ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ:
Πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ του ανθρώπου-ατόμου και του ανθρώπου-ρόλου. Ο άνθρωπος ως ξεχωριστό και μοναδικό άτομο είναι αναντικατάστατος. Το βλέμμα του, το ύφος του όταν συγκινείται, η χροιά της φωνής του, όλα αυτά αποτελούν έναν ανεκτίμητο «θησαυρό», έναν συνδυασμό ανεπανάληπτο, ο οποίος μάς έρχεται από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Είναι πραγματικά αφελές να αποκαλέσουμε το άτομο «αντικαταστήσιμο». Ωστόσο το άτομο επιτελεί διάφορους ρόλους σχετικά με άλλα άτομα. Το άτομο επηρεάζεται από τους κοινωνικούς ρόλους του αλλά δεν είναι οι ρόλοι του, διότι ο πυρήνας του έγκειται στον τυχαίο συνδυασμό γενετικού υλικού. Οι ρόλοι, λοιπόν, ή οι «σχέσεις» κολλάνε στο άτομο αυτό επαναδιαμορφώνοντάς το ώς κάποιο βαθμό. Ωστόσο το άτομο μπορεί να πάψει να διεκπεραιώνει ορισμένους ρόλους και να αρχίσει να διεκπεραιώνει ορισμένους άλλους ρόλους, στη διάρκεια της ζωής του. Κανείς δεν είναι πάντα «το παιδάκι». Κάποτε ίσως παίξει το ρόλο του γονιού. Όταν λοιπόν το άτομο Α πάψει να παίζει έναν ρόλο προς κάποιο άλλο άτομο Β, είναι συνηθισμένο (εκτός από τους ρόλους τους σχετιζόμενους με την οικογένεια) ότι θα βρεθεί κάποιο άλλο άτομο Γ, να παίξει τον ρόλο του προς το άτομο Β· είναι φανερό ότι θα υπάρξει εκ μέρους του ατόμου Β σύγκριση μεταξύ του ατόμου Α και του ατόμου Γ ως προς την ποιότητα διεκπεραίωσης του συγκεκριμένου ρόλου. Ωστόσο το άτομο Α θα έχει ξεπεραστεί, θα είναι αντικαταστάσιμο ως ρόλος. Υπό αυτήν την έννοια ουδείς αναντικατάστατος. (17/7/2006)
Πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ του ανθρώπου-ατόμου και του ανθρώπου-ρόλου. Ο άνθρωπος ως ξεχωριστό και μοναδικό άτομο είναι αναντικατάστατος. Το βλέμμα του, το ύφος του όταν συγκινείται, η χροιά της φωνής του, όλα αυτά αποτελούν έναν ανεκτίμητο «θησαυρό», έναν συνδυασμό ανεπανάληπτο, ο οποίος μάς έρχεται από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Είναι πραγματικά αφελές να αποκαλέσουμε το άτομο «αντικαταστήσιμο». Ωστόσο το άτομο επιτελεί διάφορους ρόλους σχετικά με άλλα άτομα. Το άτομο επηρεάζεται από τους κοινωνικούς ρόλους του αλλά δεν είναι οι ρόλοι του, διότι ο πυρήνας του έγκειται στον τυχαίο συνδυασμό γενετικού υλικού. Οι ρόλοι, λοιπόν, ή οι «σχέσεις» κολλάνε στο άτομο αυτό επαναδιαμορφώνοντάς το ώς κάποιο βαθμό. Ωστόσο το άτομο μπορεί να πάψει να διεκπεραιώνει ορισμένους ρόλους και να αρχίσει να διεκπεραιώνει ορισμένους άλλους ρόλους, στη διάρκεια της ζωής του. Κανείς δεν είναι πάντα «το παιδάκι». Κάποτε ίσως παίξει το ρόλο του γονιού. Όταν λοιπόν το άτομο Α πάψει να παίζει έναν ρόλο προς κάποιο άλλο άτομο Β, είναι συνηθισμένο (εκτός από τους ρόλους τους σχετιζόμενους με την οικογένεια) ότι θα βρεθεί κάποιο άλλο άτομο Γ, να παίξει τον ρόλο του προς το άτομο Β· είναι φανερό ότι θα υπάρξει εκ μέρους του ατόμου Β σύγκριση μεταξύ του ατόμου Α και του ατόμου Γ ως προς την ποιότητα διεκπεραίωσης του συγκεκριμένου ρόλου. Ωστόσο το άτομο Α θα έχει ξεπεραστεί, θα είναι αντικαταστάσιμο ως ρόλος. Υπό αυτήν την έννοια ουδείς αναντικατάστατος. (17/7/2006)
