Εάν υπήρχε ποτέ περίπτωση να με ρωτήσει κάποιος, "τι σημαίνει Νόμος";
Πρίν απαντήσω, θα τού ζητούσα να μάθω τι ακριβώς εννοεί αυτός, όταν επικαλείται τήν λέξη Νόμος!
Ο λόγος ο οποίος υποχρεώνει όχι μόνο εμένα, αλλά τόν οποιονδήποτε να κάνει αυτή τήν αντερώτηση, είναι επειδή ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική νοημοσύνη καί ως εκ τούτου, η κάθε λέξη αποκτά διαφορετικό νόημα στό νού εκείνου πού τήν εκφράζει, όσο καί γι' αυτόν πού τήν ακούει, είτε τήν διαβάζει!
Η λέξη Νόμος, είναι παράγωγο τού ρήματος νέμω = μοιράζω, δια - νέμω! Γιά να το πώ όσο γίνεται πιό απλά, Νόμος σημαίνει "μοιρασιά" καί όταν λέμε
μοιρασιά, σημαίνει ότι κάθε άτομο πρέπει να παίρνει τόσα, όσα μπορεί να "σηκώσει", δηλαδή το κάθε άτομο, πρέπει να πάρει, ότι καί όσο ακριβώς χρειάζεται!
Το πρόβλημα όμως με τόν άνθρωπο (ειδικότερα στήν εποχή μας), είναι πώς όποιος αναλαμβάνει κάποια υπεύθυνη θέση, προσπαθεί να μοιράσει στούς άλλους όχι όσα χρειάζονται, αλλά θέλει να τούς δώσει όσα νομίζει αυτός ότι χρειάζονται, σύμφωνα με τη δική του αντίληψη καί μετρώντας με τίς δικές του ανάγκες! Έτσι όπως είναι φυσικό με κάθε τι πού διίσταται, ξεκινάει από αυτό το σημείο μία διαμάχη! Από τήν μία αρχίζει να υπάρχει μία τάση πρός τήν ισοπέδωση καί από τήν άλλη, "ανθίζει" η πλεονεξία, ή αν θέλεις να το πούμε διαφορετικά, μπαίνει στήν μέση η ανθρώπινη ιδιοτέλεια! Εάν θα με ρωτήσεις ποιά πλευρά είναι η σωστή, η απάντησις είναι καμία!
Κανένας δέν μπορεί να ορίσει με ακρίβεια, ούτε βέβαια μπορεί να καταλάβει ποιές ανάγκες έχει ο άλλος! Κάθε άτομο επειδή λειτουργεί διαφορετικά, έχει διαφορετικές ανάγκες, οπότε, χρειάζεται όχι μόνο διαφορετική ποσότητα, αλλά καί διαφορετική ποιότητα, "πράγματα", τα οποία θα επιλέξει το ίδιο το άτομο! Οποιοσδήποτε επιχειρήσει, για οποιονδήποτε λόγο να αλλάξει αυτή την πραγματικότητα, στρέφεται ενάντια στην Φύση, (η οποία λειτουργεί χωρίς να παρεκλίνει καθόλου από τον Νόμο), με αποτέλεσμα να υποστεί τίς συνέπειες τόσο αυτός πού θα επιχειρήσει να αλλάξει τα δεδομένα, όσο καί εκείνος πού δέχεται τήν αλλαγή!
Στήν περίπτωση τώρα πού υπάρχει ιδιοτέλεια καί πλεονεξία (χαρακτηριστικά τής ανοησίας), "έρχεται" ο Νόμος, πού είναι το εργαλείο τής ισορροπίας καί τής τελειότητος, να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Αυτόν το Νόμο δέν τόν στέλνει κανένας θεός, ούτε βέβαια έχει καμία σχέση με φαινόμενα μεταφυσικά. Όσοι είναι σκεπτόμενοι καί κρατάνε τα μάτια "ανοικτά", μπορούν να τόν διακρίνουν καί να τόν ορίσουν, διότι ο Νόμος ορίζεται από 4 συνιστώσες! Είναι "άτεκτος" (από το "τέκτων", δηλαδή είναι άκτιστος, αγέννητος, δέν τόν έφτιαξε κανείς), όπως επίσης είναι αμείλικτος, πανπεριεκτικός καί διαχρονικός! Αν καί το θεωρώ περιττό, αισθάνομαι τήν ανάγκη να πώ, ότι ο Νόμος δέν έχει καμία σχέση με τόν κανόνα, διότι ο κανόνας, πέραν τού ότι είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα (άρα, δέν υπάρχει το "άτεκτο"), δέν εμπεριέχει ούτε μία από τίς 3 υπόλοιπες συνιστώσες πού προαναφέραμε! Μάλιστα οι κανόνες υπόκεινται σε έναν Νόμο πού λέει: "πώς όλοι οι κανόνες μηδ' ενός εξαιρουμένου, έχουν τίς εξαιρέσεις τους", γι' αυτό τόν λόγο είναι τόσο άδικοι. Επομένως όσους κανόνες καί να επιβάλλουμε σε μία κοινωνία, είναι αδύνατον να εξασφαλίσουμε ανάμεσα στά μέλη της τήν ισονομία, όπως δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ούτε δικαιοσύνη!
Γιά τόν ίδιο λόγο, επειδή όλες οι "μεγάλες" κοινωνίες σήμερα έχουν υιοθετήσει κανόνες και όχι τον Νόμο, δέν υπάρχει σεβασμός, ούτε ισορροπία μεταξύ τους!
Ανάμεσα στις κοινωνίες υπάρχει το ίδιο "πρόβλημα" πού συναντάει κανείς και στα άτομα! Δηλαδή, όπως κάθε άτομο επειδή διαθέτει διαφορετική νοημοσύνη, αντιλαμβάνεται διαφορετικά την κάθε έννοια και κάθε αντικείμενο, το ίδιο συμβαίνει καί με κάθε κοινωνία.Ο Νόμος στόν οποίο αναφερόμαστε, είπαμε ότι είναι το εργαλείο τής Φύσεως γιά να επαναφέρει τήν ισορροπία, όποτε καί όταν αυτή διαταράσσεται! Με άλλα λόγια, είναι το εργαλείο πού διαιωνίζει τήν τελειότητα! Επομένως εφ' όσον μιλάμε γιά τελειότητα στήν Φύση, δέν μπορεί, παρά να είναι τέλεια καί η Οικονομία της! Έτσι δέν είναι; Με απλά Ελληνικά, τελειότητα στήν Οικονομία τής Φύσεως, σημαίνει, ότι σε όλο το Μεγαλούργημα "πού ακούει στό όνομα" Σύμπαν, εκτός του ότι δέν περισσεύει τίποτε, δέν τού λείπει και τίποτε! Όταν όμως μία ολότητα δεν έχει κάτι περιττό, (όταν δεν περισσεύει τίποτε από αυτήν), είναι λογικό να συμπεράνουμε πώς ακόμα και το πιό "ασήμαντο" κομμάτι της, είναι όχι μόνο σημαντικό, αλλά και αναντικατάστατο γι' αυτήν! Με άλλα λόγια στήν ολότητα, (στον κόσμο, στο κράτος, είτε στην ομάδα μας), μετράμε όλοι μας το ίδιο! Δηλαδή, το απίστευτα μικρό, πού δέν μπορούμε να φανταστούμε ούτε κάν το πώς είναι, μετράει το ίδιο με το τεράστιο, το απίστευτα μεγάλο! Γι' αυτό το λόγο αν εμποδίσει, περιορίσει ή εξαλείψει κάποιος αυτό το απίστευτα μικρό, θα ανατρέψει τήν ισορροπία τών πάντων! Επομένως, όταν κάποιος παίρνει περισσότερο από όσο τού χρειάζεται, είναι πλεόνασμα καί το πλεόνασμα πού πήρε, θα λείψει από κάποιον άλλον! Σε αυτό το σημείο, έρχεται καί επεμβαίνει ο Ένας καί μοναδικός Νόμος, πού λέει “όση δράση, τόση καί η αντίδραση”! Σύμφωνα με αυτόν το Νόμο, το πλεόνασμα, γίνεται τελικά βάρος γιά εκείνον πού το πήρε καί αντί να λύσει τα "προβλήματά του" (επειδή έτσι νόμιζε), τελικά δημιουργεί καινούργια καί μεγαλύτερα! Αυτός είναι ένας Νόμος, τόν οποίο έχουν “αντιληφθεί καί κατανοήσει” όλα τα άτομα, σε όλες τίς συνομοταξίες τού Σύμπαντος, εκτός από τήν πιό “εξελιγμένη", τήν ανθρώπινη! Όμως, εάν υπάρχει είτε άρχει (στήν περίπτωσή μας δέν έχει σημασία ποιό από τα δύο συμβαίνει), μόνον ένας Νόμος σε ολόκληρο το Σύμπαν, τότε, θα πρέπει να συμβαίνει οπωσδήποτε μία από τίς δύο πιό κάτω εκδοχές! Το Σύμπαν, σχηματίστηκε από μία Δημιουργό δύναμη, οπότε φέρεται στά πάντα, όπως θα φερόταν καί ένας πατέρας στά παιδιά του! Τα αντιμετωπίζει καί τα θεωρεί ισάξια, ισότιμα καί ισοδύναμα μεταξύ τους! Πλήν όμως, επειδή έχουν "διαφορετική ηλικία", είναι ανόμοια μεταξύ τους! Έτσι μερικά από αυτά, χρειάζονται περισσότερη φροντίδα καί προσοχή από κάποια άλλα! Στή δεύτερη εκδοχή (πάντα με τήν προϋπόθεση ότι άρχει, είτε υπάρχει μόνο ένας Νόμος), όλα τα άτομα τού Σύμπαντος μηδ' ενός εξαιρουμένου, είναι ένας οργανισμός! Εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε όλα τα άτομα όλων τών συνομοταξιών τού Σύμπαντος (χωρίς να εξαιρείται κανένα), είναι όλα μαζί η Δημιουργός δύναμη!
Σε αυτή τήν περίπτωση, εξηγείται πολύ εύκολα το γιατί όλα τα άτομα είναι ισάξια, ισότιμα καί ισοδύναμα μεταξύ τους, αλλά όχι όμοια! Είναι όλα ισάξια, ισότιμα καί ισοδύναμα, διότι το κάθε ένα, εξυπηρετεί με έναν καθοριστικό ρόλο τήν ύπαρξη τού οργανισμού στόν οποίο ανήκει, πού είναι ο δικός του οργανισμός!
Με αυτή τήν εκδοχή, έχουμε επίσης μία πολύ καλή εξήγηση, σχετικώς με το γιατί είναι τόσο αλληλένδετες καί αλληλοεπηρρεάζονται τόσο πολύ όλες οι συνομοταξίες, τα είδη καί τα άτομα μεταξύ τους, παρ’ ότι μοιάζουν εντελώς ξένα καί είναι διαφορετικά! Εάν συμβαίνει όλα τα είδη καί όλα τα άτομα να είναι ένας οργανισμός, μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς, γιατί μία μικρή “ανωμαλία”, η οποία θα συμβεί σε κάποιαν άκρη τού Σύμπαντος, γίνεται η αιτία να το αναστατώσει ολόκληρο! Είναι το ίδιο πράγμα, όπως ακριβώς θα αναστατωθεί καί ένας ανθρώπινος οργανισμός, (ο δικός σου οργανισμός), όταν τρυπηθεί από ένα αγκάθι τό μικρό δακτυλάκι τού ποδιού σου! Επομένως δέν χρειάζονται πειράματα, ούτε περισπούδαστες θεωρίες, γιά να καταλάβει ο οιοσδήποτε, γιατί ακόμα καί ο “υπέρτατος άρχων” (όποιος καί αν είναι αυτός καί εφ' όσον υπάρχει), θα κληθεί να πληρώσει το αντίστοιχο τίμημα, όταν στερήσει σε κάποιο άλλο άτομο (ακόμα καί αν είναι το πλέον ασήμαντο), αυτό πού τού αναλογεί!
Σκέψου τώρα πόσο ανόητο είναι το ανθρωπάκι εκείνο, πού νομίζει πώς έχει τήν δύναμη να ελέγξει, ή ακόμα χειρότερα, όταν πιστεύει πώς ήδη έχει κυριαρχήσει επάνω στόν Νόμο!
Όταν ο Νόμος "λέει": Ότι γεννιέται πεθαίνει κι ότι ακμάζει παρακμάζει, σημαίνει πώς όταν θα έρθει η ώρα τού θανάτου, δέν υπάρχει δύναμη να τόν εμποδίσει, ούτε καί να τόν καθυστερήσει (καί ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ τέτοια δύναμη)!
Προκειμένου να πειστείς (όχι βέβαια επειδή το λέω εγώ), μπορείς να ερευνήσεις οτιδήποτε θέλεις! Όμως γιά να σε βοηθήσω, προτείνω να αρχίσεις τήν εξερεύνηση, από εκείνο πού νομίζεις ότι γνωρίζεις αρκετά καλά, ανεξαρτήτως εάν είναι υλικό ή όχι, δημιουργός είτε δημιούργημα. Οτιδήποτε λοιπόν καί αν αποφασίσεις να παρατηρήσεις, θα διαπιστώσεις ότι τα πάντα όχι μόνο υπόκεινται στόν Νόμο, αλλά δέν θα βρείς πουθενά καμία απολύτως εξαίρεση, γιά τίποτε καί γιά κανέναν!
Εφ' όσον μία κοινωνία ωριμάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να "καταλάβει" τήν σημασία τού Νόμου καί στήν συνέχεια να τόν υιοθετήσει, θα πρέπει να δεχτεί καί τίς 4 συνιστώσες οι οποίες τόν ορίζουν!
Οι συνιστώσες αυτές είναι σε τέτοιο βαθμό "δεμένες" μεταξύ τους, ώστε αν γιά κάποιο λόγο εκλείψει έστω καί μία, αλληλοαναιρούνται όλες, οπότε δέν μιλάμε πλέον γιά Νόμο, αλλά γιά κανόνα!
Πρώτο στή σειρά αλλά μεταξύ ίσων, έρχεται το άτεκτο (άκτιστο)! Δηλαδή ο Νόμος δέν γίνεται να πεθάνει, ούτε καί να παρακμάσει, γιά έναν πολύ απλό λόγο: Πώς είναι δυνατόν κάτι πού δέν ξεκίνησε ποτέ, να τερματίσει; Πώς γίνεται κάτι πού δέν άρχισε ποτέ, να τελειώσει; Έτσι λοιπόν, είναι αδύνατον κάτι πού δέν γεννήθηκε ποτέ, να πεθάνει! Συμφωνείς; (Μεταξύ μας όμως καί να μήν συμφωνείς, τα πράγματα εδώ είναι τόσο απόλυτα, ώστε η δική μας γνώμη δέν μετράει καθόλου)!
Ο Νόμος, είναι διαχρονικός καί αναλλοίωτος επειδή δέν γεννήθηκε ποτέ! Με άλλα λόγια, η διαχρονικότης είναι άρρηκτα δεμένη με το άτεκτο! Αυτό σημαίνει ότι κανένας δέν μπορεί να δημιουργήσει κάτι αιώνιο, διότι με το πού ξεκινάει να σχηματίζεται αυτό το κάτι, ταυτόχρονα, ξεκινάει καί η διαδικασία αποδόμησής του, δηλαδή ταυτόχρονα με τήν ακμή, αρχίζει καί η παρακμή!
Συνεπώς, αφού ο Νόμος δέν γεννήθηκε καί δέν μπορεί να πεθάνει, είναι διαχρονικός, παραμένει στήν αιωνιότητα, χωρίς διακυμάνσεις ανάμεσα στήν δύναμη καί τήν αδυναμία! Αυτό συμβαίνει, επειδή δέν μπαίνει στήν διαδικασία τής ακμής, οπότε, δέν έρχεται ποτέ ούτε η παρακμή!
Καταλαβαίνεις τώρα το γιατί, παραμένει συνεχώς ο ίδιος, αναλλοίωτος, απαράλλακτος καί με τήν αυτή ισχύ παντοτεινά, ελέγχοντας τούς πάντες καί τα πάντα μέσα στήν αιωνιότητα;
Αντίθετα, όλοι οι κανόνες πού δημιουργήσαμε εμείς καί συνεχίζουμε να τούς δημιουργούμε "με τήν σέσουλα", επειδή έχουν "ημερομηνία γεννήσεως", αναπόφευκτα, έχουν καί ημερομηνία λήξεως! Αυτός καί μόνον ο λόγος αρκεί, γιά να χαρακτηρίσουμε τούς κανόνες άδικους (πού είναι όντως)! Ανεξάρτητα λοιπον, εάν τούς κατασκεύασε ο "δόλος" είτε η άγνοια, δέν παύουν να είναι εκτρώματα, οπότε δέν αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί τους! Παρ' όλα αυτά, οι δημιουργοί τους στηριζόμενοι στήν άγνοια καί τήν βλακεία τής μάζας, δέν δυσκολεύτηκαν καθόλου να μάς πείσουν, να αποκαλούμε τα κατασκευάσματά τους νόμους, βεβηλώνοντας έτσι τήν έννοια τού όρου! (Καί αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν άραγε να μήν είμαστε βλάκες, όταν πιστεύουμε πώς δέν είμαστε εμείς η μάζα, αλλά όλοι "οι άλλοι" καί αυτό συμβαίνει, διότι ο κάθε ένας από 'μάς, νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα)!
Σίγουρα τούς υπέρηχους τούς γνωρίζεις, έτσι δέν είναι; Επομένως θα γνωρίζεις ότι τόν ήχο από μία σφυρίχτρα υπερήχων, δέν μπορεί να τόν ακούσει ο άνθρωπος, διότι ο ήχος αυτός είναι έξω από το ακουστικό του πεδίο. Δέν συμβαίνει όμως το ίδιο με τήν ακοή όλων τών όντων. Έτσι γιά παράδειγμα, οι υπέρηχοι "αναστατώνουν" σκύλους, λύκους, αετούς καί όσους ακόμα οργανισμούς μπορούν να "συλλάβουν" αυτούς τούς ήχους!
Σήμερα κανείς δέν πρόκειται να εντυπωσιαστεί (καί αν υπάρξουν μερικοί θα είναι ελάχιστοι), από κάποιον πού έχει στήν κατοχή του μία σφυρίχτρα υπερήχων καί θα αρχίσει να σφυρίζει κάνοντας επίδειξη, έτσι δέν είναι;
Στόν μεσαίωνα όμως, το ξέρεις ότι πολλοί ηλίθιοι "άρχοντες", είχαν φτιάξει θέσπισμα σύμφωνα με το οποίο έκαιγαν ζωντανό με συνοπτικές διαδικασίες, όποιον κατηγορείτο ως μάγος; Καί μεταξύ τών άλλων, κατηγορούσαν σάν μάγο καί εκείνον πού μέ κάποιον τρόπο παρήγαγε υπερήχους, με αποτέλεσμα να τόν καίνε ζωντανό;
Θέλεις να πάμε καί λίγο πιό πέρα;
Μπορείς να φανταστείς πόσοι θα κατηγορήθηκαν άδικα εκείνη τήν εποχή; Θεωρώ ότι δέν είναι καί τόσο δύσκολο να το φανταστείς, από τήν στιγμή πού το ίδιο συμβαίνει κατά κόρον καί σήμερα! Καί εδώ, θέλω να κάνω μία ερώτηση: Τιμωρείται εκείνος πού θα κατηγορήσει κάποιον καί αποδειχθεί τελικά, ότι η κατηγορία του ήταν ανυπόστατη; Με άλλα λόγια, υπάρχει τιμωρία γιά εκείνον πού θα κατηγορήσει άδικα τόν συνάνθρωπό του;Θα μού πείς καλά τι σκαλίζεις τώρα, αυτά είναι παρελθόν καί ότι έγινε έγινε! Ή στό δεύτερο ερώτημα πιθανόν να απαντήσεις, πώς αυτό πού έχει σημασία, είναι, το πώς θα αθωωθείς!
Πρίν αποφασίσεις όμως να πείς κάτι τέτοιο, γιά σκέψου, να ήσουν εσύ στήν θέση εκείνου πού αγωνιά καί πασχίζει να αποδείξει τήν αθωώτητά του, ή ακόμα χειρότερα, να καταδικάζεσαι να καείς ζωντανός; Γιά σκέψου πόσοι άνθρωποι πέθαναν άδικα εκείνη τήν εποχή, επειδή, το ηλίθιο μυαλό ενός παρανοϊκού θεσμοθέτη, έφτιαξε κάτι τόσο γελοίο καί παρανοϊκό;
Γιά έλα καί στό σήμερα καί σκέψου πόσα ηλίθια καί γελοία θεσπίσματα φτιάχνονται τώρα πού μιλάμε (χωρίς να προβλέπεται καμία ποινή, γιά τόν ανόητο πού τα έφτιαξε); Καί μιλάμε γιά θεσπίσματα, με τα οποία θα γελούν οι άνθρωποι τού μέλλοντος (εάν βέβαια υπάρξει μέλλον, ύστερα από τέτοιες εξωφρενικές ηλιθιότητες);
Καί σάν παράδειγμα θα σού αναφέρω κάτι πρόσφατο: Τα "παιγνίδια μας" με τήν ραδιενέργεια καί τίς συνέπειες πού έχουν επάνω στόν ανθρώπινο οργανισμό, τίς οποίες θα πληρώνουμε γιά πολλές εκατονταετίες (πάντοτε βέβαια με τήν προϋπόθεση, ότι θα εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε)!
Εδώ τώρα θα με ρωτήσεις απολύτως δικαιολογημένα: Δηλαδή προτείνεις να αφήσουμε τίς κοινωνίες ελεύθερες, χωρίς νόμους;
Απεναντίας, αυτό πού προτείνω, είναι να καθιερώσουμε τόν Φυσικό Νόμο καί να καταργήσουμε τούς κανόνες, από τούς οποίους το μόνο πού έχουμε δεί μέχρι σήμερα, είναι αδικίες, καταπίεση καί παρανοϊκές αποφάσεις.
Η επόμενη από τίς 4 συνιστώσες, είναι η πανπεριεκτικότητα! Τι σημαίνει αυτό; Ότι δέν θα γλυτώνει κανένας (όποιος καί αν είναι αυτός) από τήν βαρύτατη ποινή (πού θα είναι ακραία), στήν περίπτωση πού θα αδικήσει, ή θα βλάψει τόν συνάνθρωπό του με οποιοδήποτε τρόπο!
Καί αν τιμωρείται τόσο σκληρά εκείνος πού αδίκησε μόνο έναν, φαντάσου τι θα πρέπει να πάθει εκείνος, πού θα αδικεί, ή θα βλάπτει ολόκληρες ομάδες, είτε ακόμα χειρότερα, όταν οι ενέργειές του θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε όλη τήν κοινωνία;
Έπειτα, ο Νόμος είναι αμείλικτος! Δηλαδή, δέν είναι νοητό να πιάνεις καί να τιμωρείς τόν "α" γιά κάποιο αδίκημα, αλλά όταν πιάσεις τόν "β" γιά το ίδιο αδίκημα, επειδή συμβαίνει να είναι φίλος σου, είτε υμέτερος, είτε δέν ξέρω τι άλλο, να τού τήν "χαρίσεις"! Σε μία κοινωνία πού εφαρμόζει τόν Νόμο, όποιος τολμήσει να φερθεί κατ' αυτό τόν τρόπο, έχει εξασφαλίσει τήν χειροτέρα τών ποινών!
Είπαμε, ο Νόμος είναι μοιρασιά! Κι επειδή αυτός πού μοιράζει είναι η Φύση καί όχι κάποιος ανόητος άνθρωπος, μοιράζει δίκαια καί χωρίς διακρίσεις! Αυτό σημαίνει πώς από τήν μία, δίνει στόν κάθε ένα ότι χρειάζεται, ενώ από τήν άλλη, δέν χαρίζεται σε κανέναν!
Όταν το κράτος κυβερνάται από Σοφούς ηγέτες, είναι κράτος δικαίου, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήρης ταύτιση, ανάμεσα στό πνεύμα καί στό γράμμα τού Νόμου, (σήμερα βέβαια δέν υπάρχει τέτοιο πράγμα, διότι με τόν κανόνα καί τούς ηγέτες πού έχουμε, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο)!
Τώρα είμαι σίγουρος πώς αναρωτιέσαι, τι μπορεί να είναι το γράμμα καί τι, το πνεύμα τού Νόμου! Όταν αναφερόμαστε στό πνεύμα τού Νόμου, εννοούμε τήν "ουσία" του, εννοούμε το αποτέλεσμα πού προσδοκούμε από αυτόν καί επιδιώκουμε να μάς το δώσει! Καί γιά να το πώ όσο είναι δυνατόν πιό απλά, ζητάμε να πάψουν να υπάρχουν οι εξαιρέσεις, να μήν γίνονται "χατήρια" σε κανέναν καί να υπάρχει δικαιοσύνη στήν μοιρασιά!
Επειδή όμως το "πνεύμα" δέν είναι ορατό, ούτε πιάνεται, προσπαθούμε να περιγράψουμε τήν "ουσία" του, με το σύνολο τών λέξεων τίς οποίες χρησιμοποιούμε!Εδώ όμως θα πρέπει να υπενθυμίσω γιά μία ακόμα φορά, πώς ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική νοημοσύνη! Άρα, ο κάθε ένας από 'μάς όταν εκφράζεται, το κάνει με ένα τρόπο μοναδικό, γιατί σε κάθε λέξη πού χρησιμοποιεί, δίνει τήν δική του προσωπική ερμηνεία!
Φυσικά, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει καί όταν βρισκόμαστε στήν θέση τού ακροατού, ή τού αναγνώστου. Κάθε φορά, πού ακούει κάποιος έναν ομιλητή, ή όποτε διαβάζει κάποιο κείμενο, καταλαβαίνει, κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνο πού θα αντιλαμβανόταν οποιοσδήποτε άλλος στή θέση του.
Από τήν άλλη όμως, πρέπει να εκπληρώνεται ανά πάσα στιγμή, ο Νόμος πού λέει: "όση δράση, τόση αντίδραση"!
Άρα, πρέπει να υπάρχει (πού φυσικά υπάρχει) καί μία "μερίδα" ανθρώπων (ειδήμονες καί μη), οι οποίοι καταλαβαίνουν πολύ καλά τι "λέει" το "γράμμα", όσο καί το "πνεύμα" (χωρίς να είναι ίσοι μεταξύ τους καί χωρίς να είναι Σοφοί), πλήν όμως, κάθε ένας από αυτούς "κάνει ότι δέν βλέπει"! Ο λόγος είναι προφανής, όσο καί απλός! Η "μερίδα" τών ανθρώπων πού φέρεται έτσι, ("βλέπει" το αδιέξοδο στό οποίο οδηγούν οι κανόνες, αλλά δέν μιλάει), σιωπά γιά δύο λόγους: είτε γιατί φτιάχνει τούς κανόνες, είτε γιατί τήν εξυπηρετούν!Ο Νόμος είναι αμείλικτος σε όποια πολιτεία εφαρμόζεται καί ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς στο κεφάλι εκείνου, πού θα επιχειρήσει να αδικήσει ή να εκμεταλευτεί τόν οιονδήποτε (αλλά δυστυχώς θα το επαναλάβω καί πάλι, ότι στήν εποχή μας ο Νόμος εφαρμόζεται μόνο στίς κοινωνίες τών "αγρίων")!Οι "πολιτισμένες" κοινωνίες φτιάχνουνε κανόνες καί προσπαθούν επί ματαίω με αυτούς, να λύσουν τα προβλήματά τους.
Εδώ θέλω να προσθέσω πώς οι κανόνες, υπόκεινται καί αυτοί σε έναν Νόμο, ο οποίος λέει: "πώς όλοι οι κανόνες μηδ' ενός εξαιρουμένου, έχουν τίς εξαιρέσεις τους"! Καί όταν κάτι λειτουργεί με εξαιρέσεις, δέν μπορεί να λειτουργήσει "καθολικά", οπότε, εκ προοιμίου θα είναι άδικο!
Επομένως όσους κανόνες καί αν επιβάλλουμε σε μία κοινωνία, είναι αδύνατον να εξασφαλίσουμε ανάμεσα στά μέλη της , τήν ισονομία καί τήν ισορροπία!
