Κάθε άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει τέσσερις δαίμονες που είναι οι λειτουργίες του ψεύτικου εαυτού του.
Ο πρώτος είναι ο "Δαίμονας που Μπλοκάρει τις Αισθήσεις".
Όταν βλέπουμε κάτι αμέσως τίθεται σε κίνηση μια σειρά διαδικασιών. Διάφορες σκέψεις και μνήμες γι' αυτό το αντικείμενο έρχονται αμέσως στο μυαλό μας.
Δημιουργούνται έτσι συσχετίσεις, λέξεις και ιδέες, επιθυμίες και κρίσεις γι' αυτό το πράγμα.
Έτσι χάνουμε την πραγματική αντίληψή του αντικειμένου και προσκολλιόμαστε πάνω του.
Αυτό είναι το πρώτο εκτικό* πεδίο.
Ο δεύτερος είναι ο "Δαίμονας που δεν Μπορεί να Ελεγχθεί".
Αυτός είναι η ακατάπαυστη παρέλαση των σκέψεών μας, που ακολουθούν η μία την άλλη χωρίς διακοπή. Ο νους μας περιπλανιέται άσκοπα από τη μια σκέψη στην άλλη και διασπόμενοι χάνουμε εντελώς την επίγνωσή μας. Αυτό είναι το δεύτερο εκτικό* πεδίο.
Ο τρίτος είναι "Ο Δαίμονας της Ευχαρίστησης".
Αυτός φανερώνεται όταν βρίσκουμε κάτι ευχάριστο και κάνουμε οτιδήποτε για να επιμηκύνουμε τη διάρκειά του.
Η επιθυμία μας γίνεται τότε μια προσκόλληση και μια εκτική* συμπεριφορά που συσκοτίζει το νου μας.
Ο τέταρτος είναι "Ο Δαίμονας του Εγώ", που προγραμματίζει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο διακρίνοντας συνεχώς τον "εαυτό" από τον "μη-εαυτό".
Αυτός μας εμποδίζει να καταλάβουμε την ουσιαστική ενότητα όλης της ύπαρξης.
Είναι η χειρότερη ίσως συνήθειά μας και η πιο δύσκολη βέβαια να ξεπεραστεί. Αυτό είναι το τέταρτο και τελευταίο εκτικό* πεδίο.
