Είναι εκείνη η συνάδελφος που κοιμήθηκε με τον προϊστάμενο. Όχι από έρωτα ή απλά καψούρα, αλλά γιατί ήθελε την προαγωγή. Απλά και ωμά. Σκοπός, πράξη κι αποτέλεσμα.
Το δικό της αποτέλεσμα. Είναι η Μαρία που χρησιμοποίησε το νεανικό, χυμώδες σώμα της γιατί είχε βάλει στο μάτι την περιουσία του Πέτρου. Έξι μήνες του πήρε να τινάξει γυναίκα και παιδιά στον αέρα για τον «μεγάλο έρωτά του». Ένα μήνα του πήρε του «μεγάλου έρωτα», μετά από μεταβιβάσεις και δώρα, να του πει πως τελικά δεν ταιριάζουν.
Είναι η Φαίη που μου τηλεφώνησε από Νέα Υόρκη, κάνοντας το καλύτερο shopping της ζωής της, όπως δήλωσε η ίδια, με την gold card του Γιάννη, ενώ εκείνος προσπαθεί να κλείσει νέους πελάτες στο επαγγελματικό του ταξίδι. Στην ερώτηση μου για το πότε πρόλαβαν να ερωτευτούν τόσο ώστε να περάσουν σε αυτό το επίπεδο, η απάντηση της ήταν σοκαριστική: «Εκείνος είναι τρελός και παλαβός μαζί μου. Εγώ απλά του ανοίγω τα πόδια κι εκείνος τους ακουμπάει τον κόσμο». Ποια είναι η διαφορά με μία επαγγελματία; Μάλλον μόνο η τιμιότητα της ταρίφας. Το ξεκαθάρισμα από την αρχή. Σου δίνω κορμί, σου βγάζω γούστα και με πληρώνεις γι? αυτό. Σου πουλάω σάρκα, όχι έρωτα.
Και σου λέω και πόσο κοστίζει. Την καρδιά πόσο να την κοστολογήσεις; Αν όλο αυτό ήταν ένα fair play, που και οι δύο πλευρές ήξεραν τι δίνουν και τι παίρνουν, δε θα με ενοχλούσε καθόλου. Εκείνο που με χαλάει είναι ότι αυτές οι γυναίκες εκμεταλλεύονται τον έρωτα. Τον χρησιμοποιούν μετατρέποντας τον σε φτηνά κρεβάτια έναντι ακριβών δώρων. Δε νιώθουν την ιεροσυλία που πράττουν δίνοντας ένα άψυχο στην ουσία κορμί, σε χέρια που τρέμουν από έρωτα να το αγγίξουν. Το κέρδος αυτής της γυναίκας δεν είναι η καρδιά του εκάστοτε άντρα που την ερωτεύεται. Είναι η τσέπη του, το status του, είναι οτιδήποτε μπορεί εκείνος να της προσφέρει για να ικανοποιήσει τις δικές της προσδοκίες. Εκτός από την καρδιά.
Αυτή είναι έξω από το deal. Δε σέβεται. Δεν εκτιμά. Δεν αναγνωρίζει. Μόνο υπολογίζει. Δεν είναι οι πληγές της που προσπαθεί να επουλώσει. Δεν είναι ότι την εγκατέλειψε μικρή ο πατέρας της κι από τότε εκδικείται όλους τους άντρες. Δεν είναι ο πρώην που της φέρθηκε σκάρτα κι έχασε την πίστη στον έρωτα. Δεν υπάρχει πάντα μια δακρύβρεχτη ιστορία πίσω από κάθε άσχημη συμπεριφορά. Δεν υπάρχει πάντα δικαιολογία. Απλώς ίσως έμαθαν να είναι μόνες. Ίσως δεν πήραν ποτέ αγάπη κι έτσι δεν ξέρουν πως να την δώσουν αλλά και πως να τη δεχτούν. Δεν γνωρίζουν το χρώμα και το άρωμα της. Είναι ανίκανες να γευτούν τη νοστιμάδα που μπορεί να φέρει στη ζωή τους. Δεν τις δικαιολογώ. Δεν τις υποστηρίζω.
Επέλεξαν τον εύκολο δρόμο, φορώντας τα ψηλοτάκουνα τους και τινάζοντας το μαλλί, ρίχνοντας το δόλωμα. Ο κόσμος τις λέει τσούλες. Εγώ τις λυπάμαι. Βλέπεις, δε θα νιώσουν ποτέ την πραγματική ευτυχία μιας βραδιάς με μπύρες, στο παγκάκι κάποιας παραλίας, ξυπόλητες, αγκαλιά με το μπατίρη έρωτα τους.
Το δικό της αποτέλεσμα. Είναι η Μαρία που χρησιμοποίησε το νεανικό, χυμώδες σώμα της γιατί είχε βάλει στο μάτι την περιουσία του Πέτρου. Έξι μήνες του πήρε να τινάξει γυναίκα και παιδιά στον αέρα για τον «μεγάλο έρωτά του». Ένα μήνα του πήρε του «μεγάλου έρωτα», μετά από μεταβιβάσεις και δώρα, να του πει πως τελικά δεν ταιριάζουν.
Είναι η Φαίη που μου τηλεφώνησε από Νέα Υόρκη, κάνοντας το καλύτερο shopping της ζωής της, όπως δήλωσε η ίδια, με την gold card του Γιάννη, ενώ εκείνος προσπαθεί να κλείσει νέους πελάτες στο επαγγελματικό του ταξίδι. Στην ερώτηση μου για το πότε πρόλαβαν να ερωτευτούν τόσο ώστε να περάσουν σε αυτό το επίπεδο, η απάντηση της ήταν σοκαριστική: «Εκείνος είναι τρελός και παλαβός μαζί μου. Εγώ απλά του ανοίγω τα πόδια κι εκείνος τους ακουμπάει τον κόσμο». Ποια είναι η διαφορά με μία επαγγελματία; Μάλλον μόνο η τιμιότητα της ταρίφας. Το ξεκαθάρισμα από την αρχή. Σου δίνω κορμί, σου βγάζω γούστα και με πληρώνεις γι? αυτό. Σου πουλάω σάρκα, όχι έρωτα.
Και σου λέω και πόσο κοστίζει. Την καρδιά πόσο να την κοστολογήσεις; Αν όλο αυτό ήταν ένα fair play, που και οι δύο πλευρές ήξεραν τι δίνουν και τι παίρνουν, δε θα με ενοχλούσε καθόλου. Εκείνο που με χαλάει είναι ότι αυτές οι γυναίκες εκμεταλλεύονται τον έρωτα. Τον χρησιμοποιούν μετατρέποντας τον σε φτηνά κρεβάτια έναντι ακριβών δώρων. Δε νιώθουν την ιεροσυλία που πράττουν δίνοντας ένα άψυχο στην ουσία κορμί, σε χέρια που τρέμουν από έρωτα να το αγγίξουν. Το κέρδος αυτής της γυναίκας δεν είναι η καρδιά του εκάστοτε άντρα που την ερωτεύεται. Είναι η τσέπη του, το status του, είναι οτιδήποτε μπορεί εκείνος να της προσφέρει για να ικανοποιήσει τις δικές της προσδοκίες. Εκτός από την καρδιά.
Αυτή είναι έξω από το deal. Δε σέβεται. Δεν εκτιμά. Δεν αναγνωρίζει. Μόνο υπολογίζει. Δεν είναι οι πληγές της που προσπαθεί να επουλώσει. Δεν είναι ότι την εγκατέλειψε μικρή ο πατέρας της κι από τότε εκδικείται όλους τους άντρες. Δεν είναι ο πρώην που της φέρθηκε σκάρτα κι έχασε την πίστη στον έρωτα. Δεν υπάρχει πάντα μια δακρύβρεχτη ιστορία πίσω από κάθε άσχημη συμπεριφορά. Δεν υπάρχει πάντα δικαιολογία. Απλώς ίσως έμαθαν να είναι μόνες. Ίσως δεν πήραν ποτέ αγάπη κι έτσι δεν ξέρουν πως να την δώσουν αλλά και πως να τη δεχτούν. Δεν γνωρίζουν το χρώμα και το άρωμα της. Είναι ανίκανες να γευτούν τη νοστιμάδα που μπορεί να φέρει στη ζωή τους. Δεν τις δικαιολογώ. Δεν τις υποστηρίζω.
Επέλεξαν τον εύκολο δρόμο, φορώντας τα ψηλοτάκουνα τους και τινάζοντας το μαλλί, ρίχνοντας το δόλωμα. Ο κόσμος τις λέει τσούλες. Εγώ τις λυπάμαι. Βλέπεις, δε θα νιώσουν ποτέ την πραγματική ευτυχία μιας βραδιάς με μπύρες, στο παγκάκι κάποιας παραλίας, ξυπόλητες, αγκαλιά με το μπατίρη έρωτα τους.
