ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ:
Κανείς δεν θέλει να μείνει σε
χωριό, και μάλιστα σε «ακριτικό» χωριό. Όλοι θέλουν να βολευτούν, και δεν είναι
κακό αυτό: δεν είναι φυσικά χαζοί να «δίνουν ζωή στην (ακριτική και μη) ύπαιθρο»
για χάρη υμών, της πόλης. Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να ζουν σε χωριά, αλλά
έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτό. Για να μείνει κανείς σε χωριό, πρέπει να
έχει μια καλή δουλειά, είτε εκεί είτε σε κοντινό μέρος, να έχει ιατρική
περίθαλψη, καλά σχολεία, να έχει ασφάλεια, να μην έχει μεγάλο κόστος η διαβίωση
στην ύπαιθρο, κ.ά. που δεν μού έρχονται τώρα κατά νου. Επειδή οι δουλειές στα
χωριά είναι λίγες και όχι τόσο ικανοποιητικές από πλευράς μισθών, θα μπορούσαν
να φτιαχθούν άνετοι δρόμοι που να συνδέουν τα χωριά με το οικονομικό κέντρο της
περιοχής (πρωτεύουσα νομού ή άλλη μικρότερη πόλη). Να μπορεί δηλαδή κάποιος να
πηγαίνει γρήγορα και ασφαλώς στον τόπο δουλειάς του, και να γυρίζει γρήγορα και
ασφαλώς (όχι μέσα από δρομάκια που διασχίζουν εθνικές οδούς) στο χωριό του. Ή να
υπάρχει πυκνό και καλό σύστημα δημόσιων συγκοινωνιών (τραίνο, λεωφορείο), δηλαδή
να περνάει τακτικά και συχνά (ειδικά τις ώρες που είναι να πας και να γυρίσεις
από τη δουλειά σου) μέσα από το χωριό. Αν κάποιος ξέρει ότι για να κατέβει από
ένα ορεινό χωριό στην γειτονική πόλη όπου δουλεύει θα πρέπει να ζαλιστεί μια ώρα
με τα ατελείωτα ζιγκ-ζάγκ ενός ψευτο-δρόμου, δεν πρόκειται να κάτσει εκεί
μόνιμα. Παρομοίως για την ιατρική περίθαλψη, για την εκπαίδευση, θα μπορούσαν να
γίνουν έργα που θα καθιστούν το χωριό αυτοδύναμο. Και για την ασφάλεια, είτε θα
μπορούσε το κράτος να παρέχει καλλίτερη φύλαξη με αστυνομία/στρατό, είτε να
δώσει το δικαίωμα στους κατοίκους, ειδικά των συνοριακών περιοχών, να έχουν ένα
είδος πολιτοφυλακής, με σύγχρονα όπλα, οικονομική ενίσχυση κ.λπ. Ένα άλλο
ζήτημα είναι οι φόροι. Θα μπορούσε το κράτος να ορίσει, ότι όσοι ζουν σε
ακριτικούς νομούς θα έχουν μείωση φόρων, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ύδρευση, στο μισό ή και
περισσότερο απ’ ότι πληρώνουν οι λοιπές περιοχές, και μάλιστα, όσο απομακρύνεται
κανείς από τα μεγάλα αστικά κέντρα (η λοιπή επαρχία), τόσο λιγότερα να πληρώνει,
για οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή που κάνει (τραπεζικά δάνεια, καύσιμα). Θα
μπορούσε να ορίσει, ότι ο νομός Έβρου απαλλάσσεται από τη φορολογία ή ότι για να
χτίσεις σπίτι δεν χρειάζεται να πληρώσεις τόσους και τόσους φόρους σε ακριτικό
νομό. Γιατί βέβαια, μπορεί να είναι αναμενόμενο να μην βγάζει κανείς στην
Φλώρινα και τον Έβρο όσα βγάζει στην Αθήνα ή τη Σαλονίκη, αλλά, εάν οι φόροι
ήταν ελάχιστοι για όσους μένουν μόνιμα εκεί, θα ήταν ένα πολύ σοβαρό κίνητρο.
Και ποιος θα τα πληρώνει αυτά (εάν πρέπει να πληρώνει κάποιος ώστε να μην
πληρώνουν οι κάτοικοι της ακριτικής υπαίθρου), θα πει κανείς. Μα, φυσικά οι
κάτοικοι των πόλεων, που βγάζουν περισσότερα, έχουν την ιατρική περίθαλψη, τα
σχολεία τους, τις βιβλιοθήκες τους, τις διασκεδάσεις τους, τα πάντα, ενώ οι
κάτοικοι των χωριών έχουν την τηλεόραση, ώστε να αποβλακώνονται κι αυτοί.
