γράφει η Σ.Λυγερού
Έχει βάλει έναν θεό μέσα σ’ ένα μικροσκοπικό κουφάρι, το οποίο έκανε κι αυτόβουλο!!! Ε, τι θες, να ήταν εύκολο να ξεδιαλυθεί το τουρλουμπούκι; Και πάλι καλά να λέμε, μεγάλη η χάρη μας.
Υ.Γ. Σημαντικό είναι ότι ο Κικέρων άρχισε να ψάχνεται ΑΦΟΥ έχασε την κόρη του και τον επισκέφτηκε η απόγνωση*. Όπως πολύ σωστά λέει δεν ασχολούμαστε για να μάθουμε την ψυχή αν ποτέ δεν νοσήσει. Περίεργο; Καθόλου!! Όσο το αυτόβουλο κουφάρι έχει τον έλεγχο θεωρεί ότι η ψυχή είναι του χεριού του!!! ΤΟ ανέκδοτο!
Κικέρων – Το φάρμακο της λύπης
..η ψυχή καλείται να διαγνώσει την ασθένειάς της όταν το ίδιο το όργανο της διάγνωσης νοσεί. Βεβαίως, εάν η φύση μάς είχε προικίσει εκ γενετής με την ικανότητα να διαισθανόμαστε και να κατανοούμε τη βαθύτερη ουσίας της, και να ζούμε όλη μας τη ζωή υπό την άριστη καθοδήγησή της, δεν θα είχαμε κανέναν απολύτως λόγο να καταφεύγουμε στις θεωρίες και τα διδάγματα των σοφών. Τώρα όμως η διαίσθησή μας περιορίζεται σε κάποιες ελάχιστες αναλαμπές, που κι αυτές, υπό την καταστροφική επήρεια των κακών έξεων και των εσφαλμένων αντιλήψεων, πολύ σύντομα σβήνουν, με αποτέλεσμα να χάνεται ολότελα το φως της φύσης από τα μάτια μας.
Τα σπέρματα της αρετής υπάρχουν μέσα μας και, αν τα αφήναμε να βλαστήσουν, η ίδια η φύση θα μας έδειχνε τον δρόμο προς την ευτυχία. Όμως εμείς, αμέσως μόλις έρθουμε στον κόσμο και μας αναγνωρίσει ο πατέρας μας, πέφτουμε κατευθείαν στα δίχτυα της κακίας και της διεστραμμένης σκέψης, θαρρείς και ρουφάμε το δηλητήριο της πλάνης μαζί με το γάλα της παραμάνας μας. Κι όταν εκείνη μάς παραδώσει στους γονείς μας και στη συνέχεια μας αναλάβουν οι δάσκαλοι, είναι τόσες οι πλάνες που μας μολύνουν, ώστε η αλήθεια δίνει τη θέση της στο ψεύδος, και η σοφία της φύσης υποχωρεί μπροστά στη δύναμη της προκατάληψης.
* ΑΠΟΓΝΩΣΗ, κεφάλαιο από μόνη της..
