Προσωπική υπόθεση

Πριν λίγο καιρό ήμουν παρών στο ξέσπασμα ενός ανθρώπου. Άρχισε να κατηγορεί την εκκλησία και να λέει τα κλασικά: οι παπάδες μας κλέβουν, οι δεσποτάδες μας θέλουν στην άγνοια υποταγμένους, μας κοροϊδεύουν, μας εκμεταλλεύονται, εγώ αλλιώς τον φανταζόμουν το Θεό. Μάλιστα, για να στηρίξει όλο αυτά τα παράπονά του έφερε και παραδείγματα πολύ ορθά...  Και μ'έβαλε σε σκέψεις. Πολλές σκέψεις. 

 Να εκμυστηρευτώ μερικές...

 Κάνουμε πάντα το λάθος να βλέπουμε τα σφάλματα των παπάδων, των δεσποτάδων και αμέσως λέμε: Να, αυτός έκανε αυτό. Και ποιο είναι αμέσως το συμπέρασμα που βγάζουμε; Άρα, καλά κάνω κι εγώ που δεν πάω στην εκκλησία. 

 Δηλαδή, αμέσως βγάζουμε τον εαυτό μας απ'την εξίσωση, επειδή κάπου, κάποτε, κάποιος έκανε συγκεκριμένο σφάλμα. Και ξεχνάμε ότι ο Θεός είναι υπόθεση όχι του παπά που έκλεψε, αλλά του καθενός μας προσωπικά. Η πίστη είναι βίωμα. 

Είναι εμπειρία προσωπική, μυστική, εσωτερική. Είναι σχέση με το Θεό. Και σε μια τόσο προσωπική σχέση δε χωράνε ενέργειες ή παραλείψεις τρίτων. Για παράδειγμα, όταν ερωτευτείς, δε σε νοιάζει τίποτε άλλο παρά το ερώμενο πρόσωπο. Βλέπεις το πρόσωπο αυτό παντού και πάντα.

 Είμαστε πολύ εύκολοι στο να κατακρίνουμε. Αλλά, είδαμε ποτέ τα δικά μας σφάλματα; Είδαμε ποτέ το δοκάρι στο δικό μας μάτι; Του έφταιγε ο παπάς που έκανε κάτι. Γιατί όχι; Και εκείνος άνθρωπος σαν και σένα και μένα δεν είναι; 

Ας μήν ξεχνάμε ότι μέσα στους 12 μαθητές του Χριστού (που ο ίδιος τους διάλεξε) υπήρξε και ένας μετέπειτα προδότης... 

Θυμήσου, αδερφέ, ότι τον Ιούδα τον αγάπησε πιο πολύ απ'όλους ο Χριστός! Του έδωσε ευκαιρίες που σε κανέναν άλλον δεν έδωσε. Ο Χριστός μας τίμησε με το υπέρτατο, χαοτικό, ασύλληπτο δώρο: την απόλυτη ελευθερία μας.... Απόλυτη ως την αιωνιότητα!

 Άν δε σ'αρέσει ο παπάς ο εγωίσταρος ή ο ψάλτης που τα τσεπώνει, διάλεξε μια άλλη ενορία και πήγαινε εκεί. 

Άμα -όπως λες- δε σ' αρέσει ο παπάς αυτός, πήγαινε σε κάποιον άλλον να εξομολογηθείς. Αλλά να θυμάσαι ότι ακόμη και ο πιο αμαρτωλός ιερέας όταν κάνει Λειτουργία κατεβάζει το Θεό τον ίδιο στη γη.

 Γι'αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό πριν πάμε να κρίνουμε...

Η πίστη δεν είναι θεωρίες. Μυστικά μέσα σου θα την βιώσεις την επικοινωνία με το Χριστό. Ό,τι και αν ακούς, όσα επιχειρήματα και να σου πουν, άμα δε το νιώσεις, είναι χαμένος χρόνος...

Και θυμήσου ότι ο Χριστός δεν υποχρεώνει κανένα. Δέχεται ακόμα και εκείνους που μετανιώνουν έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Τόσο αρχοντική και άπειρη είναι η αγάπη του. 

Τους βάζει στη Βασιλεία του έστω και μ' ένα ύστατο ήμαρτον (θυμήσου: ληστές, πόρνες, απατεώνες, κλπ.) Άρα, αυτός που τώρα κρίνουμε και βρίζουμε, μπορεί να καταλήξει στην αγκαλιά του Θεού κι εμείς -λόγω της κατάκρισής μας- να αποξενωθούμε απ'την αγάπη Του...

Άσε τους άλλους να φωνάζουν και να ουρλιάζουν και να τους φταίνε όλα. Άσε ακόμα και τα μεγαλόστομα κηρύγματα. Άσε με κι εμένα που πήρα φόρα...

Εσύ, πήγαινε κάπου ήσυχα, και με όση δύναμη ψυχής έχεις πες Του: Χριστέ μού, ακούω τόσα και τόσα...Δεν ξέρω τι να πρωτοπιστέψω....

Γνωρίζω όμως πώς υπάρχεις! έλα στην ψυχή μου... Έλα να σε νιώσω. Και, αν το πράξεις αυτό με πίστη και ταπείνωση, τότε Εκείνος σίγουρα θα σε επισκεφτεί... 

Υστερόγραφο:

Είναι μεγάλη ευλογία να γνωρίζουμε ότι έχουμε ελευθερία θρησκείας.  Μπορούμε να προσκυνήσουμε και να υπηρετήσουμε τον Θεό μας με τον τρόπο που επιλέγουμε χωρίς φόβο δίωξης. Υπάρχουν πολλοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ που δεν μοιράζονται τις ίδιες ελευθερίες και αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο λόγω της πίστης τους. Αυτοί οι  διωγμένοι Χριστιανοί είναι απίστευτα παραδείγματα θάρρους και αξίζουν τον θαυμασμό μας για την γενναία μαρτυρία τους. Η ζωή τους στην πίστη εμπεριέχει μεγάλο κόστος - εργασιακά, οικογενειακά, της ελευθερίας τους, ακόμα και τη ζωή τους!

Δεν θα είχατε αντίρρηση να πω ειρωνικά, πως οι χριστιανοί που αντιμετωπίζουν μεγάλες διώξεις, συχνά ζουν την πίστη τους με μεγάλο θάρρος. Απεναντίας, οι χριστιανοί που βιώνουν την πίστη τους με απεριόριστη ελευθερία, συχνά είναι και οι πιό απρόθυμοι. 

Οι χώρες, όπου η χριστιανική πίστη μεγαλώνει εν τάχει είναι εκείνες όπου η δίωξη είναι μεγαλύτερη. Χώρες όπου η πίστη βρίσκεται σε παρακμή είναι αυτές που δεν κοστίζει τίποτα να ζεις την πίστη σου.

via