Και μόνο το άκουσμα της λέξης «πορνεία» πυροδοτεί σκέψεις και συναισθήματα, από τη στιγμή που περιβάλλεται από έντονες προκαταλήψεις, στερεότυπα, αφορισμούς και ηθικές αξίες που την απορρίπτουν συλλήβδην, δυσχεραίνοντας την κατανόηση και μια πιο ρεαλιστική και ουσιαστική αντιμετώπισή της.
Λέγεται πως η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο. Είναι, όμως, επάγγελμα; Αν ναι, τότε ποια είναι τα δικαιώματα και ποιες οι υποχρεώσεις των εργαζομένων; Αν όχι, τότε τι είναι; Ποινικό αδίκημα, προσωπικό ή κοινωνικό πρόβλημα; Αν πρόκειται για ποινικό αδίκημα, τότε ποιος είναι ο ένοχος; Η πόρνη ή/και ο πελάτης; Γιατί διώκεται, συχνά, μόνον αυτός που πουλά υπηρεσίες και όχι αποκλειστικά αυτός που αγοράζει το παράνομο «εμπόρευμα», όπως συμβαίνει σε ορισμένες χώρες όπου δεν περισσεύει η κοινωνική υποκρισία;
Όταν διαβάζουμε ή ακούμε τη λέξη «πορνεία», το μυαλό μας πηγαίνει σχεδόν αυτόματα σε μία προκλητικά ντυμένη ή μισόγυμνη γυναίκα που πουλά το κορμί της, προσφέροντας διαφόρων ειδών σεξουαλικές υπηρεσίες στο δρόμο, σε κάποιο οίκο ανοχής ή στο διαδίκτυο, σε όσους είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για αυτές. Πρόκειται, όμως, μόνο περί αυτού; Είναι μόνον οι γυναίκες που εκπορνεύονται; Είναι τα πράγματα τόσο απλά ή μήπως μας έχουν διαπαιδαγωγήσει να τα βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο;
Αν η λέξη πορνεία προκαλεί, τότε το φαινόμενο της ανδρικής πορνείας ή αυτής νεαρών εφήβων προκαλεί ακόμα περισσότερο καθώς αγγίζει, επιπλέον, και το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας. Εκτός αυτού, υπάρχει και το φαινόμενο της ανδρικής πορνείας, με τον άνδρα να πουλά σεξουαλικές υπηρεσίες σε γυναίκες πελάτισσες. Για τον ενδιαφερόμενο, τον περίεργο ή τον αμφισβητούντα, έχω να πω πως η πληκτρολόγηση των λέξεων κλειδιών «Male Prostitution» θα εμφανίσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες ανδρικής πορνείας…
Όπως βλέπουμε, το θέμα της πορνείας είναι πολύ πιο σύνθετο και, αν το αναλύσουμε διεξοδικότερα, θα διαπιστώσουμε πως αφορά, λιγότερο ή περισσότερο και με την ευρύτερη έννοια, κάθε άνδρα και γυναίκα γιατί έχει να κάνει με τη σχέση και τη θέση των δύο φύλων στην κοινωνία, με τη σχέση εξουσίας μεταξύ τους αλλά και ευρύτερα, και, τέλος, με τη σεξουαλικότητά μας.
Ο ορισμός του τι είναι η πορνεία φαντάζει, αρχικά τουλάχιστον, σχετικά εύκολος. Η πραγματικότητα είναι, όμως, πολύ διαφορετική. Οι ορισμοί που υπάρχουν είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα με την οπτική αυτού που προσεγγίζει και εξετάζει το θέμα. Σε γενικές γραμμές, όμως, θα μπορούσαμε να πούμε πως, στη συζήτηση περί πορνείας, υπάρχουν δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Το ένα αποτελείται από αυτούς που υποστηρίζουν το δικαίωμα των γυναικών να μπορούν να πωλούν σεξ -όπως και ο κάθε επιχειρηματίας το δικό του εμπόρευμα- και ως εκ τούτου ζητούν τη νομιμοποίηση της πορνείας, ενώ το άλλο στρατόπεδο θεωρεί την πορνεία ως μοχλό καταπίεσης των γυναικών και μια μορφή σεξουαλικής βίας. Αν και η διχοτόμηση αυτή αποτελεί μια υπεραπλούστευση, έχει παρ' όλ' αυτά την αξία της.
Όταν, πριν από 100 περίπου χρόνια, η πορνεία άρχισε να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης θεωρήθηκε πως ήταν όχι μόνο κάτι το απόλυτα φυσιολογικό αλλά και απαραίτητο για τον πολιτισμό μας. Παρ' όλ' αυτά, οι ίδιες οι πόρνες θεωρήθηκαν ως πλάσματα ενός κατώτερου θεού, βιολογικά υποδεέστερες και ως ανήκουσες σε μία κατώτερη φυλή.
Επειδή ζούμε σε κοινωνίες όπου το οτιδήποτε παράγει υπεραξία, δηλαδή κέρδος, πριμοδοτείται και, σε περίπτωση που είναι ανήθικο ή/και παράνομο, «δικαιολογείται» ή ανάγεται σε αναγκαίο κακό. Έτσι λοιπόν και η πορνεία, από τη στιγμή που αποδίδει τεράστια κέρδη, έχει νομιμοποιηθεί σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία, η Ν. Ζηλανδία κ.ά., με το πρόσχημα του καλύτερου ελέγχου, της ασφάλειας των ίδιων των πορνών και της προστασίας της δημόσιας υγείας ή αλλιώς -σύμφωνα με την Amnesty- την προστασία των προαναφερθέντων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό, ως ιδέα, ακούγεται καλό και σωστό, το ερώτημα είναι, όμως, κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει μια πολύ περίπλοκη και σκληρή πραγματικότητα.
Όσον αφορά στα κέρδη αυτής της άκρως επικερδούς και εκτός οικονομικών κρίσεων βιομηχανίας, αξίζει να αναφερθεί πως, μόνο στη Γερμανία, οι 400.000 πόρνες, που διακινούνται από τη μαφία και εξυπηρετούν καθημερινά έναν αριθμό πελατών που ξεπερνά τα 1,2 εκατομμύρια άτομα, αποδίδουν ετήσια κέρδη που ξεπερνούν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ, σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα 23 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ.
Διάφοροι μύθοι για την πορνεία
Όπως και κάθε άλλο θέμα που αγγίζει σημαντικές και ευαίσθητες πλευρές του ψυχισμού και της ζωής μας, έτσι και το φαινόμενο της πορνείας, που αγγίζει τη σεξουαλικότητα και τις ηθικές μας αξίες, πυροδοτεί φαντασιώσεις, συναισθήματα αλλά και πεποιθήσεις που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται πάντα στην ισχύουσα πραγματικότητα. Οι πιο συνήθεις μύθοι που περιβάλουν την πορνεία είναι οι εξής:
– Η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα
– Η πορνεία μειώνει τον αριθμό των βιασμών γυναικών
– Οι πόρνες ζουν μια πολυτελή ζωή και είναι πλούσιες
– Οι οίκοι ανοχής προστατεύουν τις πόρνες από τη βία και τους βιασμούς
– Η πορνεία είναι προτιμότερη και καλύτερη από τη φτώχεια
– Η πορνεία είναι απαραίτητη για να μπορούν οι άνδρες να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ορμές
– Η πορνεία δεν προκαλεί τραύματα ψυχικού, φυσικού, σεξουαλικού ή κοινωνικού χαρακτήρα
– Μια πόρνη μπορεί να διακόψει οποτεδήποτε θελήσει αυτήν τη δραστηριότητά της
– Η πορνεία μειώνει τον αριθμό των διαζυγίων
Οι συνηθέστεροι λόγοι που οδηγούν στην πορνεία
Παλαιότερα, η επιστημονική έρευνα γύρω από τους λόγους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποια άτομα στην πορνεία, εστιάζονταν, σε μεγάλο βαθμό, στην ύπαρξη κάποιας μορφής ψυχοπαθολογίας και σε ατομικούς κυρίως παράγοντες, όπως η ύπαρξη μιας λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας, νοητική υστέρηση ή χαμηλός δείκτης νοημοσύνης, διάφορες ψυχικές διαταραχές, ασαφής εικόνα εαυτού και σεξουαλικής ταυτότητας κ.ά.
Τώρα πλέον, υπάρχει μια αλλαγή προσανατολισμού και στόχευσης που επικεντρώνεται σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς κυρίως παράγοντες, όπως η ύπαρξη σοβαρών κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων, όπως π.χ. το διαζύγιο, οι έντονες και διαχρονικές οικογενειακές συγκρούσεις, γονείς στην πορνεία ή με ανεξέλεγκτη σεξουαλική συμπεριφορά, ελλιπής φροντίδα και σεξουαλική κακοποίηση του ατόμου κατά τη διάρκεια της παιδικής ή/και εφηβικής του ηλικίας.
Για την πλειοψηφία των ατόμων που οδηγούνται στην πορνεία (γιατί υπάρχουν πλέον και αρκετοί άνδρες ομοφυλόφιλοι, τραβεστί κ.τ.λ.), ο συνηθέστερος και πρωταρχικός λόγος που επικαλούνται για την απόφασή τους αυτή είναι η έλλειψη χρημάτων που δεν τους επιτρέπει να ζήσουν τη ζωή που επιθυμούν. Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες χώρες -όπως π.χ. η Σουηδία, που διαθέτει ένα πολύ αναπτυγμένο κοινωνικό σύστημα- όπου, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου, καμία γυναίκα δεν χρειάζεται να οδηγηθεί στην πορνεία για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα πως υπάρχουν και άλλοι λόγοι που συμβάλουν σε αυτήν την «επιλογή».
Διαπιστώθηκε, λοιπόν, πως, εκτός από τις όποιες πρωτογενείς ανάγκες, υπάρχουν και κάποια δευτερογενή -όπως αποκαλούνται- κίνητρα που μπορεί να οδηγήσουν κάποιο άτομο στην πορνεία. Τα δευτερογενή αυτά κίνητρα είναι, για παράδειγμα, η αναζήτηση μιας προσωπικής ταυτότητας, μια αυτοκαταστροφική διάθεση, η περιέργεια, η απόγνωση και μια διάθεση συνειδητής ή υποσυνείδητης διαμαρτυρίας.
Ειδικότερα για πολλά νέα άτομα ή εφήβους, ο κυριότερος λόγος που οδηγεί στην πορνεία είναι η ύπαρξη μιας χαοτικής κατάστασης στη ζωή τους και η σχεδόν παντελής έλλειψη χρημάτων. Αυτή η χαοτική κατάσταση μπορεί να αφορά στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, στην έλλειψη σταθερών σχέσεων με κάποια ενήλικα άτομα ή κάποιου είδους τραυματική κρίση στο οικογενειακό περιβάλλον του νέου ατόμου που το οδήγησε στη φυγή από το σπίτι. Για παράδειγμα, στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α., το 75% του συνόλου των νέων ατόμων που βρίσκονται στην πορνεία είναι άστεγοι ή έχουν φύγει από το σπίτι τους εξαιτίας πολύ σοβαρών, συνήθως, οικογενειακών προβλημάτων. Το ίδιο ισχύει και για νέα άτομα που τοποθετήθηκαν για ανάλογους λόγους σε διάφορα κρατικά ιδρύματα. Η ιδρυματοποίηση αυτή καθαυτή, αλλά και τα σοβαρά προβλήματα που οδήγησαν σε αυτήν αποτελούν, όπως φαίνεται, σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για είσοδο στην πορνεία.
Το συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, από τα αποτελέσματα των διεθνών ερευνών επί του θέματος είναι πως η είσοδος στην πορνεία είναι το αποτέλεσμα πολλών και αλληλεπιδρώντων μεταξύ τους παραγόντων, με σημαντικότερους αυτούς της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, της ύπαρξης πρώιμων ψυχικών διαταραχών και τραυματικών εμπειριών όπως η φυσική, ψυχική και σεξουαλική κακοποίηση, της συστηματικής συναισθηματικής απόρριψης καθώς και της ύπαρξης άλλων σοβαρών κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων όπως η φτώχεια, η χρήση ουσιών, η παντελής απουσία σχέσεων εμπιστοσύνης με άλλα ενήλικα άτομα ή στοιχειώδους κοινωνικού δικτύου που έχουν ως αποτέλεσμα την απουσία ορίων και βασικών αξιών όσον αφορά στη σεξουαλικότητα.
Θεωρείται πως τέτοιου είδους τραυματικά βιώματα πριμοδοτούν τη δημιουργία μιας αίσθησης στο άτομο που διευκολύνει την εμφάνιση συμπεριφορών όπως η πορνεία, δηλαδή, τη χρησιμοποίηση του σώματος με τρόπο που να καλύπτει -ως ένα βαθμό τουλάχιστον- μη σεξουαλικές ανάγκες, όπως η δημιουργία μιας αίσθησης κοινότητας με άλλους, η απόκτηση μιας προσωπικής ταυτότητας, χρημάτων ή άλλων υλικών απολαβών κ.τ.λ.
Τέτοιου είδους τραυματικά βιώματα, στη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ζωής ατόμων που οδηγήθηκαν στην πορνεία, έχουν ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση και συνέχιση των καταστροφικών συμπεριφορών που βίωσαν και στη μετέπειτα ζωή τους. Για παράδειγμα, μία έφηβη που προέρχεται από ένα οικογενειακό περιβάλλον με τεράστια προβλήματα, χωρίς κάποια στήριξη από άλλα ενήλικα άτομα και που έχει ήδη μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό της, μπορεί εύκολα να αναζητήσει κάποιο περιβάλλον όπου θα βρει λίγη προσοχή, μια «ταυτότητα» και μια ψευδαίσθηση κοινότητας ως υποκατάστατο της οικογένειας και της ασφάλειας που ίσως ποτέ να μην είχε.
Ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να είναι μία παρέα-υποκουλτούρα που κάνει, καθημερινά και με συγκεκριμένες τελετουργίες, χρήση ναρκωτικών ή μια παρέα όπου εισπράττει το ενδιαφέρον διαφόρων αγοριών ή ανδρών, νιώθοντας με τον τρόπο αυτόν πως έχει μία αξία, έστω και ως καθαρά σεξουαλικό αντικείμενο. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…
Η πληρωμή μπορεί να έχει αρχικά τη μορφή ανταλλαγμάτων όπως τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τα ρούχα κ.τ.λ. Η πραγματική πορνεία αρχίζει όταν τα ανταλλάγματα των «σεξουαλικών υπηρεσιών» μετατρέπονται σε χρηματική αμοιβή…
Είναι η πορνεία αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής;
Είναι η απόπειρα αυτοκτονίας, η αυτοτραυματική ή η βίαιη συμπεριφορά κάποιου, η κατανάλωση αλκοόλ από έναν αλκοολικό αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής; Κανείς δεν τους αναγκάζει να κάνουν αυτό που κάνουν. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Το ίδιο ισχύει και για την πορνεία.
Κάθε μορφή πορνείας εμπεριέχει πάντα κάποιας μορφής εξαναγκασμό, αναλόγως, βέβαια, από τον τρόπο που ορίζει κάποιος την ελεύθερη επιλογή ή τον εξαναγκασμό. Ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι κάποιου μαστροπού ή εμπόρου λευκής σαρκός -όπως συχνά παρουσιάζεται- είναι πάντα παρούσα με το δικό της ξεχωριστό τρόπο η προηγούμενη ζωή κάποιου, δηλαδή, τα βιώματά του, η κακοποίηση, η ανέχεια και πολλοί άλλοι ψυχοκοινωνικοί ή οικογενειακοί παράγοντες που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό έναν τέτοιο προσανατολισμό.
Επιλέγω σημαίνει πως διαλέγω μεταξύ διαφόρων άλλων πιθανών επιλογών ή δυνατοτήτων. Ποιες είναι, όμως, αυτές οι άλλες πιθανές επιλογές; Πόσοι μπορούν να απαλλαγούν με τη δική τους θέληση από τον εσωτερικό καταναγκασμό που συνιστούν για κάθε άνθρωπο η προσωπική του ιστορία και τα βιώματά του (π.χ. σεξουαλική ή/και συναισθηματική κακοποίηση) που, σε συνδυασμό με κάποιους εξωτερικούς παράγοντες (π.χ. φτώχεια), διαμορφώνουν για κάποια άτομα μονόδρομους ζωής;
Με τον ίδιο τρόπο που η άποψη πως, σε μια δημοκρατική κοινωνία, έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες, συνιστά υπεραπλούστευση -αν όχι χλευασμό-έτσι και η άποψη πως ο δρόμος προς την πορνεία είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής γεννά πολλά ερωτηματικά και είναι εκ του πονηρού…
Το ερώτημα περί ελεύθερης βούλησης δεν είναι θεωρητικό ή ρητορικό. Η όποια απάντηση υιοθετηθεί έχει καθοριστική επίπτωση στον τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου της πορνείας, τόσο σε ατομικό όσο και σε νομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Όταν υπάρχει κάποιο θύμα (π.χ. πόρνη) τότε υπάρχει, όπως είναι φυσικό, και ένας θύτης (πελάτης). Η νομική προσέγγιση του φαινομένου, στην περίπτωση αυτή, είναι ολοκληρωτικά διαφορετική απ΄ ό,τι αν η επικρατούσα άποψη ήταν πως η πορνεία είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Το θύμα πάντα προστατεύεται με τη βοήθεια κατάλληλου νομικού πλαισίου αλλά και συγκεκριμένων κοινωνικών δομών και παρεμβάσεων που θα πρέπει να υπάρχουν.
Συνέπειες της πορνείας
Η πορνεία έχει σοβαρές συνέπειες τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι συνέπειες αυτές, όμως, μπορεί να ποικίλουν από άτομο σε άτομο εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, όπως π.χ. η διάρκεια που το άτομο βρισκόταν στην πορνεία, το είδος της πορνείας κ.ά. Πάντως, είναι γεγονός πως ένα μεγάλο μέρος της εγκληματικότητας, όπως το εμπόριο λευκής σαρκός, η μαστροπεία, η κακοποίηση, η διακίνηση ναρκωτικών κ.ά. συνδέονται άμεσα με αυτήν.
Έχει διαπιστωθεί πως περισσότεροι από το 75% των ατόμων που βρίσκονταν στην πορνεία βιώνουν τουλάχιστον κάποιες από τις παρακάτω συνέπειες που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν δραματικές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή τους.
Ψυχολογικές συνέπειες
– Ανεξαρτήτως χώρας ή μορφής, η πορνεία φαίνεται πως προκαλεί σε πολλούς τον ίδιο τύπο μετατραυματικού στρες με αυτόν που παρατηρείται σε βετεράνους πολέμου, σε θύματα βασανισμών, βιασμών και άγριας κακοποίησης.
– Χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολίες δημιουργίας στενών διαπροσωπικών σχέσεων με άλλους, αυτομομφές, αισθήματα ενοχής και κατάθλιψης, αποφυγή κοινωνικών συναναστροφών. Φόβος συναισθηματικής εγγύτητας, δυσανεξία στη σωματική εγγύτητα ή στην επαφή με άλλους.
Σωματικές συνέπειες
– Έχει διαπιστωθεί πως υπάρχει σχέση ανάμεσα στην πορνεία και στην εμφάνιση διαφόρων σωματικών και ψυχοσωματικών προβλημάτων, ιδιαίτερα αϋπνίες, πόνοι στην πλάτη, στους αγκώνες, στην κοιλιά και στο κεφάλι, διάφορα γυναικολογικά προβλήματα, αφροδίσια νοσήματα.
Κοινωνικές συνέπειες
– Κοινωνική απομόνωση και στιγματοποίηση, μερική μοναξιά, εξαιτίας της απόσυρσης από συγγενικές και φιλικές σχέσεις, λόγω ντροπής ή φόβου αποκάλυψης του τρόπου ζωής τους.
Η μεγάλη ανάγκη της πλειοψηφίας των γυναικών να αποστασιοποιηθούν συναισθηματικά, βουβαίνοντας τα επώδυνα συναισθήματά τους ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της δραστηριότητάς τους, τις οδηγεί στη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών.
Οι συνέπειες αυτού του μηχανισμού αυτοπροστασίας έχει -πέραν του εθισμού σε διάφορες ουσίες- πολύ βαρύ αντίτιμο και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις αργότερα. Όπως προαναφέρθηκε, είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσουν να λειτουργήσουν σε μια στενή προσωπική σχέση με τρόπο φυσιολογικό και αμοιβαίο, είτε συναισθηματικά είτε ερωτικά.
Επίλογος
Στο διάλογο για το φαινόμενο της πορνείας, η αναφορά στο θέμα της δύναμης/εξουσίας είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η έκφραση «Και με τα λεφτά μου, γαμώ και την κυρά μου», αν και όχι το ίδιο αντιπροσωπευτική πλέον όσο παλαιότερα, αντικατοπτρίζει, παρ' όλ' αυτά, μια υφιστάμενη νοοτροπία και στάση ζωής όπου ο Άνδρας έχει το δικαίωμα να αγοράζει γυναίκες για να εκφορτίζει τη σεξουαλική του ορμή.
Για τους ίδιους λόγους, ένας μαστροπός έχει το δικαίωμα να έχει στην κτήση του μία ή περισσότερες γυναίκες που να τις εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν. Σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, ένας άνδρας μπορεί ακόμα να έχει -αν διαθέτει οικονομική άνεση- περισσότερες της μίας συζύγους.
Σε μία κοινωνία ισοτιμίας και ισονομίας, δεν νοείται η ύπαρξη της πορνείας, από τη στιγμή που αντικατοπτρίζει το δικαίωμα ενός απόλυτου ελέγχου και μιας εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο.
Αν κάποια στιγμή οι κοινωνίες φθάσουν σε σημείο όπου η πορνεία θα μπορεί να είναι πραγματικά το αποτέλεσμα μιας ελεύθερης βούλησης και επιλογής, ένα επάγγελμα με τους ίδιους όρους, δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως και κάθε άλλο και όπου οι πόρνες θα έχουν την ίδια ακριβώς αξία και αποδοχή ως άτομα, όπως και η οποιαδήποτε άλλη γυναίκα ή άνδρας, τότε καλώς να ορίσει…
Σάββας Ν. Σαλπιστής
- Ph.D.
