Πόσες φορές δε φτάσαμε σε κάποιο οριακό σημείο να πούμε στον εαυτό μας οτι” δεν πάει άλλο” ότι πρέπει να αλλάξουμε, να γίνουμε κάποιοι άλλοι ώστε να γίνουν και τα πράγματα γύρω μας διαφορετικά. Ότι αλλάζοντας εμείς, οι άνθρωποι που είναι κοντά μας και τριγύρω μας θα μας βλέπουν με άλλο μάτι και έτσι θα μπορέσουμε να αντιστρέψουμε κάθε δύσκολη κατάσταση που ζούμε. Βλέπουμε την αλλαγή που ζητάμε, αυτό που θα μας γλιτώσει μια και καλή από τη θλίψη, τον πόνο, την ματαιότητα.
Προσπαθήσαμε να βρούμε πού κάναμε λάθη, ξεχνώντας τα λάθη των άλλων σε μας, να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας, ξεχνώντας την πορεία της ζωής μας, να γίνουμε κάποιοι άλλοι, αδιαφορώντας αν δεν είμαστε εμείς αυτοί. Πήραμε λοιπόν το μαγικό ραβδί της αλλαγής το σηκώσαμε ψηλά και περιμέναμε την μεταμόρφωση. Την μεταμόρφωση που θα μας κάνει κάποιους άλλους ώστε εμείς με τη σειρά μας να μπορέσουμε να σκοτώσουμε όλους τους κακούς δράκους… και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς ακόμη καλύτερα!
Τότε καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει μαγεία αφού και ο καθρέφτης μας συνεχίζει να δείχνει το ίδιο πρόσωπο. Τα παραμύθια υπάρχουν, αλλά έχουν ένα τέλος, ενώ η αληθινή ζωή μας συνεχίζεται. Δεν μπορούμε λοιπόν να μεταμορφωθούμε, μπορούμε όμως να αλλάξουμε.
Αλλάζουμε χωρίς να αλλοιωθούμε.
‘Οπως δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν γιατί απλά έχει συμβεί, έτσι δεν μπορούμε και να το διαγράψουμε. Ο,τι έχουμε ζήσει, ό,τι έχουμε μάθει είναι δικό μας και με αυτό πορευόμαστε, αλλά πηγαίνουμε πάντα μπροστά με θετικό βλέμμα στο μέλλον. Αλλάζουμε τον τρόπο σκέψης μας, για να δούμε τα πράγματα πιο αισιόδοξα και όχι τη σκέψη μας. Αλλάζουμε κάποιες συμπεριφορές μας, που μπορεί να μας έκαναν να πληγώσουμε τους άλλους και τον ευατό μας, και όχι τον χαρακτήρα μας. Αλλάζουμε κάποιους τρόπους ζωής, γιατί μπορεί να μας εμπόδιζαν να βλέπουμε τα πράγματα μέσα απο τα δικά μας μάτια, δεν αλλάζουμε όμως προσωπικότητα.
Όταν αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να μεταλλαχτούμε σε κάτι άλλο, ούτε να μεταμορφωθούμε, τότε δε μας απομένει από το να αποδεχτούμε τους ευατούς μας, να τους συμπονέσουμε, να τους αγκαλιάσουμε, να τους αγαπήσουμε. Με το χρόνο, την αγάπη, και επιτέλους την πίστη μας σε μας τους ίδιους, κάθε βήμα μας μικρό ή μεγάλο θα είναι βήμα στο δρόμο της αλλαγής!
ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΛΑΣΗ
via
