Η σχετική ευκολία που εξάγουμε σήμερα συμπεράσματα και τα δημοσιοποιούμε μέσα από την τεχνολογία που η οικουμένη μας φώτισε να διαθέτουμε είναι ασύλληπτη και η άγνοια για τις όποιες κοινωνικές επιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουμε τεράστια. Το δυστύχημα είναι ότι ο σπινθήρας που ανάβει το φυτίλι στις πλείστες των περιπτώσεων προκαλείται από τους «ειδήμονες» στο είδος τους. Μια, δυστυχώς, αρκετά μεγάλη μερίδα ανθρώπων, που δεν θέλει και πολύ, «αφορμή βοήθα με» και, τα εκλαμβάνει ως δεδομένα, δίνει και παίρνει, άλλοτε, με διαδικασίες εξπρές εντοπίζει ενόχους, δικάζει, καταδικάζει και τους ρίχνει στην πυρά και άλλοτε, με αρλούμπες και ατεκμηρίωτα επιχειρήματα παρεμβαίνει πουλώντας πνεύμα στην προσπάθεια της να ικανοποιήσει την άκρατη υπεροψία της.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθηγητής.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτητής: Φυσικά.
Καθηγητής.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
Φοιτητής: Ναι.
Καθηγητής: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτητής:
Καθηγητής: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε, μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτητής: Ναι.
Καθηγητής: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτητής: Όχι.
Καθηγητής: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτητής: Ο… Θεός…
Καθηγητής: Σωστά. Πες μου, παιδί μου, υπάρχει κακό σ” αυτόν τον κόσμο;
Φοιτητής: Ναι.
Καθηγητής: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτητής: Ναι.
Καθηγητής: Άρα λοιπόν, ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτητής: ...
Καθηγητής: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτητής: Μάλιστα.
Καθηγητής: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτητής: …
Καθηγητής: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου, παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτητής: Όχι, κύριε.
Καθηγητής: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και, τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτητής: …Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθηγητής: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτητής: Ναι.
Καθηγητής: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτητής: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθηγητής: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτητής: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθηγητής: Ναι.
Φοιτητής: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθηγητής: Ναι.
Φοιτητής: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο».«Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.
Στην αίθουσα επικρατεί σιγή…
Φοιτητής: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθηγητής: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτητής: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως…Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθηγητής: Πού θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
Φοιτητής: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
Καθηγητής: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτητής.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί.Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως τη σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια.Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά, διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθηγητής: Εάν αναφέρεσαι στη φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτητής: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθηγητής: …
Φοιτητής: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ τη διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά …απλά ένας κήρυκας;
Καθηγητής: …
Φοιτητής: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας! featΆρα, σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτοκόλλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι ….δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε.Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθηγητής: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτητής: Αυτό είναι, κύριε… Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.
Αυτός ο νεαρός φοιτητής (δεν) ήταν ο ALBERT EINSTEIN…
Ανάλυση: Η παραπάνω ιστορία με το διάλογο του φοιτητή Αϊνστάιν με τον άθεο καθηγητή (πρέπει να έγινε πριν από ~120 χρόνια!) άρχισε να κυκλοφορεί με μαζικά μηνύματα το 2004. Ένας από τους λόγος που αποδεικνύουν ότι δεν είναι αλήθεια είναι ότι η ίδια η ιστορία είχε ήδη εμφανιστεί το 1999 χωρίς αναφορά στον Αϊνστάιν (εικόνα δεξιά).
Ένας άλλος λόγος που ξέρουμε ότι δεν είναι αλήθεια είναι ότι ο Αϊνστάιν ήταν ένας αυτοαποκαλούμενος αγνωστικιστής. Όπως μπορούμε να δούμε στο χειρόγραφο σημείωμα του, έγραψε: «Ο λόγος του Θεού είναι για μένα τίποτα περισσότερο από την έκφραση και προϊόν ανθρώπινων αδυναμιών, η Βίβλος μια συλλογή αξιότιμων, αλλά ακόμη πρωτόγονων μύθων που είναι εντούτοις αρκετά παιδαριώδεις». Χειρόγραφο και μετάφραση βρίσκεται εδώ!
Επιπλέον δεν υπάρχει πουθενά κάτι που να επιβεβαιώνει τον παραπάνω φανταστικό διάλογο. Διαβάστε τις θρησκευτικές του απόψεις που έχουν δημοσιευτεί εδώ!
Όλη αυτή η ιστορία μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη αυτού που λέγεται ότι πράγματι έχει πει ο Αϊνστάιν: «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία – αλλά για το πρώτο δεν είμαι και σίγουρος»…
Φυσικά ο «φοιτητής» δεν ήταν ο Αϊνστάιν — το όνομά του, ως κατ’ εξοχήν στερεότυπο, έχει υποστεί απίστευτη καπηλεία. Το δε παιδαριώδες αυτό κείμενο είναι φανταστική ιστορία. Γράφει ο ίδιος ο μεγάλος ερευνητής:
«[Mικρός] οδηγήθηκα… σε βαθιά θρησκευτικότητα (ήταν Εβραίος), η οποία όμως σταμάτησε απότομα στην ηλικία των 12 ετών. Διαβάζοντας εκλαϊκευμένα επιστημονικά βιβλία, κατέληξα σύντομα στην πεποίθηση ότι πολλά στις ιστορίες της Βίβλου δεν θα μπορούσαν να αληθεύουν… Από αυτήν την εμπειρία προέκυψε καχυποψία προς κάθε είδος εξουσίας… στάση που δεν με εγκατέλειψε ποτέ».
«Δεν προσπαθώ να φανταστώ κάποιον Θεό: μου αρκεί να στέκομαι με δέος απέναντι στη δομή του κόσμου».
«Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον Θεό που ανταμείβει και τιμωρεί τα αντικείμενα της δημιουργίας του, που οι στόχοι του είναι αντίγραφο των δικών μας – κάποιο Θεό, εν ολίγοις, που δεν είναι παρά αντανάκλαση των αδυναμιών του ανθρώπου. Mου είναι αρκετό να ατενίζω το μυστήριο της συνειδητής ζωής που αναπαράγεται στην αιωνιότητα, να στοχάζομαι τη θαυμαστή δομή του σύμπαντος που αντιλαμβανόμαστε αχνά και να προσπαθώ ταπεινά να κατανοήσω έστω ένα απειροελάχιστο μέρος της ευφυΐας που εκδηλώνεται στη φύση».
(Από το «The Quotable Einstein», Princeton University Press.)
Ο Αϊνστάιν υπερασπίζεται την ορθολογική γνώση, είναι υπέρμαχος της ηθικής που βασίζεται σε ανθρωπιστικές αξίες και όχι στον φόβο κάποιου θεού, αρνείται την ιδέα προσωπικού, τιμωρού θεού που επεμβαίνει και επιβραβεύει. Θεωρεί αυτή την ιδέα ανθρώπινο δημιούργημα και δεν δέχεται την προσευχή, την ύπαρξη ψυχής και τη μετά θάνατο ζωή. Ως θρησκευτικότητα αντιλαμβάνεται ένα αίσθημα που βρίσκεται στη βάση της τέχνης και της επιστήμης και συνίσταται στην απορία, το θαυμασμό, την κατάπληξη, το δέος, την έκσταση και την ταπεινότητα απέναντι στη λογική, τη δομή και την ομορφιά του κόσμου.
Ο ίδιος λέει (γράμμα του 1954): «Ήταν, βέβαια, ψέμα αυτό που διαβάσατε σχετικά με τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται συστηματικά. […] Αν υπάρχει κάτι μέσα μου που μπορεί να χαρακτηριστεί θρησκευτικό, αυτό είναι ο απεριόριστος θαυμασμός για τη δομή του κόσμου, στο βαθμό που μπορεί η επιστήμη να την αποκαλύψει».
Κανένας, όχι επιπέδου Αϊνστάιν αλλά απλώς με κανονικό μυαλό και στοιχειώδεις σχετικές γνώσεις, δεν θα έλεγε τις ανοησίες που λέει ο δήθεν Φοιτητής και κανένας «Καθηγητής» άξιος του ονόματός του δεν θα έμενε βουβός απέναντι στις ανοησίες αυτές, που προσπαθούν να παρουσιάσουν ως συστατικά της επιστήμης ή της επιστημονικής σκέψης πράγματα που δεν είναι παρά επίδειξη ασχετοσύνης.
-«Η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη».
Πρώτον δεν είναι καθόλου απλό, δεύτερον διαβάστε κανένα βιβλίο νευρολογίας, τρίτον η επιστήμη δεν ισχυρίζεται ότι έχει εξηγήσει τα πάντα.
-«Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας». Ποιός «καθηγητής» λέει ότι είναι;
Το κρύο είναι το αντίθετο του ζεστού ή της ζέστης, και αμφότερα είναι υποκειμενικές αισθήσεις (10 βαθμοί Κελσίου είναι κρύο για μιά καμηλοπάρδαλη αλλά ζέστη για έναν πιγκουίνο). Άλλο κρύο και ζέστη, άλλο θερμοκρασία, άλλο θερμότητα. Ανοίξτε κανα βιβλίο φυσικής.
-«Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής». Ποιος «καθηγητής» λέει ότι είναι;
Αλλά δεν είναι ούτε «η απουσία της». Θάνατος είναι η παύση των ζωτικών λειτουργιών ενός έμβιου όντος. Ανοίξτε κανένα λεξικό.
-«Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;»
Η φυσική εξέλιξη είναι μια πολύ αργή διαδικασία με χρονική κλιμάκωση χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ετών. Όμως μπορεί ένας ερευνητής να εντοπίσει φαινόμενα φυσικής εξέλιξης με μια προσεκτική παρατήρηση. Για παράδειγμα, το πουλί με το επιστημονικό όνομα Sylvia atricapilla (σταφιδο-τσιροβάκος ή μαυροσκούφης) που ζει σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, διαχωρίζεται σταδιακά σε δύο ανεξάρτητα είδη, ανάλογα με τις διαδρομές αποδήμησης στην Αφρική που ακολουθεί, είτε μέσω της Ιβηρικής χερσονήσου, είτε μέσω Βαλκανίων και Μικράς Ασίας.
Κι άλλα φαινόμενα της φυσικής εξέλιξης μπορούμε βεβαίως να τα διαπιστώσουμε οπτικά: π.χ. την εξαφάνιση ορισμένων ειδών κατά τον 20ο αιώνα, ή την εξέλιξη των ιών (που μεταλλάσσονται γρήγορα), ή τις νέες ποικιλίες φυτών και ζώων που δημιουργεί με ελεγχόμενη διασταύρωση και αναπαραγωγή τους ο άνθρωπος, ή το κλασικό παράδειγμα για τους σκόρους στην Αγγλία μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Ανοίξτε κανένα βιβλίο βιολογίας κι αν δεν θέλετε να ανοίξετε, δικαίωμά σας, αλλά μην μπαίνετε σε τέτοιες συζητήσεις!
-«Η επιστήμη… χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ αυτήν την ενέργεια».
Ανοίξτε μία πρίζα και ενώστε με τα χεράκια σας τα δύο καλώδια να γνωρίζετε τις επιπτώσεις του ηλεκτρομαγνητισμού. Πόσο άσχετος πρέπει να είναι κάποιος για να συγχέει το εκδηλούμενο, πιστοποιούμενο, μετρούμενο και χρησιμοποιούμενο με το ορατό; Και πόσο άσχετοι πρέπει να θεωρεί και τους άλλους για να προσπαθεί έτσι να τους παρασύρει προς το ότι η επιστήμη μόνο τα ορατά διά γυμνού ανθρωπίνου οφθαλμού αποδέχεται ως υπαρκτά;
Η επιστήμη ασχολείται με ένα σωρό φαινόμενα που δεν τα βλέπουν τα μάτια μας (λόγω του μεγέθους τους ή της αποστάσεώς τους ή της ταχύτητάς τους ή του ότι δεν είναι καν οπτικά ερεθίσματα). Μεταξύ αυτών, με φαινόμενα που ξεπερνούν το χρονικό πλαίσιο ζωής ενός ανθρώπου, όπως πολλά από όσα μελετά η εξελικτική βιολογία ή η γεωλογία (ούτε π.χ. τη μετακίνηση των ηπείρων την «βλέπουμε», αλλά όχι επειδή δεν είναι γεγονός, απλώς επειδή είναι πολύ αργή – πιο αργή ακόμα και από την αντίληψη του κάθε άσχετου που μπλέκεται με την επιστήμη).
Στην επιστήμη και στην τεχνολογία δεν λέμε συνήθως «βλέπουμε» αλλά «παρατηρούμε» που σημαίνει ότι, ένας παρατηρητής διαπιστώνει κάτι. «Παρατηρητής» δεν είναι όμως ένας άνθρωπος που χαζεύει και περιμένει να δει κάτι με τα μάτια του, αλλά ένας μηχανισμός (observer) που καταγράφει μεταβολές και τις μεταφράζει σε ήχους, εικόνες και ό,τι άλλο επιθυμούμε. Υπάρχει δε και ολόκληρη «τεχνολογία παρατηρητών»!
-«Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
-Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια».
Πρώτον, όχι μαϊμού (είναι μακρινότερος συγγενής) αλλά πίθηκο, δεύτερον η βιολογία δεν λέει κάτι τέτοιο. Με την έννοια που χρησιμοποιεί ο απλός άνθρωπος τη λέξη πίθηκος, με τους πιθήκους έχουμε κοινό άμεσο πρόγονο. Mε την έννοια που χρησιμοποιείται στην ταξονομία, είμαστε πίθηκοι: ανήκουμε στην οικογένεια των ανθρωποειδών (πίθηκοι που δεν έχουν ουρά), η οποία έχει δύο κλάδους: ουρανγκοτάνγκοι, ο ένας, γορίλλες, χιμπατζήδες και η ανθρώπινη υψηλότητά μας, ο άλλος – με περίπου 97% των γονιδίων μας κοινό. Εσείς δηλαδή δεν την βλέπετε την ομοιότητα;
-«Διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;»
Η επιστήμη δεν έχει απαντήσεις για τα πάντα, αλλά έχει βέβαιες απαντήσεις για αρκετά, υπό αίρεσιν για αρκετά άλλα, και ψάχνει για τα υπόλοιπα (δουλειά της είναι να ερευνά με αξιόπιστο τρόπο, όχι να κηρύσσει). Προσωπικές απόψεις μπορεί να υπάρχουν για τα μη βέβαια ή για τα υπό διερεύνηση ή ως έναυσμα για περαιτέρω έρευνα, αλλά από μόνες τους δεν συνιστούν επιστημονική γνώση. Η επιστημονική μέθοδος απαιτεί αποδείξεις, διαρκή έλεγχο, αμφισβήτηση και επαλήθευση από πολλούς ανεξάρτητους ερευνητές, δηλαδή ακριβώς όχι προσωπικές απόψεις.
Και όποιος νομίζει ότι η θεωρία της εξελίξεως είναι «προσωπική άποψη», απλώς δεν ξέρει τίποτα από την ιστορία των επιστημών. Τίποτα για απολιθώματα έχετε ακούσει; Τίποτα για σκελετούς εξαφανισμένων ειδών έχετε ακούσει; Πηγαίνετε να μάθετε για τη Μαδαγασκάρη, όπου λόγω της απομονώσεώς της τα είδη εξελίχθηκαν διαφορετικά από ό,τι στην Αφρική με την οποίαν ήταν αρχικά ενωμένη. Πηγαίνετε να μάθετε τι θα πει συγκλίνουσα εξέλιξη, δηλαδή λόγω όμοιων συνθηκών ανάπτυξη όμοιων χαρακτηριστικών σε μη συγγενή είδη.
Κοιτάξτε το έμβρυο μιας γάτας και ενός ανθρώπου να δείτε ότι αρχικά είναι σχεδόν ίδια. Κοιτάξτε τα μάτια της γλώσσας που έχουν πάει και τα δύο απ’ την ίδια μεριά. Ανοίξτε το φτερό μιας νυχτερίδας να δείτε ότι είναι η πρώην παλάμη της. Ανοίξτε ένα φίδι να δείτε την πρώην λεκάνη του. Ανοίξτε το πτερύγιο μιας φάλαινας να δείτε τα πρώην δάχτυλά της. Ανοίξτε την κοιλιά της να δείτε τα υπολείμματα των ποδιών της. Βγάλτε τον πισινό σας ακτινογραφία να σας δείξουν και το υπόλειμμα της δικιάς μας ουράς. Οι αποδείξεις είναι ατελείωτες, όπως και η άγνοια κάποιων ανθρώπων.
-«Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
-Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου».
Κανένας επιστήμονας δεν θα απαντούσε ποτέ, μα ποτέ, έτσι! Πίστη σημαίνει αποδοχή χωρίς αμφισβήτηση και παρά την έλλειψη αποδείξεων ή έστω ισχυρών ενδείξεων, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο της επιστημονικής σκέψεως. Και το να προτείνει κάποιος πίστη στα λεγόμενά του (οι παπάδες το κάνουν αυτό, όχι οι επιστήμονες) είναι το εντελώς αντιεπιστημονικό σφάλμα που ονομάζεται επίκληση στην αυθεντία. Ανοίξτε κανένα βιβλίο λογικής.
(Το δε κείμενο ολόκληρο διαπράττει κατά συρροή το άλλο σφάλμα που λέγεται αχυράνθρωπος, καθώς -τόσο για την επιστήμη όσο και για το θεό- βάζει στο στόμα του καθηγητή μπαρούφες αντί για τις πραγματικές θέσεις αυτών που προσπαθεί να πολεμήσει. Διαπράττει και το άλλο που λέγεται ψευδής αναλογία, καθώς προσπαθεί να εξομοιώσει ανόμοια πράγματα, π.χ. την ηλεκτρική ενέργεια με τον θεό για να προβάλει τον εντελώς εσφαλμένο συλλογισμό ότι και τα δύο δεν τα βλέπουμε, άρα αφού υπάρχει το ένα θα υπάρχει και το άλλο… Ξανανοίξτε το βιβλίο λογικής.)
-«Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ».
Ακριβώς, γιατί δεν υπάρχει καμία απόδειξη ή έστω ένδειξη ότι ο δεύτερος υπάρχει, ότι είναι κάτι περισσότερο από εξαιρετικά διαδεδομένος μύθος που ξεκίνησε λόγω ψυχολογικών αναγκών του ανθρώπου και διαιωνίζεται για τους ίδιους και άλλους λόγους. Άλλο όνομα για τον ίδιο σύνδεσμο είναι η λέξη φαντασιοπληξία. Η επιστήμη, αντίθετα, είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και της κατανοήσεως του υπαρκτού κόσμου.
-«Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτοκόλλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε».
Εδώ η παρωδία ξεπερνάει κάθε όριο γελοιότητας. Δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε για τα μυθικά δημιουργήματα της τεχνολογίας που λέγονται ακτινογραφία, χειρουργείο και νεκροτομείο (σε ένα ή περισσότερα εκ των οποίων θα οδηγείτο αργά ή γρήγορα λόγω εγκεφαλικού ο καθηγητής αν άκουγε πολλά τέτοια): το ότι έχουμε εγκέφαλο το ήξεραν μέχρι και οι βάρβαροι, που τον έβλεπαν όταν έσπαγαν τα κεφάλια των εχθρών τους. Αν ανοίξουμε το κεφάλι του δήθεν επιστήμονα που σοφίστηκε αυτό το κείμενο θα δούμε ότι ακόμα και αυτός έχει εγκέφαλο. Θα μείνει μόνο η απορία γιατί τον έχει…
Και τέλος, όποιος έτυχε να σπουδάσει στο 19ο ή 20ο αιώνα σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο ή αμερικάνικο, αλλά και όποιος έχει διαβάσει ιστορικές ή λογοτεχνικές περιγραφές της ατμόσφαιρας σε αυτά τα πανεπιστήμια, ξέρει πολύ καλά ότι είναι των αδυνάτων αδύνατον να μιλήσει με αυτό τον τρόπο –να απευθύνει καν το λόγο- φοιτητής σε καθηγητή Ordinarius. Όποιος τα έγραψε αυτά μάλλον σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο με ημιμαθείς διδάσκοντες και τα φιλαράκια τους φοιτητές πέρασε τα χρόνια του και πιστεύει ότι κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στην Ευρώπη ή την Αμερική!
[full_width]
