«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται», επαναλαμβάνεται συχνά, εσχάτως, για τη διαφάνεια που προσπαθεί να επιβληθεί στην πολιτική σκηνή της χώρας. Η φράση έχει ιστορία πίσω της.
Σίγουρα, θα το έχετε ακούσει κι εσείς, σε διάφορες βερσιόν: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί / δε φτάνει να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να το δείχνει / και να φαίνεται τίμια. Προσθέστε την αγγλική “Caesar’s wife must be above suspicion”, αλλά και τη γαλλική «La femme de César ne doit pas être soupçonnée». Μπιεν;
Ο Ιούλιος Καίσαρας, δια λόγους στρατηγικής παύλα συμμαχίας λένε, θέλησε να χωρίσει τη -δεύτερη, κατά σειρά- γυναίκα του (Πομπηία Σύλλα) και να παντρευτεί τη θυγατέρα τού Πομπήιου. Απλά, όμορφα κι ανθρώπινα, το «έστησε»: Έβαλε έναν νέο κι όμορφο άντρα να μπει στα γυναικεία δώματα του παλατιού και να «πλέξει» την ιστορία, ότι η γυναίκα του τάχα τον απατούσε.
Η Πομπηία, λοιπόν, ανυποψίαστη, ετοίμασε μια σεπτή θρησκευτική τελετή μόνο για γυναίκες – ένα ladies night στο εντελώς σεμνό του. Ο νεαρός, ονόματι Πόπλιος, ήταν ήδη τρελά ερωτευμένος με την Πομπηία, οπότε ο ρόλος που του ανατέθηκε από τον Καίσαρα ήταν ό,τι περίμενε. Η Αυρηλία, όμως, του Καίσαρα η μάνα, τον ανακάλυψε ότι είχε μπει λάθρα στο ανάκτορο. Βλέπετε ο νεαρός είχε μεταμφιεστεί σε… ψάλτρια της τελετής και έγινε αμέσως αντιληπτός από τη μητέρα-σκύλο του σπιτιού. Μα, ψάλτρια; Έλεος.
Ε, αφού τον έπιασε η κακιά πεθερά, αυτό ήταν αρκετό για να υποβληθεί αίτηση διαζυγίου από τον θιγμένο σύζυγο. Η δίκη έγινε, η γυναίκα του Καίσαρα -λογικό, αφού δεν ήξερε τίποτε, σκευωρία ήτο- αρνήθηκε τα πάντα και η έδρα απεφάνθη ότι η «η γυναίκα του Καίσαρα είναι τίμια». Ο Καίσαρας, όμως, ένα level πιο πάνω, απεφάνθη κι εκείνος: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, κύριοι. Πρέπει και να φαίνεται» – για να ακολουθήσει χάι φάιβ με Συγκλητικούς.
Έπειτα από αυτό το ατράνταχτο επιχείρημα το ζευγάρι χώρισε – αλλά υπάρχει κι άλλη εκδοχή για τη γνωστή έκφραση. Μπορεί, λοιπόν, να επήλθε το διαζύγιο, όμως εκκρεμούσε κι άλλη δίκη, αφού ο νεαρός που του άρεσε η Πομπηία, έπρεπε να καθίσει στο σκαμνί, για ασέβεια (πώς-μπαίνεις-κύριος-στα-ξένα-παλάτια;). Κατά την ακροαματική διαδικασία, λοιπόν, όλως παραδόξως, ρε παιδί μου, ο μέγας Καίσαρας δεν είχε να προσάψει κάτι στον milf hunter. «Και γιατί, ρε μεγάλε, τη χώρισες;» διερωτήθηκε προς τον Ιούλιο ο δικαστής. «Ότι την εμήν ηξίουν μηδ’ υπονοηθήναι», είπε ο Σίζαρ, τύπου «αξιώνω από τη γυναίκα μου να μην προκαλεί ούτε υποψίες» – βοηθήστε για μια καλύτερη απόδοση, ευχαριστώ.
Αυτή είναι, λοιπόν, σε ελάχιστες γραμμές, η ιστορία της εν λόγω φράσης που έμεινε στην Ιστορία – μαζί με το “veni vidi vici”, του ιδίου. Αλλά τι τα θες; Η γυναίκα του κάθε Καίσαρα, πλέον, στον σύγχρονο δημόσιο βίο, ενδιαφέρεται μόνο για το φαίνεσθαι της τιμιότητας και όχι για το αν είναι, όντως, τιμία. Τα του Καίσαρος, έτσι;
***
Σπύρος Σεραφείμ
