικά μιμίδια.
6:24Εσείς κύριε, έχετε κρεμασμένα στο λαιμό σας αυτά τα γυαλιά με αυτόν τον συγκεκριμένο ελκυστικό τρόπο. Αναρωτιέμαι αν επινοήσατε την ιδέα εσείς ή την αντιγράψατε από κάποιον άλλο. Εάν την αντιγράψατε από κάποιον άλλο, τότε είναι μιμίδιο. Τι θα λέγατε επίσης, ωωω... δε βλέπω ενδιαφέροντα μιμίδια εδώ. Ποιος από σας λοιπόν, έχει μερικά ενδιαφέροντα μιμίδια για μένα; Α ωραία, τα σκουλαρίκια σας, Δε νομίζω ότι επινοήσατε την ιδέα των σκουλαρικιών. Πιθανότατα πήγατε και τα αγοράσατε. Υπάρχουν πολλά περισσότερα στα καταστήματα. Αυτό είναι κάτι που μεταβιβάστηκε από άτομο σε άτομο.Όλες οι ιστορίες που λέμε, φυσικά, το TED είναι μια λαμπρή έκθεση μιμιδίων, πλήθος μιμιδίων.
6:59Όμως ο τρόπος για σκεφτούμε τα μιμίδια ωστόσο, είναι: γιατί αυτά διασπείρονται; Είναι εγωιστικές πληροφορίες, θα αντιγραφούν εφόσον μπορούν. Αλλά μερικά από αυτά θα αντιγραφούν επειδή είναι καλά, αληθή, χρήσιμα ή όμορφα. Κάποια θα αντιγραφούν παρόλο που δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Για κάποια, είναι αρκετά δύσκολο να προσδιορίσουμε το γιατί.
7:17Υπάρχει ένα συγκεκριμένο περίεργο μιμίδιο το οποίο με διασκεδάζει. Και χαίρομαι να πω, όπως το περίμενα, το βρήκα όταν ήρθα εδώ, και είμαι σίγουρη πως όλοι σας επίσης το βρήκατε. Πηγαίνεις στο όμορφο πολυτελές ξενοδοχείο οπουδήποτε, μπαίνεις μέσα, βγάζεις τα ρούχα σου, πηγαίνεις στο μπάνιο και τι βλέπεις; Κοινό: Σαπούνι μπάνιου. Παρακαλώ; Κοινό: Σαπούνι. Σαπούνι, ναι. Τι άλλο βλέπετε; Κοινό: (ακαθόριστο) Χμμμ χμμμ. Κοινό: Νιπτήρα, τουαλέτα! Νιπτήρα, τουαλέτα, ναι, όλα αυτά είναι μιμίδια, είναι όλα μιμίδια, αλλά είναι από τα χρήσιμα μιμίδια κι έπειτα είναι κι αυτό.(Γέλια) Τι κάνει αυτό εδώ; (Γέλια) Έχει εξαπλωθεί σ' όλο τον κόσμο. Δεν είναι έκπληξη που το βρήκατε όλοι όταν φτάσατε στο μπάνιο εδώ. Αλλά έβγαλα αυτή τη φωτογραφία σε μια τουαλέτα στο πίσω μέρος μιας σκηνής σε ένα οικολογικό κάμπινγκ στη ζούγκλα του Ασάμ. (Γέλια) Ποιος δίπλωσε αυτό το πράγμα εκεί πέρα και γιατί; (Γέλια) Μερικοί άνθρωποι παρασύρονται. (Γέλια) Άλλοι είναι τεμπέληδες και κάνουν λάθη. Μερικά ξενοδοχεία εκμεταλεύονται την ευκαιρία να θέσουν ακόμα περισσότερα μιμίδια με ένα μικρό αυτοκόλλητο. (Γέλια) Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Φαντάζομαι πως υπάρχουν για να σας δείξουν πως κάποιος καθάρισε το χώρο και είναι όλα όμορφα. Ξέρετε, στην πραγματικότητα αυτό που δείχνουν είναι πως κάποιος έχει δυνητικά διασπείρει μικρόβια από τόπο σε τόπο. (Γέλια)
8:41Σκεφτείτε το κατ' αυτόν τον τρόπο. Φανταστείτε έναν κόσμο γεμάτο από μυαλά κι ακόμα περισσότερα μιμίδια που μπορούν πιθανότατα να βρουν στέγη. Όλα τα μιμίδια προσπαθούν ν' αντιγραφούν, προσπαθούν σε εισαγωγικά, δηλαδή, αυτό σημαίνει εν συντομία, ότι εάν μπορούν να αντιγραφούν, θα το κάνουν. Μας χρησιμοποιούν ως την αναπαραγωγική τους μηχανή αντιγραφής, και είμαστε οι μηχανές των μιμιδίων.
9:06Τώρα, γιατί είναι αυτό σημαντικό; Γιατί είναι χρήσιμο ή τι μας δείχνει; Μας δίνει μια εντελώς νέα οπτική της ανθρώπινης προέλευσης και του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.Όλες οι συμβατικές θεωρίες πολιτισμικής εξέλιξης, της προέλευσης των ανθρώπων, και του τι μας κάνει τόσο διαφορετικούς από άλλα είδη. Όλες οι άλλες θεωρίες, που εξηγούν τον μεγάλο εγκέφαλο, τη γλώσσα και τη χρήση εργαλείων, και όλα αυτά που μας κάνουν μοναδικούς, βασίζονται στα γονίδια. Η γλώσσα θα πρέπει να ήταν χρήσιμη για τα γονίδια. Η χρήση εργαλείων θα πρέπει να ενίσχυσε την επιβίωσή μας, το ζευγάρωμα κλπ Το ζήτημα πάντα επανέρχεται, όπως διαμαρτύρεται ο Ρίτσαρντ Ντόκινς καθ' όλο το χρόνο που προηγήθηκε, πάντα επανέρχεται στα γονίδια.
9:44Το θέμα στη Μιμητική Μηχανική, είναι να πεις: Όχι, δεν ισχύει. Υπάρχουν δύο αντιγραφείς τώρα στον πλανήτη. Από τη στιγμή που οι προγονοί μας, ίσως 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, ή κάπου τόσο, άρχισαν να μιμούνται, υπήρξε μια νέα διαδικασία αντιγραφής. Αντιγραφή με ποικιλότητα κι επιλογή. Ένας νέος αντιγραφέας εξαπολύθηκε και δεν θα μπορούσαν, από την πρώτη στιγμή, δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι που εξαπέλυσαν αυτό το νέο πλάσμα, ν' αντιγράψουν μόνο τα χρήσιμα, όμορφα, αληθή πράγματα κι όχι τα υπόλοιπα. Καθώς οι εγκέφαλοί τους αποκτούσαν κάποιο πλεονέκτημα από την ικανότητά τους να αντιγράφουν- ν' ανάβουν φωτιά, να την διατηρούν αναμένη, νέες τεχνικές κυνηγιού, τέτοιου είδους πράγματα- αναπόφευκτα αντέγραφαν επίσης και το να βάζουν φτερά στα μαλλιά τους, να φορούν περίεργα ρούχα, ή να βάφουν τα πρόσωπά τους, ή οτιδήποτε παρόμοιο.
10:34Έτσι, έχουμε έναν σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ των γονιδίων τα οποία προσπαθούν να κάνουν τους ανθρώπους να έχουν μικρούς, οικονομικούς εγκεφάλους και να μη σπαταλούν το χρόνο τους αντιγράφοντας όλα αυτά τα πράγματα και των ίδιων των μιμιδίων, όπως οι ήχοι που οι άνθρωποι έφτιαξαν και αντέγραψαν- με άλλα λόγια, αυτοί οι ήχοι που κατέληξαν να γίνουν γλώσσα- ν' ανταγωνίζονται ώστε να κάνουν τους εγκεφάλους όλο και μεγαλύτερους. Έτσι, σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, η ανάπτυξη μεγάλου εγκεφάλου καθοδηγήθηκε από τα μιμίδα.
10:58Αυτός είναι ο λόγος που στο βιβλίο μου "Η Μηχανή των Μιμιδίων", το αποκάλεσα μιμητική ορμή. Καθώς τα μιμίδια εξελίσσονται, όπως αναπόφευκτα πρέπει να συμβεί,οδηγούν σ' έναν μεγαλύτερο εγκέφαλο, ο οποίος είναι καλύτερος στην αντιγραφή των μιμιδίων που καθοδηγούν ετούτη την εξέλιξη. Αυτός είναι ο λόγος που καταλήξαμε να έχουμε τέτοιο ιδιόμορφο εγκέφαλο, που αγαπάμε τη θρησκεία, τη μουσική και την τέχνη.Η γλώσσα είναι ένα παράσιτο, στο οποίο έχουμε προσαρμοστεί, όχι κάτι που ήταν αρχικά φτιαγμένο για την επιβίωση των γονιδίων μας, υπ' αυτήν την έννοια. Όπως τα περισσότερα παράσιτα, μπορεί να ξεκινήσει ως κάτι επικίνδυνο, όμως σταδιακά συνεξελίσσεται και προσαρμόζεται καταλήγοντας σε μια συμβιοτική σχέση μ' αυτό το νέο παράσιτο.
11:34Κι έτσι, υπό τη δική μας αντίληψη, δεν συνειδητοποιούμε ότι έτσι ξεκίνησε. Αυτή είναι μια οπτική του τι είναι οι άνθρωποι. Όλα τ' άλλα είδη σ' αυτόν τον πλανήτη είναι μόνο μηχανές γονιδίων, δε μιμούνται καθόλου, εντάξει σχεδόν καθόλου. Μόνο εμείς είμαστε μηχανές γονιδίων και μιμιδίων ταυτόχρονα. Τα μιμίδα πήραν μια μηχανή γονιδίων και τη μετέτρεψαν σε μηχανή μιμιδίων.
11:57Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Έχουμε ένα νέο είδος μιμιδίων τώρα. Αναρωτιέμαι εδώ και πολύ καιρό, από τότε που σκέφτομαι περισσότερο τα μιμίδια, εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ των μιμιδίων που αντιγράφουμε- των λέξεων που λέμε μεταξύ μας, των νευμάτων που αντιγράφουμε, των ανθρώπινων πραγμάτων- και όλων των τεχνολογικών πραγμάτων γύρω μας; Μέχρι τώρα, τα αποκαλούσα όλα μιμίδια, αλλά ειλικρινά τώρα σκέφτομαι ότι χρειαζόμαστε μια νέα λέξη για τα τεχνολογικά μιμίδια.
12:23Ας τ' αποκαλέσουμε τεχνομιμίδια ή τιμίδια. Επειδή οι διαδικασίες αλλάζουν. Ξεκινήσαμε, ίσως 5.000 χρόνια πριν, με τη γραφή. Αποθηκεύσαμε τα μιμίδια που υπήρχαν εκεί έξω, σε πήλινες πλάκες, αλλά προκειμένου να έχουμε αληθινά τιμίδια και αληθινές μηχανές τιμιδίων, πρέπει να έχουμε την ποικιλότητα, την επιλογή και την αντιγραφή, να συμβαίνουν όλα έξω από τους ανθρώπους. Και οδεύουμε προς τα εκεί. Βρισκόμαστε στο εξαιρετικό σημείο, είμαστε σχεδόν εκεί, όπου υπάρχουν τέτοιες μηχανές. Πράγματι, στο σύντομο χρόνο που βρίσκομαι ήδη στο TED, βλέπω ότι είμαστε πολύ πιο κοντά απ' όσο νόμιζα προηγουμένως.
12:58Έτσι στην ουσία, τώρα τα τιμίδια πιέζουν τα μυαλά μας να γίνουν περισσότερο μηχανές τιμιδίων. Τα παιδιά μας μεγαλώνοντας, πολύ γρήγορα μαθαίνουν να διαβάζουν, να χρησιμοποιούν μηχανήματα. Σύντομα θα έχουμε όλων των ειδών τα εμφυτεύματα,φάρμακα που θα μας αναγκάζουν να μένουμε συνέχεια ξύπνιοι. Θα πιστεύουμε πως εμείς τα επιλέγουμε, αλλά τα τιμίδια μας βάζουν να τα κάνουμε αυτά. Έτσι βρισκόμαστε τώρα σ' αυτό το σημείο καμπής της εμφάνισης ενός τρίτου αντιγραφέα στον πλανήτη μας. Τώρα, ας σκεφτούμε τι άλλο συμβαίνει εκεί έξω στο σύμπαν; Υπάρχει κάποιος άλλος εκεί; Οι άνθρωποι αναρωτιούνται γι' αυτό εδώ και πολύ καιρό. Θέτουμε ήδη αυτό το ερώτημα εδώ στο TED. Το 1961 ο Φρανκ Ντρέηκ επινόησε την διάσημη εξίσωσή του,όμως νομίζω πως επικεντρωνόμαστε σε λάθος πράγματα. Υπήρξε πολύ παραγωγική αυτή η εξίσωση. Ήθελε να υπολογίσει το Ν, τον αριθμό των ικανών για επικοινωνία πολιτισμών στον γαλαξία μας. Συμπεριέλαβε και το ρυθμό σχηματισμού των άστρων, το ρυθμό των πλανητών, αλλά και το πιο κρίσιμο σημείο, τη νοημοσύνη.
14:01Πιστεύω πως αυτός είναι ο λάθος τρόπος να σκεφτούμε περί αυτού. Η νοημοσύνη εμφανίζεται παντού, με όλες τις δυνατές εκφάνσεις. Η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι μόνο ένα είδος. Αυτό όμως που είναι στ' αλήθεια σημαντικό είναι οι αντιγραφείς που διαθέτει κανείς και τα επίπεδά τους, το καθένα να θρέφει το προηγούμενο. Έτσι θα πρότεινα να μη σκεφτόμαστε τη νοημοσύνη, αλλά τους αντιγραφείς.
14:24Με βάση αυτό, πρότεινα μια νέα εξίσωση. Μια πολύ απλή εξίσωση. Ν, το ίδιο πράγμα, ο αριθμός των ικανών για επικοινωνία πολιστιμών, που θα μπορούσαμε ν' αναμένουμε στο γαλαξία μας. Ας αρχίσουμε απλά από τον αριθμό των πλανητών που υπάρχουν στο γαλαξία μας. Το κλάσμα αυτών που διαθέτουν τον πρώτο αντιγραφέα. Το κλάσμα αυτών που διαθέτουν τον δεύτερο αντιγραφέα. Το κλάσμα αυτών που διαθέτουν τον τρίτο αντιγραφέα. Διότι μόνο ο τρίτος αντιγραφέας θα βγει παραέξω- στέλνοντας πληροφορίες και ανιχνευτές, πηγαίνοντας εκεί έξω, επικοινωνώντας με οπουδήποτε αλλού.
14:59Έτσι, εάν πάρουμε αυτήν την εξίσωση, γιατί δεν έχουμε ακούσει κάτι από κάποιον άλλον εκεί έξω; Επειδή κάθε βήμα είναι επικίνδυνο. Το ν' αποκτήσεις νέους αντιγραφείς είναι επικίνδυνο. Μπορείς να γλιτώσεις, εμείς γλιτώσαμε, αλλά είναι επικίνδυνο. Πάρτε το πρώτο βήμα, καθώς η ζωή εμφανίστηκε στη Γη. Μπορούμε να το δούμε από τη Γήινη οπτική. Μου άρεσε πολύ η ομιλία του Πήτερ Ουόρντ εχθές- δεν είναι σε όλα της τα σημεία Γήινη. Στην πραγματικότητα οι ζωντανοί οργανισμοί παράγουν πράγματα που τους εξολοθρεύουν. Λοιπόν, εμείς σ' αυτόν τον πλανήτη τη γλιτώσαμε.
15:32Όμως τότε, πολύ καιρό αργότερα, δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, αποκτήσαμε τον δεύτερο αντιγραφέα, τα μιμίδια. Αυτό ήταν σίγουρα επικίνδυνο. Σκεφτείτε τον μεγάλο εγκέφαλο. Πόσες μητέρες έχουμε εδώ; Ξέρετε τι σημαίνει μεγάλος εγκέφαλος. Είναι επικίνδυνος κατά τον τοκετό. Είναι πολύ δύσκολο να τον γεννήσει κανείς. (Γέλια) Η γάτα μου γέννησε τέσσερα γατάκια, γουργουρίζοντας συνέχεια. Ααα, μμμ - δεν είναι ακριβώς το ίδιο. (Γέλια)
15:58Όμως δεν είναι μόνο επώδυνο, σκοτώνει πολλά μωρά, και πολλές μητέρες, και κοστίζει πολύ η δημιουργία του. Τα γονίδια πιέζονται να παράγουν όλη αυτή τη μυελίνη, όλα τα λιπαρά που χρειάζονται για τον εγκέφαλο. Το ξέρετε πως έτσι όπως κάθεστε, ο εγκέφαλός σας χρησιμοποιεί το 20% της ενέργειας που καταναλώνει το σώμα σας ενώ καταλαμβάνει μόνο 2% του σωματικού σας βάρους; Είναι πραγματικά ένα ενεργοβόρο όργανο. Γιατί; Επειδή παράγει τα μιμίδια.
16:21Αυτό θα μπορούσε να μας έχει σκοτώσει -να μας έχει σκοτώσει, και ίσως να έφτασε πολύ κοντά σ' αυτό, όμως δεν το γνωρίζουμε. Όμως ίσως να έφτασε πολύ κοντά. Έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν; Τι γίνεται με όλα τ' άλλα είδη; Η Λουΐζ Λήκυ μίλησε χθες για το πώς είμαστε οι μόνοι που απέμειναν από αυτόν τον εξελικτικό κλάδο. Τι απέγιναν οι υπόλοιποι; Θα μπορούσε να σημαίνει ότι αυτό το πείραμα μίμησης, αυτό το πείραμα για έναν δεύτερο αντιγραφέα, είναι αρκετά επικίνδυνο για να εξολοθρεύσει κόσμο;
16:47Εμείς τη γλιτώσαμε και προσαρμοστήκαμε. Όμως τώρα, φτάνουμε, όπως ήδη περιέγραψα, στο σημείο του τρίτου αντιγραφέα. Αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο-μάλλον, είναι και πάλι επικίνδυνο. Γιατί; Επειδή τα τιμίδια είναι εγωιστικοί αντιγραφείς και δεν νοιάζονται για μας, για τον πλανήτη μας ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι απλά πληροφορίες -γιατί να ενδιαφέρονται άλλωστε; Μας χρησιμοποιούν για ν' απομυζήσουν τις πηγές του πλανήτη ώστε να παράγουν περισσότερους υπολογιστές, και πιο πολλά από τα υπέροχα πράγματα που ακούμε εδώ στο TED. Μη σκέφτεστε "Ω, δημιουργήσαμε το διαδίκτυο για το δικό μας όφελος". Έτσι μας φαίνεται. Σκεφτείτε τα τιμίδια να εξαπλώνονται, επειδή έτσι πρέπει να κάνουν. Είμαστε παλιές μηχανές.
17:29Θα τη γλιτώσουμε αυτή τη φορα; Τι πρόκειται να συμβεί; Τι σημαίνει να γλιτώσουμε;Υπάρχουν ας πούμε δύο τρόποι να γλιτώσει κανείς. Ο ένας, που προφανώς συμβαίνει γύρω μας τώρα, Είναι να μας μετατρέψουν τα τιμίδια σε μηχανές τους, μ' αυτά τα εμφυτεύματα, με τα φάρμακα, έτσι ώστε να συγχωνευτούμε με την τεχνολογία. Και γιατί να το κάνουν αυτό; Διότι είμαστε αυτοαναπαραγώμενοι. Έχουμε μωρά. Φτιάχνουμε καινούρια κι έτσι είναι βολικό να φορτωθούν στη ράχη μας, επειδή δεν έχουμε φτάσει ακόμη σ' αυτόν τον πλανήτη στο σημείο όπου είναι βιώσιμη η δεύτερη επιλογή.Μολονότι πλησιάζει, άκουσα σήμερα το πρωί, είναι εγγύτερα απ' όσο νόμιζα. Το σημείο όπου οι μηχανές τιμιδίων θα μπορούν ν' αντιγράφονται από μόνες τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, δεν θα παίζει ρόλο εάν το κλίμα του πλανήτη αποσταθεροποιηθεί τελείως, και δεν είναι πια βιώσιμο για τους ανθρώπους. Διότι εκείνες οι μηχανές τιμιδίων, δεν θα έχουν ανάγκη- δεν είναι μαλακά και υγρά πλάσματα, δεν αναπνέουν οξυγόνο, δεν απαιτούν θερμότητα. Θα μπορούσαν να συνεχίσουν και χωρίς εμάς.
18:28Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες. Δεν νομίζω πως είμαστε τόσο κοντά στη δεύτερη.Καταφτάνει, όμως δεν φτάσαμε ακόμα εκεί. Η πρώτη, επίσης καταφτάνει. Όμως η ζημιά που γίνεται ήδη στον πλανήτη, μας δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι το τρίτο σημείο, το τρίτο σημείο κινδύνου, του ν' αποκτήσουμε έναν τρίτο αντιγραφέα. Θα γλιτώσουμε άραγε απ' αυτό το τρίτο σημείο κινδύνου, όπως γλιτώσαμε από το δεύτερο κι από το πρώτο; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Δεν έχω ιδέα. (Χειροκρότημα) Κρις Άντερσον: Ήταν μια καταπληκτική ομιλία. Ευχαριστώ, τρομοκρατήθηκα από μόνη μου. (Γέλια).
Διάσημα μιμίδια
