Τελευταία «τσακώνω» τον εαυτό μου να αλλάζει με θεαματικό τρόπο και φτάνω στο σημείο να αναρωτιέμαι: «Εγώ είμαι αυτή;» Και ναι, εγώ είμαι! Όλο και περισσότερο αλλάζει ο τρόπος που σκέφτομαι, ο τρόπος που επεξεργάζομαι, αναλύω ή ερμηνεύω, ο τρόπος που τελικά διαλέγω να λειτουργώ, και ακριβώς σε αυτή τη λέξη, στο «διαλέγω» είναι η μεγάλη διαφορά: μέχρι κάποιο σημείο στη ζωή μου, δεν συνειδητοποιούσα καν ότι ΕΓΩ διαλέγω τι κάνω, τι φοράω, πώς μιλάω, πώς αντιδράω, πώς φέρομαι, πώς σκέφτομαι, πώς αναλύω, με ποιούς κάνω παρέα, που πάω ή που δεν πάω και πολλά άλλα! (συχνά, είχα την αίσθηση ότι «η ζωή με πάει» και εγώ παρακολουθώ!)
Σήμερα πια βλέπω ότι ΕΓΩ διαλέγω αν με κάτι θα θυμώσω, θα χαρώ, θα γελάσω, θα φωνάξω, θα ξεσπάσω, θα απολαύσω, θα στενοχωρηθώ, θα λυπηθώ, θα δώσω χρόνο στον εαυτό μου, θα ευχαριστηθώ ή θα κλάψω! Και το «μαγικότερο» όλων είναι ότι όλα αυτά που ΕΓΩ αποφασίζω, είναι απόρροια του τρόπου σκέψης μου, και εκεί φαίνεται ότι συντελείται καθημερινά η μεγάλη αλλαγή: με πολύτιμα μαθήματα τις εμπειρίες μου, ξεκίνησα να βλέπω την κάθε μια διαφορετικά, με έναν κορυφαίο τρόπο!
Όλες οι εμπειρίες που φαινομενικά μπορούν να χαρακτηριστούν επίπονες, όλες μα όλες ανεξαιρέτως, είχαν μέσα τους ένα ανεκτίμητο θησαυρό: με έφεραν να είμαι ο άνθρωπος που είμαι σήμερα, αυτός ο άνθρωπος που καθημερινά αλλάζει και εξελίσσεται, και αυτή είναι «Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ»! Όπως συχνά λέμε «η άλλη όψη του νομίσματος», σε κοινή μετάφραση, ένα «νόμισμα» (αυτό που νόμιζα λοιπόν), εκτός από την μία, έχει και την άλλη όψη του, αυτή που δεν είχα δει, η πρόκληση και η ευκαιρία που κάθε εμπειρία μου προσφέρθηκε απλόχερα!
Και ακριβώς εκεί, σε αυτή την «άλλη όψη» που ξεκίνησα να βλέπω καθημερινά, δεν περνά ούτε μια μέρα πια που να μην νοιώθω μια «κουρτίνα να τραβιέται» και να μου αποκαλύπτει ακόμα περισσότερα, σπουδαία και απλά, από τον εσωτερικό μου κόσμο!
Σαν να «φωτίζεται» το μυαλό και η σκέψη μου, σαν να ανακαλύπτω έναν απέραντο, ανθισμένο κήπο, γεμάτο ήλιο και πολύχρωμα λουλούδια!
Μια τελευταία μου «ανακάλυψη» είναι η απόλαυση της κάθε στιγμής στο «ΤΩΡΑ»! Και τι εννοώ με αυτό: συνειδητοποίησα αναπολώντας κάποιες παλιότερες στιγμές-εμπειρίες, πως όταν συνέβαιναν, δεν τις απόλαυσα όσο θα μπορούσα, γιατί πάντα με απασχολούσε το «τι θα γίνει μετά», αλλά με την σκέψη-ανησυχία του «τι θα γίνει μετά», κατέληγα να χάνω το «τώρα»!
Έτσι λοιπόν, όποιο κι αν είναι το πρόγραμμα της κάθε ημέρας μου, φορτωμένο ή πιο χαλαρό, απαιτητικό ή βατό, ΕΓΩ από την αρχή αποφασίζω ότι απολαμβάνω κάθε στιγμή της μέρας μου στο «ΤΩΡΑ», διαλέγοντας την ΑΛΛΗ ΟΨΗ κάθε πρόκλησης, που πάντα έχει μέσα της κάτι πολύτιμο να μου φέρει και να μου εξηγήσει, για μένα!
tsemperlidou
Σήμερα πια βλέπω ότι ΕΓΩ διαλέγω αν με κάτι θα θυμώσω, θα χαρώ, θα γελάσω, θα φωνάξω, θα ξεσπάσω, θα απολαύσω, θα στενοχωρηθώ, θα λυπηθώ, θα δώσω χρόνο στον εαυτό μου, θα ευχαριστηθώ ή θα κλάψω! Και το «μαγικότερο» όλων είναι ότι όλα αυτά που ΕΓΩ αποφασίζω, είναι απόρροια του τρόπου σκέψης μου, και εκεί φαίνεται ότι συντελείται καθημερινά η μεγάλη αλλαγή: με πολύτιμα μαθήματα τις εμπειρίες μου, ξεκίνησα να βλέπω την κάθε μια διαφορετικά, με έναν κορυφαίο τρόπο!
Όλες οι εμπειρίες που φαινομενικά μπορούν να χαρακτηριστούν επίπονες, όλες μα όλες ανεξαιρέτως, είχαν μέσα τους ένα ανεκτίμητο θησαυρό: με έφεραν να είμαι ο άνθρωπος που είμαι σήμερα, αυτός ο άνθρωπος που καθημερινά αλλάζει και εξελίσσεται, και αυτή είναι «Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ»! Όπως συχνά λέμε «η άλλη όψη του νομίσματος», σε κοινή μετάφραση, ένα «νόμισμα» (αυτό που νόμιζα λοιπόν), εκτός από την μία, έχει και την άλλη όψη του, αυτή που δεν είχα δει, η πρόκληση και η ευκαιρία που κάθε εμπειρία μου προσφέρθηκε απλόχερα!
Και ακριβώς εκεί, σε αυτή την «άλλη όψη» που ξεκίνησα να βλέπω καθημερινά, δεν περνά ούτε μια μέρα πια που να μην νοιώθω μια «κουρτίνα να τραβιέται» και να μου αποκαλύπτει ακόμα περισσότερα, σπουδαία και απλά, από τον εσωτερικό μου κόσμο!
Σαν να «φωτίζεται» το μυαλό και η σκέψη μου, σαν να ανακαλύπτω έναν απέραντο, ανθισμένο κήπο, γεμάτο ήλιο και πολύχρωμα λουλούδια!
Μια τελευταία μου «ανακάλυψη» είναι η απόλαυση της κάθε στιγμής στο «ΤΩΡΑ»! Και τι εννοώ με αυτό: συνειδητοποίησα αναπολώντας κάποιες παλιότερες στιγμές-εμπειρίες, πως όταν συνέβαιναν, δεν τις απόλαυσα όσο θα μπορούσα, γιατί πάντα με απασχολούσε το «τι θα γίνει μετά», αλλά με την σκέψη-ανησυχία του «τι θα γίνει μετά», κατέληγα να χάνω το «τώρα»!
Έτσι λοιπόν, όποιο κι αν είναι το πρόγραμμα της κάθε ημέρας μου, φορτωμένο ή πιο χαλαρό, απαιτητικό ή βατό, ΕΓΩ από την αρχή αποφασίζω ότι απολαμβάνω κάθε στιγμή της μέρας μου στο «ΤΩΡΑ», διαλέγοντας την ΑΛΛΗ ΟΨΗ κάθε πρόκλησης, που πάντα έχει μέσα της κάτι πολύτιμο να μου φέρει και να μου εξηγήσει, για μένα!
tsemperlidou
