Tο Μπαγκλαντές είναι μία χώρα λίγο μεγαλύτερη από την Ελλάδα με πληθυσμό 16 φορές περισσότερο. Και αυτό είναι το μόνο στατιστικό που μπορεί να κατανοήσει κάποιος. Γιατί τα υπόλοιπα είναι ακατανόητα, όσο και η αδικία.
Το «Κουτί της Πανδώρας» καταγράφει σε ένα οδοιπορικό όχι απλώς τη δυστυχία, αλλά το δρόμο της ζωής στον πλανήτη. Σε αυτό το δρόμο εκτός από τα μακιγιαρισμένα πρόσωπα υπάρχουν και τα πρόσωπα των γυναικών καμένα με οξύ. Υπάρχουν και τα σώματα δεκάχρονων παιδιών φουσκωμένα με στεροειδή για να είναι αρεστά στους πελάτες των πορνείων.
Το «Κουτί της Πανδώρας, ανοίγει στο Φάντιρπουρ του Μπαγκλαντές, το χωριό με τις πόρνες. Παιδιά γεννιούνται για να γίνουν πόρνες. Πόρνες που γεννήθηκαν από πόρνες και θα γεννήσουν πόρνες. Παιδιά ποτισμένα με στεροειδή για να παρουσιάσουν ανάπτυξη. Φουσκωμένα πρόσωπα, ακόμα ποιο φουσκωμένα στήθη.
Το Μπαγκλαντές, πολύ συχνά έχει το πρόσωπο των γυναικών των καμένων με οξύ. Γυναίκες που δεν υπάκουσαν, δεν αποδέχθηκαν την απαίτηση κάποιου άντρα, που δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Γυναίκες που τιμωρήθηκαν επειδή ήταν γυναίκες. Περιφέρουν τα σακατεμένα τους πρόσωπα ως απόδειξη όχι μόνο φρίκης, αλλά και μοίρας.
Το «Κουτί της Πανδώρας» ταξιδεύει στο Μπαγκλαντές, όπου καταγράφει σκληρές εικόνες. Αυτές μπορούν να εξηγήσουν γιατί κάποιος φεύγει από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά με μία βάρκα για να φτάσει ως το κέντρο της Αθήνας.
Το «Κουτί της Πανδώρας» στη ΝΕΤ
«Επειδή τίποτα δεν είναι, όπως φαίνεται»
