Τὸ ἱκρίωμα, ὡς ἡ ἐσχάτη τῶν ποινῶν, γιὰ τοὺς προδότες τῆς Πατρίδος,
ἀποτελεῖ τὸ δίκαιο ἀνταπόδομα, τὸ ἐπιστέγασμα ἑνὸς αἰσχροβίου καὶ
συμβατικοῦ μητρώου, στιγματισμένου ἀπὸ πράξεις προδοσίας καὶ ἀτιμίας.
Ἐὰν ἐξετάσετε σὲ βάθος τὶς διαστάσεις τῆς προδοσίας θὰ βρῆτε εὔκολα τὸν
δράστη (τὸν αἴτιον, κατὰ τὸ Ἀττικὸ δίκαιο), ἀλλὰ καὶ τοὺς συνεργοὺς
(συναιτίους) καὶ ἐν τέλει θὰ ἀνακαλύψετε καὶ τὸν ἠθικὸ αὐτουργό
(ὑπαίτιον).
Γιὰ τὸν τελευταῖο αὐτόν, ἂν καὶ ἀόρατος, πρὶν ριχθῆτε στὴν ἀναζήτηση
τῶν ἰχνῶν του, θὰ πρέπει νὰ ξεκινήσετε μὲ ἕναν a priori λογισμό, ὅτι
αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος ἀφέντης καὶ ρυθμιστὴς τῶν τυχῶν τῆς Ἑλλάδος.
Νὰ ἐπανέλθουμε στὴν ἐρώτηση τῆς κεφαλίδος. Κατὰ τὴν ἐρχομένη
μεταπολίτευση, ὅλοι ὅσοι ἔβλαψαν τὴν Πατρίδα μας θὰ κληθοῦν νὰ
λογοδοτήσουν, ἐνῶ οἱ πολλοὶ θὰ καταδικασθοῦν στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν.
Αὐτὸ πιστεύουν καὶ οἱ ἴδιοι καὶ οὕτω ἐξεφράσθησαν. Ὁ Jeffry, ποὺ εἶπε
ὅτι, «Θὰ μᾶς πάρουν μὲ τὶς πέτρες»· ὁ Στουρνάρας, ποὺ ἦταν πιὸ
ἀποκαλυπτικός, προδικάζοντας τὴν ἀθώωσή του: «Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀπὸ κείνους
ποὺ θὰ λυντσάρουν στὸ Σύνταγμα».
Μάλιστα, ὅλοι αὐτοὶ θορυβήθηκαν μὲ τὸ θαρραλέο λόγο τοῦ εὔψυχου
βουλευτοῦ Στάθη Παναγούλη, ποὺ εἶπε στὴ Βουλὴ τῶν «Ἑλλήνων» (11/11/12):
«Νὰ παρακαλᾶτε, κυρίες καὶ κύριοι συνάδελφοι, (ὅσοι) ὑπογράψατε τὸ
μνημόνιο, νὰ περάσετε ἀπὸ εἰδικὸ δικαστήριο. Αὐτὸ σᾶς εὔχομαι. Παρὰ νὰ
βρεῖτε, ὁρισμένοι ἀπὸ ἐσᾶς, τὸ τέλος τοῦ πρεσβευτῆ τῶν ΗΠΑ στὴ Λιβύη».
Τὰ ὀνόματα τῶν ὑπὸ καταδίκη, ὅσων διαρρέουν στὸ στόμα τῶν πολιτῶν,
εἶναι: Σημίτης, Παπανδρέου (οἰκογενειακῶς), Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος,
Σαμαρᾶς (Μπενάκης), Βενιζέλος, Τσίπρας, Μπουτάρης, Ραγκούσης,
Παπακωνσταντίνου, Ἀβραμόπουλος, Φαυλόπουλος, Στουρνάρας, Ἀλογοσκούφης,
Ρεπούση, Δραγώνα, Φραγκουδάκη, Καψῆς, Τσούκαλης, Παναγιωταρέα, Τσίμας,
Πεταλωτής, Χρυσοχοΐδης, Παπαϊωάννου, Ψαρούδα – Μπενάκη,
Χριστοφιλοπούλου, (Κάλλερ) Τσατσόπουλος, Χριστοφοράκος, Κουβέλης,
Μάτσας, Τσάτσοι, Γκούντρουν, Χρυσόγελος, Γερουλάνος (Μπενάκης),
οἰκογένεια Καλοῦ (Φάις), Τρίμης, Βουλαρίνος, Παπασταύρου, Σηφουνάκης,
Λιάκος, Παπαντωνίου, Μανδραβέλης, Δένδιας, Βερέμης, Διαμαντοῦρος,
Στρατούλης, Σταθόπουλος, Βαρεμένος, Μάνος, Καμίνης, Λάτσης, Χατζηδάκης.
Πέρα ἀπὸ τὶς ἀτομικὲς παραθέσεις, ἐπισημαίνονται καὶ συλλογικὰ ὄργανα
τεταγμένα στὴν κατάλυση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τοὺς γνωρίζουμε δά: συμμορίες
κουκουλοφόρων καὶ (ἀντι)εξουσιαστῶν, τραπεζοκράτορες, ἀχυράνθρωποι,
καναλάρχες, μεγαλοδημοσιογράφοι, τουρκολιγούρηδες, σκοπιανομανεῖς,
ἀλβανοπαθεῖς, στελέχη τῶν ὑπουργείων Ἐξωτερικῶν, Παιδείας, Οἰκονομικῶν,
Ἄμυνας. Ἀκόμα: ΕΛΙΑΜΕΠ, οἱ σχετιζόμενοι μὲ τὰ ἀεροπλάνα τῶν ραντισμῶν,
οἱ τοῦρκοι τῆς Θράκης, οἱ ἀλβανοὶ τῆς Ἠπείρου, οἱ σκοπιανοὶ τῆς
Μακεδονίας, ὅλοι ἐπὶ τῆς κονσόλας τοῦ ἤχου τῶν τηλεοράσεων, οἱ
ὑπογράψαντες τὰ μνημόνια βουλευτές, οἱ συριζαῖοι ἐκπαιδευτικοί (ὅλων τῶν
βαθμίδων), οἱ ἐφοριακοί, οἱ ἀρχισυνδικαλιστές, ἡ Ὕπατη Ἁρμοστεία τοῦ
ΟΗΕ, οἱ κερδοσκόποι τοῦ Χρηματιστηρίου, μ.κ.ὀ., νεοεποχίτες, ἡ Frontex, ἡ
πέμπτη φάλαγγα καὶ ἡ γενικὴ γραμματεία καταναλωτῆ. Καὶ κάθε ἄλλος
μισέλλην.
Ἐκεῖνο ποὺ παρατηροῦμε σὲ τούτους τοὺς ἄθλιους ἑλληνοκόπους εἶναι ὅτι
χαρακτηρίζονται ἀπὸ κάποια κοινὰ στοιχεῖα: τὸν μισελληνισμό, τὴν
ἀτιμία, τὸν ἀντιχριστιανισμό, τὸν ρατσισμό. Λατρεύουν τὸν δικό τους θεό,
ἀπὸ γεννήσεώς τους ἤ ἀπὸ προσηλυτισμοῦ, καὶ κατατείνουν νὰ καταποθοῦν
σὲ θηριώδη φάρυγγα κοινῆς ἐθνικότητος, μεσανατολικῆς προελεύσεως. Κανείς
τους δὲν εἶναι Ἕλληνας οὐδὲ Ὀρθόδοξος χριστιανός.
Μετὰ ταῦτα πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀπαραίτητη διευκρίνιση. Κατὰ τὴν
ἐθνική μας πεποίθηση, οἱ παντοῖοι μισέλληνες θὰ ἀντιμετωπισθοῦν σκληρά.
Ὅμως κατὰ τὴ Χριστιανική μας πίστη, ποὺ μᾶς συνιστᾶ νὰ εἴμαστε
συγχωρητικοὶ καὶ ἀνεκτικοί, θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε μὲ ἐπιείκεια, ὅμως
ὄχι καὶ νὰ τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ ζοῦν ἀνάμεσά μας.
Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ καταδικασθοῦν, ἀντίθετα, θὰ τύχουν ἐπαίνων καὶ
ἐπιβραβεύσεων, θὰ εἶναι ὅσοι στάθηκαν ἀπέναντι τοῦ μισελληνικοῦ
ρατσισμοῦ· ὅσοι ὑψώθηκαν ἐναντίον τῶν μνημονιακῶν· ὅσοι ἀρνήθηκαν νὰ
καταβάλλουν φόρους· ὅσοι ἀποποιήθηκαν τὸν ρόλο τοῦ κομματόσκυλου· ὅσοι
ὑπερασπίστηκαν τὰ θύματα τοῦ ρατσισμοῦ ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς καὶ τοὺς
λαθρομεταναστολάγνους· ὅσοι ὑπεραμύνθηκαν τοῦ ὑψηλοῦ πολυχιλιοχρόνου
τιμαλφοῦς, τῆς Γλώσσης μας· ὅσοι θαρσαλέως διεφύλαξαν καὶ ὁμολόγησαν τὸ
πολύτιμο Πίστευμά μας· ὅσοι γαλβάνιζαν τὴν ψυχή τους ἐνθουσιαστικῶς μὲ
τὸ ὅραμα τῆς κατισχύσεως τοῦ πολιτισμοῦ μας ἔναντι τοῦ πανασιατισμοῦ καὶ
τῆς παγκοσμιοποιήσεως· ὅσοι πόνεσαν καὶ δάκρυσαν ὑπὲρ τῆς Πατρίδος
μας....
Τιμὴ γεραρὰ καὶ δόξα ἄφθαρτος σὲ ὅσους ἀπέφυγαν νὰ κοινωνήσουν μὲ τὸ μισελληνικὸ κατακάθι.
