«και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος· και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ, εάν δε ώσιν ως κόκκινον, ως έριον λευκανώ»
(Ησαΐας 1,18)
’Ώ, το άπειρο έλεος του Θεού!
Στο αποκορύφωμα τις οργής Του επί των απίστων και αχαρίστων ανθρώπων – επί του λαού, ο οποίος είναι πλήρης αμαρτιών, σπέρμα πονηρόν, υιοί άνομοι (Ησαΐας 1,4)• ως άρχοντες Σοδόμων (Ησαΐας 1,10)• και ως λαός Γομόρρας (ό.π.) – ο Κύριος, παροργισθείς, εν τούτοις δεν αποσύρει το έλεος Του, αλλά καλεί σε μετάνοια τον λαό Του, όπως μετά από μία φοβερή αστραπή πέφτει μιά απαλή βροχή.
Πώς ο Θεός καθαρίζει
τους μετανοημένους αμαρτωλούς
Έτσι είναι ο πανοικτίρμων Κύριος – μακρόθυμος και πλήρης ελέους, ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί (Ψαλμοι 102,9). Μόνον αν οι αμαρτωλοί παύσουν να πράττουν το πονηρό και μάθουν να αγαθοποιούν και στραφούν με ταπείνωση και μετάνοια στον Θεό, τότε θα γίνουν λευκοί σαν το χιόνι.
Ο Κύριος είναι κραταιός στη βούλησή Του. Ουδείς άλλος παρά μόνον Εκείνος δύναται να καθαρίσει την αμαρτωλή ψυχή του ανθρώπου από την αμαρτία και διά της καθάρσεως να τη λευκάνει ως χιόνα. Το ασπρόρουχο, όσο συχνά και αν πλένεται με νερό, αλυσίβα και σαπούνι, όσες φορές κι αν πλυθεί δεν μπορεί να πετύχει τη λεύκανσή του παρά μόνον όταν απλωθεί κάτω από το φώς του ήλιου. ’Έτσι και η ψυχή μας: όσο συχνά κι αν την καθαρίζουμε με δική μας προσπάθεια και κόπο, ακόμη και αν μετέλθουμε όλα τα μέσα του Νόμου, δεν μπορεί να γίνει λευκή – παρά μόνον όταν, επί τέλους, την επιρρίψουμε στα πόδια του Θεού διάπλατα ανοιγμένη, ώστε το άπλετο φώς Του να μπορεί να τη φωτίσει και να τη λευκάνει!
Ο Κύριος συγκαταβαίνει, αποδέχεται, ακόμη και επιδοκιμάζει όλες τις προσπάθειες και τον κόπο μας. Επιθυμεί να λούσουμε την ψυχή μας με τα δάκρυά μας, να τη στύψουμε με τη μετάνοιά μας, να τη λειάνουμε με τις τύψεις της συνειδήσεως και να την ενδύσουμε με αγαθά έργα. Μετά άπ’ όλα αυτά, Εκείνος μας καλεί προς Εαυτόν: δεύτε διαλεχθώμεν λέγει Κύριος (Ησαΐας 1,18). Σαν να μας λέει: «Θα σας κοιτάξω και θα δω αν είμαι Εγώ εντός σας• κι εσείς θα στραφείτε προς Εμένα, όπως κοιτάζεστε στον καθρέπτη και θα δείτε τί είδους άνθρωποι είσαστε».
Ω Κύριε, Σύ ο βραδύς εις οργήν, κατοικτείρισον ημάς προ της τελικής οργής κατά τη Φοβερά Ημέρα της Κρίσεως!
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,
«Ο Πρόλογος της Οχρίδας»,
Εκδ. Αθως
