“Καλωσορίζουμε στην ΕΟΚ την χώρα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Ηράκλειτου, του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου” ή κάτι ανάλογο.
Παρ’ όλα αυτά η κορυφαία γαλλική εφημερίδα η Μόντ, (“Le Monde”, Ο Κόσμος) χρησιμοποίησε την εξής φράση:
“Καλωσορίζουμε την χώρα της Φιλοκαλίας, την χώρα του Βασιλείου, του Γρηγορίου, του Χρυσοστόμου”!
Μα, τι καινά δαιμόνια είναι αυτά, που σπέρνει με την είσοδο της η χώρα του Σωκράτη στην καρδιά της Ευρώπης; Και μάλιστα ανάμεσα σε κοσμικά κράτη; Και να, ο αρχαίος φιλόσοφος φαίνεται να γελά κάτω από τα μουστάκια του, και όταν όλα τα βλέμματα πέφτουν απάνω του, αρχίζει να συνταράσσεται από τα γέλια και μέσα στα… αναφιλητά, τους λέει: “Δεν ξέρω τίποτα. Από τα καινά δαιμόνια περάσαμε στην Καινή Διαθήκη! Και από τους φιλοσόφους, στους Τρεις Ιεράρχες και του Πατέρες της Εκκλησίας! Ρωτήστε και τους Γάλλους. Αυτοί το είπαν, αυτοί ξέρουν”!
Βέβαια όσον αφορά την “Φιλοκαλία” οι περισσότεροι Έλληνες και οι πλείστοι των ξένων δεν είχαν, ούτε έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται. Το μυαλό τους θα πήγε, προφανώς, στους ωραίους αρχαίους ναούς, τα αγάλματα, και τα λοιπά αρχαιολογικά ευρήματα. Και όσοι Έλληνες και ξένοι, διδάχθηκαν Θουκυδίδη από το πρωτότυπο, το μυαλό τους θα πήγε στο “φιλοκαλούμε με τ’ ευτελείας” και στην αγάπη του ωραίου.
Αλλά, εδώ τα πράγματα πάνε πιο μακριά, και πιο βαθειά. Πολύ πιο βαθειά. Εδώ πρόκειται για της ψυχής θέματα. Η “Φιλοκαλία” είναι η βίβλος των Πατέρων της Εκκλησίας που γνωρίζει σε βάθος την ψυχή του ανθρώπου, που την ανατέμνει, την ανασυγκροτεί, της δίνει ζωή και την ανασταίνει! Και αν ο “κόσμος” έχει τη ψυχο-λογία του βάθους, η εκκλησία έχει τον δικό της λόγο και τρόπο ως ευκαιρία και δυνατότητα ύπαρξης, αλλά και του περισσού αυτής! Της θέωσης του ανθρώπου!
Και να που οι διανοούμενοι Γάλλοι μας θέτουν ενώπιον των ευθυνών μας. Είναι σαν να μας λένε. Κοιτάξτε:
Βαριά βιομηχανία δεν έχετε, την γεωργοκτηνοτροφία σας σε λίγα χρόνια θα τη διαλύσουμε, τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς τους έχουμε εκδώσει εμείς, και εσείς έρχεστε σε μας και τους σπουδάζετε, τι μένει, λοιπόν, σε σας που δεν έχουμε; Η “Φιλοκαλία”!
