Θὰ προσπαθήσουμε νὰ περιγράψουμε τὶς
διαφορὲς μεταξὺ ἑνὸς γκουροῦ ὅπως τὸν δημιουργεῖ ἡ παράδοση τῶν
ἀνατολικῶν θρησκειῶν (Ἰνδουισμός, Βουδισμὸς κλπ) καὶ ἑνὸς γέροντα ὅπως
τὸν θέλει ἡ παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Αὐτὲς οἱ δύο ‘μορφὲς’
εἶναι ‘θεσμοὶ’ ποὺ ὑπάρχουν ἐδῶ καὶ χιλιετίες μέσα στὶς ἀντιδιαμετρικὲς
αὐτὲς παραδόσεις καὶ ἐνῶ ἐκ’ πρώτης ὄψεως μοιάζουν νὰ ἔχουν τὸν ἴδιο
ρόλο, ἐν τούτοις μία βαθύτερη καὶ προσεκτικότερη ματιὰ θὰ μᾶς ἀποκαλύψει
τὶς τεράστιες διαφορές τους. Τὸ μπακίρι ἔχει τὸ χρῶμα καὶ τὴν λάμψη τοῦ
χρυσοῦ καὶ μπορεῖ νὰ ξεγελάσει ἀνθρώπους χωρὶς πείρα, τὸ ἔμπειρο μάτι
ὅμως καταλαβαίνει τὴν τεράστια διαφορά τους.
Ἂς ξεκινήσουμε λοιπόν..
1η) Ὁ Γέροντας δείχνει τὸν Χριστὸ ἐνῶ
ὁ γκουροῦ τὸν ἑαυτό του. Καὶ οἱ δύο ἀναλαμβάνουν νὰ φέρουν τὸν ἄνθρωπο
κοντὰ στὸν Θεό. Ὁ γκουροῦ ὅμως ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι Θεὸς καὶ
ἀπαιτεῖ καὶ λαμβάνει λατρεία ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του. Ὁ γέροντας
παραδέχεται ὅτι εἶναι ἕνας ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ποὺ σκύβει τὸ κεφάλι τοῦ
κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι στὴν ἐξομολόγηση, καὶ λέει ὅτι λατρεία πρέπει νὰ
προσφέρουμε μόνο στὸν Χριστό, γιατί ἡ λατρεία ἁρμόζει μόνο στὸν ἀληθινὸ
Θεό.
2η) Ὁ Γέροντας ἔχει στόχο νὰ βοηθήσει τὰ πνευματικά του παιδιά, νὰ ὡριμάσουν, νὰ
γίνουν ἱκανοὶ νὰ βαδίζουν μόνα τους στὴν πνευματικὴ ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν
ἕνωση μὲ τὸν Χριστό, νὰ γίνουν ἀνεξάρτητοι, χειραφετημένοι πνευματικοὶ
ἄνθρωποι ποὺ δὲν τὸν ἔχουν πλέον ἀνάγκη. Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ τὰ
πνευματικοπαίδια ξεπέρασαν στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν Χάρη τοὺς γεροντάδες
τους. Ὁ γκουροῦ ἐνεργεῖ ἀντίθετα. Θέλει τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι γύρω
του νὰ εἶναι ὀπαδοί του καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ μέχρι τὸ τέλος τῆς
ζωῆς τους. Ζητᾶ ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του ‘νὰ πετάξουν τὸ μυαλὸ τοὺς γιατί
τοὺς δημιουργεῖ πολλὰ προβλήματα’ καὶ ‘ νὰ παραδώσουν ὁλοκληρωτικὰ τὸν
ἑαυτό τους σὲ αὐτὸν’ γιατί αὐτὸς εἶναι Θεὸς , μὲ τὸ πρόσχημα τῆς
πνευματικῆς ἐξέλιξης, τῆς πνευματικῆς ἀνόδου. Ἔτσι σταματάει ἡ
ψυχολογικὴ καὶ διανοητικὴ ἀνάπτυξη τῶν ὀπαδῶν του καὶ ἔχουμε φαινόμενα
παλιμπαιδισμοῦ καὶ ψυχωτικὰ σύνδρομα. Ἡ κριτικὴ σκέψη ἀποθαρρύνεται καὶ
τελικὰ καταστρέφεται. Αὐτὸ ποὺ ἀπαιτεῖται καὶ προβάλλεται ὡς ἀρετὴ καὶ
πρότυπο πρὸς μίμηση εἶναι ἡ ἀπόλυτη ὑπακοὴ καὶ παράδοση στὸν γκουρού.
Ἔτσι ὁ ὀπαδὸς τοῦ γκουροὺ καθίσταται στὸ τέλος μίας πνευματικῆς –
ψυχολογικῆς πορείας πλήρως ἐξαρτώμενος, μία μαριονέτα στὰ χέρια τοῦ
γκουροῦ.
3η) Ὁ Γέροντας ἀγαπάει τὰ πνευματικά του παιδιά.
Γιὰ νὰ φτάσει κανεὶς νὰ γίνει γέροντας πρέπει νὰ ἔχει κάνει πνευματικὴ
ἐργασία στὸν ἑαυτό του, νὰ ἔχει ἀποκτήσει τὴν ἐμπειρία καὶ τὴν Χάρι τοῦ
Χριστοῦ, νὰ ἔχει πνευματικὴ ἀγάπη, νὰ ζητεῖ, νὰ ποθεῖ, τὸ καλό του ἄλλου
καὶ νὰ παραβλέπει τὸν ἑαυτό του γιὰ χάρη τῶν μαθητῶν του. Ἀκόμα δὲ καὶ
νὰ μπορεῖ νὰ δώσει καὶ τὴν ζωή του γιὰ χάρη τοὺς ἂν καὶ ὅταν χρειαστεῖ.
Ἔτσι περιέγραψε τὸ πρότυπό του καλοῦ ποιμένα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Αὐτὴ
εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτὸ εἶναι τὸ ὀρθόδοξο πρότυπο.
Ἀντίθετα ὁ ὑπάλληλος, ‘ὁ μισθωτὸς’
βλέπει τὸν κίνδυνο νὰ ἔρχεται καὶ τὸ βάζει στὰ πόδια ἀδιαφορώντας γιὰ
τοὺς ἄλλους. Ὁ γκουροὺ ἀγαπάει τὸν ἑαυτό του καὶ ὄχι τοὺς ἄλλους.
Ἐκμεταλλεύεται τοὺς ἀφελεῖς καὶ ὑποταγμένους ὀπαδούς του. Κοιτάξτε τοὺς
γκουρού, ἦρθαν πάμπτωχοι ἀπὸ τὴν Ἰνδία καὶ ἔγιναν πάμπλουτοι μέσα σὲ
λίγα χρόνια, ἀπὸ τὶς περιουσίες ποὺ τοὺς χάρισαν οἱ ὀπαδοί τους. Τί νὰ
πρωτοθαυμάσει κανείς, τὴν πονηρία τῶν γκουροὺ ἢ τὴν ἀφέλεια τῶν
ἀνθρώπων;..
4η) Ὁ Γέροντας μέσω τῆς προσωπικῆς
ἀσκητικῆς του πείρας γνωρίζει καλὰ τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ τὰ πάθη καὶ τὶς
ἀδυναμίες της. Ἔχει διάκριση καὶ εἶναι σὲ θέση νὰ βοηθήσει καὶ τοὺς
ἄλλους νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰ πάθη τους καὶ τὰ ψυχολογικά τους προβλήματα,
καὶ νὰ σταθοῦν στὰ πόδια τους, ἂν βεβαίως εἶναι διατεθειμένοι νὰ
κουραστοῦν, νὰ ἀγωνισθοῦν.
Ὁ γκουροῦ διαθέτει καὶ αὐτὸς ψυχολογικὲς
γνώσεις, μόνο ποὺ τὶς χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ ὑποτάξει τοὺς ἀνθρώπους στὴν
θέλησή του καὶ νὰ τοὺς ἐκμεταλλευτεῖ.
5η) Ὁ Γέροντας εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἐνῶ
ὁ γκουροῦ εἶναι μὲ τὸν διάβολο. Ὁ Γέροντας δὲν ἰσχυρίζεται ὅτι διαθέτει
«δυνάμεις». Προσεύχεται στὸν Χριστὸ καὶ παρακαλεῖ νὰ βοηθήσει. Κάποιοι
ἁγιασμένοι γέροντες εἶναι τιμημένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ μὲ πνευματικὰ
χαρίσματα. Τὰ ὑπερφυσικὰ θαύματα ποὺ συμβαίνουν ὁμολογοῦν ὅτι ὀφείλονται
στὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι στὸν ἑαυτό τους...
Ὁ γκουροῦ ἀντίθετα ἰσχυρίζεται, ὅτι ὁ
ἴδιος, σὰν Θεὸς ποὺ λέει ὅτι εἶναι, διαθέτει τεράστιες πνευματικὲς
δυνάμεις ποὺ μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Παρ’ ὅλες τὶς
ὑπερβολὲς καὶ τὶς τερατολογίες ποὺ λένε, λόγω τῆς ὑπερηφάνειάς τους, ἡ
ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὄντως διαθέτουν κάποιες πνευματικὲς δυνάμεις. Ὄχι
ὅλοι, ἀλλὰ σίγουρα ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ στελέχη καὶ σὲ διαφορετικὴ ἔνταση ὁ
καθένας τους. Ἂς μὴ τὸ θεωρήσει κανεὶς αὐτὸ ὑπερβολή, γιατί ὄντως
ὑπάρχει μαγεία, τὸ λέει ἄλλωστε καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι
εἶναι μάγοι. Γιατί πὼς ἐξηγεῖται τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἄνθρωποι, ὄχι
ἔνας καὶ δύο, μορφωμένοι, πλούσιοι, ταξιδεμένοι, ἐπιχειρηματίες,
ἔμπειροι ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὴν πονηριὰ τῶν ἀνθρώπων, πέσανε στὰ δίχτυα
κάποιου γκουροὺ καὶ ‘πείστηκαν’ νὰ δωρίσουν τὶς περιουσίες τους σὲ
αὐτόν; Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δύσκολα ὑποκύπτουν σὲ ψυχολογικὲς μεθόδους
χειραγώγησης καὶ ἐπιβολῆς. Αὐτοί, οἱ πλούσιοι καὶ ἰσχυροὶ γίνονται
κυρίως στόχος τῶν μαγικῶν τεχνῶν τῶν γκουρού. Οἱ γκουροὺ εἶναι κάτοχοι
αὐτῆς τῆς ‘δαιμονικῆς σοφίας’ , τῆς μαγείας. Συνήθως χρησιμοποιοῦν ἕνα
συνδυασμὸ μαγείας καὶ ἀπάτης. Ὁ γέροντας Παϊσιος ἀναφερόμενος στὸ θέμα,
ἔλεγε «Δύο πνευματικὲς δυνάμεις ὑπάρχουν στὸν κόσμο, ὁ Θεὸς καὶ ὁ διάβολος, ἐμεῖς εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, αὐτοὶ μὲ ποιὸν εἶναι;» Ἡ
ἀνατολὴ ἀνέκαθεν θεωρεῖτο τὸ κέντρο τῆς μαγείας, καὶ οἱ εἰδωλολατρικὲς
θρησκεῖες τὸ πανεπιστήμιό της. Γιατί «αὐτὸ ποὺ κάνει ἕναν ἄνθρωπο μάγο
εἶναι ἡ σχέση του μὲ τὸν Σατανᾶ» γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὰ λόγια ἑνὸς
πρώην μάγου.
6η) Ὁ Γέροντας σὰν ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ποὺ δηλώνει καὶ πιστεύει ὅτι εἶναι ΔΕΝ διεκδικεῖ τὸ ἀλάθητο. Δίνει συμβουλές, ὄχι μεταφυσικὰ ἀποφθέγματα, ποὺ μοιάζουν μὲ χρησμοὺς κάποιου εἰδωλολατρικοῦ μαντείου.
Ὁ γκουροῦ μοιράζει χρησμοὺς καὶ
μεταφυσικὰ γενικόλογα ἀποφθέγματα, ἀπαιτεῖ τὴν ἀπόλυτη συμμόρφωση στὰ
λόγια του. Ὁ γκουροὺ δίνει ἐντολές, ὄχι συμβουλὲς γιατί… εἶναι ἀλάθητος
Θεός.
7η) Ὁ Γέροντας, ὅπως καὶ ὁποιοσδήποτε
ἄλλος ποὺ ἐνδιαφέρεται, μπορεῖ νὰ μεσιτεύσει στὸν Χριστὸ γιὰ τὴν σωτηρία
μιᾶς ψυχῆς ἀλλὰ ὁ Θεὸς θὰ ἀποφασίσει γιὰ τὴν σωτηρία ἢ τὴν καταδίκη
της.
Ὁ γκουροῦ ἀντίθετα ἰσχυρίζεται, ὅτι
αὐτὸς ὁ ἴδιος μπορεῖ νὰ σώσει ἢ νὰ καταδικάσει μία ψυχή.
Ψέμα.! Τεράστιο ψέμα.! Ἰσοδύναμο σὲ μέγεθος μὲ τὸ ψέμα ποὺ εἶπε ὁ
διάβολος στὴν Εὕα στὸ Παράδεισο. ΑΝ ὅμως πλανηθεῖ κάποιος καὶ τὸ
πιστέψει, τότε βρίσκεται σὲ πολὺ δύσκολη θέση. Φαντασθεῖτε νὰ πιστεύετε
στὰ σοβαρὰ ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ κρατάει στὰ χέρια τοῦ ὄχι μόνο
τὴν ζωὴ σᾶς σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ τὴν μεταθάνατο πορεία σας. Εἶναι
ψυχωτικὴ κατάσταση, ἀνύπαρκτη, ὑπάρχει μόνο μέσα στὸ νοῦ τοῦ θύματος.
Οἱ συνέπειές της ὅμως εἶναι πραγματικές. Φέρνει τὴν ἀπόλυτη ὑποταγή! Τὸν
ἀπόλυτο τρόμο! Τί πνευματικὴ ὑποδούλωση! Ὄντως σατανικὸ τὸ ἐφεύρημα.
8η) Ὁ Γέροντας εἶναι σχετικὸς ἐνῶ ὁ γκουροῦ ἀπόλυτος.
Ἕνας Γέροντας μπορεῖ μὲ ταπείνωση νὰ πεῖ σὲ κάποιο πρόσωπο ὅτι ἐγὼ δὲν
μπορῶ νὰ σὲ βοηθήσω, πήγαινε σὲ κάποιον ἄλλο νὰ βοηθηθεῖς… ἢ ἀκόμα
μπορεῖ ἢ πρωτοβουλία νὰ ἔρθει ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ πνευματικὸ παιδὶ ποὺ
ζητάει νὰ ἀλλάξει γέροντα ἢ πνευματικό, γιὰ κάποιους λόγους, μέσα σὲ ἕνα
πνεῦμα ἐλευθερίας. Αὐτὸ εἶναι κάτι τὸ σύνηθες μέσα στὴν ὀρθόδοξη
παράδοση. Στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς τοῦ ἕνας χριστιανὸς συμβαίνει καὶ
ἀλλάζει πνευματικὸ-ἐξομολόγο. Δὲν ὑπάρχει προσωποληψία. Τὸ κέντρο εἶναι ὁ
Χριστός, ὄχι ὁ ἄνθρωπος.
Κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιανόητο γιὰ τὴν
γκουρουιστικὴ παράδοση. Ἂν κάποιος ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ ἕνα γκουροῦ, αὐτὸ θὰ
γίνει κάτω ἀπὸ τὴν ψυχολογικὴ πίεση τῆς ἀπόλυτης μεταφυσικῆς καταδίκης.
Πρέπει νὰ ἔχει κάποιος δύναμη ψυχῆς γιὰ νὰ ἀντέξει τὴν ψυχολογικὴ πίεση
καὶ νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ γκουρού. Αὐτὸ ὅμως
δὲν ἀρκεῖ πάντοτε. Ἂν αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἀποσκιρτήσει εἶναι σημαντικὸς
γιὰ αὐτούς, εἴτε γιατί εἶναι πλούσιος, διάσημος, εἴτε γιατί γνωρίζει
μυστικὰ λόγω τῆς θέσης ποὺ εἶχε μέσα στὴν ὀργάνωσή τους, τότε θὰ
στείλουν πάνω του δαιμόνια- σὰν μάγοι ποὺ εἶναι- καὶ θὰ ἀντιμετωπίσει
δαιμονικὸ πόλεμο.
Σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι ἀδύνατο ὁ ἄνθρωπος νὰ τὰ βγάλει πέρα χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος μέσα στὴν ἱστορία, ποὺ συνέτριψε τὴν δύναμη τοῦ διαβόλου.
Βέβαια ὑπάρχουν καὶ πολλὲς περιπτώσεις,
οἱ περισσότερες μᾶλλον, ὅπου δὲν συμβαίνουν τὰ ἀνωτέρω. Ἂν ὁ ἄνθρωπος
δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει ἰδιαίτερα ἢ ἂν ἔχουν πάρει ἀπ’ αὐτὸν ὅτι μποροῦν νὰ
πάρουν (οἰκονομικά, κοινωνικά, δωρεὰν ἐργασία, κλπ) μὲ τὴν ἀδιαφορία ποὺ
τοῦ δείχνουν τὸν ἀφήνουν νὰ ‘φύγει’, τὸν πετᾶνε σὰν στημένη
λεμονόκουπα.
Τελειώνοντας νὰ συνοψίσουμε καὶ νὰ ποῦμε
τὴν γενικὴ διαφορά. Ὁ γέροντας εἶναι ἕνας ταπεινὸς ἄνθρωπος μὲ ἐν
Χριστῷ ἀρετὲς καὶ πολέμιος τῶν παθῶν. Συνειδητὸ μέλος τῆς ἐκκλησίας ποὺ
ἵδρυσε ὁ Χριστός, ἐνισχύεται καὶ τρέφεται πνευματικὰ ἀπ’ αὐτὴν καὶ τὴν
Χάρι Του.
Ὁ γκουροῦ εἶναι γέννημα τῶν εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν τῆς ἀνατολῆς, εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δοθεῖ ἀχαλίνωτα στὰ πάθη του,
χωρὶς ἐνδοιασμοὺς καὶ χρησιμοποιεῖ τὴν δύναμη τοῦ Διαβόλου (μαγεία) γιὰ
νὰ τὰ ἱκανοποιήσει. Ἔχει δαιμονικὴ πονηρία. Εἶναι ἕνας προβατόσχημος
λύκος. Ὑποκριτής. Ὑποκρίνεται τὸν ἄγγελο ἐνῶ εἶναι ὑπηρέτης τοῦ
Διαβόλου. Τὸ κυρίαρχο πάθος τοῦ εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἐγὼ εἶμαι καὶ
κανένας ἄλλος. Ὑποτιμᾶ καὶ περιφρονεῖ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Τὸ κρύβει
ὅμως πίσω ἀπὸ μία δῆθεν ἀγάπη. Νά, δὲς πὼς τοὺς ἔκανα νὰ μὲ προσκυνοῦν
σὰν Θεό, σκέφτεται. Βέβαια ἔχει καὶ ὅλα τὰ ἄλλα πάθη. Ματαιοδοξία,
φιλαργυρία καὶ φιληδονία. Πολλοὶ γκουροὺ ἐκμεταλλεύονται καὶ σεξουαλικά
τους ὀπαδούς τους, γιατί μία συνεύρεση μὲ τὸν γκουρού, εἴτε ἄνδρας εἶναι
εἴτε γυναίκα εἶναι τὸ θύμα, κατὰ τὴν δαιμονικὴ διδασκαλία τους,
ἀποτελεῖ μεγάλη βοήθεια γιὰ πνευματικὴ ἄνοδο τοῦ ὀπαδοῦ. Παρουσιάζουν
τὴν σεξουαλικὴ ἐκμετάλλευση σὰν πνευματικὴ εὐεργεσία. Κάτι τέτοιο εἶναι
ἀδιανόητο γιὰ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση.
Δὲν ἰσχυρίζομαι ὅτι μέσα στὸ χῶρο τῆς
ὀρθόδοξης παράδοσης δὲν συμβαίνουν λάθη ἢ ὅτι δὲν ὑπάρχουν προβληματικὲς
καταστάσεις, βεβαίως καὶ ὑπάρχουν. Εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἀνθρώπινων
παθῶν, τῆς κακίας αὐτῆς ποὺ ἔχει φωλιάσει μέσα στὶς καρδιὲς τῶν
ἀνθρώπων. Αὐτὸ ποὺ κάνει τὴν μεγάλη διαφορὰ καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πολὺ
σημαντικό, εἶναι ὅτι ἡ ὀρθόδοξη δογματικὴ πίστη καταδικάζει, πολεμᾶ καὶ
ἀπορρίπτει συμπεριφορὲς παρόμοιες μὲ αὐτὲς τῶν γκουρού, ὅταν
ἐμφανίζονται καὶ μέσα στὴν ἐκκλησία, σὰν ἁμαρτωλὲς παρεκτροπές, ἐνῶ οἱ
ἀνατολίτικες δοξασίες τὶς ἔχουν κάνει κανόνα καὶ τρόπο ζωῆς.
Ὅσοι ἀκολουθοῦν τὰ ὀρθὰ δόγματα μποροῦν
νὰ διορθώσουν τὴν στραβὴ ζωή τους, ἐνῶ ὅσοι πλανηθοῦν καὶ ἀκολουθήσουν
τὰ στραβὰ δόγματα θὰ καταστρέψουν σιγὰ-σιγὰ καὶ ὅτι σωστὸ ἔχουν μέσα
τους. Τὸ ὀρθὸ δόγμα μᾶς ἐλευθερώνει, ἐνῶ ἡ πλάνη (=τὸ λάθος δόγμα) μᾶς
ὑποδουλώνει. Ἄρα, εἶναι λοιπὸν σημαντικὸ νὰ βιώνουμε καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε
στὰ δόγματα τῆς ὀρθοδοξίας, γιὰ νὰ μὴν γινόμαστε εὔκολα θύματα ἐμπαθῶν
ἀνθρώπων ἐντὸς ἢ ἐκτός της ἐκκλησίας.
Γιὰ νὰ φτάσουν μέχρι ἐμᾶς, σήμερα,
λαμπικαρισμένα τὰ ὀρθόδοξα δόγματα, δόθηκαν μάχες καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς
πατέρες μας, μέσα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, τράβηξαν τὰ πάνδεινα,
μαρτύρησαν, ἔδωσαν τὸ αἷμα τους γιὰ νὰ διαφυλάξουν ἀλώβητη τὴν ἀλήθεια
γιὰ τὸν Θεό, τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. Σήμερα οἱ γκουροῦ τῆς Νέας
Ἐποχῆς, οἱ ψευδόχριστοι, οἱ πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστου, ἐπιτίθενται στὴν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ θέλουν νὰ πνίξουν τὸ ὀρθόδοξο δόγμα, νὰ ἐπιβάλουν
τὴν πλάνη καὶ νὰ σκλαβώσουν τοὺς ἀνθρώπους, πνευματικά, κοινωνικά,
οἰκονομικὰ καὶ πολιτικά. Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἐχθροί του Χριστοῦ ποὺ πολεμοῦν
τὴν ἐκκλησία Του ἀπὸ ἔξω ἐνῶ οἱ αἱρετικοὶ τὴν πολεμοῦν ἀπὸ μέσα. Ἔχουν
ὅμως τὴν ἴδια ψυχή, τὴν ἴδια πονηριά, τὶς ἴδιες συμπεριφορές, τὸν ἴδιο
στόχο. "Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου" ἡ ἀλλιῶς "γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ αὐτὴ ἐλευθερώση ὑμᾶς."
Ἀθανασίου Ρακοβαλὴ
