Όσο κι αν καμαρώνουμε για το Χατζιδάκι, τη Μελίνα και τον αρχαίο πολιτισμό μας, είμαστε διάσημοι στην οικουμένη και για το σουβλάκι μας και για το συρτάκι και για το καμάκι μας.
Greek Lovers και το σταυρό μας να κάνουμε.
Όσες έχει τύχει να μεγαλώσουμε σε νησιά, ξέρουμε πολύ καλά τι εστί ελληνικό καμάκι, κι ας μην ήμασταν εμείς οι πρώτες επιλαχούσες.
Γιατί ο Έλληνας βάζει στο μάτι, δίμετρα σκανδιναβικά κορμιά, ανοιχτόχρωμα μάτια, ξανθά μαλλιά και πρόθυμα ν'ανοιχτούν μπούτια.
Θες το κρασί, θες η θάλασσα κι ο ήλιος, το καμάκι απέκτησε τις δεκαετίες του εξήντα, του εβδομήντα και του ογδόντα, χαρακτήρα εθνικό.
Συνώνυμο του μεσογειακού ταμπεραμέντο μας, εφηύραμε απ'τους πρώτους το λεγόμενο σεξοτουρισμό, που τώρα είναι παγκόσμιο trend.
Έρωτες άλλοι καταστροφικοί κι άλλοι εφήμεροι κι ενθουσιώδεις, στεγάστηκαν σε παράγκες, σε ξαπλώστρες, σε βράχια και σε καΐκια και κάπως έτσι χτίστηκε η φήμη του πλέον φλογερού εραστή, αν και οι στατιστικές, τουλάχιστον ως προς το μέγεθος, φέρνουν τους Έλληνες στις μεσαίες θέσεις.
Αλλά ποιος κολλάει σε νούμερα, όταν το πάθος κυλάει στις φλέβες; Ρόδος, Κέρκυρα και Σαντορίνη, τα αρχηγεία των απανταχού Greek Lovers.
Η ιστορία καταγράφει ότι οι προετοιμασίες του θερινού ψαρέματος, ξεκινούσαν από νωρίς την άνοιξη, όταν τα κρουαζιερόπλοια έκαναν τις πρώτες τους προσαράξεις στα λιμάνια των νησιών.
Κάπου εκεί γύρω, μ'ενα ξεκούμπωτο λευκό πουκάμισο, με μια χρυσή καδένα περασμένη στο λαιμό κι έντονη τριχοφυΐα στο στήθος, ο Μπρούνο, το αυθεντικό ελληνικό καμάκι, προβάριζε τις φράσεις καταπέλτη. «How do you do mademoiselle?», «You're beautiful, i love you!», «I want to come with you.»
Γραφικές - ξεγραφικές, γελοίες - ξεγελοίες, οι παραπάνω ατάκες, δημιούργησαν ορδές κοριτσιών κρεμάμενες απ'τα χείλη ενός ψαρά, ενός μικρέμπορα ή ενός βοσκού. Οι ζωές ορισμένων από αυτών, στιγματίστηκαν αιωνίως.
Είτε με ένα νόθο παιδί, είτε με μία ξαφνική μετανάστευση-βωμό στο όνομα του καλοκαιρινού έρωτα, είτε με ένα απωθημένο.
Όπως ακριβώς στα «Κορίτσια στον Ήλιο» του 1968, όταν ο Γιάννης Βόγλης και η Βρετανίδα Άννε Λόνμπερκγ, ζούσαν τη δική τους τρέλα, στην Άνδρο.
Η ταινία εκτός των τεσσάρων βραβεύσεων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν υποψήφια και για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας, το 1970.
Greek Lovers και το σταυρό μας να κάνουμε.
Όσες έχει τύχει να μεγαλώσουμε σε νησιά, ξέρουμε πολύ καλά τι εστί ελληνικό καμάκι, κι ας μην ήμασταν εμείς οι πρώτες επιλαχούσες.
Γιατί ο Έλληνας βάζει στο μάτι, δίμετρα σκανδιναβικά κορμιά, ανοιχτόχρωμα μάτια, ξανθά μαλλιά και πρόθυμα ν'ανοιχτούν μπούτια.
Θες το κρασί, θες η θάλασσα κι ο ήλιος, το καμάκι απέκτησε τις δεκαετίες του εξήντα, του εβδομήντα και του ογδόντα, χαρακτήρα εθνικό.
Συνώνυμο του μεσογειακού ταμπεραμέντο μας, εφηύραμε απ'τους πρώτους το λεγόμενο σεξοτουρισμό, που τώρα είναι παγκόσμιο trend.
Έρωτες άλλοι καταστροφικοί κι άλλοι εφήμεροι κι ενθουσιώδεις, στεγάστηκαν σε παράγκες, σε ξαπλώστρες, σε βράχια και σε καΐκια και κάπως έτσι χτίστηκε η φήμη του πλέον φλογερού εραστή, αν και οι στατιστικές, τουλάχιστον ως προς το μέγεθος, φέρνουν τους Έλληνες στις μεσαίες θέσεις.
Αλλά ποιος κολλάει σε νούμερα, όταν το πάθος κυλάει στις φλέβες; Ρόδος, Κέρκυρα και Σαντορίνη, τα αρχηγεία των απανταχού Greek Lovers.
Η ιστορία καταγράφει ότι οι προετοιμασίες του θερινού ψαρέματος, ξεκινούσαν από νωρίς την άνοιξη, όταν τα κρουαζιερόπλοια έκαναν τις πρώτες τους προσαράξεις στα λιμάνια των νησιών.
Κάπου εκεί γύρω, μ'ενα ξεκούμπωτο λευκό πουκάμισο, με μια χρυσή καδένα περασμένη στο λαιμό κι έντονη τριχοφυΐα στο στήθος, ο Μπρούνο, το αυθεντικό ελληνικό καμάκι, προβάριζε τις φράσεις καταπέλτη. «How do you do mademoiselle?», «You're beautiful, i love you!», «I want to come with you.»
Γραφικές - ξεγραφικές, γελοίες - ξεγελοίες, οι παραπάνω ατάκες, δημιούργησαν ορδές κοριτσιών κρεμάμενες απ'τα χείλη ενός ψαρά, ενός μικρέμπορα ή ενός βοσκού. Οι ζωές ορισμένων από αυτών, στιγματίστηκαν αιωνίως.
Είτε με ένα νόθο παιδί, είτε με μία ξαφνική μετανάστευση-βωμό στο όνομα του καλοκαιρινού έρωτα, είτε με ένα απωθημένο.
Όπως ακριβώς στα «Κορίτσια στον Ήλιο» του 1968, όταν ο Γιάννης Βόγλης και η Βρετανίδα Άννε Λόνμπερκγ, ζούσαν τη δική τους τρέλα, στην Άνδρο.
Η ταινία εκτός των τεσσάρων βραβεύσεων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν υποψήφια και για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας, το 1970.
Το μυστικό της επιτυχίας της, κρυβόταν στην αμεσότητα καταγραφής του θέματος και στην επίκληση στο συναίσθημα, που δεν άφησε κανένα ασυγκίνητο. Και μπορεί να μην έμοιαζαν όλοι οι Greek Lovers, στο Γιάννη Βόγλη, είχαν βρει όμως κι εκείνοι τον τρόπο τους.
Πρώτος και καλύτερος ο Μπρούνο, κατά κόσμον Ηλίας Φανούρης, που πρωτοστατούσε στη Ρόδο. Προ διετίας πρωταγωνίστησε στο ντοκιμαντέρ «Κολοσσοί του Έρωτα», το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και επί της ουσίας, χτίστηκε επάνω του.
Ο Ηλίας ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλής στην τοπική κοινωνία. Ο ίδιος εξομολογήθηκε στην αφιερωματική στο πρόσωπό του ταινία, πώς έχει κοιμηθεί με περισσότερες από 4500 γυναίκες, ενώ υποστήριζε πως τα ένδοξα χρόνια, οι ημερήσιες «κατακτήσεις» του, ήταν γύρω στις επτά.
Καλτ φυσιογνωμία, άμεσα συνυφασμένη με τη σύγχρονη ιστορία του νησιού, έχτισε μια άτυπη «σχολή», για τους υπόλοιπους κατοίκους, στο φλέγον θέμα «φλερτ».
Ο Ηλίας από την περασμένη Παρασκευή, δε βρίσκεται ανάμεσά μας.
Βρέθηκε απανθρακωμένος στο σπίτι του, στην παλιά πόλη της Ρόδου και οι πρώτες πληροφορίες κάνουν λόγο για εμπρηστική δολοφονική επίθεση.
Με το χαμό του Μπρούνο, κλείνει ένας νοσταλγικός κύκλος.
Το τρίπτυχο «sea, sex, sun» δεν έχει πια την ίδια μυρωδιά.
Οι συνεχιστές του ωστόσο, στα χρόνια της κρίσης, εξακολουθούν να παλεύουν να κρατήσουν ψηλά τη φήμη του Έλληνα εραστή.
Γιατί, άλλωστε, για λίγο έρωτα, θάλασσα, ήλιο και υστεροφημία ζούμε.
